28.01. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął:
- projekt ustawy o funduszu sołeckim,
- projekt ustawy o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa oraz niektórych innych ustaw,
- projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.
Rada Ministrów wydała rozporządzenia:
- w sprawie dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne,
- w sprawie Funduszu Gwarancyjnego.
Podjęła uchwałę w sprawie programu wieloletniego pod nazwą "Program polskiej energetyki jądrowej".
Zaakceptowano uzupełnienie listy obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o funduszu sołeckim, przedłożony przez ministra administracji i cyfryzacji.
Celem projektu ustawy jest zwiększenie - o 15 proc. - liczby gmin, w których zostanie utworzony fundusz sołecki, czyli do poziomu 70 proc. Obecnie fundusz sołecki jest utworzony w ok. 55 proc. gmin. Przepisy nowej ustawy doprecyzowują i usuwają niektóre rozwiązania poprzedniej regulacji, które stanowiły barierę dla rozwoju tej inicjatywy lokalnej.
Zachętą dla gmin do podejmowania decyzji o utworzeniu funduszu jest możliwość zwiększenia o 10 proc. zwrotu z budżetu państwa wydatków wykonanych w ramach funduszu sołeckiego. Takie rozwiązanie powinno zwiększyć zainteresowanie gmin tworzeniem funduszu. Środki funduszu sołeckiego mogą służyć poprawie warunków życia mieszkańców gminy. Mogą być również wykorzystywane na usuwanie skutków klęski żywiołowej.
Nowe przepisy przewidują, że uchwała podejmowana przez radę gminy o wyodrębnieniu funduszu sołeckiego będzie miała charakter permanentny, czyli będzie obowiązywała aż do momentu, gdy rada podejmie uchwałę o niewyrażeniu zgody na wyodrębnienie funduszu. Natomiast podjęta przez gminę uchwała, w której nie wyrażono zgody na utworzenie funduszu, będzie obowiązywać tylko przez rok budżetowy.
Zgodnie z nowymi przepisami, uchwały podjęte z naruszeniem wskazanego terminu, czyli podjęte po 31 marca roku poprzedzającego rok budżetowy, będą z mocy prawa nieważne. Niepodjęcie uchwały lub podjęcie jej po terminie (31 marca) oznaczać będzie nieważność uchwały, czyli fundusz nie zostanie utworzony.
Wójt, burmistrz lub prezydent miasta powinien - w terminie do 31 lipca roku poprzedzającego rok budżetowy - przekazać sołtysom informację o wysokości środków przypadających dla danego sołectwa. Środki niewykorzystane w roku budżetowym wygasają z upływem roku.
Przewidziano także możliwość zwiększenia środków funduszu sołeckiego. Zaproponowano, że do 30 czerwca roku poprzedzającego rok budżetowy rada gminy będzie mogła określić (w uchwale) zasady zwiększenia środków funduszu przypadającego na poszczególne sołectwa ponad limit określony ustawą. Dzięki temu terminowi, wójt (burmistrz, prezydent miasta) będzie miał miesiąc na wyliczenie wysokości środków przypadających na dane sołectwo (środków funduszu sołeckiego i dodatkowych).
Warunkiem przyznania w roku budżetowym środków z funduszu jest złożenie przez sołectwo wniosku do wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Doprecyzowano, że rada gminy może przyjąć jedynie wniosek spełniający warunki formalne. Wniosek powinien zawierać listę przedsięwzięć przewidzianych do realizacji w danym sołectwie wraz z określeniem kosztów oraz uzasadnieniem. Sołtys powinien taki wniosek przedłożyć wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) do 30 września roku poprzedzającego rok budżetowy, którego wniosek dotyczy.
Tryb zwrotu części wydatków gmin w ramach funduszu sołeckiego oraz wzór wniosku o zwrot będą określone w rozporządzeniu ministra finansów.
Projektowane przepisy przewidują możliwość realizacji wspólnych przedsięwzięć przez dwa lub więcej sołectw. Dzięki temu możliwe będzie np. utworzenie wspólnego dla dwóch sołectw placu zabaw - jedno sołectwo zakupi wyposażenie, drugie sfinansuje koszty ogrodzenia.
Przewidziano, że w trakcie roku budżetowego, nie później niż do 31 października, sołectwo może złożyć wniosek o zmianę przedsięwzięć (ich rozmiarów) przewidzianych do realizacji w ramach funduszu. Zmiany nie mogą jednak zwiększać wydatków ustalonych w pierwotnym budżecie.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra gospodarki.
Projekt nowelizacji tzw. ustawy offsetowej przygotowano ze względu na konieczność dostosowania jej przepisów do regulacji europejskich i wykorzystania offsetu do rozwoju potencjału obronnego Polski. Offset będzie jednym ze środków umożliwiających podnoszenie zdolności obronnych w zakresie koniecznym do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa. Oznacza to, że offset zmieni charakter z czysto ekonomicznego (kompensacyjnego) na obronny.
Projekt nowelizacji ustawy offsetowej oznacza zapewnienie zgodności jej przepisów z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a zwłaszcza z zapisem o możliwości podejmowania przez każde państwo członkowskie UE środków, jakie uważa za konieczne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa. Zmieniona ustawa nie będzie sprzeczna z innymi regulacjami unijnymi, w tym dyrektywą 2009/81/WE w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa. W ustawie offsetowej uwzględniono również postanowienia Kodeksu Postępowania w Zakresie Offsetu Europejskiej Agencji Obrony (zawiera on podstawowe zasady i wytyczne dotyczące stosowania offsetu przy zamówieniach publicznych realizowanych w obszarze obronności).
Postanowiono, że nowe umowy offsetowe mają służyć ochronie podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa. Konsekwencją tego zapisu jest wprowadzenie przepisów, że za zawieranie umów offsetowych ma być odpowiedzialny minister obrony narodowej, który będzie także zobowiązany do kontroli zobowiązań offsetowych. Obecnie zadania te wykonuje minister gospodarki. Stworzony zostanie Komitet Offsetowy, jako organ opiniodawczo-doradczy ministra obrony narodowej, który ma realizować zadania analityczne dotyczące bezpieczeństwa.
Offset zdefiniowano jako kooperację między Skarbem Państwa i offsetobiorcą a zagranicznym dostawcą, konieczną do utrzymania lub ustanowienia w Polsce potencjału dotyczącego zdolności produkcyjnych, serwisowych, obsługowo-naprawczych oraz innych, niezbędnych do ochrony podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa. Kooperacja ta ma polegać w szczególności na przekazaniu technologii, umowy know-how wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych lub korzystania z utworu na podstawie udzielonej licencji w celu zapewnienia wymaganej przez Skarb Państwa niezależności od zagranicznego dostawcy.
Ze względu na to, że nowe umowy offsetowe mają służyć ochronie podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa, w ustawie przewidziano, że zawierane będą jedynie umowy offsetowe adresowane do przedsiębiorstw przemysłu obronnego, co wpłynie na rozwój zdolności obronnych Polski. Pozyskane w ramach offsetu zdolności przemysłowe będą wkładem naszego kraju w budowę europejskiej bazy technologiczno-przemysłowej sektora obronnego.
Zgodnie z projektem ustawy, nie każde zawarcie umowy dostawy będzie wymagało zawarcia umowy offsetowej. Przede wszystkim z ustawy zniknie próg 5 mln euro wartości umowy dostawy, który zobowiązywał do zawarcia umowy offsetowej ponad tę wartość. Przewidziano też likwidację mnożnika offsetowego, co oznacza, że wartość umowy offsetowej będzie ustalana indywidualnie dla każdej umowy offsetowej. Zrezygnowano również z przepisów dotyczących przyrzeczenia offsetowego.
Założono, że nowe regulacje wejdą w życie po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra finansów.
Celem proponowanych zmian jest kompleksowe uregulowanie zasad odliczania i rozliczania podatku VAT w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, wykorzystywanych do celów mieszanych, tj. działalności gospodarczej i prywatnej. Chodzi o tzw. auta z kratką. Podstawę do wprowadzenia zmian stanowi przyznana Polsce 17 grudnia 2013 r. derogacja, dotycząca stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku VAT od nabywanych samochodów.
Ze względu na specyfikę tych samochodów, która umożliwia jednoczesne ich wykorzystywanie do celów służbowych i prywatnych trudno jest określić zakres ich użytkowania do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Brak prostych zasad odliczania podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, które przez swoją konstrukcję mogą być wykorzystywane także do celów prywatnych lub zasad opodatkowania takiego użytkowania - sprzyja nadużyciom w rozliczaniu podatku VAT. Chodzi o nieuzasadnione jego odliczanie lub uchylanie się od opodatkowania, wynikające z niewłaściwego prowadzenia dokumentacji podatkowej.
Projektowana ustawa wprowadza ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków (np. zakupu paliw do napędu, czy innych wydatków eksploatacyjnych), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych zarówno do celów gospodarczych i prywatnych. Przyjęto, że każdy taki pojazd (ze względu na swoje cechy), służy co do zasady użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają odliczeniu w 50 proc., z pewnymi wyjątkami. Przyjęto, że pełne odliczenie będzie przysługiwało tylko w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.
Zaproponowana konstrukcja ograniczenia do 50 proc. odliczenia podatku do pojazdów wykorzystywanych do użytku mieszanego - powiązana jest z wyłączeniem konieczności opodatkowania ich użytku prywatnego (chodzi o to, że opodatkowanie to skalkulowano w przyjętym ograniczeniu odliczenia). Rozwiązanie to - połączone z ryczałtowym ograniczeniem odliczenia podatku - zapewnia przedsiębiorcom bardzo proste zasady odliczania podatku naliczonego od wszystkich wydatków związanych z pojazdami, bez konieczności prowadzenia szczegółowych, i przez to czasochłonnych ewidencji do celów opodatkowania użytku prywatnego.
Aby zapewnić prawidłowe stosowanie proponowanych zasad rozliczania podatku VAT od pojazdów, wprowadzono odpowiedni system zabezpieczający. Dokonanie pełnego odliczenia podatku VAT od pojazdów przeznaczonych wyłącznie do działalności gospodarczej, uwarunkowane będzie co do zasady, złożeniem informacji o tych pojazdach oraz prowadzeniem ewidencji przebiegu pojazdu. Zarówno informacja, jak i ewidencja będą podlegały weryfikacji przez organy skarbowe. W przypadku niezłożenia takiej informacji lub złożenia informacji niezgodnej ze stanem faktycznym, podatnikowi będzie przysługiwało tylko prawo do ograniczonego odliczenia.
Przewidziano także wprowadzenie systemu korekt przy zmianie wykorzystania pojazdu pierwotnie przeznaczonego do użytku mieszanego.
Wejście w życie tych regulacji oznacza ubytek dochodów budżetowych z podatku VAT w stosunku do 2013 r.: 939 mln zł w 2014 r., 1.376 mln zł w 2015 r.
Nowe przepisy mają obowiązywać po 14 dniach od daty publikacji w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych regulacji, które mają wejść w życie 1 stycznia 2015 r.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne, przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.
Rozporządzenie przygotowano w związku z wejściem w życie ustawy z 6 grudnia 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych. Ustawa ta zmieniła politykę inwestycyjną otwartych funduszy emerytalnych. Przepisy nowego rozporządzenia mają służyć ochronie interesów członków otwartych funduszy emerytalnych i rentowności dokonywanych lokat. Zastąpi ono dotychczasowy akt wykonawczy z 2011 r.
Rozporządzenie wchodzi w życie 1 lutego 2014 r., czyli razem ze znowelizowanymi przepisami ustawy.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie Funduszu Gwarancyjnego, przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.
Fundusz Gwarancyjny (FG) ma zapewniać bezpieczeństwo środków członków OFE. Jego przychody tworzą obowiązkowe wpłaty powszechnych towarzystw emerytalnych, które stanowią określoną procentowo część aktywów, identyczną dla wszystkich otwartych funduszy emerytalnych.
Zmiany wprowadzone do ustawy z 6 grudnia 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w OFE zmieniły także przepisy ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Dotyczy to kwestii istoty i funkcjonowania Funduszu Gwarancyjnego. Konieczne stało się przygotowanie nowego rozporządzenia regulującego zagadnienia związane m.in. z: wysokością, sposobem i trybem wnoszenia wpłat do FG, lokowania środków i gospodarowania nimi, warunków i trybu dokonywania wypłat z Funduszu oraz ich zwrotu powszechnym towarzystwom.
W rozporządzeniu uregulowano szczegółowo warunki wypłaty ze środków Funduszu Gwarancyjnego:
- członkom otwartych funduszy na pokrycie szkód spowodowanych niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez powszechne towarzystwo emerytalne obowiązków wynikających z zarządzania funduszem, o ile szkoda nie nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego w zakresie, w jakim za te szkody towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności;
- członkom otwartych funduszy na pokrycie szkód spowodowanych niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez powszechne towarzystwo emerytalne obowiązków wynikających z zarządzania funduszem, za które odpowiedzialność ponosi powszechne towarzystwo w zakresie, w jakim te szkody nie mogą być pokryte z masy upadłościowej towarzystwa.
Ustalono, że wysokość wpłat powszechnych towarzystw do FG wyniesie 0,3 proc. wartości netto aktywów otwartego funduszu emerytalnego zarządzanego przez towarzystwo.
Wpłaty do Funduszu Gwarancyjnego dokonywane są w formie pieniężnej. Powszechne towarzystwa emerytalne wnoszą je na wskazany przez Krajowy Depozyt rachunek bankowy prowadzony Narodowy Bank Polski. Krajowy Depozyt może lokować środki Funduszu Gwarancyjnego w obligacjach, bonach i innych papierach wartościowych o nieograniczonej zbywalności emitowanych przez: NBP lub Skarb Państwa, rządy lub banki centralne państw UE lub państw, stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państw, członków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
Środki FG mogą być także lokowane w obligacje będące przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych i inne dłużne papiery wartościowe opiewające na świadczenia pieniężne, całkowicie gwarantowane lub poręczane przez NBP lub Skarb Państwa, rządy lub banki centralne państw UE lub państw, stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państw, członków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Lokaty te nie mogą przekraczać 20 proc. wartości środków FG. Tylko maksimum 5 proc. wartości środków FG może być ulokowane w papierach jednego emitenta.
Rozporządzenie wchodzi w życie 1 lutego 2014 r., czyli razem ze znowelizowanymi przepisami ustawy.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie programu wieloletniego pod nazwą "Program polskiej energetyki jądrowej", przedłożoną przez ministra gospodarki.
Przyjęcie "Programu polskiej energetyki jądrowej" otwiera nowy rozdział w dziedzinie rozwoju ekonomicznego i społecznego Polski. Zasadniczym celem polityki energetycznej państwa jest zapewnienie odpowiedniego poziomu zaspokajania potrzeb energetycznych społeczeństwa i gospodarki po konkurencyjnych cenach oraz w sposób zgodny z wymaganiami ochrony środowiska. Szczególne znaczenie w tym kontekście ma energetyka jądrowa, która oprócz braku emisji CO2, pyłów (PM), dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOX), metali ciężkich i innych zanieczyszczeń pyłowo-gazowych gwarantuje stabilne dostawy energii elektrycznej.
Wybór energetyki jądrowej umożliwi wypełnienie zobowiązań Polski w zakresie zrównoważonego rozwoju, zapewni odpowiedni poziom bezpieczeństwa energetycznego oraz umożliwi dostawy energii elektrycznej po racjonalnych kosztach. Prognozy ekspertów (np. analizy Agencji Rynku Energii) przewidują rosnące zużycie energii elektrycznej w Polsce, m.in. ze względu na spodziewany wzrost gospodarczy oraz relatywnie niski poziom zużycia obecnie - niemożliwy do utrzymania w dłuższej perspektywie.
Ponadto Polska do 2020 r. musi obniżyć emisyjność energetyki o 20 proc. Uzasadnione jest zatem wprowadzenie do struktury źródeł wytwórczych po 2025 r. zeroemisyjnego źródła, jakim jest elektrownia jądrowa. Pozwoli to zmniejszyć emisję CO2 w elektroenergetyce oraz złagodzi wzrost cen energii elektrycznej, spowodowany wysokimi kosztami ograniczania emisji dwutlenku węgla.
Z szacunków i analiz wynika, że elektrownie jądrowe są najtańszym rozwiązaniem, ponieważ zapewniają najbardziej stabilny poziom dostaw i kosztów spośród technologii, które mogą znaleźć zastosowanie w warunkach polskich. Przygotowany "Program polskiej energetyki jądrowej" uwzględnia zakres i strukturę organizacji działań niezbędnych do: wdrożenia energetyki jądrowej, zapewnienia bezpiecznej i efektywnej eksploatacji jej obiektów, ich likwidacji po zakończeniu okresu eksploatacji oraz bezpiecznego postępowania z wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi.
Wprowadzanie energetyki jądrowej w Polsce będzie przebiegać według następujących etapów:
- Opracowanie i aktualizowanie ram prawnych dla rozwoju i funkcjonowania energetyki jądrowej;
- Zapewnienie najwyższego, osiągalnego poziomu bezpieczeństwa elektrowni jądrowych;
- Wprowadzenie racjonalnego i efektywnego systemu postępowania z odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem jądrowym, w tym budowę nowego składowiska odpadów nisko- i średnioaktywnych;
- Rozwój instytucjonalnego zaplecza energetyki jądrowej;
- Wzrost i utrzymanie poparcia społecznego dla rozwoju energetyki jądrowej, m.in. poprzez podniesienie poziomu wiedzy społeczeństwa w tym zakresie;
- Wzmocnienie krajowego systemu reagowania na zdarzenia radiacyjne pod kątem funkcjonowania energetyki jądrowej, w tym wzmocnienie krajowego systemu monitoringu radiacyjnego;
- Zapewnienie wykwalifikowanych kadr dla rozwoju i funkcjonowania energetyki jądrowej;
- Stworzenie silnego, efektywnego zaplecza naukowo-badawczego dla energetyki jądrowej;
- Zwiększenie innowacyjności i poziomu technologicznego polskiego przemysłu;
- Zapewnienie warunków dla stabilnych dostaw paliwa do elektrowni jądrowych;
- Przygotowanie Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (KSE) do rozwoju energetyki jądrowej;
- Stworzenie stabilnych warunków ekonomiczno-finansowych dla rozwoju energetyki jądrowej.
"Program" będzie monitorowany, a podczas realizacji będzie podlegał ewaluacji. Wyniki będą przekazywane zainteresowanym resortom i instytucjom oraz udostępniane opinii publicznej.
Harmonogram działań ujętych w "Programie":
- etap I - od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r. Ujęto w nim prace związane z ustaleniem lokalizacji elektrowni jądrowej i zawarcie kontraktu na dostarczenie wybranej technologii dla pierwszej elektrowni;
- etap II - od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r. W okresie tym ma być wykonany projekt techniczny oraz uzyskane, wymagane przepisami prawa, decyzje i opinie;
- etap III - od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2024 r. Przewiduje się uzyskanie pozwolenia na budowę elektrowni wraz z budową pierwszego jej bloku oraz rozpoczęcie budowy kolejnych bloków/elektrowni jądrowych, rozruch pierwszego bloku;
- etap IV - od 1 stycznia 2025 r. do końca grudnia 2030 r. Kontynuacja i rozpoczęcie budowy kolejnych bloków/elektrowni. Zakończenie budowy pierwszej elektrowni jądrowej.
Zakończenie budowy drugiej elektrowni zaplanowano na 2035 r.
Podczas przygotowania do budowy, eksploatacji i likwidacji elektrowni jądrowej inwestor/operator będzie prowadził działania informacyjne i edukacyjne skierowane do społeczności lokalnej zamieszkującej tereny gminy, w której położone będą obiekty energetyki jądrowej oraz gmin sąsiednich.
Polska od dawna przygotowywała się do wdrożenia energetyki jądrowej - już 13 stycznia 2009 r. rząd podjął uchwałę określającą działania podejmowane na rzecz rozwoju energetyki jądrowej. Podejmowane były również inne przedsięwzięcia, w tym m.in.: powołano pełnomocnika rządu ds. polskiej energetyki jądrowej, w Ministerstwie Gospodarki utworzono Departament energii jądrowej, przygotowano i uchwalono m.in. nowelizację ustawy Prawo atomowe (wydano do niej 20 rozporządzeń) i ustawę o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących. Rozpoczęto także proces kształcenia i szkolenia kadr dla instytucji i przedsiębiorstw związanych z energetyką jądrową. W marcu 2012 r. Ministerstwo Gospodarki zainaugurowało kampanię informacyjną "Poznaj atom. Porozmawiajmy o Polsce z energią!", której celem jest dostarczenie Polakom aktualnych i rzetelnych informacji na temat energetyki jądrowej.
W kwietniu 2013 r. wykonano na zlecenie Ministerstwa Gospodarki "Aktualizację analizy porównawczej kosztów wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach jądrowych, węglowych i gazowych oraz odnawialnych źródłach energii", w której wyraźnie potwierdzono ekonomiczną zasadność wdrożenia energetyki jądrowej w perspektywie najbliższych dziesięcioleci, aż do roku 2050. Przeanalizowano ponoszone przez gospodarkę krajową i społeczeństwo koszty wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach pracujących z wykorzystaniem różnych technologii, przewidzianych do uruchomienia w Polsce do 2050 r.
W analizie porównano m.in. następujące technologie: elektrownie kondensacyjne spalające węgiel kamienny w kotłach pyłowych; elektrownie z kotłami pyłowymi na węgiel kamienny i instalacjami wychwytu i składowania CO2; elektrownie kondensacyjne spalające węgiel brunatny w kotłach pyłowych; elektrownie z kotłami pyłowymi na węgiel brunatny i instalacjami wychwytu i składowania CO2; turbiny gazowe, elektrownie wiatrowe na morzu i lądzie.
Według szacunków Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), wprowadzenie energetyki jądrowej wymaga od 10 do 15 lat prac przygotowawczych, włączając w to budowę pierwszej elektrowni. Czas ten jest uzależniony od poziomu rozwoju danego kraju. W przypadku Polski konieczna jest budowa infrastruktury niezbędnej dla rozwoju i funkcjonowania energetyki jądrowej (chodzi o aspekty prawne, organizacyjne, instytucjonalne, zaplecze naukowo-badawcze, system szkolenia kadr).
Działania przygotowawcze związane z wdrożeniem energetyki jądrowej w Polsce realizowane są w zgodzie z prawem krajowym, europejskim i międzynarodowym oraz z zaleceniami MAEA. Prowadzimy szeroką współpracę międzynarodową w dziedzinie wykorzystywania energii jądrowej, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień energetyki jądrowej zarówno w ramach organizacji i inicjatyw międzynarodowych (m.in. MAEA, Agencja Energii Jądrowej OECD - NEA/OECD, Europejska Wspólnota Energii Atomowej - Euratom), jak i z poszczególnymi państwami.
Efektywność i prawidłowość prac nad realizacją "Programu" potwierdzili eksperci MAEA, którzy w marcu i kwietniu 2013 r. wizytowali Polskę w ramach Zintegrowanego Przeglądu Infrastruktury Jądrowej (INIR) oraz Zintegrowanego Przeglądu Dozoru Jądrowego (IRRS). MAEA dobrze oceniła całość przygotowań. Szczególnie wysoko oceniono m.in. wysokie standardy współpracy w ramach konsultacji na szczeblu krajowym i międzynarodowym oraz za wprowadzenie nowoczesnych regulacji prawnych.
"Program polskiej energetyki jądrowej" będzie realizowany w latach 2014-2024. Uwzględniono w nim również działania do 2030 r.
Rada Ministrów przyjęła dokument pt. "Uzupełnienie listy obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty", przedłożony przez ministra środowiska.
Wymienione w dokumencie obszary: Krośnieńska Dolina Odry (woj. lubuskie), Murawy na Poligonie Orzysz (woj. warmińsko-mazurskie), Wydmy Kotliny Toruńskiej (woj. kujawsko-pomorskie), Enklawy Puszczy Sandomierskiej (woj. podkarpackie) oraz Jezioro Wicko i Modelskie Wydmy (woj. pomorskie, zachodniopomorskie) - dopełniają listę obszarów Natura 2000, które powinny być wyznaczone w Polsce. Są to tereny wykorzystywane w celach wojskowych, np. pod poligony, koszary, ośrodki szkoleniowe, itp. Jednocześnie to obszary charakteryzujące się wyjątkową wartością przyrodniczą w skali Unii Europejskiej, bo występują na nich cenne dla środowiska naturalnego siedliska i gatunki, wymienione w dyrektywach: siedliskowej i ptasiej.
Natura 2000 jest ekologiczną siecią obszarów chronionych w Unii Europejskiej, wyznaczonych na mocy dwóch dyrektyw: ptasiej (dyrektywa PE i Rady 2009/147/WE) i siedliskowej (dyrektywa Rady 92/43/EWG), na podstawie kryteriów naukowych. Ochrona przyrody w ramach sieci Natura 2000, polega na umiejętnym łączeniu działań chroniących istnienie cennych gatunków i siedlisk z prowadzeniem zrównoważonego gospodarowania.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/