Firmy nie oszczędzają na płacach dla rad nadzorczych

W następstwie kryzysu w ogniu krytyki znalazły się premie bankowców i wysokie wynagrodzenia prezesów firm. Wątpliwości nie budziły jednak dotąd gaże członków rad nadzorczych. Tymczasem także one często są niewspółmierne do nakładów pracy oraz do rezultatów spółek – wynika z dorocznego raportu firmy analitycznej Spencer Stuart.

Raport opiera się na danych z 12 miesięcy do końca maja 2009 r. Średnio rzecz biorąc, w tym okresie spółki objęte amerykańskim indeksem S&P 500 płaciły członkom swoich rad nadzorczych, nie pełniącym innej funkcji, blisko 213 tys. USD, o 2 proc. mniej niż rok wcześniej. Przy tym, 39 proc. tej kwoty wypłacana jest w postaci akcji, a 19 proc. w postaci opcji na akcje. Ponieważ liczebność gremiów nadzorczych wynosi średnio 10,8, spółki przeznaczały na ich utrzymanie około 2,3 mln USD rocznie.

Najhojniejsze były firmy z branż medycznej i energetycznej, gdzie wynagrodzenie nadzorców wynosiło przeciętnie ponad 300 tys. USD. Najgorzej osobom na tych stanowiskach płaciły firmy użyteczności publicznej oraz przemysłowe (odpowiednio: 163 i 178 tys. USD).

Rekordzistą był wiodący amerykański koncern gazowy XTO, gdzie gaża członka rady przekroczyła 800 tys. USD. Za nim uplasował się producent robotów chirurgicznych Intuitive Surgical (697 tys. USD), a dalej koncern energetyczny Chesapeake Energy (669 tys. USD) i producent komputerów Apple (633 tys. USD). Dla porównania, w 2008 r. na GPW najlepiej opłacani byli nadzorcy Stalproduktu, którzy otrzymali średnio 0,41 mln zł (144 tys. USD)

Skoro wynagrodzenie (wraz z premiami) statystycznego pracownika banku Goldman Sachs wyniesie w tym roku blisko 700 tys. USD, w ujęciu nominalnym płace członków rad nadzorczych nie wydają się wygórowane. Z reguły jednak gremia te obradują tylko kilka razy do roku, więc w przeliczeniu na spotkanie gaże ich członków są wysokie. I tak, we wspomnianej spółce Intuitive Surgical było to aż 139 tys. USD, a w Apple 127 tys. USD.

Wyróżniła się też prowadząca odwierty naftowe spółka Nabors, która za każde z czterech trzydniowych spotkań, organizowanych w luksusowym hotelu na Bermudach, zapłaciła członkom rady po ponad 100 tys. USD. Tej niegospodarności nie ograniczył fakt, że ze względu na spadek cen ropy naftowej ubiegły rok nie był dla tej firmy łaskawy.

Osoby zasiadające w radach nadzorczych instytucji finansowych otrzymywały w analizowanym okresie średnio 187 tys. USD. Kryzys sprawił jednak, że zdecydowanie częściej odbywały się ich posiedzenia. W efekcie, za jedno spotkanie nadzorcy Goldmana otrzymywali przeciętnie 18 tys. USD. W banku Morgan Stanley było to „zaledwie” 11 tys. USD. Raport Spencer Stuart przytacza też wiele innych danych na temat rad nadzorczych w USA. Wskazuje m. in., że kadencja członków tych gremiów wynosi średnio 8,4 roku, podczas gdy w przypadku prezesów spółek jest to 6,7 roku (funkcja prezesa i przewodniczącego rady jest połączona w 37 proc. firm). Średnia wieku nadzorców wynosi blisko 62 lata.

Grzegorz Siemionczyk
PARKIET