Bezprawny zakaz rozmowy z dziennikarzem
Określenie przez burmistrza wyłącznego kręgu osób, które mogą się kontaktować z dziennikarzami, jest przejawem tłumienia krytyki prasowej.
Wojewoda kujawsko-pomorski rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność zarządzenia burmistrza gminy Nakło n. Notecią w sprawie ustalenia osób upoważnionych do kontaktu z mediami. Dopuszczało ono do tych czynności wyłącznie osoby wymienione z imienia i nazwiska.
Zdaniem wojewody zarządzenie narusza art. 11 ust. 3 prawa prasowego, ograniczając swobodny dostęp dziennikarzy do pracowników urzędu oraz swobodę zbierania informacji i opinii. Pracownicy niepełniący funkcji, o jakich mowa w art. 11 ust. 2 prawa prasowego, nie mają wprawdzie obowiązku udzielania mediom jakichkolwiek informacji oraz opinii, nie muszą się godzić na rozmowy z dziennikarzem, ale usiłowanie uniemożliwienia im tych kontaktów jest sprzeczne z prawem i może być traktowane jako próby tłumienia krytyki prasowej w rozumieniu art. 44 ust. 1 prawa prasowego. Wojewoda podkreślił, że na podstawie art. 11 ust. 2 prawa prasowego burmistrz może upoważnić osoby jedynie do „oficjalnego“ zajmowania stanowiska w mediach.
W skardze do sądu burmistrz uzasadniał, że celem wydania zarządzenia było polepszenie organizacji pracy urzędu, usystematyzowanie kontaktu z mediami. Miało to zapobiec stosowaniu przez dziennikarzy praktyki zwracania się bez wcześniejszego umówienia bezpośrednio do pracowników o udzielenie natychmiastowej odpowiedzi. Burmistrz argumentował, że użycie w zarządzeniu zwrotu „wyłącznie“, odnoszącego się do osób upoważnionych do kontaktu z mediami, nie jest jednoznaczne z zakazem udzielania informacji przez pozostałych pracowników urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy podzielił podgląd wojewody, oddalając skargę. Przypomniał, że w myśl art. 11 ust. 3 prawa prasowego kierownicy jednostek organizacyjnych są obowiązani umożliwić dziennikarzom nawiązanie kontaktu z pracownikami oraz swobodne zbieranie wśród nich informacji i opinii. Jakiekolwiek próby uniemożliwienia kontaktu tych pracowników z dziennikarzami są sprzeczne z prawem i mogą być traktowane jako przejaw tłumienia krytyki prasowej.
Zapis spornego zarządzenia określający osoby „wyłącznie“ upoważnione do kontaktu z mediami ma właśnie charakter ograniczający zarówno tzw. dziennikarskie prawo do informacji, czyli prawo do kontaktu z pracownikami określonej jednostki organizacyjnej, jak i uprawnienie drugiej strony do udzielania prasie informacji i wyrażania opinii o działalności tej jednostki (sygn. II SA/ Bd 511/10).
Robert Horbaczewski
Rzeczpospolita