MON: podsumowanie 2013 roku (komunikat)

31.12. Warszawa - MON informuje:

Podsumowanie roku 2013:

I. Działalność legislacyjna

Reforma systemu kierowania i dowodzenia SZ RP

4 grudnia 2012 r. - Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o urzędzie ministra obrony narodowej oraz niektórych innych ustaw, przedłożone przez ministra obrony narodowej.

Celem proponowanych zmian jest usprawnienie systemu kierowania i dowodzenia siłami zbrojnymi, w tym szczególnie dostosowanie tego systemu do nowoczesnych koncepcji tworzenia połączonych organów dowodzenia, odpowiedzialnych za funkcjonalne kierowanie formacjami różnych rodzajów sił zbrojnych.

Reforma systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP zakłada rozdzielenie funkcji planistycznych, dowodzenia ogólnego i dowodzenia operacyjnego. W związku z tym zaproponowano przekształcenie Sztabu Generalnego WP w organ planowania, doradztwa strategicznego i nadzoru. Natomiast obecne organy dowodzenia zostaną zintegrowanie w dwa dowództwa strategiczne:

- Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych (DG RSZ) - odpowiedzialne za ogólne dowodzenie wojskami w czasie pokoju, składające się z inspektoratów: Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej i Wojsk Specjalnych;

- Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych (DO RSZ) - odpowiedzialne za dowodzenie operacyjne w czasie wojen i kryzysów oraz dowodzenie wojskami wydzielonymi do udziału w zagranicznych misjach pokojowych.

Po zmianach ministrowi obrony narodowej będą podlegać bezpośrednio: szef Sztabu Generalnego WP, dowódca generalny Rodzajów Sił Zbrojnych i dowódca operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych.

Szef Sztabu Generalnego WP będzie organem pomocniczym ministra. Do jego zadań ma należeć m.in.: planowanie strategicznego użycia sił zbrojnych, programowanie ich wieloletniego rozwoju oraz doradzanie ministrowi w sprawach dotyczących ogólnej i operacyjnej działalności SZ. Natomiast kierowanie całokształtem działalności sił zbrojnych minister obrony narodowej będzie realizował poprzez dowódcę generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych oraz dowódcę operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.

12 marca 2013 r. - rząd przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o urzędzie ministra obrony narodowej oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra obrony narodowej.

21 czerwca 2013 r. - Sejm RP przyjął rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o urzędzie ministra obrony narodowej oraz niektórych innych ustaw.

12 lipca 2013 r. - Senat RP przyjął ustawę o zmianie ustawy o urzędzie ministra obrony narodowej oraz niektórych innych ustaw.

22 lipca 2013 r. - prezydent RP podpisał ustawę o zmianie ustawy o urzędzie ministra obrony narodowej oraz niektórych innych ustaw z 21 czerwca 2013 r.

12 sierpnia 2013 r. - rozpoczęła funkcjonowanie Grupa Organizacyjna Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, powołana przez ministra Tomasza Siemoniaka w celu stworzenia warunków do funkcjonowania DG RSZ.

13 września 2013 r. - minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak podpisał decyzję w sprawie sformowania od 1 stycznia 2014 r. Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych oraz Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.

17 grudnia 2013 r. - prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył gen. broni pil. Lechowi Majewskiemu akt mianowania na stanowisko dowódcy generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych. Generał Majewski obejmie to stanowisko 1 stycznia 2014 r. - w dniu wejścia w życie ustawy reformującej system kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP.

Finansowanie obrony przeciwrakietowej

24 września 2012 r. - prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał projekt nowelizacji ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych RP.

Intencją inicjatywy prezydenckiej było ustanowienie mechanizmu wzmacniającego - w perspektywie wieloletniej - stabilność finansowania najważniejszego i najpilniejszego z priorytetów rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na nadchodzącą dekadę, jakim jest wyposażenie ich w środki obrony przeciwrakietowej w ramach systemu obrony powietrznej. Priorytet taki został ustalony w postanowieniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 8 listopada 2011 r., określającym główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i scenariusza ich przygotowań do obrony państwa na lata 2013-2022.

W podpisanym projekcie nowelizacji ustawy prezydent proponował, aby - korzystając z obowiązujących przepisów, gwarantujących przeznaczanie 1,95 proc. PKB na obronność - coroczny przyrost budżetu MON, wynikający ze wzrostu gospodarczego, wykorzystywać do budowania nowoczesnego systemu obrony przeciwrakietowej. Wejście w życie projektowanej ustawy nie będzie zatem skutkowało dodatkowymi obciążeniami dla budżetu państwa.

Na podstawie obecnych prognoz, dotyczących wzrostu PKB, ocenia się, że przyjęcie proponowanego rozwiązania pozwoliłoby uzyskać na ten cel w latach 2014-2023 środki w wysokości 8-12 mld zł.

Istotą tego priorytetowego zadania jest wyposażenie armii w środki i możliwości pozwalające na skuteczne zwalczanie rakiet najkrótszego i krótkiego zasięgu oraz rakiet średniego zasięgu w ich końcowej (uderzeniowej) fazie lotu. Dzięki temu system polskiej obrony przeciwrakietowej stałby się kompatybilny i w pełni zintegrowany z systemem NATO. Byłby także zdolny do samodzielnego użycia, np. w razie konieczności przeciwstawienia się szantażowi rakietowemu oraz ewentualnym atakom z zaskoczenia.

22 lutego 2013 r. - Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

21 marca 2013 r. - Senat przyjął - bez poprawek - ustawę o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (z dnia 22 lutego 2013 r.).

12 kwietnia 2013 r. - prezydent RP podpisał ustawę o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (z dnia 22 lutego 2013 r.).

Ustawa pragmatyczna

19 marca 2013 r. - na posiedzeniu Rady Ministrów przyjęto propozycje zmian w wojskowej ustawie pragmatycznej. Projekt nowelizacji, opracowany przez zespół pod przewodnictwem sekretarza stanu w MON Czesława Mroczka, miał na celu uelastycznienie i dostosowanie przepisów prawa do aktualnych warunków rynku pracy.

Osiągnięciu tego celu mają służyć rozwiązania, które m.in.:

- umożliwią żołnierzom zawodowym (oficerom młodszym, podoficerom i szeregowym) rozwój zawodowy w ramach zajmowanego stanowiska służbowego. W praktyce oznacza to możliwość awansowania na wyższy stopień przy zachowaniu stanowiska służbowego - w zamian za to kandydaci na oficerów będą musieli posiadać wyższe wykształcenie;

- stworzą możliwość wyznaczania żołnierzy zawodowych na niższe stanowiska służbowe. Dzięki temu w przypadku likwidacji jednostki lub redukcji etatów można będzie żołnierza, który w związku z tym straciłby stanowisko, zatrzymać w służbie, wyznaczając go - za jego zgodą - na niższe stanowisko. To rozwiązanie gwarantuje zachowanie ciągłość zawodowej służby;

- zakładają możliwość przenoszenia żołnierzy służby kontraktowej do sześciomiesięcznej rezerwy kadrowej (dotychczas korzystać z tego mogli tylko żołnierze służby stałej);

- przewidują usprawnienie i uproszczenie systemu opiniowania żołnierzy zawodowych;

- proponują objęcie żołnierzy zawodowych urlopem ojcowskim;

- umożliwiają wprowadzenie zasad ograniczających uprawnienia żołnierzy odchodzących ze służby bezpośrednio po objęciu wyższego stanowiska służbowego. Gdyby odejście nastąpiło w ciągu roku od chwili powołania na nowe stanowisko (nawet równorzędne), na którym żołnierzowi przysługiwało wyższe uposażenie - podstawą do ustalania należności z tytułu odejścia ze służby byłyby zarobki z poprzedniego stanowiska;

- zakładają likwidację dwóch podstaw obligatoryjnego zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej, a mianowicie:

- niezłożenie oświadczenia majątkowego (teraz będzie to traktowane jako naruszenie przepisów dyscyplinarnych),

- nieprzystąpienie do sprawdzianu ze sprawności fizycznej lub uzyskanie z niego w dwóch kolejnych latach oceny niedostatecznej (ocena sprawności fizycznej miałaby wpływ na wynik opinii służbowej).

Będzie to szczególnie ważne dla żołnierzy służby kontraktowej, w przypadku których podpisanie kolejnego kontraktu i przejście do służby stałej wiązałoby się z uzyskaniem minimum dobrej oceny w opiniowaniu służbowym - na którą wpływałaby m.in. ocena sprawności fizycznej.

- przewidują zniesienie kadencyjności dla podoficerów, a w odniesieniu do oficerów - możliwość wielokrotnego powtarzania kadencji na określonym stanowisku służbowym. Dzięki temu specjalistom zostanie zagwarantowane stanowisko pracy w stałym środowisku (garnizon, jednostka).

11 października 2013 r. - Sejm uchwalił ustawę pragmatyczną.

30 października 2013 r. - prezydent RP podpisał ustawę pragmatyczną z dnia 11 października 2013 r.

II. Modernizacja techniczna

Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy

28 czerwca 2013 r. Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy Marynarki Wojennej osiągnął gotowość techniczną do działań.

Techniczne przyjęcie zasadniczego sprzętu Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego Marynarki Wojennej nastąpiło 10 maja 2013 r. w Siemirowicach. Obecnie dywizjon jest kompletnie wyposażony w sprzęt niezbędny do realizacji zadań, w tym: 6 wyrzutni rakietowych na samochodzie, 6 wozów kierowania uzbrojeniem, 3 mobilne centra łączności, 3 wozy dowodzenia (jeden dowódcy dywizjonu i dwa dowódców baterii), 2 samochody transportowo-załadowcze, 1 warsztat specjalistyczny na samochodzie oraz 2 stacje radiolokacyjne TRS-15C. Całe wyposażenie w sprzęt mobilny opiera na pojazdach polskiej produkcji typu Jelcz.

Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy MW wyposażony jest także w sprzęt do obrony przeciwlotniczej - armaty ZU-23-2 oraz zestawy rakietowe "Grom". Głównym uzbrojeniem dywizjonu są rakiety najnowszej generacji, produkcji norweskiej, typu NSM (Naval Strike Missile), mogące zwalczać zarówno nawodne cele morskie, jak i cele lądowe. Docelowo, do 2016 roku, jednostka ma być uzbrojona w 50 tego typu rakiet, w tym 48 bojowych i 2 z systemem telemetrycznym, pozwalającym na przeprowadzanie przez dywizjon strzelań rzeczywistych. Pierwszych 12 rakiet bojowych zostało już dostarczonych do Marynarki Wojennej.

Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy Marynarki Wojennej (NDR MW) jest całkowicie nową jednostką w strukturach nie tylko Marynarki Wojennej, ale całych Sił Zbrojnych RP. Dywizjon stacjonuje w Siemirowicach. W warunkach bojowych operuje on praktycznie na całym Wybrzeżu. Jednostka formalnie została utworzona 1 stycznia 2011 roku.

Czołgi Leopard

22 listopada 2013 r. w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu ministrowie obrony Polski i Niemiec Tomasz Siemoniak oraz Thomas de Maiziere podpisali umowę na dostawę czołgów Leopard, wraz ze sprzętem towarzyszącym, dla polskich wojsk lądowych.

Umowa dotyczy 119 czołgów Leopard, w tym 105 w wersji 2A5 oraz 14 w wersji 2A4, a także ok. 200 sztuk sprzętu wsparcia i zabezpieczenia. Dostawy będą realizowane w latach 2014-2015. Kontrakt wart jest 180 mln euro.

Obecnie Siły Zbrojne RP posiadają 128 czołgów Leopard 2A4, które są platformami bojowymi starszego typu (wyprodukowanymi w latach 1984-1986); ich modernizacja odbywa się w oparciu o polskie przedsiębiorstwa przemysłu obronnego.

Niezwykle ważną kwestią jest pozyskanie w ramach kontraktu, na bardzo korzystnych warunkach cenowych, sprzętu wsparcia logistycznego, obejmującego m.in. wozy zabezpieczenia technicznego, wozy dowodzenia oraz zestawy do pokonywania głębokich przeszkód wodnych, a także laserowe symulatory strzelań.

Użytkowane dotychczas w naszej armii czołgi Leopard 2A4 zostaną poddane modernizacji, podczas której poziom opancerzenia docelowo osiągnie standard wersji Leopard 2A5, natomiast zastosowane nowoczesne systemy optoelektroniczne pozwolą na osiągnięcie jeszcze wyższego poziomu modernizacyjnego.

Samoloty transportowe CASA C-295M

Siły Powietrzne dysponują już 16 samolotami CASA-295M. Dostawa dwóch ostatnich maszyn kończy jeden z etapów realizacji kontraktu, zawartego 29 czerwca 2012 roku przez Inspektorat Uzbrojenia z koncernem Airbus Military. Umowa przewidywała dostawę 5 samolotów transportowych C-295 wraz z dokumentacją techniczną, wyposażeniem oraz pakietem logistycznym - całość o wartości ok. 870 mln zł. W 2014 r. planuje się jeszcze doposażenie 3 wcześniej przejętych maszyn, tak by odpowiadały najnowszym standardom wyposażenia.

Okręt patrolowy ORP "Ślązak"

Budowa okrętu patrolowego w wersji podstawowej typu "Ślązak" jest realizowana w wyniku podjęcia przez ministra obrony narodowej decyzji o wykorzystaniu zbudowanej w Stoczni Marynarki Wojennej platformy korwety wielozadaniowej typu "Gawron".

W lutym 2013 r. minister podpisał decyzję nakazującą rozpoczęcie negocjacji dotyczących dostawy elementów Zintegrowanego Systemu Walki oraz aneksowania obowiązującej umowy w zakresie uwzględniającym nowe wymagania dla okrętu.

23 września 2013 r. podpisano aneks nr 15 do umowy nr 1/BO/2001 z dnia 27 listopada 2001 r. na budowę ORP "Ślązak". Precyzuje on kwestie dokończenia budowy jednostki i zmiany jej przeznaczenia: z korwety wielozadaniowej na okręt patrolowy. Jednostka ma być gotowa do służby i przekazana Marynarce Wojennej pod koniec 2016 r.

12 grudnia 2013 r. szef Inspektoratu Uzbrojenia podpisał dwie ostatnie umowy na dokończenie budowy patrolowca ORP "Ślązak". Opiewają one na łączną kwotę prawie 100 mln euro.

Stronami umowy na dostawę Zintegrowanego Systemu Walki na patrolowiec są: holenderska firma Thales Nederland oraz polskie przedsiębiorstwo Enamor. Pierwsza odpowiada za dostawę Modułowego Systemu Walki firmy Thales - sprzętu i oprogramowania oraz integrację z podsystemami zewnętrznymi już zainstalowanymi i tymi, które będą jeszcze instalowane na okręcie. Natomiast gdyński Enamor dostarczy i zainstaluje Zintegrowany System Nawigacji wraz z sonarem Vanguard oraz Zintegrowany System Łączności wraz z urządzeniami kryptograficznymi do elementów Zintegrowanego Systemu Walki oraz urządzeń łączności.

Elementem projektu ORP Ślązak są także zawarte przez Ministerstwo Gospodarki dwie umowy kompensacyjne, które obejmują okres 10 lat. Pierwsza umowa offsetowa, na kwotę 66,7 mln euro, zawarta została z firmą Thales Nederland, a w jej efekcie trzy polskie podmioty: przedsiębiorstwo Enamor i Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej ( oba z Gdyni) oraz 1 Regionalna Baza Logistyczna, będą serwisować i naprawiać Zintegrowany System Walki, zainstalowany na patrolowcu. Zaś czwarty offsetobiorca - Centrum Wsparcia Teleinformatycznego i Dowodzenia Marynarki Wojennej - będzie szkolić załogę okrętu w zakresie obsługi systemu walki.

Druga umowa offsetowa została zawarta z firmą Thales Electronic Systems w związku z dostawą elementów systemu łączności dla okrętu i ma wartość 16,4 mln euro. Środki z umowy kompensacyjnej trafią do spółki Enamor oraz 1 Regionalnej Bazy Logistycznej. Zobowiązania offsetowe w tej umowie dotyczą przekazania stronie polskiej możliwości serwisu i napraw oraz utrzymania w sieci transmisji danych na okręcie - Focon (Fibre Optical Communication Network).

Niszczyciel min "Kormoran"

Podpisana 23 września 2013 r. umowa na nowoczesne niszczyciele min dotyczy realizacji pracy rozwojowej, projektowania i budowy prototypu oraz zawarcia umowy ramowej na dostawę 2 kolejnych jednostek.

Nowoczesne niszczyciele min mają zapewnić Marynarce Wojennej wszechstronną walkę ze współczesnymi zagrożeniami minowymi na morzu. Zamontowane wyposażenie pozwoli na poszukiwanie i niszczenie min morskich wszystkich typów. Przekazanie Marynarce Wojennej RP pierwszego (prototypowego) okrętu nastąpi w listopadzie 2016 r. Kolejne okręty będą przekazane w latach 2019 i 2022.

Ciężarówki dla Wojska Polskiego

29 listopada 2013 r. podpisano umowę na dostawę 910 samochodów polskiej marki Jelcz. Zakupiony model Jelcza został zaprojektowany specjalnie na potrzeby wojska.

Zawarta umowa ma charakter kompleksowy. W ramach kontraktu wojsko pozyska 910 samochodów średniej ładowności i wysokiej mobilności Jelcz 442.32 oraz pakiety: logistyczny i szkoleniowy. Na pakiet logistyczny składają się zestawy remontowe (ZR-1 i ZR-2) oraz przenośne zestawy diagnostyczne. Pakiet szkoleniowy obejmuje wyposażenie Centrum Szkolenia Logistyki w Grudziądzu w plansze poglądowe, prezentacje multimedialne, filmy instruktażowe oraz stend samochodu Jelcz 442.32.

Umowa przewiduje również prowadzenie szkoleń dla mechaników baz remontowych warsztatów technicznych, szkolenia instruktorów oraz szkolenie kierowców w zakresie eksploatacji i obsługiwania pojazdów.

Wartość podpisanego kontraktu to blisko 674 mln zł. Całość zamówionego sprzętu oraz wyposażenia w ramach obu pakietów ma trafić do wojska w latach 2014-2018. Jest to pierwsza transza dostaw. Zgodnie z dyrektywą zamówień obronnych, kolejne dostawy będą realizowane w trybie kontynuacji dostaw przez co najmniej następnych 5 lat.

Samolot szkolenia zaawansowanego AJT

23 grudnia 2013 r. Inspektorat Uzbrojenia zakończył badanie i ocenę ofert złożonych w postępowaniu na dostawę lekkiego samolotu odrzutowego do szkolenia zaawansowanego - AJT (Advanced Jet Trainer).

W postępowaniu na dostawę Zintegrowanego Systemu Szkolenia Zaawansowanego AJT dla polskich Sił Powietrznych wzięły udział trzy podmioty: Alenia Aermacchi S.p.A, BAE Systems, Lockheed Martin UK Limited.

W wyniku przeprowadzonych działań, w tym oceny zgodności ofert z wymaganiami zamawiającego, zdecydowano, że najkorzystniejsza jest oferta przedstawiona przez firmę Alenia Aermacchi S.p.A. Oferty pozostałych dwóch wykonawców odrzucono z powodu ich niezgodności z wymaganiami zamawiającego, określonymi w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ). Mają oni prawo odwołać się od tej decyzji do 2 stycznia 2014 r.

Ostateczny wybór wykonawcy nastąpi po zakończeniu sprawdzenia weryfikacyjnego oferowanego samolotu i uzyskaniu przez niego wyniku pozytywnego.

Ministerstwo Obrony Narodowej chce kupić dla polskich pilotów 8 odrzutowych samolotów szkolnych, system szkolenia oraz pakiet logistyczny. Chodzi m.in. o symulatory lotu i procedur awaryjnych oraz komputerowy system wspomagania szkolenia. Armia chce też dostać sprzęt do obsługi naziemnej i napraw, pakiet części zamiennych oraz system informatyczny wsparcia eksploatacji. Umowa ma także umożliwić dokupienie dodatkowych 4 samolotów.

KTO Rosomak

12 lipca 2013 r. podpisane zostały umowy pomiędzy WZM SA Siemianowice Śląskie a firmą Patria Land Systems na dalszą produkcję, sprzedaż, modernizację i modyfikację KTO Rosomak do 2023 r., wraz z prawami do serwisowania i napraw na okres do 2052 r. na rzecz MON i klientów zagranicznych. Dzięki umowie transferu technologii w zakresie LCS PVE Goods WZM ma możliwość wykonywania pełnego cyklu obsług i napraw zespołów dostarczanych przez firmę Patria Land Service, a umowa dostawy PVE Goods określa zasady dostaw przez Patria do WZM zespołów (PVE Goods) do produkcji KTO Rosomak.

Podpisany 24 października 2013 r. kontrakt zakłada dostawę kolejnych 307 KTO Rosomak w wersji bazowej, przeznaczonych do zabudowy wersji specjalnych. Wartość kontraktu została wynegocjowana na łączną kwotę ok. 1,65 mld zł brutto.

III. Konsolidacja przemysłu zbrojeniowego

16 września 2013 r. premier Donald Tusk zapowiedział, że powstaje Polska Grupa Zbrojeniowa, która będzie skupiała wszystkie kluczowe przedsiębiorstwa pracujące ma rzecz obronności. Jak powiedział szef rządu, do grupy tej mają należeć m.in. Huta Stalowa Wola, Polski Holding Obronny i 11 wojskowych przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych.

IV. Dane liczbowe o naborze do armii

W 2013 roku do zawodowej służby wojskowej powołano 5843 żołnierzy, w tym 858 oficerów, 1756 podoficerów i 3229 szeregowych zawodowych. Około 3000 kandydatów spośród szeregowych zawodowych aplikowało do korpusu podoficerów.

W tym samym okresie z zawodowej służby wojskowej zwolniono - lub zostanie zwolnionych z terminem zwolnienia 31.12.2013 r. - łącznie 3150 żołnierzy, w tym 836 oficerów, 944 podoficerów i 1370 szeregowych zawodowych.

Z uwagi na zdecydowanie mniejszą w 2013 roku liczbę zwolnień z zawodowej służby wojskowej niż w latach poprzednich oraz osiągnięcie stanów ewidencyjnych kadry zawodowej zbliżonych do wartości docelowej, tj. 97 350 żołnierzy zawodowych, potrzeby związane z powołaniami nowej kadry zawodowej były w br. zdecydowanie mniejsze, przy utrzymującym się na podobnym poziomie zainteresowaniu wstąpieniem w szeregi sił zbrojnych.

W bieżącym roku można zauważyć zwiększone zainteresowanie kształceniem na studiach stacjonarnych oraz szkoleniem wojskowym, realizowanym przez uczelnie wojskowe.

Dla chętnych na studia stacjonarne absolwentów szkół ponadgimnazjalnych w roku akademickim 2013/2014 przygotowano ogółem 540 miejsc, w tym: 480 dla kandydatów do uczelni wojskowych oraz 60 dla kandydatów do Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Kształceniem na studiach stacjonarnych w uczelniach wojskowych w br. zainteresowanych było ogółem 5603 kandydatów, natomiast w postępowaniu rekrutacyjnym uczestniczyło 3685 kandydatów. Spośród wszystkich aplikujących na pierwszy rok studiów zostało przyjętych 538 kandydatów.

W ramach postępowania rekrutacyjnego o jedno miejsce na studia stacjonarne ubiegało się średnio 7 kandydatów (o 1 więcej niż w roku ubiegłym) - najwięcej w WSO WL (8 kandydatów na 1 miejsce).

O przyjęcie na studia na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi ubiegało się 370 zainteresowanych, spośród których komisja rekrutacyjna wyłoniła 60 osób.

Dla ubiegających się o przyjęcie na szkolenie wojskowe realizowane w ramach Studium Oficerskiego, w 2013 r. przygotowano ogółem 199 miejsc, w tym 159 dla podoficerów zawodowych oraz 40 dla kandydatów cywilnych. Ogółem do Studium Oficerskiego aplikowało 590 kandydatów, z których komisja rekrutacyjna zakwalifikowała 183 do szkolenia wojskowego w ramach rekrutacji "podstawowej" oraz 16 kandydatów w ramach rekrutacji uzupełniającej. Średnio o jedno miejsce w studium oficerskim ubiegało się 3 kandydatów.

V. Misje i ćwiczenia międzynarodowe

ISAF - Afganistan

Misja Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa (ISAF) jest operacją stabilizacyjną, prowadzoną na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz porozumienia z Bonn z 5 grudnia 2001 r., dotyczącego tymczasowych ustaleń w sprawie odbudowy stałych instytucji rządowych w Afganistanie.

W ramach ISAF Polacy współpracują z żołnierzami 48 innych państw. Łącznie w Afganistanie przebywa ponad 86 000 (październik 2013) żołnierzy i pracowników wojska różnych narodowości - w tym ok. 1000 Polaków (aktualna XIV zmiana PKW).

Obecne zadania przebywającej w Afganistanie XIV zmiany to głównie: doradzanie i wspieranie Afgańskich Sił Bezpieczeństwa, udzielanie wsparcia władzom lokalnym w zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego w prowincji Ghazni, kontynuowanie przemieszczenia sił i środków, będących na wyposażeniu polskiego kontyngentu w Afganistanie do kraju. Działania te mają doprowadzić do całkowitego przejęcia odpowiedzialności za sferę bezpieczeństwa przez stronę afgańską do końca roku 2014 (tj. do chwili wycofania sił koalicyjnych z Afganistanu). Ostatnia - XIV zmiana PKW zakończy działalność operacyjną PKW w prowincji Ghazni do 30 kwietnia 2014 roku.

Ewakuacja sprzętu PKW do kraju:

Plan przemieszczenia przewiduje podział wyposażenia naszych żołnierzy w Afganistanie na trzy kategorie. Pierwszą - priorytetową - grupę stanowi sprzęt ważny dla naszej obronności, który po wycofaniu z Afganistanu trafi na wyposażenie jednostek wojskowych w kraju. Stanowić on ma ok. 65 proc. wyposażenia kontyngentu.

Druga grupa to sprzęt przeznaczony do zużycia w ramach bieżącego funkcjonowania PKW oraz do utylizacji w rejonie działań. Dowództwo Operacyjne przewiduje, że będzie to ok. 21 proc. wyposażenia kontyngentu.

Do trzeciej grupy zaliczono mienie, które zostanie przekazane organizacjom pomocowym oraz władzom lokalnym Afganistanu na cele charytatywne, łącznie ok. 750 ton o wartości ok. 11 mln zł. Będzie to stanowiło ok. 14 proc. wyposażenia kontyngentu.

EUFOR/MTT - Kosowo, Republika Serbii, była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina

Obecność Polski związana jest z udziałem Sił Zbrojnych RP w operacji "Joint Guardian" (operacja NATO w Kosowie), rozpoczętej na przełomie czerwca i lipca 1999. Od 15 lipca 2000 r. w misji uczestniczył także Polsko-Ukraiński Batalion (POLUKRBAT).

Zgodnie z decyzjami politycznymi i wojskowymi Polski Kontyngent Wojskowy EUFOR, realizujący zadania stabilizacyjne w Bośni i Hercegowinie, zakończył swoją działalność 30 listopada 2010 roku. 1 grudnia zadania doradczo-szkoleniowe w Bośni i Hercegowinie rozpoczął Polski Kontyngent Wojskowy PKW EUFOR/MTT (ang. Mobile Training Teams), w którego skład wchodzą cztery Mobilne Zespoły Szkoleniowe oraz 2 Zespoły Łącznikowo-Obserwacyjne. Ponadto Polacy służą także w kwaterze Sił EUFOR oraz w Europejskim Oddziale Żandarmerii Wojskowej.

Do obecnych zadań PKW należy: monitorowanie przestrzegania porozumień i traktatów międzynarodowych; realizacja zadań manewrowych i prowadzenie patroli w rejonie odpowiedzialności w celu identyfikacji i neutralizacji zagrożeń bezpieczeństwa; wspieranie kosowskiej policji oraz misji Unii Europejskiej; wspieranie pomocy humanitarnej.

Dodatkowe informacje:

18 grudnia 2013 r. prezydent RP podpisał postanowienie w sprawie przedłużenia udziału Polskiego Kontyngentu Wojskowego (PKW) w Republice Kosowo i Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii oraz w Bośni i Hercegowinie.

Wniosek RM RP zakłada przedłużenie pobytu PKW do 30 czerwca 2014 r. W tym okresie PKW będzie liczył do 300 żołnierzy i pracowników wojska. Planowane wydatki MON, związane z użyciem kontyngentu w całym 2014 r., wyniosą ok. 31,5 mln zł.

EUTM - Mali

Mali poprosiło Unię Europejską o wsparcie w celu przywrócenia integralności terytorialnej kraju, którego stabilność była zagrożona przez kryzys polityczny, ekonomiczny i żywnościowy.

Ze względu na pogorszenie sytuacji bezpieczeństwa w Mali, w styczniu 2013 r. przyspieszono przygotowania do misji szkoleniowej UE w tym kraju, niezależnej od działań bojowych prowadzonych w Mali przez Francję (w ramach operacji "Serval") oraz misji prowadzonej przez Wspólnotę Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej - ECOWAS w ramach operacji AFISMA.

Do głównych zadań Polskiego Kontyngentu Wojskowego należy szkolenie logistyczne żołnierzy malijskich sił zbrojnych, koordynowanie załadunku i rozładunku transportu powietrznego oraz zabezpieczenia administracyjnego, a także ochrona bazy misji szkoleniowej w Koulikoro w zakresie zabezpieczenia przeciwminowego.

Wsparcie materiałowe (donacja)

Nasza donacja na rzecz armii malijskiej została dokonana na wniosek rządu Mali. Ogólna wartość donacji wyniosła ponad 11 mln zł.

Dodatkowe informacje:

18 grudnia 2013 r. prezydent RP podpisał postanowienie o przedłużeniu okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w misji szkoleniowej Unii Europejskiej w Republice Mali od 1 stycznia do 18 maja 2014 r. PKW będzie liczył do 20 żołnierzy i pracowników wojska. Misja nie będzie zaangażowana w działania bojowe.

Planowane wydatki MON, związane z użyciem kontyngentu w 2014 r., wyniosą ok. 3,12 mln zł.

Weimarska Grupa Bojowa

Od 1 stycznia do 30 czerwca 2013 r. dyżur bojowy w ramach unijnych struktur szybkiego reagowania tworzyło blisko 2000 żołnierzy z trzech państw - Polski, Francji i Niemiec. Rolę państwa wiodącego (Framework Nation) sprawowała Polska. Niemcy odpowiadali za zabezpieczenie logistyczne, a Francuzi - za medyczne. Dowódcą Grupy Bojowej UE (GB UE) był gen. bryg. Rajmund T. Andrzejczak.

Trzon GB UE stanowili żołnierze 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej, a zadania głównej siły bojowej miał realizować batalion manewrowy, wystawiony ze składu międzyrzeckiej brygady. Polski wkład uzupełniali żołnierze innych jednostek: 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, 2 Korpusu Zmechanizowanego, 25 Brygady Kawalerii Powietrznej, Brygady Wsparcia Dowodzenia, 1 Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych, 10 Brygady Logistycznej, 1 i 2 Pułku Saperów, 9 Pułku Rozpoznawczego, Centrum Przygotowań do Misji Zagranicznych, Centralnej Grupy Działań Psychologicznych, Centrum Wsparcia Mobilnych Systemów Dowodzenia.

"Steadfast Jazz'13"

Ćwiczenie "Steadfast Jazz'13", które odbyło się w dniach 2-9 listopada 2013 r., było 18. ćwiczeniem z całej serii przedsięwzięć Sojuszu. Wszystkie ćwiczenia tego typu oparte są na fikcyjnym scenariuszu, który zakłada obecność fikcyjnego przeciwnika z fikcyjnego kraju. W związku z tym ćwiczenia SFJZ-13 nie były wymierzone przeciwko jakiemukolwiek konkretnemu państwu.

Głównym celem ćwiczenia była certyfikacja Sojuszniczego Dowództwa Sił Połączonych (Allied Joint Force Command Brunssum - JFCBS), które stanie na czele Sił Odpowiedzi NATO w 2014. Dodatkowo SFJZ-13 posłużyło utrzymaniu poziomu interoperacyjności, zacieśnieniu współpracy wojskowej w ramach Sojuszu, w tym zdolności do kolektywnej obrony w myśl art. V Traktatu Waszyngtońskiego.

Tegoroczne ćwiczenie zostało przeprowadzone przez Sojusz Północnoatlantycki na terenie Łotwy i Polski (główna część ćwiczeń), a także Belgii, Litwy, Niemiec, Norwegii oraz Włoch. Polska wystąpiła w podwójnej roli - na terenie Drawska Pomorskiego odbyła się lądowa część ćwiczenia Land Livex, w której głównym ćwiczącym był międzynarodowy batalion pod polskim dowództwem. Ponadto nasz kraj wypełniał zadania państwa-gospodarza (Host Nation Support - HNS), sprawdzając swój potencjał i zdolności w tym obszarze zobowiązań sojuszniczych.

SFJZ-13 składało się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza to ćwiczenie dowódczo-sztabowe, wspomagane komputerowo (CPX/CAX), drugą stanowiło ćwiczenie z wojskami (Livex). Działania prowadzono na szczeblach: strategicznym, operacyjnym i taktycznym. W ćwiczeniu dowódczo-sztabowym uczestniczyli przedstawiciele wszystkich 28 krajów członkowskich NATO oraz Finlandia.

Ćwiczenie z wojskami - Livex - realizowano na lądzie, w powietrzu i na morzu. Do udziału w tej części SFJZ-13 zaangażowano żołnierzy z ok. 20 krajów NATO oraz Ukrainy. Część lądowa odbyła się na poligonie w Drawsku Pomorskim. Działania w powietrzu prowadzono w północnej części Polski oraz nad Morzem Bałtyckim. Morska część ćwiczenia odbyła się na poligonach morskich południowego Bałtyku.

W SFJZ-13 uczestniczyło łącznie ok. 6000 żołnierzy i pracowników cywilnych. Zakres zaangażowania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej został określony na poziomie: do 3000 żołnierzy, 300 pojazdów, 30 statków powietrznych oraz 10 okrętów.

"Cobra'13"

Od 4 do 29 listopada odbywało się ćwiczenie sił specjalnych krajów NATO i Unii Europejskiej "Cobra'13", którego celem było potwierdzenie zdolności dowództwa komponentu do planowania i kierowania operacjami specjalnymi w ramach sojuszniczej misji stabilizacyjnej zgodnie ze standardami NATO. W roli kierownika ćwiczenia wystąpił gen. bryg. Piotr Patalong. "Cobra'13" była nie tylko sprawdzianem możliwości Dowództwa Komponentu Operacji Specjalnych, ale także testem współdziałania wielonarodowych zespołów bojowych z różnych jednostek sił specjalnych, które realizowały wypracowane przez dowództwo zadania.

Na kilku poligonach w Polsce, Czechach, Słowacji i na Litwie operowało ponad 1500 komandosów. W sumie w ćwiczenie zaangażowanych było niemal 2500 żołnierzy z 16 państw NATO i Unii Europejskiej (Chorwacja, Czechy, Estonia, Finlandia, Francja, Holandia, Litwa, Norwegia, Polska, Słowacja, USA, Węgry i Wielka Brytania oraz w charakterze obserwatorów wojskowi z Rumunii, Szwecji i Turcji). Ćwiczenie wspierało także około dwudziestu instytucji oraz dowództw sojuszniczych i narodowych.

VI. Kontakty międzynarodwe

Współpraca polsko-niemiecka

27 maja 2013 r. ministrowie obrony Polski i Niemiec podpisali list intencyjny, który zakłada rozszerzenie współpracy w zakresie prowadzenia operacji morskich, koncepcji rozwojowych, procesu szkolenia, szkolnictwa morskiego, zabezpieczenia logistycznego, uzbrojenia i zaopatrzenia.

Przyszła współpraca ma obejmować różne aspekty działań operacyjnych na rzecz bezpieczeństwa w obszarze Morza Bałtyckiego oraz pozwolić na racjonalne wykorzystywanie i łączenie tzw. zdolności wojskowych obu flot, np. w zakresie systemu kierowania i dowodzenia okrętami podwodnymi. Floty Polski i Niemiec będą także ściśle współpracować w zakresie szkoleń i ćwiczeń, wymieniać doświadczenia, organizować połączone szkolenia i kursy specjalistyczne w ośrodkach szkoleniowych i na poligonach Marynarki Wojennej RP i Deutsche Marine, a także regularnie dokonywać wymiany personelu.

Realizacja tych zamierzeń wpisuje się w inicjatywy Smart Defence (NATO) i Pooling and Sharing (UE), polegające na łączeniu zdolności bojowych i współdziałaniu na rzecz rozwoju technicznego sił morskich.

Współpraca polsko-francuska

6 listopada 2013 r. ministrowie obrony Polski i Francji podpisali porozumienie techniczne między ministrem obrony narodowej RP a ministrem obrony RF w sprawie wymiany i szkolenia sił specjalnych. Porozumienie określa warunki, na jakich odbywać się będą przedsięwzięcia szkoleniowe polskich i francuskich wojsk specjalnych organizowane w Rzeczypospolitej Polskiej i Republice Francuskiej. Porozumienie zostało zawarte na 5 lat, z możliwością automatycznego przedłużania, przy braku zastrzeżeń stron, na kolejne pięcioletnie okresy.

Aktywność na forum UE

W dniach 19-20 grudnia 2013 r. polska delegacja pod przewodnictwem premiera Donalda Tuska, z ministrem Tomaszem Siemoniakiem w składzie, wzięła udział w posiedzeniu szefów rządów i państw Unii Europejskiej w Brukseli. Głównym tematem spotkań był rozwój Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony - CSDP (Common Security and Defence Policy), rozbudowa zdolności obronnych oraz wzmocnienie przemysłu zbrojeniowego w krajach członkowskich UE.

Temat wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony pojawił się w dyskusji na tak wysokim poziomie po raz pierwszy od pięciu lat - jest to również duży sukces Polski, która od czasu swojej prezydencji w UE zabiegała o reaktywowanie tego tematu na forum Unii. Efektem tych starań było przyjęcie konkluzji Rady Europejskiej w sprawie CSDP.

Duże znaczenie ma zapis, przeforsowany przez państwa Grupy Wyszehradzkiej (w tym Polskę), dotyczący roli małych i średnich firm w przemyśle obronnym. Wśród omawianych zagadnień znalazły się m.in. obronne programy ponadnarodowe (wspólna budowa samolotów bezzałogowych, rozwiązania logistyczne, system lotniczego tankowania w powietrzu), problem cyberterroryzmu i bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni oraz konkurencyjność i innowacyjność europejskiego przemysłu obronnego.

W czasie dwudniowych obrad udało się osiągnąć konkretne rezultaty, m.in. podjęto temat reformy grup bojowych UE i wzmocnienia EDA (European Defence Agency - Europejskiej Agencji Obrony). To właśnie EDA jest odpowiedzialna za poprawę zdolności obronnych UE - realizuje ten cel m.in. poprzez wspieranie procesów badawczych, koordynację przedsięwzięć i zamówień rządów krajów członkowskich w zakresie sprzętu wojskowego i przemysłu obronnego samej Unii.

VII. Wojskowe jednostki odbudowy

Informacja dotycząca obiektów infrastruktury drogowo-mostowej, zrealizowanych przez wojskowe jednostki odbudowy w 2013 r.

1. Urządzenie i utrzymanie tymczasowej przeprawy mostowej z parku pontonowego PP-64 na rzece Odrze w Szczecinie. Długość mostu: 88,8 m, szerokość mostu: 12,5 m, nośność - pod obciążenie 80 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 61 tys. zł.

1. Urządzenie i utrzymanie tymczasowej przeprawy mostowej z parku pontonowego PP-64 na rzece Odrze w Szczecinie. Długość mostu: 88,8 m, szerokość mostu: 12,5 m, nośność 80 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 26,5 tys. zł.

1. Most żelbetowy na rzece Rabie

Miejscowość: Rokiciny Podhalańskie (woj. małopolskie). Długość: 19,27 m, szerokość: 4,3 m, nośność: 15 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 15,5 tys. zł.

1. Most żelbetowy na rzece Skawie

Miejscowość: Skawa (woj. małopolskie). Długość: 23 m, szerokość: 4 m, nośność: 15 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 18,7 tys. zł.

1. Most na rzece Orawce

Miejscowość: Harkabuz, gmina Raba Wyżna, (woj. małopolskie). Długość mostu: 10 m, szerokość mostu: 6 m, nośność: 15 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 12 tys. zł.

1. Most żelbetowy - inwestycja w trakcie realizacji (55 proc. wykonania)

Miejscowość: Skawa, gmina Raba Wyżna, (woj. małopolskie). Długość mostu: 12 m, szerokość mostu: 4 m, nośność: 15 ton.

1. Urządzenie i utrzymanie tymczasowej przeprawy mostowej z parku pontonowego PP-64 na rzece Bug

Miejscowość: Zbereże, gmina Mircze, woj. lubelskie. Długość mostu: 55 m, szerokość mostu: 6,2 m, nośność: pod obciążenie 40 ton - wyłącznie dla ruchu pieszego,. Koszty poniesione przez wojsko - 19 tys. zł.

1. Odbudowa mostu na rzece Mień (w tym demontaż zniszczonej konstrukcji mostowej)

Miejscowość: Lipno (woj. kujawsko-pomorskie). Długość mostu: 11 m, szerokość mostu: 6 m, nośność: pod obciążenie - 15 ton. Koszty poniesione przez wojsko - 36 tys. zł.

1. Remont drogi gminnej

Miejscowość: Żurawie, woj. lubelskie. Długość: ok. 800 m, szerokość: ok. 5 m. Koszty poniesione przez wojsko - 53 tys. zł.

VIII. Akcje charytatywne

W ramach wspierania społeczeństwa, przy wykorzystaniu posiadanych środków technicznych, żołnierze sił powietrznych aktywnie uczestniczyli w akcji "Serce". W jej ramach wykonano kilkanaście lotów, w trakcie których przewożono pacjentów lub narządy niezbędne do przeprowadzenia zabiegów ratujących życie.

Żołnierze wszystkich rodzajów sił zbrojnych angażowali się również w inne akcje charytatywne adresowane do potrzebujących. Po raz 21. zagrali z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy Jerzego Owsiaka. W czasie XII zmiany PKW Afganistan przeprowadzili zbiórkę nakrętek na zakup protez dla trzyletniego chłopca. Wielokrotnie spełniali marzenia dzieci nieuleczalnie chorych, goszcząc je w swoich jednostkach lub odwiedzając małych pacjentów w szpitalach i na turnusach rehabilitacyjnych. Słuchacze Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych zorganizowali przedstawienie i koncert mikołajkowy dla pacjentów warszawskiego Centrum Zdrowia Dziecka.

Żołnierze w całej Polsce angażowali się też w liczne akcje honorowego oddawania krwi, rejestrowali się jako dawcy szpiku i uczestniczyli w wielu lokalnych inicjatywach, których celem była pomoc potrzebującym.

IX. Narodowe Centrum Kryptologii

Narodowe Centrum Kryptologii zostało powołane z dniem 1 czerwca 2013 roku na podstawie zarządzenia nr 10/MON z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie utworzenia i nadania statutu państwowej jednostce budżetowej - Narodowemu Centrum Kryptologii.

Do zadań Narodowego Centrum Kryptologii należy m.in.:

- realizacja zadań związanych z prowadzeniem badań, projektowaniem, budową, wdrażaniem, użytkowaniem oraz ochroną narodowych technologii kryptologicznych;

- wytwarzanie nowych produktów dla państwa przez zespolenie potencjału naukowego i przemysłowego w obszarze zaawansowanych technologii informatycznych i kryptograficznych;

- realizacja zadań w zakresie kryptologii zleconych, za pośrednictwem ministra obrony narodowej, przez inne organy państwa lub administracji publicznej.

Centrum prowadzi działalność naukowo-edukacyjną, badawczo-rozwojową, wdrożeniową oraz opiniodawczą.

X. Inspektorat Systemów Informacyjnych

Inspektorat Systemów Informacyjnych (ISI) rozpoczął funkcjonowanie 1 października 2013 r. Jednostka ta powstała w miejsce funkcjonującego wcześniej Departamentu Informatyki i Telekomunikacji MON. Decyzja w sprawie powołania ISI została podpisana przez ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka 24 lipca 2013 r.

Integracja struktur teleinformatyki wojskowej poprzez sformowanie jednej instytucji, której podlegać będą wszystkie wojskowe jednostki teleinformatyczne, ma na celu m.in. kompleksowe świadczenie usług teleinformatycznych i właściwe zabezpieczenie w tym zakresie wszystkich jednostek wojskowych.

XI. Inspektorat Implementacji Innowacyjnych Technologii Obronnych

Inspektorat Implementacji Innowacyjnych Technologii Obronnych został utworzony 1 września 2013 r. jako jednostka organizacyjna podległa MON i bezpośrednio podporządkowana podsekretarzowi stanu ds. uzbrojenia i modernizacji.

Zadania:

- nadzór nad rozwojem wybranych technologii i ich operacyjnym wykorzystaniem w Siłach Zbrojnych RP;

- określenie propozycji kierunków badań naukowych i prac naukowo-badawczych szczególnie ważnych dla obronności i bezpieczeństwa państwa;

- tworzenie założeń resortowej polityki naukowo-badawczej w obszarze techniki i technologii.

Podstawowym zadaniem Inspektoratu jest określenie propozycji kierunków badań naukowych szczególnie ważnych dla obronności i bezpieczeństwa państwa. Inspektorat będzie proponował zupełnie nowe rozwiązania dla bezpieczeństwa naszego kraju, jego granic i obywateli, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii.

XII. Szkolenie rezerwistów

Wojskowe ćwiczenia obowiązkowe (rozporządzenie z dnia 20 lutego 2013 r. w sprawie wprowadzenia obowiązkowych ćwiczeń wojskowych): - przeszkolono - 2571 rezerwistów; - stawiennictwo - 99 proc.

Szkolenia przygotowawcze w ramach NSR: - złożono wniosków - 6469; - przyjęto - 5465; - przeszkolono - 5465 (w tym z wyższych uczelni do korpusu podoficerów - 215); - z NSR do służby zawodowej przeszło 3229 osób.

Ćwiczenia wojskowe rotacyjne (ochotniczo w ramach NSR) przeszło prawie 11 000 żołnierzy NSR.

XIII. Współpraca z młodzieżą

W maju, pod patronatem ministra Tomasza Siemoniaka i z udziałem prezydenta RP, w Akademii Obrony Narodowej odbył się biwak pod hasłem "Ślubuję Ci, Ojczyzno" Do udziału w czterodniowym biwaku zaproszonych zostało blisko 2000 uczniów klas wojskowych z kilkudziesięciu szkół z całej Polski. Celem biwaku było propagowanie wiedzy wojskowej oraz postaw proobronnych i patriotycznych wśród młodego pokolenia.

Uczestnicy spotkania złożyli uroczyste ślubowanie przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Była to pierwsza z zaplanowanego cyklu imprez tego typu. Ich celem ma być integrowanie młodzieży z klas profilowanych wojskowo oraz kształtowanie postaw patriotycznych wśród przedstawicieli najmłodszego pokolenia.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ aja/