25.06. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął projekt ustawy o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych.
Rada Ministrów:
- podjęła uchwałę w sprawie "Polityki ochrony cyberprzestrzeni Rzeczypospolitej Polskiej",
- wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.
Rząd zajął stanowisko w sprawie otwarcia przez Polskę rynku pracy dla obywateli Republiki Chorwacji z dniem 1 lipca 2013 r.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Jest to drugi tzw. projekt deregulacyjny, który zakłada otwarcie dostępu do 91 zawodów regulowanych: 82 technicznych i 9 finansowych. We wrześniu 2012 r. rząd przyjął pierwszy pakiet deregulacyjny, który ma ułatwić wykonywanie 50 zawodów, w tym głównie prawniczych, a także z zakresu pośrednictwa pracy, sportu i rekreacji, ochrony fizycznej, żeglugi oraz nauki jazdy i przewozu osób. Obecny projekt kontynuuje realizację zapowiedzi z listopadowego expos, premiera o podjęciu działań skutkujących zmniejszeniem liczby zawodów regulowanych w Polsce. W Ministerstwie Sprawiedliwości trwają prace nad tzw. trzecim pakietem deregulacyjnym. Wszystkie trzy transze powinny uwolnić 100 tys. nowych miejsc pracy. Deregulacja przez ograniczenie lub likwidację obecnych wymogów (np. certyfikatów, licencji) ułatwi wejście do danego zawodu.
W drugim etapie otwierania dostępu do zawodów regulowanych przewidziano deregulację zawodów podlegających dwóm ministrom: finansów oraz transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. Do otwarcia wyznaczono 91 zawodów. Na liście znalazły się następujące profesje: 1) architekt uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności architektonicznej; 2) architekt uprawniony do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności architektonicznej; 3) architekt uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej; 4) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności architektonicznej; 5) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej; 6) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami
budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej; 7) inżynier inżynierii środowiska uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności konstrukcyjno-budowlanej; 8) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności drogowej; 9) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności drogowej; 10) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności mostowej; 11) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności mostowej; 12) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności kolejowej; 13) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w
specjalności kolejowej; 14) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności wyburzeniowej; 15) inżynier budownictwa uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 16) inżynier górnictwa i geologii w specjalności eksploatacja złóż uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności wyburzeniowej; 17) inżynier inżynierii wojskowej uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności wyburzeniowej; 18) inżynier telekomunikacji uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności telekomunikacyjnej; 19) inżynier telekomunikacji uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności telekomunikacyjnej;
20) inżynier elektrotechnik uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności telekomunikacyjnej; 21) inżynier elektrotechnik uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności telekomunikacyjnej; 22) inżynier inżynierii środowiska uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 23) inżynier inżynierii środowiska uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 24) inżynier energetyk uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych,
gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 25) inżynier transportu w specjalności sterowanie ruchem w transporcie lub sterowanie ruchem lub zabezpieczenie ruchu pociągów lub automatyka i robotyka uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych; 26) inżynier transportu uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności kolejowej; 27) inżynier transportu uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności kolejowej; 28) inżynier elektrotechnik uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych; 29) inżynier elektrotechnik uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w
zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych; 30) inżynier elektrotechnik w zakresie specjalności telekomunikacja uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności telekomunikacyjnej 31) inżynier elektrotechnik w zakresie specjalności telekomunikacja uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności telekomunikacyjnej 32) inżynier elektroniki i telekomunikacji w zakresie specjalności telekomunikacja uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności telekomunikacyjnej 33) inżynier elektroniki i telekomunikacji w zakresie specjalności telekomunikacja uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie w specjalności telekomunikacyjnej 34) inżynier inżynierii naftowej i gazowniczej uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci,
instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 35) inżynier górnik uprawniony do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych; 36) usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych; 37) doradca podatkowy; 38) rzeczoznawca samochodowy; 39) diagnosta uprawniony do wykonywania badań technicznych pojazdów; 40) urbanista; 41) pilot samolotowy zawodowy; 42) pilot samolotowy liniowy; 43) pilot śmigłowcowy zawodowy; 44) pilot śmigłowcowy liniowy; 45) pilot wiatrakowcowy zawodowy; 46) pilot sterowcowy zawodowy; 47) pilot balonu wolnego; 48) pilot szybowcowy; 49) radiooperator pokładowy; 50) technik-mechanik lotniczy; 51) technik awionik; 52) dyspozytor lotniczy; 53) mechanik pokładowy (lotniczy); 54) skoczek spadochronowy; 55) nawigator lotniczy; 56) mechanik poświadczenia obsługi technicznej statku powietrznego; 57)
zwrotniczy; 58) mostowniczy; 59) dróżnik obchodowy; 60) dyspozytor ruchu metra; 61) dyżurny ruchu i stacji metra; 62) manewrowy metra; 63) monter urządzeń sterowania ruchem pociągów metra; 64) monter urządzeń zdalnego sterowania i kontroli dyspozytorskiej metra; 65) prowadzący pociąg metra; 66) prowadzący pomocnicze pojazdy kolejowe metra; 67) broker ubezpieczeniowy; 68) agent ubezpieczeniowy; 69) aktuariusz; 70) nurek III klasy; 71) nurek II klasy; 72) nurek I klasy; 73) nurek saturowany; 74) kierownik prac podwodnych II klasy; 75) kierownik prac podwodnych I klasy; 76) operator systemów nurkowych; 77) agent celny; 78) biegły rewident; 79) przyjmujący zakłady wzajemne; 80) prowadzący kolektury gier liczbowych; 81) oficer mechanik; 82) szyper 2 klasy w żegludze krajowej; 83) szyper 1 klasy w żegludze krajowej; 84) szyper klasy 2 rybołówstwa morskiego; 85) szyper klasy 1 rybołówstwa morskiego; 86) pilot morski; 87) pilot pełnomorski; 88) maszynista specjalistycznych dźwignic kolejowych; 89) konserwator
specjalistycznych dźwignic kolejowych. 90) maszynista specjalistycznych dźwignic portowych i urządzeń specjalistycznych w portowych technologicznych ciągach przeładowczych; 91) konserwator specjalistycznych dźwignic portowych i urządzeń specjalistycznych w portowych technologicznych ciągach przeładowczych.
Według badania z 2011 r. Polska zalicza się do krajów OECD najbardziej regulujących dostęp do zawodów związanych z rachunkowością, a także do profesji architekta i inżyniera. Nadmierne regulowanie tych zawodów niekorzystnie wpływa na konkurencyjność gospodarki.
Najistotniejszą konsekwencją, wynikającą z utrzymywania barier regulacyjnych w dostępie do zawodów, jest obniżenie poziomu zatrudnienia w sektorach, których regulacja dotyczy. Przedstawiciele zawodów regulowanych są w stanie ograniczać dopływ potencjalnych konkurentów do danej profesji w czasach dekoniunktury. W wielu przypadkach prowadzi to do ograniczenia konkurencji na rynku pracy. Ponadto, koszty społeczne utrzymywania regulacji dotyczą nie tylko osób wykonujących te zawody, ale także ich klientów (wyższe ceny usług). Dodatkowo, osoby rezygnujące z ubiegania się o prawo do wykonywania zawodów regulowanych, zwiększają liczbę osób wykonujących zawody nieregulowane.
Poważną konsekwencją funkcjonowania regulacji dostępu do zawodów, zwłaszcza wymagających kreatywności, jest groźba spadku innowacyjności gospodarki. Jednostka, mająca predyspozycje do bycia innowatorem, może zrezygnować z wyboru zawodu regulowanego, obawiając się np. spowolnienia kariery zawodowej (wskutek konieczności spełnienia wymogów długiego stażu pracy, uzupełniania formalnego wykształcenia), czy ponoszenia dodatkowych kosztów. Zwłaszcza regulacja ograniczająca napływ zdolnych i aktywnych osób do zawodów inżynierskich, związanych z tworzeniem innowacyjnych produktów, może obniżyć innowacyjność całej gospodarki. Również utrzymywanie wysokiego poziomu regulacji w dostępie do profesji świadczących usługi dla biznesu, i znajdujących zatrudnienie zwłaszcza w małych i średnich firmach, nie sprzyja budowaniu konkurencyjnej gospodarki.
Efektem redukcji barier ograniczających dostęp do wykonywania zawodów świadczących usługi bezpośrednio konsumentom jest wzrost ich dostępności oraz spadek cen. W przypadku zawodów, których przedstawiciele świadczą usługi przedsiębiorstwom, deregulacja prowadzi do obniżki kosztów prowadzenia działalności. W takich zawodach, jak np. usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, koszty usług stanowią element kosztów stałych, a więc ich znaczenie relatywnie rośnie wraz ze spadkiem wielkości przedsiębiorstwa. W przypadku małych firm i mikroprzedsiębiorstw obniżka tych kosztów może stanowić istotne ułatwienie działalności.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie "Polityki ochrony cyberprzestrzeni Rzeczypospolitej Polskiej", przedłożoną przez ministra administracji i cyfryzacji.
Osiągniecie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa cyberprzestrzeni państwa jest celem strategicznym dokumentu. Realizację tego celu umożliwi ustanowienie systemu skutecznej koordynacji i wymiany informacji między użytkownikami polskiej cyberprzestrzeni. Chodzi o przeciwdziałanie oraz szybkie reagowanie na zagrożenia i ataki. Elementem wspierającym bezpieczne korzystanie z internetu będzie wdrożenie w jednostkach administracji publicznej, a także rekomendowanie wdrożenia w podmiotach niepublicznych, mechanizmów służących zapobieganiu i wczesnemu wykrywaniu zagrożeń oraz właściwemu postępowaniu w przypadku stwierdzonych incydentów.
Efektem realizacji Polityki ma być większy poziom bezpieczeństwa cyberprzestrzeni Polski (CRP) i większa odporność państwa i naszej gospodarki na ataki terrorystyczne prowadzone z wykorzystaniem cyberprzestrzeni. Wzrośnie też efektywność wprowadzanych zabezpieczeń, wynikająca z zaangażowania w proces podniesienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni wszystkich użytkowników. Rezultatem prowadzonych działań będzie także wdrożenie skutecznego systemu koordynacji i wymiany informacji między publicznymi i prywatnymi podmiotami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo cyberprzestrzeni. Jednym z ważniejszych rezultatów realizacji Polityki ma być większe zaufanie obywateli do usług świadczonych elektronicznie, ze względu na kompleksowe podejście do ich zabezpieczenia. Oznacza to dynamiczny rozwój e-usług.
Adresatami Polityki będą wszyscy użytkownicy cyberprzestrzeni w Polsce i poza nią - w miejscach, gdzie działają nasi przedstawiciele (placówki dyplomatyczne, kontyngenty wojskowe). Polityka ma obowiązywać administrację rządową. Zaleca się też jej wdrożenie przez samorząd oraz inne urzędy (np. kancelarie: prezydenta, Sejmu i Senatu), a także wiele pozostałych podmiotów.
W dokumencie stwierdzono, że rząd widzi konieczność prowadzania działań służących zapewnieniu bezpieczeństwa infrastruktury teleinforamatycznej państwa.
Polityka stanowi podstawę do wypracowania koncepcji zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury funkcjonującej w ramach CRP oraz wytycznych do opracowania podstaw wykonywania zadań w tym zakresie przez administracje rządową. Infrastruktura teleinformatyczna CRP musi być chroniona przez przed atakami z cyberprzestrzeni, zniszczeniem, uszkodzeniem i dostępem osób nieuprawnionych. Skuteczna ochrona cyberprzestrzeni wymaga aktywnego udziału uczestników w działaniach służących poprawie jej bezpieczeństwa. Chodzi o możliwość konsultowania Polityki z użytkownikami oraz jej przegląd z przedstawicielami społeczeństwa i społeczności teleinformatycznej.
Kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni jest szacowanie ryzyka związanego z jej funkcjonowaniem. Dlatego zdecydowano, że do 31 stycznia, każda jednostka administracji rządowej ma przekazywać ministrowi administracji i cyfryzacji sprawozdanie podsumowujące wyniki szacowania ryzyka. Do 31 marca powstanie sprawozdanie zawierające ogólne dane dotyczące rodzajów zagrożeń i słabych punktów w cyberprzestrzeni. Zalecano także, aby rządowy zespół reagowania na incydenty komputerowe (CERT.GOV.PL) przedstawiał ministrowi informację o możliwych zagrożeniach w cyberprzestrzeni.
W Polityce zapowiedziano przegląd obowiązujących regulacji prawnych, co powinno skutkować przygotowaniem rozwiązań, które zwiększą poczucie bezpieczeństwa nie tylko instytucji rządowych, ale wszystkich użytkowników cyberprzestrzeni. Ważnym etapem realizacji Polityki będą działania proceduralno-organizacyjne.
W ramach zarządzania bezpieczeństwem cyberprzestrzeni w Polsce niezbędne jest powołanie przez premiera zespołu, który będzie rekomendował działania służące koordynacji przedsięwzięć instytucji, wypełniających zadania wyznaczone w Polityce. Powinien on w ciągu 30 dni od daty powołania przygotować i przedstawić plan działań w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni. Minister administracji i cyfryzacji będzie odpowiedzialny za koordynację Polityki, Rada Ministrów ma nadzorować jej wdrożenie.
Zgodnie ze wskazaniami Polityki, kierownik jednostki organizacyjnej administracji rządowej powinien ustanowić w niej system zarządzania bezpieczeństwem informacji oraz określić rolę pełnomocnika ds. bezpieczeństwa cyberprzestrzeni (PBC). Zadania pełnomocnika to m.in. realizacja obowiązków wynikających z aktów prawnych, opracowanie i wdrożenie procedur reagowania na incydenty komputerowe, prowadzenie cyklicznych analiz ryzyka, przygotowanie planów awaryjnych oraz ich testowanie. Konieczne będzie opracowanie szkoleń dla pełnomocników, ze szczególnym uwzględnieniem reagowania na incydenty związane z bezpieczeństwem cyberprzestrzeni.
Założono także odpowiednie kształcenie kadry urzędniczej w dziedzinie bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych. Przewidywane jest wprowadzenie tematyki bezpieczeństwa teleinformatycznego, jako stałego elementu kształcenia w uczelniach wyższych. Z kolei planowana kampania edukacyjno-prewencyjna ma być skierowana do ogółu społeczeństwa, jednak szczególny nacisk zostanie położony na edukację szkolną dzieci i młodzieży, aby uchronić ją przed zagrożeniami płynącymi z internetu (np. zawieraniem niebezpiecznych znajomości).Wspierane będą również inicjatywy naukowo-badawcze dotyczące bezpieczeństwa teleinformatycznego.
Przewidziano rozbudowę systemów: reagowania na incydenty komputerowe oraz wczesnego ostrzegania przed zagrożeniami z sieci Internet-ARAKIS-GOV.
Dzięki realizacji Polityki wypracowane zostaną formy współpracy między podmiotami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo cyberprzestrzeni a odpowiedzialnymi za zwalczanie przestępczości komputerowej o charakterze kryminalnym.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, przedłożone przez ministra środowiska.
Dotychczasowe rozporządzenie zmieniono ze względu na konieczność wdrożenia do niego zapisów dyrektyw unijnych i doprecyzowania obowiązujących przepisów.
Rozszerzono katalog przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko m.in. o duże instalacje do przesyłu i wychwytywania dwutlenku węgla w celu podziemnego składowania oraz o instalacje do podziemnego składowania dwutlenku węgla. Wykreślono natomiast z tego wykazu, i przeniesiono do grupy przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, instalacje np.: do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów z zastosowaniem rozpuszczalników organicznych większym niż 150 kg na godzinę lub większym niż 200 ton na rok.
Z listy przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko skreślono: - poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin połączone z robotami geologicznymi wykonywanymi przy użyciu materiałów wybuchowych;
- instalacje do wyrobu płyt pilśniowych i wiórowych oraz sklejek;
- stacje obsługi lub remontowe sprzętu budowlanego, rolniczego lub środków transportu;
- punkty zbierania odpadów innych niż złom.
Do listy dołączono mniejsze instalacje do wychwytywania i przesyłu dwutlenku węgla w celu podziemnego składowania oraz instalacje do poszukiwania lub rozpoznawania kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla.
Ponadto doprecyzowano, w jakich sytuacjach garaże, parkingi samochodowe (lub ich zespoły) podlegają obowiązkowi uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Przewidziano regulacje, które ułatwią poszukiwanie gazu łupkowego. Chodzi o podwyższenie, w wielu przypadkach, progu głębokości otworów wiertniczych (z 1000 do 5000 m) wykonywanych w celu rozpoznawania lub poszukiwania złóż kopalin. Oznacza to, że firmy, które planują odwierty nie będą musiały uzyskiwać decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli otwór o głębokości do 5000 m, wykonany zostanie poza obszarami wrażliwymi, tzn. poza strefami ochrony ujęć wody, obszarami ochronnymi zbiorników wód śródlądowych oraz obszarami objętych formami ochrony przyrody.
Większość nowych przepisów ma obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów zajęła stanowisko w sprawie otwarcia przez Polskę rynku pracy dla obywateli Republiki Chorwacji z dniem 1 lipca 2013 r., przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.
Rząd uznał za zasadne otwarcie rynku pracy dla obywateli Chorwacji z chwilą przystąpienia tego kraju do Unii Europejskiej, czyli od 1 lipca br. Otwarcie rynku pracy jest zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (nr 492/2011) w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii. Chorwacja będzie 28 członkiem UE.
Otwarcie rynku pracy dla Chorwatów nie spowoduje istotnego wzrostu napływu migrantów zarobkowych z tego państwa. W 2012 r. wydano tylko 365 zezwoleń na pracę dla obywateli Chorwacji. Ponadto, zgodnie z informacjami chorwackiego biura statystycznego, w tym kraju od 2009 r. notuje się
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ ksi/