Egzekucja wyroku przywracającego do pracy

Orzeczenie sądu pracy o przywróceniu na uprzednio zajmowanie stanowisko, uzyskane w wyniku odwołania od wypowiedzenia nie zawsze jest wystarczająco motywujące dla pracodawcy. Wtedy pracownik może wejść na drogę postępowania egzekucyjnego. Odbywa się to w trybie egzekucji świadczeń niepieniężnych.

Pracownik, przywrócony do pracy orzeczeniem sądu powinien w terminie 7 dni od uprawomocnienia się tego orzeczenia zgłosić pracodawcy gotowość podjęcia pracy, przy czym może to uczynić przez dowolne zachowanie się, także przez faktyczne podjęcie i wykonywanie pracy na swoim stanowisku. Może się jednak zdarzyć tak, że pracodawca uniemożliwi mu wykonywanie pracy (np. nie wpuści pracownika na teren zakładu pracy), a także odmawia wypłaty wynagrodzenia. W takim wypadku, zgodnie z poglądem części doktryny, pracownik może się udać do sądu właściwego dla siedziby pracodawcy, będącego organem egzekucyjnym właściwym do egzekucji świadczenia niezastępowalnego, jakim jest dopuszczenie do pracy.

Sąd, po ustaleniu, że pracownik zgłosił się do pracy w przepisanym terminie, wyznaczy pracodawcy termin do wykonania wyroku sądu pracy. Jeśli w wyznaczonym terminie sytuacja nie ulegnie zmianie, sąd na wniosek pracownika wymierzy pracodawcy grzywnę, która nie może przekraczać tysiąca złotych. To ograniczenie jednak przestaje obowiązywać, jeśli trzykrotne wymierzenie grzywny nie osiągnęło zamierzonego skutku. Suma wszystkich wymierzonych pracodawcy przez sąd grzywien nie może przekroczyć 100.000 zł.

Jeżeli pracodawca nie płaci grzywien, a w dodatku nadal nie umożliwił pracownikowi wykonywania pracy, do której ten został przywrócony, sąd zamieni grzywnę na areszt, nie dłuższy niż sześć miesięcy. Aresztowi podlega pracownik firmy odpowiedzialny za zatrudnianie, a jeśli nie jest możliwe ustalenie takiej osoby, areszt zastosowany będzie wobec osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy (w przypadku spółki z o.o. będą to członkowie zarządu). Niezależnie od tego, osoby te podlegają również sankcjom karnym w związku z niedopuszczeniem pracownika do wykonywania pracy i odmową wypłaty mu wynagrodzenia.

Pracownik przywrócony do pracy może złożyć też drugi pozew do sądu pracy, tym razem o dopuszczenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia za czas gotowości do jej wykonywania. Czas pozostawania bez pracy, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie obejmuje okres, w którym pracownik był gotowy do podjęcia pracy, a wynagrodzenia za pracę został pozbawiony wyłącznie wskutek bezprawnej odmowy dopuszczenia go do pracy.