Jesteśmy zadowoleni z pracy, ale nie z pieniędzy

Chociaż praca mocno stresuje więcej niż 1/3 Polaków, to w dużej mierze czynnikiem tym jest przełożony (43%, podczas gdy analogiczny wskaźnik np. dla Amerykanów to 28%). Zjawisko to można rozpatrywać pod kątem jakości i standardów pracy. Jeśli przełożony dobrze organizuje pracę i nie jest dyktatorem, nie musi ona stresować. W dość dużym stopniu stresują nas również współpracownicy – 40% być może jest to kwestia złej komunikacji w miejscu pracy.
Dla naszego dobrego samopoczucia praca i kariera są minimalnie ważniejsze dla mężczyzn niż kobiet: ale też 32% kobiet, w porównaniu z 20% mężczyzn zaznaczyło, że praca i kariera nie mają wpływu na ich dobre samopoczucie.
Natomiast w przedziale wiekowym 55-64 lata praca jest ważna tylko dla 1/3 Polaków, a 41% z tej grupy to już nie dotyczy. Najwyraźniej dla tej części naszego społeczeństwa liczą się bardziej wnuki, odpoczynek na działce oraz, być może, podróże (zakładając odpowiedni poziom emerytury)
.
Natomiast – co ciekawe – zdecydowanie mało (średnio 2%) osób jest „bardzo niezadowolonych z pracy”, a „raczej niezadowolonych” – około 8%. To oznacza, że tylko co dziesiąty Polak narzeka na pracę! Tendencja zwiększa się w przedziale wiekowym, w którym ludzie oczekują awansu, a często awansuje ktoś inny (25-44 lata). Za to można z całą pewnością powiedzieć, że więcej mamy bardzo zadowolonych z pracy i kariery niż niezadowolonych. Niestety, nie dotyczy to pieniędzy – tych niezadowolonych jest przynajmniej 1/3 we wszystkich grupach wiekowych!

Inne czynniki związane z życiem zawodowym powodujące stres, to według wszystkich badanych: wizja niedalekiej emerytury (33%), dojazd do pracy (37%), relacje ze współpracownikami (40%). Tylko dla 28% Polaków wizja utraty pracy jest powodem, iż czują się oni zestresowani. Kwestia zatrudnienia jest istotna dla 41% respondentów. 32% z nas jest zadowolonych ze swojej pracy i rozwoju zawodowego, 36% z liczby dni urlopowych.