Gdzie jest najlepszy socjal?

Pod względem świadczeń społecznych cały czas przoduje Skandynawia. Na co mogą liczyć jej mieszkańcy?

34 proc. polskich gospodarstw ledwo wiąże koniec z końcem – informuje Diagnoza Społeczna Janusza Czapińskiego. Z pewnością dlatego część mieszkańców naszego kraju decyduje się na emigrację. W końcu 2011 r. poza granicami Polski przebywało czasowo 2,06 mln Polaków – podaje GUS. Kuszą nas nie tylko wyższe zarobki, ale również świadczenia socjalne, który pozwalają przetrwać w okresie bezrobocia, czy spokojnie żyć w czasie macierzyństwa. Nikogo nie zaskoczy fakt, że w kwestii tej przoduje od lat Skandynawia. Na jakie świadczenia mogą liczyć mieszkańcy wybranych państw Europy?

Szwecja

W Szwecji każda rodzina otrzymuje zasiłek na dziecko do 16 roku życia, a gdy się ono uczy, do 20 roku życia. To świadczenie wynosi 1050 koron szwedzkich miesięcznie (kurs korony szwedzkiej – 1 SEK - 0,49 zł). Rodziny wielodzietne otrzymują dodatkowe zasiłki, które rosną wraz z pojawieniem się każdego kolejnego dziecka: 100 koron ekstra za drugie dziecko i 454 za trzecie. Mieszkańcy Szwecji mają 480 dni urlopu rodzicielskiego. Może on zostać wykorzystany zarówno przez matkę jak i przez ojca dziecka. W tym kraju obowiązuje sześciomiesięczny okres wypowiedzenia. Odprawa to niejednokrotnie wartość wynagrodzenia za 15 miesięcy. Bezrobotny dostanie tu zasiłek w wysokości 320 koron szwedzkich dziennie.

Jeśli przystąpi do dobrowolnego ubezpieczenia będzie otrzymywał 680 koron, ale nie więcej niż 80 proc. ostatniej wypłaty. Taką kwotę będzie otrzymywał przez 200 dni, następnie przez kolejne 100 będzie ona pomniejszona do 70 proc. Ci, którzy mają niepełnoletnie dzieci, mogą liczyć na dodatkowe 150 dni wsparcia finansowego. W Szwecji wysokość emerytury wynosi 64 proc. średniego wynagrodzenia. Zważając na wysokość zarobków, sytuacja emerytów należy do jednych z najlepszych w Europie, choć trzeba przyznać, że w Szwecji istnieje tendencja do późnego odchodzenia na emeryturę.

Dania

Na dzieci są tu przyznawane zasiłki co 3 miesiące. Ich wysokość zależy od wieku dziecka: do 3 lat - około 4 tys. koron duńskich (1 DKK – 0,57 zł), 3-6 lat - około 3 tys., od 6 do 12 lat - 2 tys. koron; a do 18 roku życia, co miesiąc - około 900 koron. Samotne matki dostają podwójna stawkę. Przyznawane jest również dofinansowanie do mieszkania, zależne od zarobków i dofinansowanie do przedszkola i żłobka. Są one również zależne od dochodów. Przykładowe wysokości świadczeń to: do mieszkania - 1,6 tys. koron, do przedszkola i żłobka - 2,5 tys. na dwójkę dzieci. Można również otrzymać zniżki na przedszkola i żłobki. Jeśli ma się na przykład dwójkę dzieci, to tańsza instytucja kosztuje pół ceny.

Polecamy: Polak z niemieckim paszportem. Lepsze szanse na pracę?

Bezrobotni, którzy mają prawo do zasiłku, dostają przez dwa lata 12 tys. koron z prywatnego ubezpieczenia. Jednak, jeśli nie przysługuje im to świadczenie, mogą liczyć na wsparcie od państwa. Po upływie tego czasu, jeśli nie znajdą pracy, mogą otrzymywać pieniądze od rządu. Ich wysokość zależy od dochodów współmałżonka oraz od tego, czy ma się dzieci.

Emeryci otrzymują świadczenia od państwa, bez względu na to, czy pobierają prywatną emeryturę. Mogą również liczyć na dofinansowanie do jedzenia, czy usług stomatologicznych.

Poradnik dla poszukujących pracy za granicą!

Niemcy

Za naszą zachodnią granicą urlop macierzyński wynosi 14 tygodni i jest pełnopłatny. Każda rodzina otrzymuje zasiłek na dziecko do 18 roku życia, tzw. Kindergeld. Może on zostać przedłużony w dwóch przypadkach: do 21 roku życia, gdy dziecko nie znalazło pracy lub do 25., gdy uczy się lub studiuje. Wynosi on 184 euro (kurs euro – 1 EUR – 4,2 zł) miesięcznie i wzrasta w zależności od ilości dzieci nawet do 215 euro. Niemcy wychowujący dzieci mogą odliczyć od podatku od 2 tys. do 4 tys. euro rocznie. Od podatku można również odliczyć opiekę nad dzieckiem i edukację, co daje dodatkowo maksymalnie około 3,6 tys. euro.

Choć tu zasiłki dla bezrobotnych są niższe niż w krajach skandynawskich, osoby, które straciły pracę, mogą liczyć na dofinansowanie do kosztów życia. Bezrobotny otrzymuje zasiłek wysokości około 60 proc. wynagrodzenia. Jeśli osoba, która utraciła pracę formalnie opiekuje się dziećmi, otrzyma do tego dodatkowe świadczenia. Okres wypłacania zasiłku trwa od 6 do 18 miesięcy. Jest on uzależniony od stażu pracy i wieku bezrobotnego. Po tym okresie, jeśli nie znajdzie się pracy, można otrzymać wsparcie w wysokości 300 euro. To świadczenie jest jednak uzależnione od stanu majątkowego osoby bez pracy. Oprócz tego można liczyć na różne dodatki: dopłaty do świadczeń za mieszkanie, żywności, ubrań, kosmetyków oraz zakupów biletów na imprezy kulturalne.

Nieco mniej korzystna jest tu sytuacja emerytów. Dostają oni świadczenia wysokości 51 proc. pensji, jednaka eksperci prognozują, że ich wysokość na przestrzeni lat będzie spadać.

Wielka Brytania

W Wielkiej Brytanii kobieta dostanie 39 tygodni płatnego urlopu macierzyńskiego. Dodatkowo przewidziane jest 13 tygodni bezpłatnego urlopu dla każdego z rodziców do wykorzystania w ciągu 5 lat od urodzenia dziecka. Tygodniowo wypłacana jest kwota na dziecko wysokości 22 funtów i 13 funtów (kurs funta brytyjskiego – 1 GBP – 4,96 zł)

na każde kolejne. Biedniejsze rodziny mogą skorzystać z zasiłku oraz tzw. „child tax credit”. To świadczenie zależy od dochodu. Maksymalnie - rocznie - można otrzymać 600 funtów na rodzinę i dodatkowo 1500 funtów na dziecko. Poza tym państwo dopłaca do opieki nad dziećmi osób pracujących.

Na Wyspach sytuacja bezrobotnych nie jest już tak dobra, jak w Skandynawii. Maksymalna wysokość zasiłku wynosi 67,5 funtów (350 zł) tygodniowo dla osób, które skończyły 25 lat oraz 53,45 (280 zł) dla tych poniżej 25 roku życia. Jest on wypłacany przez 182 dni. Po upływie tego okresu dalszy zasiłek zależy od sytuacji materialnej. Dodatkowo można liczyć na dofinansowanie do opłat za mieszkanie, zasiłek na dzieci, ale świadczenia te są dużo niższe niż w krajach skandynawskich.

Na emeryturę mieszkańcy wysp oszczędzają sami, a świadczenia państwowe są tylko jej uzupełnieniem. Emerytura państwowa jest uzależniona od dochodów, a także innych czynników. Może ona wynosić: 107,45 funtów tygodniowo dla osoby samotnej, 107,45 funtów tygodniowo dla osoby w związku małżeńskim lub partnerskim, z których każda strona odprowadzała składki do National Insurance lub 64 funty tygodniowo dla osoby w związku małżeńskim lub partnerskim, która korzysta ze składek męża, żony lub partnera. Uprawnieni mogą się również starać o dodatkową emeryturę państwową. Od pieniędzy wpłacanych na prywatne konto emerytalne, Anglicy płacą obniżony podatek. Prywatną emeryturę można zacząć pobierać w wieku 50 lat.

MD,AS,WP.PL

Poradnik dla poszukujących pracy za granicą!