08.04. Warszawa - Rzecznik Prasowy Dowództwa Wojsk Lądowych informuje:
W piątek, 8 kwietnia 2011 roku w warszawskiej Cytadeli odbyła się uroczystość odsłonięcia Tablicy Pamiątkowej poświęconej pamięci Dowódcy Wojsk Lądowych śp. generała broni Tadeusza Buka, zmarłego tragicznie w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku.
Uroczystość odsłonięcia tablicy poprzedziła Msza Święta, którą w Kaplicy pod wezwaniem Ducha Świętego odprawił Biskup Polowy Wojska Polskiego ksiądz biskup doktor Józef Guzdek. Wspominając tragicznie zmarłego generała broni Tadeusza Buka Biskup Polowy Wojska Polskiego powiedział między innymi: "Idąc przez życie zostawił wiele śladów miłości i dobra. Odpowiedzialnej i pełnej oddania służby Ojczyzny.
Z Jego osobą wiązane były wielkie nadzieje. Wyznaczano Go do trudnych zadań. Był wymagającym dowódcą, ale gdy poznałem świadectwa tych, którzy z Nim pracowali, dowiedziałem się, że w razie potrzeby potrafił murem stanąć za podwładnymi. Ktoś powiedział o nim tak: Jak Buk sobie nie poradzi to mamy problem, bo lepszego od Niego nie widać" - wspominał biskup Guzdek.
W swoim wspomnieniu o generale Buku obecny Dowódca Wojsk Lądowych generał broni Zbigniew Głowienka przypomniał Jego bogatą i wszechstronną ścieżkę wojskowej kariery. "Warto pamiętać, że to właśnie młody major Tadeusz Buk był tym polskim oficerem, który dostąpił zaszczytu podniesienia polskiej flagi państwowej w czasie uroczystości przyjęcia Polski do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Uroczystość ta odbyła się 12 marca 1999 roku w Independence w stanie Missouri" - podkreślił generał broni Zbigniew Głowienka.
Kulminacyjnym momentem uroczystości było odsłonięcie obelisku z Tablicą Pamiątkową poświęconą śp. generałowi broni Tadeuszowi Bukowi. Dokonali tego wspólnie ojciec generała Józef i syn Mariusz Bukowie w towarzystwie Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha oraz Dowódcy Wojsk Lądowych generała broni Zbigniewa Głowienki.
"Zawsze będę pamiętał generała Buka z podwiniętymi rękawami munduru. Bo On, jak sam mówił, zawsze miał ręce gotowe do pracy" - powiedział Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich zwracając się do uczestników uroczystości.
Podkreślił, że Generał był człowiekiem odważnym, prawdziwym i bardzo otwartym na świat. "Wspominam Go z rozedrganym sercem. Znaliśmy się przecież niedługo, ale tych kilka miesięcy, kiedy z Cytadeli dowodził Wojskami Lądowymi dało szansę na regularne spotkania i bliższe nasze poznanie. Dlatego nie mam najmniejszych wątpliwości, że tak jak dla mnie, dla bardzo wielu swoich żołnierzy i współpracowników był autorytetem.
Był autorytetem dowódcy, który rozumiał, co to znaczy armia nowoczesna. Odważnie mówił o konieczności reform w polskiej armii. To był człowiek, który wiedział, że trzeba iść z duchem czasu. Był otwarty na świat i równocześnie wiedział o tym, że trzeba ten świat wyprzedzić. Generał Buk miał wybitne zdolności przywódcze. Co do tego też nie mam najmniejszych wątpliwości. Wciąż pamiętam Jego zawadiacki uśmiech, kawaleryjski rozmach, ale też tę swojską i otwartą postawę" - wspominał minister Bogdan Klich. Zwracając się do członków rodziny szef resortu obrony prosił ich, by nieobecnej na uroczystości żonie i córkom przekazali wyrazy najgłębszego szacunku oraz współczucia.
Obelisk oraz Tablica Pamiątkowa, które umieszczono na terenie Dowództwa Wojsk Lądowych, zostały ufundowane ze środków zebranych w ramach zbiórki przeprowadzonej wśród żołnierzy i pracowników Wojsk Lądowych. Na tablicy umieszczono napis o treści: "Generał broni Tadeusz Buk, Dowódca Wojsk Lądowych. Zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem".
Pod tablicą złożono wieńce i kwiaty, a jej poświęcenia dokonali wspólnie biskup Józef Guzdek, dziekan Wojsk Lądowych ksiądz pułkownik Dariusz Kowalski oraz reprezentujący Naczelnego Kapelana Ewangelickiego Dziekan Wojsk Lądowych ksiądz podpułkownik Zbigniew Kowalczyk.
W uroczystości upamiętniającej generała broni Tadeusza Buka, na zaproszenie Dowódcy Wojsk Lądowych, obok Ministra Obrony Narodowej udział wzięli także między innymi dowódcy Rodzajów Sił Zbrojnych, a także dowódcy wszystkich jednostek Wojsk Lądowych oraz kierownicza kadra i pracownicy Dowództwa. Ceremonię odsłonięcia Tablicy Pamiątkowej swoją obecnością uświetniło kilkadziesiąt pocztów sztandarowych z całego kraju, w tym poczet ze Szkoły Podstawowej imienia generała broni Tadeusza Buka w Mójczy, rodzinnej miejscowości Generała.
Wspomnienie o Generale
Kawalerzysta uwielbiany przez czołgistów. Pancerniak, za którym w ogień szli powietrzni kawalerzyści. Urodził się, aby być żołnierzem.
We wrześniu 2009 roku podjął wyzwanie życia. W roli Dowódcy Wojsk Lądowych miał dokonać reformy wojska, racjonalizacji struktur i stworzyć sieciocentryczny system dowodzenia. Generał dywizji Tadeusz Buk. Prawdziwy żołnierz. Mówił o sobie, że jest prostym chłopakiem z kielecczyzny. Najlepiej czuł się w polu, wśród swoich podwładnych. Stronił od wygód. Bez reszty oddany armii. Żołnierski honor i szacunek dla drugiego człowieka stanowiły życiowy drogowskaz. Kariera generała Buka była modelowym przykładem rozwoju zawodowego oficera Wojska Polskiego.
Oficerskie szlify zdobył w 1984 roku po ukończeniu poznańskiej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych. Później obejmował kolejne stanowiska służbowe oraz kształcił się w Polsce i za granicą. 12 marca 1999 roku to właśnie ówczesny major Buk dokonał podniesienia polskiej flagi podczas uroczystości przystąpienia Polski do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, w audytorium Biblioteki Harry'ego Trumana w Independence w stanie Missouri. Student akademii dowódczo-sztabowej w amerykańskim Leavenworth wprowadził Wojsko Polskie do nowej rzeczywistości.
Współtworzył nowe struktury polskich wojsk aeromobilnych. Należał do grona niepokornych marzycieli, którzy zbudowali podstawy kawalerii powietrznej. Nie sposób Go zaszufladkować. Nie pasował do utartych schematów. Twardy, surowy żołnierz i zarazem erudyta cytujący Norwida, władający swobodnie językiem angielskim oraz łaciną klasyczną. Wpisywał się w definicję człowieka renesansu. Generał Tadeusz Buk był człowiekiem bardzo bezpośrednim, otwartym, zdecydowanym i konsekwentnym w działaniu.
Niesłychanie kreatywny wizjoner cieszył się opinią pracowitego, oddanego służbie oficera. Porywał do działania osobistym przykładem. Urodzony przywódca, charyzmatyczny, silny człowiek. Wulkan energii, który nigdy nie wygasał. Nie tolerował lenistwa, brakoróbstwa i głupoty. Indywidualista, który potrafił swoje ambicje wplatać w zbiorowy wysiłek. Zawsze pogodny i uśmiechnięty, tryskający poczuciem humoru, zdystansowany wobec samego siebie.
W wojsku czuł się spełniony. Żołnierska pasja szła w parze z najwyższymi kompetencjami. Oficer kompletny. Człowiek o niezwykle szerokich horyzontach myślowych. Bezwzględnie zwalczał mentalne zacofanie. Dążył do upowszechnienia w armii nowych technologii. Przeciwstawiał się wszechobecnej biurokracji papierowej. Nie rozstawał się z palmtopem.
Sprawdzianem dowódczych umiejętności była dla generała Buka operacja w Iraku. Uczestniczył w niej dwukrotnie. Dowodząc IX zmianą Polskiego Kontyngentu Wojskowego Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe dokonał zmiany taktyki działania.
Wyjeżdżając z Iraku pozostawił polską strefę odpowiedzialności bezpieczną i uporządkowaną. Jego talent dowódczy doceniali sojusznicy oraz współpracownicy. Mówiono o generale: Buk wojny.
Nie lubił tego określenia, ale miał świadomość, że wynikało z powszechnego szacunku dla jego postawy i dokonań. W Afganistanie był zastępcą dowódcy Połączonego Dowództwa do spraw Budowania Afgańskiego Systemu Bezpieczeństwa. W Polsce pełnił obowiązki zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO. Dowodził brygadą i dywizją. Przeszedł wszystkie szczeble wojskowej kariery niezbędne do objęcia stanowiska Dowódcy Wojsk Lądowych, będących największym komponentem polskich sił zbrojnych.
10 kwietnia 2010 roku znajdował się na pokładzie samolotu lecącego do Smoleńska z polską delegacją zmierzającą na obchody 70. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej. Nie wrócił. Poległ w miejscu, które dla każdego Polaka ma wyjątkowe znaczenie. W naszych sercach pozostanie na zawsze
Generał broni Tadeusz Buk urodził się 15 grudnia 1960 roku. W 1984 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych w Poznaniu i rozpoczął służbę w 29 pułku czołgów średnich. Obejmował kolejno stanowiska dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, szefa sztabu batalionu czołgów. W 1987 roku ukończył Wyższy Kursu Doskonalenia Oficerów (WKDO) i został dowódcą batalionu czołgów.
W roku 1993 ukończył Akademię Obrony Narodowej i objął stanowisko zastępcy dowódcy 10 batalionu 6 Brygady Desantowo-Szturmowej. Następnie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu - zastępcy dowódcy w 18 batalionie desantowo szturmowym. W 1994 roku przybył do Dowództwa 6 Brygady Desantowo-Szturmowej na stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego. W 1995 roku ukończył kurs dla dowódców pułków w Akademii Obrony Narodowej, a następnie został dowódcą 2 pułku kawalerii powietrznej 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej.
W czerwcu 1998 roku rozpoczął podyplomowe studia dowódczo-sztabowe w Leavenworth w USA, po ukończeniu których w roku 1999 objął stanowisko zastępcy dowódcy 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. W latach 2000 - 2001 szkolił się w Joint Forces Staff College, National Defense University w Norfolk (USA), a w 2002 roku ukończył studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został dowódcą 34 Brygady Kawalerii Pancernej. W sierpniu 2004 roku został mianowany do stopnia generała brygady, a następnie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku.
Po powrocie z misji w 2005 roku wyznaczony został do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO. W styczniu 2007 roku skierowany był do wykonywania zadań w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie na stanowisku zastępcy dowódcy Dowództwa Koalicyjnego. 15 czerwca 2007 roku objął dowodzenie 1 Warszawską Dywizją Zmechanizowaną.
W lipcu 2007 roku został mianowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na stanowisko dowódcy IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. 15 września 2009 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński wyznaczył generała dywizji Tadeusza Buka na stanowisko Dowódcy Wojsk Lądowych. Pośmiertnie awansowany na stopień generała broni.
Odznaczenia Państwowe:
Złoty Krzyż Zasługi - 2001
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - 2005
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego - 2008
Gwiazda Iraku - 2008
Odznaczenia Resortowe:
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ wni/