21.11. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął:
- projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz ustawy Prawo energetyczne,
- projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz o zmianie niektórych innych ustaw z autopoprawką,
- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw,
- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.
Rada Ministrów podjęła uchwały:
- w sprawie udzielenia zgody na podpisanie Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony,
- w sprawie organizacji XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich oraz XIII Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w Krakowie w 2022 r.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz ustawy Prawo energetyczne, przedłożony przez ministra gospodarki.
Do projektu nowelizacji ustawy wdrożono przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE w sprawie promowania energii ze źródeł odnawialnych, wprowadzające obowiązek osiągnięcia 10-procentowego udziału energii odnawialnej w transporcie w 2020 roku.
Cel ten został zapisany w Krajowym Planie Działań, przyjętym przez rząd 7 grudnia 2010 r., jest też zgodny z przepisami dotyczącymi wprowadzenia kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR) obowiązującymi dla biopaliw ciekłych i biokomopotentów. Spełnienie tych kryteriów, dotyczących m.in. źródła pochodzenia surowców do wytwarzania biokomponentów oraz minimalnych poziomów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dla biokomponentów, będzie warunkowało zaliczenie ich do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych (NCW) oraz umożliwiało udzielanie wsparcia finansowego na działalność związaną z ich wytwarzaniem i wykorzystywaniem.
Przyjęte przepisy zapewniają również trwałe i stabilne dochody gospodarstwom podejmującym produkcję biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, stwarzając korzystne warunki do rozwoju rynku produkcji rolnej przeznaczonej na cele nieżywnościowe.
Projektowane rozwiązania obejmują podmioty prowadzące działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem biokomponentów, czyli: producentów rolnych, pośredników, przetwórców, wytwórców oraz podmioty zajmujące się wytwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu paliw ciekłych z zawartością biokomponetów i biopaliw ciekłych.
W projekcie nowelizacji ustawy określono:
- wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów,
- zasady zatwierdzania spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR),
- wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji,
- wykonywania działalności gospodarczej w obszarze wydawania certyfikatów.
Wdrożenie przepisów dyrektywy wymogło zmianę niektórych definicji, w tym m.in. określono definicję surowców rolniczych. Zgodnie z nią, surowce te są produktami z rolnictwa (lub jego części) uprawianymi na użytkach rolnych, wchodzą w skład biomasy i są wykorzystywane do produkcji biokomponentów. Rozszerzono listę biopaliw ciekłych, które rolnicy mogą wytwarzać na własny użytek - dodano do niej biobutanol, bio propan-butan, skroplony lub sprężony biometan.
Wprowadzono definicję producenta rolnego (wykorzystywana będzie do realizacji przepisów dotyczących weryfikacji KZR), wskazując, że producentem może być również podmiot mający siedzibę poza Polską. Ponadto zmodyfikowano definicję wytwórcy, ograniczając jej zakres do tych przedsiębiorców, którzy faktycznie prowadzą działalność polegającą na wytwarzaniu i posiadają niezbędną do tego instalację. W związku z tym przedsiębiorcy zajmujący się magazynowaniem biokomponentów nie będą wytwórcami.
Zmieniono definicję pośrednika - będzie nim przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na zakupie, imporcie lub nabyciu wewnątrzwspólnotowym biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, a następnie jej sprzedaży (lub zbycia w innej formie) oraz dokonujący zakupu biokomponentów, a następnie ich sprzedaży (lub zbycia w innej formie).
Zgodnie z nową, zmienioną definicją przetwórcą będzie przedsiębiorca zajmujący się przetwarzaniem biomasy, a następnie dokonujący sprzedaży/zbycia produktów jej przetworzenia przeznaczonych do wytwarzania biokomponentów.
W projekcie ustawy zaproponowano także zmianę definicji Narodowego Celu Wskaźnikowego, zgodnie z przepisami dyrektywy.
Nowe przepisy zobowiązują producentów działających na rynku biokomponentów i biopaliw ciekłych do uzyskania od jednostki certyfikującej certyfikatu, który będzie gwarantował, że wytwarzane produkty spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju i zachowują wymogi bilansu biomasy.
Do projektu ustawy dodano nowy rozdziała 2a, w którym uregulowano zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu biokomponentów.
W nowych rozdziałach 4a i 4b zawarto przepisy dotyczące obowiązku spełnienia KZR dla biokomponentów i biopaliw ciekłych. W rozdziale 4a określono warunki, jakie muszą spełnić biokomponenty, aby mogły być zaliczone na potrzeby realizacji NCW lub kwalifikować się do ewentualnego wsparcia finansowego. Przepisy dotyczące weryfikacji KZR oparte są o instytucje wykorzystywania uznanych systemów certyfikacji, funkcjonujących na podstawie decyzji Komisji Europejskiej. Będą one gwarantować realizację wymogu KZR, zgodnie z przepisami dyrektywy. Do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych uwzględniane będą tylko te biokomponenty, które spełniają KZR, w tym również wymogi dotyczące redukcji gazów cieplarnianych.
Przyjęty w projekcie system weryfikacji spełniania KZR opiera się na systemach dobrowolnych, które gwarantują, że podmioty działające w ich ramach wprowadzają na rynek produkty spełniające KZR. Certyfikaty uzyskane od jednostek certyfikujących, działających w oparciu o uznane w Unii Europejskiej systemy certyfikacji, umożliwią bezpośrednią sprzedaż biokomponentów na pozostałe rynki UE. Oznacza to, że polscy producenci będą traktowani na równi z innymi podmiotami działającymi na unijnym rynku wytwarzania i obrotu biokomponentami i biopaliwami ciekłymi.
Zaproponowany w projekcie ustawy system weryfikacji spełnienia KZR oparty jest na systemach dobrowolnych. Posiadają one procedury, które gwarantują, że podmioty działające w tym systemie wprowadzają na rynek produkty spełniające kryteria zrównoważonego rozwoju. W toku procedury uznawania dobrowolnych systemów Komisja Europejska weryfikuje, czy dany system gwarantuje spełnienie kryteriów.
W rozdziale 4b zawarto przepisy dotyczące wykonywania działalności gospodarczej dotyczącej udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji oraz działalności związanej z wydawaniem certyfikatów.
Do projektu ustawy wprowadzono przepis, zgodnie z którym do realizacji celu, jakim jest stosowanie energii ze źródeł odnawialnych w transporcie, wkład biokomponentów zawartych w paliwach lub biopaliwach ciekłych wytworzonych z odpadów i pozostałości, niespożywczego materiału celulozowego i materiału lignocelulozowego uznaje się za dwukrotnie większy od wkładu innych biokomponentów lub biopaliw ciekłych.
Prezes Urzędu Regulacji Energetyki będzie upoważniony do przeprowadzania kontroli u wszystkich podmiotów działających rynku krajowym, realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy.
Większe wykorzystanie biokomponentów, połączone z pozostałymi źródłami energii odnawialnej stosowanymi w sektorze transportowym, to nie tylko oszczędność i większa efektywność energetyczna, ale przede wszystkim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra gospodarki.
Zmiany wprowadzone do ustawy wynikają z konieczności wdrożenia przepisów dyrektywy 2009/30/WE.
Implementacja zawartych w ww. dyrektywie regulacji skutkuje wprowadzeniem zmian dotyczących:
- Ustanowienia obowiązku monitorowania i redukcji emisji gazów cieplarnianych z paliw i energii elektrycznej w transporcie.
Obowiązek ograniczenia emisji gazów cieplarnianych będzie realizowany przez wprowadzenie tzw. Narodowych Celów Redukcyjnych (NCR) oraz określenie zasad monitorowania emisji. W projekcie wprowadzono definicje: Narodowego Celu Redukcyjnego, podmiotu realizującego NCR, emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i w cyklu życia energii, cyklu życia paliw lub energii, gazów cieplarnianych, emisji gazów cieplarnianych w przeliczeniu na jednostkę energii.
Organem odpowiedzialnym za monitorowanie procedury realizacji NCR ma być Urząd Regulacji Energetyki (URE). NCR będzie mogła wykonywać grupa przedsiębiorców. Przystąpienie do realizacji NCR musi być zgłoszone do prezesa URE.
Wysokość NCR do 2020 r. ma wynieść 6 proc. (wartość redukcji ma być liczona od bazowego poziomu redukcji z roku 2010). Szczegółowe akty wykonawcze, określające m.in. metodykę obliczania emisji gazów cieplarnianych z paliw ciekłych oraz z energii elektrycznej przez podmioty realizujące NCR, wskaźniki emisji gazów dla poszczególnych paliw i energii oraz informacje dotyczące sprawozdawczości, będą przygotowane w późniejszym terminie. Jest to związane z terminem zakończenia prac w Komisji Europejskiej.
W ramach monitoringu i sprawozdawczości, podmioty zobowiązane do realizacji NCR będą corocznie - do 1 marca - przedkładać prezesowi URE szczegółowe sprawozdania dotyczące natężenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej. Sprawozdania będą podstawą do przygotowania zbiorczego raportu, który - po przyjęciu przez Radę Ministrów - ma być przekazywany (do 30 czerwca) Komisji Europejskiej.
Za niespełnienie obowiązków redukcyjnych przez podmioty realizujące NCR będą wymierzane kary pieniężne.
- Umożliwienie wprowadzania do obrotu na stacjach paliwowych benzyn silnikowych zawierających do 10 proc. bioetanolu tzw. benzyn silnikowych E10.
Zmieni się definicja paliw ciekłych i biopaliw ciekłych. Ze względu na konieczność tankowania benzyny silnikowej przez samochody nieprzystosowane do benzyn zawierających więcej niż 5 proc. bioetanolu, tzw. benzyn silnikowych E5, dyrektywa przewiduje okres przejściowy. W tym czasie dostawcy wprowadzający do obrotu na stacjach benzyny silnikowe E10 będą jednocześnie wprowadzać do obrotu również benzyny silnikowe E5. Za niespełnienie tego obowiązku będzie groziła kara pieniężna w wysokości 10 proc. przychodu uzyskanego w okresie 30 dni przed rozpoczęciem kontroli prowadzonych przez Inspekcję Handlową.
Dla Polski okres przejściowy będzie obowiązywał do 2020 r. W tym czasie monitorowany będzie stan przygotowania pojazdów samochodowych do korzystania z paliwa E10.
Na stacjach benzynowych zostanie wprowadzony obowiązek oznakowania dystrybutorów na paliwo E10 - będą one zawierały informację o zawartości bioetanolu oraz informację o konieczności upewnienia się o możliwościach użycia tego typu paliwa w samochodach. Za brak takich informacji będzie groziła kara pieniężna w wysokości 5 tys. zł.
- Umieszczanie na stacjach paliwowych informacji o zawartości dodatków metalicznych w benzynach silnikowych.
Na dystrybutorze powinna znaleźć się informacja o tym, że paliwo zawiera dodatki metaliczne. Za jej brak przewidziano karę w wysokości 5 tys. zł. Obowiązek ten wejdzie w życie dopiero po wydaniu przepisów umożliwiających badanie zawartości manganu w benzynach silnikowych. Od 1 stycznia 2014 r. limit ten ma wynosić 2 mg Mn/l.
- Określenie wymagań jakościowych dla paliw stosowanych w silnikach wykorzystywanych do napędu rekreacyjnych jednostek pływających.
Definicja oleju napędowego zostanie rozszerzona o możliwość jego używania przez rekreacyjne jednostki pływające.
Ponadto projekt nowelizacji ustawy wprowadza zmiany dotyczące zadań zarządzającego systemem monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz kontroli jakości paliw realizowanej przez Inspekcję Handlową. Przewiduje się m.in. możliwość przekazywania próbek paliw do akredytowanego laboratorium przez każdego upoważnionego przez wojewódzkiego inspektora pracownika inspektoratu. Przyjęto również szczegółowe rozwiązania dotyczące poboru oraz badania próbek sprężonego gazu ziemnego.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny i niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Zaproponowano rozwiązania, które wdrażają regulacje europejskie i będą szczególnie chronić dzieci przed przestępstwami na tle seksualnym.
Kwestią, w której regulacje krajowe odbiegają od wymogów międzynarodowych jest zakres karalności pornografii z udziałem małoletnich. Obecnie karane jest utrwalanie, sprowadzanie, przechowywanie lub posiadanie treści pornograficznych z udziałem małoletniego poniżej 15 roku życia. Nowe przepisy podwyższają granicę wieku z 15 do 18 lat, co oznacza, że czyny te będą karane w przypadku wszystkich małoletnich, w tym osób od 15 do 18 roku życia.
Przewidziano też zmiany, które mają ograniczyć zjawisko prostytucji dziecięcej przez penalizację kontaktów seksualnych z osobami poniżej 18 roku życia, jeżeli wiążą się one z przekazaniem (lub obietnicą) korzyści majątkowej, osobistej lub nadużyciem zaufania. Nie będzie miało znaczenia, z czyjej inicjatywy doszło do takich kontaktów. Dorosły oferujący korzyści dziecku nie będzie się mógł się tłumaczyć, że jedynie przyjął jego propozycję.
Projektowane przepisy zakładają karanie uczestników tzw. przedstawień pornograficznych z udziałem małoletnich, które polegają m.in. na doprowadzaniu dzieci do udziału w czynnościach seksualnych. Mają one bardzo negatywny wpływ na prawidłowy rozwój psychoseksualny dzieci i nie były wprost penalizowane w Kodeksie karnym.
W projekcie przewidziano również wydłużenie okresu przedawnienia karalności przestępstw o charakterze seksualnym. Chodzi o przypadki, gdy ofiarą takiego przestępstwa był małoletni oraz produkcję i rozpowszechnianie treści pornograficznych z udziałem małoletniego - przedawnienie karalności nie będzie mogło nastąpić wcześniej niż 10 lat od ukończenia 18 roku życia przez nieletniego. Wydłużenie tego okresu, z obowiązujących obecnie 5 lat, wynika z konieczności zapewnienia osobom, które jako małe dzieci padły ofiarą przestępstw o charakterze seksualnym, możliwości dochodzenia ukarania sprawcy po osiągnięciu pełnoletniości.
Wprowadzono także przepisy, które mają zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodzieży podczas różnych form zorganizowanego wypoczynku (obozów, kolonii). Kandydat na wychowawcę lub kierownika wypoczynku dzieci i młodzieży nie będzie mógł być karany za określone przestępstwa, np. przestępstwo przeciwko wolności seksualnej. Jednocześnie zobowiązano te osoby do przedstawienia organizatorowi wypoczynku informacji o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego.
Zaproponowane regulacje wymierzone są przede wszystkim w producentów i odbiorców pornografii dziecięcej oraz osoby korzystające z prostytucji dziecięcej. Ich celem jest zapewnienie odpowiednich reakcji na zjawisko seksualnego wykorzystywania nieletnich oraz ochrona prawidłowego rozwoju psychoseksualnego dzieci. Skutkiem zastosowania tych przepisów powinno być ograniczenie popytu na pornografię dziecięcą, a tym samym zmniejszenie skali zjawiska.
Nowe rozwiązania zaczną obowiązywać 2 tygodnie po podpisaniu ustawy przez prezydenta.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym, przedłożone przez ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej.
Zmiany, które określono w założeniach, wynikają z potrzeby wdrożenia do prawa polskiego przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego (UE) 181/2011 dotyczących praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym.
Przepisy tego rozporządzenia są obowiązują we wszystkich państwach członkowskich od 1 marca 2013 r. i mają zastosowanie do usług przewozu autobusami w komunikacji regularnej na odległość powyżej 250 km. Określają m.in. prawa pasażerów autobusów i autokarów odnoszące się do: odszkodowań i pomocy w razie wypadków, prawa osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej sprawności ruchowej do uzyskania pomocy w wyznaczonych terminalach, autokarach i autobusach oraz prawa do informacji dotyczących podróży (m.in. opóźnienia, zmiany trasy, odwołanie kursu autobusu).
Przepisy unijne zobowiązują państwa członkowskie do wyznaczenia krajowego organu odpowiedzialnego za egzekwowanie tych przepisów, wyznaczenia terminali autobusowych i autokarowych, w których możliwe będzie udzielanie pomocy osobom niepełnosprawnym lub osobom o ograniczonej sprawności ruchowej oraz ustanowienia sankcji za ich naruszenie.
Zgodnie z założeniami, organem odpowiedzialnym za egzekwowanie przepisów unijnego rozporządzenia w relacji przewoźnik-pasażer w przewozach międzynarodowych będzie organ wydający zezwolenia na wykonywanie przewozów osób w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu krajowego - odpowiedzialny będzie organizator publicznego transportu zbiorowego, właściwy ze względu na wydawanie uprawnień przewozowych. Będzie to najczęściej marszałek województwa, a nielicznych przypadkach - w zależności od przebiegu linii regularnej, na która wydawane jest zezwolenie - zarząd związku powiatów.
Natomiast odpowiedzialnym za egzekwowanie przepisów rozporządzenia (UE) 181/2011 dotyczących dworców autobusowych, funkcjonujących jako terminale do obsługi osób niepełnosprawnych i o ograniczonej sprawności ruchowej, organem odpowiedzialnym za ich egzekwowanie będzie marszałek województwa.
Przewiduje się, że:
- dworzec autobusowy (stanowiący własność jednostki samorządu terytorialnego),
- w mieście liczącym powyżej 50 tys. mieszkańców,
- obsługujący w roku kalendarzowym ponad 500 tys. pasażerówbędzie pełnił funkcję terminala autobusowego i autokarowego, w którym osoby niepełnosprawne i z ograniczoną sprawnością ruchową znajdą pomoc.
Dostosowanie terminali do wymagań unijnych będzie zadaniem własnym gminy. Takie rozstrzygnięcie jest zgodne z ustawą o publicznym transporcie zbiorowym, która przewiduje, że budowa, przebudowa i remont dworców autobusowych należy do jej zadań własnych.
Zakłada się, że źródłem finansowania wydatków związanych z dostosowaniem wyznaczonych terminali autobusowych i autokarowych będą opłaty pobieranych przez właścicieli dworców od operatorów lub przewoźników drogowych za korzystanie z dworców. Opłata za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu nie będzie mogła być wyższa niż 2 zł.
Ponadto właściciel dworca w miejscowości - niezależnie od liczby jej mieszkańców, formy własności oraz liczby obsługiwanych pasażerów - będzie mógł zwrócić się do władz samorządowych z wnioskiem o możliwość pełnienia przez dworzec funkcji terminala do obsługi osób niepełnosprawnych, pod warunkiem że poniesie wszystkie koszty związane z jego dostosowaniem. Jest to rozwiązanie korzystne dla małych miejscowości, gdzie mieszczą się np. sanatoria, uzdrowiska itp.
Zgodnie z założeniami, za nieprzestrzeganie przepisów rozporządzenia (UE) 181/2011 przewoźnik drogowy, właściciel terminalu, sprzedawca biletów, biuro podróży, organizator wycieczek będzie podlegał karze w wysokości nie większej niż 30 tys. zł. Szczegółowy katalog kar zostanie określony w załączniku do ustawy o transporcie drogowym.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia zgody na podpisanie układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.
Rada Ministrów wyraziła zgodę na podpisanie układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi a Ukrainą. Układ stowarzyszeniowy ustanawia także Pogłębioną i Kompleksową Strefę Wolnego Handlu (DCFTA).
Cel stowarzyszenia to stopniowe zbliżanie się obu stron w oparciu o wspólne wartości. Chodzi przede wszystkim o prowadzenie pogłębionego dialogu politycznego, zachowanie i wzmacnianie pokoju i stabilizacji zarówno w regionie, jak i w wymiarze międzynarodowym, pogłębianie stosunków gospodarczych i handlowych oraz współpracę w dziedzinie sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa na rzecz wzmocnienia praworządności, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności.
Postanowienia układu o stowarzyszeniu zakładają również prowadzenie intensywnego dialogu na temat polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, szerzenie pokoju i sprawiedliwości międzynarodowej poprzez ratyfikowanie i wykonanie Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego.
Układ przewiduje także szeroką współpracę sektorową, skoncentrowaną na wspieraniu kluczowych reform, promowaniu wzrostu gospodarczego oraz realizację zasad dobrego rządzenia i współpracy w ponad 30 sektorach (m.in. energii, transporcie, ochronie środowiska, rozwoju i ochronie społecznej, edukacji, kultury).
Dla Polski skuteczna implementacja przez Ukrainę układu o stowarzyszeniu oznaczałaby bardziej stabilne i przewidywalne sąsiedztwo - istotne zarówno w układzie geopolitycznym, jak i w kontekście polsko-ukraińskich relacji dwustronnych.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie organizacji XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich oraz XIII Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w Krakowie w 2022 r., przedłożoną przez ministra sportu i turystyki.
Rząd deklaruje współpracę w organizacji w 2022 roku w Krakowie oraz w regionie tatrzańskim po stronie polskiej i słowackiej XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich oraz XIII Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich (ZIO Kraków 2022).
Minister sportu i turystyki będzie upoważniony do koordynowania działań wspierających organizację ZIO Kraków 2022 oraz do przekazania Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu (MKOl) odpowiednich gwarancji, w tym m.in. zapewnienia, że podczas igrzysk będą stosowane zasady Światowego Kodeksu Antydopingowego oraz Zasady Antydopingowe Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
Ideę organizacji zimowej olimpiady poparł rząd Republiki Słowackiej, podejmując w marcu 2013 r. uchwałę w sprawie wsparcia kandydatury Krakowa w staraniach o organizację ZIO. Podczas spotkania w Popradzie (w marcu 2013 r.) premierzy obu państw podpisali list intencyjny o współpracy obu rządów przy organizacji XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich oraz XIII Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w 2022 r.
We wrześniu 2013 r. prezesi polskiego i słowackiego Komitetu Olimpijskiego podpisali umowę o ustanowieniu wspólnego Komitetu koordynacyjnego ds. procedury przetargowej. Prezydent Krakowa powołał Komitet Konkursowy ZIO Kraków 2022 oraz Zespół zadaniowy ds. przygotowania kandydatury Krakowa. Ponadto wszystkie podmioty zaangażowane w realizację igrzysk, w tym m.in.: prezydent Krakowa, marszałek województwa małopolskiego, rady miast (Zakopane, Katowice, Oświęcim, Myślenice) oraz rady gmin (Bukowina Tatrzańska, Kościelisko) podjęły uchwały wyrażające poparcie dla organizacji zimowych igrzysk w Krakowie.
Zgodnie z przygotowaną koncepcją - uroczyste otwarcie i zamknięcie igrzysk planowane jest w Krakowie. Konkurencje sportów lodowych zostaną rozegrane w Strefie Kraków, sporty na śniegu - w Strefie Tatry-Zakopane, a w Strefie Tatry-Jasna po stronie słowackiej odbędą się zawody w narciarstwie alpejskim. Przewiduje się budowę trzech wiosek olimpijskich - w Krakowie, Zakopanem oraz w Liptowskim Mikulaszu.
Za projekt koncepcji igrzysk oraz przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej odpowiadają polski i słowacki Komitet Olimpijski, miasto Kraków oraz Komitet Konkursowy. Igrzyska zimowe będą finansowane z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, budżetów obu państw, środków przekazanych przez MKOl oraz sponsorów. Decyzję o wyborze Miasta Gospodarza XXIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich oraz XIII Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich podejmie MKOl podczas 127. sesji w Kuala Lumpur 31 lipca 2015 r.
Oczekuje się, ze organizacja ZIO Kraków 2022 r. stanie się silnym impulsem do rozwoju ekonomicznego i infrastrukturalnego regionu, a przede wszystkim przyczyni się do promowania marki i wizerunku Polski na całym świecie.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/