Obradowała Rada Ministrów (komunikat)

21.07. Warszawa - CIR informuje:

Podczas dzisiejszych obrad Rada Ministrów rozpoczęła omawianie planu prac rządu na II półrocze 2010 r. Dyskusja będzie kontynuowana na przyszłotygodniowym posiedzeniu Rady Ministrów.

Rada Ministrów zaakceptowała:

- Wstępną listę priorytetów polskiego przewodnictwa w Radzie UE w II połowie2011 r.,

- Prognozę wpływów i wydatków Funduszu Emerytalnego do 2060 roku.

Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych,

- projekt ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych (dokument wykonujący prawo Unii Europejskiej),

- projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

Podjęła uchwały w sprawie:

- ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej przez Citibank International Plc Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie, Łodzi i Olsztynie pod nazwą: Centrum Doskonałości Procesów Biznesowych, w latach 2010 - 2012",

- ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej w Gdyni i we Wrocławiu przez Geoban SA Oddział w Polsce pod nazwą: Centrum Usług, w latach 2010 i 2011",

- ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej przez Tieto Poland Sp. z o. o. we Wrocławiu i w Szczecinie pod nazwą: Centrum Badawczo - Rozwojowe, w latach 2010 i 2011".

Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie realizacji przez Agencję Rynku Rolnego zadań związanych z wdrożeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej programu "Owoce w szkole" w roku szkolnym 2010/2011.

Rada Ministrów podjęła uchwały:

- w sprawie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Narodowego Banku Polskiego na dzień 31 grudnia 2009 r.,

- w sprawie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Narodowego Banku Polskiego na dzień 31 grudnia 2008 r.

Rada Ministrów przyjęła dokument: "Wstępna lista priorytetów polskiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej w II połowie 2011 r., przedłożony przez pełnomocnika rządu ds. przygotowania organów administracji rządowej i sprawowania przez Rzeczpospolitą Polską przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej.

Zadanie przewodniczenia UE jest zobowiązaniem wynikającym z akcesji do UE w 2004 r. oraz szczególnym sprawdzianem efektywności i dojrzałości wszystkich państw członkowskich, niezależnie od ich rozmiaru, potencjału czy stażu w organizacji. Od polskiego przewodnictwa będzie zależeć sprawność działań UE, których efekty będzie widać w okresie dłuższym niż tylko sześć miesięcy przewodnictwa. Polska będzie także podejmować rozstrzygnięcia wpływające na życie blisko 500 milionów obywateli. Dlatego podstawowym celem polskiej prezydencji będzie zaprezentowanie się jako wiarygodnego i odpowiedzialnego partnera, który potrafi osiągać założone cele, skutecznie zarządzać sprawami UE, ułatwiać osiąganie kompromisów, efektywnie rozwiązywać problemy i stawiać czoło sytuacjom kryzysowym. W tym czasie Polska wzmocni swoje poczucie odpowiedzialności za całą UE oraz potwierdzi rolę znaczącego państwa członkowskiego.

Polska, tak jak każde państwo członkowskie obejmujące prezydencję, powinna szczegółowo zaprogramować swoje działania, postawić konkretne cele i wskazać obszary priorytetowe. Programowanie prezydencji przebiega dwutorowo: z jednej strony prowadzona jest inwentaryzacja spraw, które pojawią się w kalendarzu UE w II połowie 2011 r., z drugiej strony - identyfikowane są obszary zainteresowania polskiej prezydencji.

Dokument "Wstępna lista priorytetów" całościowo obejmuje dotychczasowe prace nad programem przewodniczenia UE. Do rozpoczęcia polskiej prezydencji można się jeszcze spodziewać zmian wynikających m. in. z dynamicznej agendy europejskiej. Przyjęcie przez Radę Ministrów dokumentu nie oznacza podjęcia wiążącej decyzji w sprawie priorytetów polskiego przewodnictwa, lecz wyznacza możliwe dalsze kierunki działania administracji.

Polska prezydencja planuje poświęcić szczególną uwagę następującym obszarom:

Wieloletnie Ramy Finansowe 2014-2020

Negocjacje unijnego budżetu na lata 2014-2020 będą kluczowym czynnikiem stanowiącym o sukcesie polskiego przewodnictwa. Na czas polskiej prezydencji przypadnie etap dogłębnej analizy propozycji Komisji Europejskiej i identyfikacji głównych zagadnień negocjacyjnych. Rozmowy na ten temat rozpoczną się w połowie 2011 r. i będą trwały do drugiej połowy 2012 r.

Stosunki ze Wschodem

Wspólnie z Wysokim Przedstawicielem Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Polska będzie promować tematykę powiązaną z polityką wschodnią. W relacjach z krajami objętymi Partnerstwem Wschodnim polska prezydencja będzie dążyć do zawierania umów stowarzyszeniowych, tworzenia stref wolnego handlu z UE, dokonania postępu w liberalizacji wizowej i handlowej oraz zintensyfikowania współpracy gospodarczej.

Rynek wewnętrzny

W dobie kryzysu Unia szuka wzrostu gospodarczego - polska prezydencja będzie postulować wzmocnienie rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, w którym tkwi niewykorzystany potencjał dla wzrostu unijnej gospodarki. Rozwijanie rynku wewnętrznego UE to kontynuowanie działań na rzecz swobodnego przepływu towarów, osób, usług i kapitału. Polskie działania będą się koncentrować m.in. na rozpoczęciu dyskusji nad pogłębianiem liberalizacji usług na rynku wewnętrznym, regulacjach dotyczących sektora finansowego lub znoszeniu barier w handlu.

Wzmocnienie zewnętrznej polityki energetycznej Unii Europejskiej

Polska proponuje pogłębioną dyskusję na temat nowych rozwiązań legislacyjnych i pozalegislacyjnych, które pozwolą zachować konkurencyjność europejskiego sektora energetycznego. Na forum Rady i Komisji Europejskiej odbędzie się debata na temat obecnych rozwiązań i nowych kierunków działania Unii Europejskiej w obszarze rynku energii. Chcemy wypracować, w oparciu o nowe zapisy Traktatu Lizbońskiego, mechanizmy prowadzenia solidarnej i konkurencyjnej zewnętrznej polityki energetycznej.

Wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony

Wspólnie z Wysokim Przedstawicielem Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, polska prezydencja będzie dążyć do podniesienia sprawności UE w sferze zarządzania kryzysowego, pogłębienia współpracy państw członkowskich w dziedzinie obronności oraz zapewnienia partnerstwa z NATO.

Pełne wykorzystanie kapitału intelektualnego Europy

Inteligentny, zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost gospodarczy będzie możliwy jedynie przez pełne wykorzystanie wszystkich możliwości społeczno-gospodarczych, jakie tkwią w poszczególnych państwach członkowskich. Dzięki temu będzie możliwe zapewnienie dalszej spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej Unii Europejskiej. Polska prezydencja chce wypełnić tę lukę poprzez podjęcie tematu kapitału intelektualnego na forum Unii Europejskiej. Dodatkowym ważnym elementem programu będą inicjatywy o silnym wydźwięku społeczno-ekonomicznym: Europejski Rok Wolontariatu, Europejski Kongres Kultury, podjęcie problematyki osób niepełnosprawnych, Forum Rynku Wewnętrznego. Polska prezydencja będzie ponadto realizować bieżącą agendę europejską, w tym tak ważne kwestie jak kontynuacja debaty o zarządzaniu gospodarczym czy dalsze rozszerzenie Unii Europejskiej (możliwe podpisanie Traktatu Akcesyjnego z Chorwacją).

W toku dalszych prac administracja rządowa opracuje, we współpracy z Danią i Cyprem, 18-miesięczny program trio. Ostateczny program polskiej prezydencji zostanie zaprezentowany w czerwcu 2011 r.* * * Rada Ministrów przyjęła dokument "Prognoza wpływów i wydatków Funduszu Emerytalnego do 2060 roku", przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych zobowiązuje do sporządzania wieloletniej prognozy wpływów i wydatków funduszu emerytalnego, wyodrębnionego w ramach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Prognoza ta jest podstawą gospodarki finansowej Funduszu Rezerwy Demograficznej. Na podstawie tej ustawy ZUS zobowiązany jest do sporządzania takiej prognozy co 3 lata. Dotychczas wykonano cztery długoterminowe prognozy wpływów i wydatków funduszu emerytalnego. Ostatnim modelem, stworzonym na przełomie lat 2009-2010, jest model FUS09.

Przedkładany dokument prezentuje wyniki długoterminowej prognozy wpływów i wydatków funduszu emerytalnego, które obejmują okres od 2011 r. do 2060 r. i są efektem przeliczeń modelu FUS09.

Przygotowano trzy warianty prognozy wpływów i wydatków funduszu emerytalnego. We wszystkich trzech występuje deficyt funduszu emerytalnego. W dwóch wariantach (pierwszym i drugim) przez wszystkie lata - aż do końca 2060 r. - fundusz emerytalny osiąga ujemne saldo roczne. W wariancie trzecim, począwszy od 2055 r., fundusz emerytalny generuje nadwyżki roczne, a w latach wcześniejszych - deficyty roczne.

Konstruując te warianty wzięto pod uwagę następujące czynniki: prognozy demograficzne oraz parametry: stopa bezrobocia, wskaźnik realnego wzrostu wynagrodzeń, wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, ściągalność składek i inne.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położonych, przedłożony przez ministra zdrowia.

Ze względu na częste nowelizacje ustawy o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych zdecydowano przygotować nowy projekt, który uwzględnia także nowe rozwiązania zawarte w projekcie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej.

W nowym projekcie znalazło się wiele rozwiązań zawartych w ustawie z 19 kwietnia 1991 r. Dotyczy to w szczególności zadań samorządu, jego struktury, nazewnictwa i kompetencji organów.

Ustawa wskazuje, że samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych reprezentuje osoby wykonujące zawody pielęgniarki i położnej oraz sprawuje pieczę nad należytym wykonaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Przynależność do samorządu jest obowiązkowa.

W projekcie doprecyzowano kompetencje samorządu, tj. Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych oraz okręgowych izb pielęgniarek i położnych. Określono, że kadencja organów izb trwa 4 lata.

Uszczegółowiono uprawnienia nadzorcze ministra zdrowia nad samorządem. Minister zdrowia będzie mógł zaskarżyć do Sądu Najwyższego (pod zarzutem niezgodności z prawem) uchwałę organu izby w ciągu 3 miesięcy od dnia jej otrzymania. Skarga będzie rozpatrywana na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.

Postanowiono, że w sprawach wynikających z przepisów prawa, organy kolegialne izb okręgowych, po podjęciu uchwały, będą musiały niezwłocznie nadać jej formę pisemną. Większość okręgowych izb wywiązuje się z obowiązku spisania treści uchwały, ale niektóre tego nie robią, pozbawiając w ten sposób ministra zdrowia możliwości skorzystania z uprawnień nadzorczych, tj. zaskarżenia uchwały do Sądu Najwyższego.

W projekcie ustawy uregulowano również kwestię członkostwa w samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych. Zaproponowano, aby nowym członkiem takiego samorządu była pielęgniarka lub położna, która ma m.in. prawo wykonywania zawodu. Osoba taka staje się członkiem samorządu od dnia podjęcia uchwały o stwierdzeniu lub przyznaniu prawa do wykonywania zawodu. Chodzi o podkreślenie, że samorząd jest instytucją publicznoprawną.

W ustawie uregulowano kwestie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych. Obecnie wiele ważnych regulacji z tej dziedziny zawartych jest w rozporządzeniu, co może być kwestionowane z punktu widzenia standardów konstytucyjnych. W projekcie określono również prawa i obowiązki członków samorządu, w tym zasady wykonywania przez nich funkcji w organach samorządu oraz czas ich sprawowania. Doprecyzowano podstawę prawną do finansowania samorządu w zakresie zadań wykonywanych przed 1991 r. przez organy władzy publicznej.

Ustawa ma wejść w życie po 6 miesiącach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Zastąpi obowiązujące przepisy ustawowe z 19 kwietnia 1991 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, przedłożony przez ministra zdrowia.

Częste nowelizacje ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej wpłynęły na decyzję przygotowania nowego, całościowego projektu. Jest on spójny z projektem ustawy o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych. Liczba zagadnień poruszonych w tym projekcie jest porównywalna z zawartością starej regulacji.

W projekcie ustawy określono zasady wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej, przyjmując, że są to samodzielne zawody medyczne. Usystematyzowano też przepisy dotyczące kształcenia w szkołach pielęgniarskich i szkołach położnych. Wprowadzono możliwość realizowania tzw. studiów pomostowych, które umożliwiają uzupełnienie wykształcenia do poziomu licencjata. Z tego rozwiązania będą mogły skorzystać pielęgniarki i położne, które nie mają wyższego wykształcenia zawodowego. Przewidziano złagodzenie warunków obowiązujących przy podejmowaniu kształcenia podyplomowego, ograniczono obciążenia administracyjne dla organizatorów kształcenia podyplomowego.

Wprowadzono przepis ułatwiający powrót do zawodu. Pielęgniarki lub położne, które nie wykonują zawodu łącznie przez okres dłuży niż 5 lat (w okresie ostatnich 6 lat), a zamierzają podjąć pracę, muszą zawiadomić o tym okręgową radę pielęgniarek i położnych. Osoby takie będą musiały odbyć przeszkolenie, trwające nie dłużej niż 6 miesięcy, pod nadzorem innej pielęgniarki lub położnej (legitymującej się co najmniej 5-letnim doświadczeniem zawodowym).

Doprecyzowano warunki prowadzenia indywidualnej praktyki pielęgniarskiej lub położniczej, z uwzględnieniem zmniejszenia barier administracyjnych przy rejestracji tej działalności.

Doprecyzowano zasady ochrony prawnej pielęgniarek i położnych podczas i w związku z wykonywaniem czynności polegających na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Będą one korzystały z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Precyzyjnie określono tryb odmowy wykonania zlecenia lekarskiego przez pielęgniarkę i położną.

Doprecyzowano, że minister zdrowia - po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych - będzie określał w rozporządzeniu rodzaje materiałów, które mogą być pobierane przez pielęgniarkę i położną do celów diagnostycznych samodzielnie - bez zlecenia lekarskiego.

Większość przepisów ustawowych ma wejść w życie po 6 miesiącach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Zastąpią one obowiązujące regulacje z 5 lipca 1996 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych, przedłożony przez ministra zdrowia.

Zgodnie z projektem nowelizacji, z ministra zdrowia zdejmuje się obowiązek ogłaszania w "Monitorze Polskim": wykazu substancji czynnych dozwolonych do stosowania w produktach biobójczych z podziałem na kategorie i grupy, wykazu tych samych substancji w produktach biobójczych niskiego ryzyka i wymagań z tym związanych, wykazu substancji bazowych oraz związanych z nimi wymagań oraz terminu ważności wpisu substancji czynnych. W zmienionych przepisach zaproponowano bezpośrednie odwołanie się do załączników dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 lutego 1998 r. z późniejszymi zmianami.

Wydłużono z 10 do 14 lat okres przejściowy na stosowanie krajowych przepisów lub praktyk dotyczących wprowadzania na rynek produktów biobójczych, zwłaszcza wydawania pozwolenia na obrót tymi produktami z substancjami czynnymi.

Precyzyjnie określono warunki wydawania pozwoleń na obrót produktami biobójczymi, w skład których wchodzą substancje czynne. Pozwolenia będą obejmować tylko produkty biobójcze, które w swym składzie mają substancje czynne nie wymienione w załączniku I lub IA dyrektywy 98/8/WE, ale które znajdowały się w obrocie przed 14 maja 2000 r.

Zgodnie z projektem nowelizacji, wprowadzony będzie 6-miesięczny termin na rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia. Jest to związane z koniecznością przeprowadzenia badań, zbadania treści oznakowania, zachowania zasad bezpieczeństwa i higieny przy stosowaniu, przechowywaniu i transporcie produktu.

Wprowadzone będą również opłaty za czynności związane z rozpatrzeniem wniosku o wydanie zgody przez prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych na przeprowadzenie badań naukowych lub rozwojowych. Wysokość opłaty określi w rozporządzeniu minister zdrowia.

Zgodnie z przepisami projektu nowelizacji ustawy, wnioski o pozwolenie będzie można składać również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Określono terminy utraty ważności pozwoleń dla tych produktów, które po wpisaniu zawartych w nich substancji czynnych do załącznika I lub IA Dyrektywy 98/8/WE nie spełnią opisanych w niej pozostałych warunków wydawania pozwoleń. Istotną sprawą dla producentów i użytkowników produktów biobójczych jest przepis mówiący o automatycznym przedłużeniu ważności pozwoleń zamiast składania wniosków o ich przedłużenie. Produkty, które nie utraciły ważności do 14 maja 2010 r. będą uznawane za ważne.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, przedłożony przez ministra zdrowia.

Celem projektowanej nowelizacji ustawy jest dostosowanie przepisów do nowych regulacji dotyczących ratownictwa medycznego i pomocy społecznej. Projekt nowelizacji ustawy przewiduje zmiany dotyczące m.in.: ochrony praw pacjentów szpitali psychiatrycznych, okresu ważności skierowania do szpitala psychiatrycznego, zapewnienia wykonania sądowych postanowień o umieszczeniu chorych w domu pomocy społecznej lub szpitalu psychiatrycznym.

Zmianie ulegną zapisy o stosowaniu przymusu bezpośredniego wobec osób chorych psychicznie. Chodzi o ich dostosowanie do ustawy o państwowym ratownictwie medycznym, powołującej zespoły ratownictwa medycznego. Obecnie obowiązujące regulacje zakładają, że przymus bezpośredni może stosować lekarz, a w szczególnych przypadkach - również pielęgniarka zatrudniona w szpitalu psychiatrycznym lub domu pomocy społecznej. W ramach przymusu bezpośredniego można zastosować: przytrzymanie, przymusowe zastosowanie leków, unieruchomienie, izolację. Sytuacja jednak się zmieniła, od kiedy pojawiły się zespoły ratownictwa medycznego, w skład których nie wchodzi lekarz. Oznacza to, że w grupie ratowniczej nie ma osoby upoważnionej do zastosowania przymusu bezpośredniego.

Zgodnie z projektem, przy udzielaniu pomocy przez zespół ratownictwa medycznego, decyzję o zastosowaniu przymusu bezpośredniego będzie podejmował kierujący akcją ratowniczą, który musi o tym jak najszybciej powiadomić dyspozytora medycznego. Zastosowanie przymusu bezpośredniego zostanie także odnotowane w dokumentacji medycznej pacjenta. Jednocześnie środki przymusu bezpośredniego będzie można stosować do momentu uzyskania pomocy lekarza lub w trakcie przewożenia pacjenta do szpitala psychiatrycznego. Przepisy dotyczące użycia środków przymusu bezpośredniego, które do tej pory znajdowały się w rozporządzeniu ministra zdrowia, przeniesiono do ustawy.

Osoby z zaburzeniami psychicznymi, przebywające w domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy, muszą otrzymać pomoc w dostępie do opieki psychiatrycznej. Takie rozwiązanie jest zgodne z zakresem obowiązków nałożonych na domy pomocy społecznej, zgodnie z ustawą o pomocy społecznej.

Poszerzono uprawnienia rzecznika praw pacjenta szpitala psychiatrycznego. Na podstawie nowych przepisów zyskuje on prawo wstępu do wszystkich pomieszczeń szpitala psychiatrycznego, związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. Obecnie może wejść jedynie do szpitala. Rzecznik będzie mógł też występować z wnioskiem do wszystkich członków personelu zakładu opieki zdrowotnej o podjęcie stosownych działań zmierzających do usunięcia przyczyny skargi lub zaistniałych naruszeń. Dotychczas nie miał takiej możliwości.

W nowych przepisach dopuszczono wydłużenie ważności skierowania do szpitala psychiatrycznego o okres oczekiwania na udzielenie świadczenia zdrowotnego. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego wydawane jest w dniu badania i zachowuje ważność przez 14 dni. Jego ważność zostanie przedłużona o czas oczekiwania na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego, pod warunkiem wpisania chorego na listę oczekujących w ciągu tych 14 dni. Należy podkreślić, że mimo wydłużenia okresu ważności skierowania do szpitala, o hospitalizacji pacjenta każdorazowo będą decydowały istniejące w momencie przyjęcia wskazania medyczne. To wykluczy ryzyko umieszczania w szpitalach osób, które kiedyś miały wprawdzie wskazanie do hospitalizacji, ale ich obecny stan zdrowia już tego nie wymaga.

Zaproponowano także rozwiązania służące ochronie praw osób cierpiących z powodu zaburzeń psychicznych. Przede wszystkim uregulowano kwestie przymusowego doprowadzenia chorego na badania. Zgodnie z nowymi przepisami, jeżeli osoba chora psychicznie nie będzie chciała poddać się badaniu psychiatrycznemu, które miałby przeprowadzić biegły lekarz psychiatra, to wyłącznie sąd będzie mógł zarządzić jej przymusowe doprowadzenie przez Policję do wskazanego miejsca w celu dokonania tego badania. Do tej pory lekarz psychiatra mógł wystąpić do Policji o przymusowe doprowadzenie chorego na badania psychiatryczne.

W projekcie doprecyzowano przepisy dotyczące wykonywania orzeczeń sądowych o przymusowym umieszczeniu chorego w szpitalu psychiatrycznym. Dotychczasowe regulacje nie precyzowały sposobu postępowania wobec osób, które po wydaniu sądowego orzeczenia o przymusowym leczeniu w szpitalu, utrudniały jego wykonanie. Według nowych przepisów, jeżeli taka osoba odmówi stawienia się w szpitalu, to sąd z urzędu lub na wniosek lekarza psychiatry (upoważnionego przez marszałka województwa) będzie mógł zarządzić przymusowe doprowadzenie jej przez Policję do szpitala. Powinno to się odbywać w obecności zespołu ratownictwa medycznego, pielęgniarki lub lekarza, czyli osób uprawnionych do stosowania wobec osoby doprowadzanej przymusu bezpośredniego.

Projekt reguluje też zasady współdziałania służb medycznych z Policją w przypadku wykonywania orzeczeń sądowych o przymusowym umieszczeniu pacjenta w domu pomocy społecznej. W nowych przepisach uproszczono i odformalizowano postępowanie sądowe dotyczące przymusowego umieszczenia osoby chorej psychicznie w szpitalu psychiatrycznym.

Obowiązujące przepisy nakazują sądowi zwrot wniosku o przymusową hospitalizację, gdy nie jest do niego dołączone aktualne orzeczenie o stanie psychicznym osoby, która ma być umieszczona w szpitalu lub gdy orzeczenie to ma więcej niż 14 dni. Od tej reguły nie było wyjątków. Mogło to powodować sytuacje, w których osoby poważnie chore, często zagrażające sobie i swoim bliskim, nie mogły otrzymać potrzebnej pomocy, bo nie poddawały się badaniu psychiatrycznemu. W takich sytuacjach przyjęcie do szpitala następowało dopiero w przypadku podjęcia przez chorego działań bezpośrednio zagrażających jemu lub jego otoczeniu. Zgodnie z nowymi przepisami, gdy dołączone do wniosku o hospitalizację dokumenty będą uprawdopodobniały zasadność hospitalizacji, to sąd będzie mógł zarządzić badanie psychiatryczne, i na jego podstawie podjąć decyzję o umieszczeniu chorego w szpitalu psychiatrycznym.

Do projektu ustawy przeniesiono część przepisów obowiązującego rozporządzenia, dotyczących Rady ds. Promocji Zdrowia Psychicznego, która zostanie przekształcona w Radę ds. Zdrowia Psychicznego. Dodatkowo zaproponowano rozszerzenie jej kompetencji na całość zagadnień związanych z ochroną zdrowia psychicznego.

Założono, że ustawa wejdzie w życie po miesiącu od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej przez Citibank International Plc oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie, Łodzi i Olsztynie pod nazwą: Centrum Doskonałości Procesów Biznesowych, w latach 2010-2012", przedłożoną przez ministra gospodarki.

Działająca w Polsce od 2005 r. firma Citibank International Plc zamierza utworzyć w naszym kraju centrum doskonałości procesów biznesowych zlokalizowane w trzech miastach: w Warszawie, Łodzi i Olsztynie.

Zadaniem centrum będzie m.in.: monitorowanie transakcji klientów w celu kontroli zjawiska prania brudnych pieniędzy, powiernictwo papierów wartościowych, obsługa rachunków bankowych, administrowanie dostępami na serwerach i w bazach zlokalizowanych w ośrodkach obliczeniowych Citibank poza Polską, a także zarządzanie ryzykiem kredytowym oraz zabezpieczeniami i gwarancjami.

Inwestor zobowiązał się zainwestować w projekt 1 426 250 zł i utworzyć 350 nowych miejsc pracy dla osób z wyższym wykształceniem (i utrzymać je przez co najmniej 5 lat od daty utworzenia). Zadeklarował też, że przedsięwzięcie zostanie zrealizowane do końca 2012 r. i utrzymane przez co najmniej 5 lat od daty zakończenia. Inwestycja ma otrzymać wsparcie z budżetu państwa w wysokości 1 425 550 zł, z przeznaczeniem na utworzenie nowych miejsc pracy. Inwestor nie będzie korzystał z innych instrumentów pomocy publicznej. Dotychczas nie korzystał też z funduszy strukturalnych i nie planuje się o nie ubiegać.

Citibank International Plc zamierza nawiązać współpracę z licznymi firmami z regionu, co przyczyni się do powstania w otoczeniu inwestycji ok. 35 nowych miejsc pracy. Realizacja tego projektu zapewni także lepszą współpracę między sektorem nauki i gospodarki, umożliwi rozwój nowoczesnych usług w Polsce, a także podniesie innowacyjność gospodarki w województwach: mazowieckim, łódzkim i warmińsko-mazurskim. Program będzie obowiązywać od 21 lipca 2010 r. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej w Gdyni i we Wrocławiu przez Geoban SA oddział w Polsce pod nazwą: Centrum Usług, w latach 2010-2011", przedłożoną przez ministra gospodarki.

Geoban SA oddział w Polsce zamierza utworzyć w naszym kraju centrum usług zlokalizowane w Gdyni i Wrocławiu. Geoban SA należy do grupy Santander, która jest potentatem finansowym na Półwyspie Iberyjskim i grupą bankową z pierwszej dziesiątki instytucji finansowych. Program będzie obowiązywać od 21 lipca 2010 r. Inwestor zobowiązał się zainwestować w projekt 1 460 375 zł i utworzyć 447 nowych miejsc pracy, w tym 381 dla osób z wyższym wykształceniem (i utrzymać je przez co najmniej 5 lat od daty utworzenia). Zadeklarował też, że przedsięwzięcie zostanie zrealizowane do końca 2011 r. i utrzymane przez co najmniej 5 lat od daty zakończenia. Inwestycja ma otrzymać wsparcie z budżetu państwa w wysokości 1 647 195 zł, z przeznaczeniem na utworzenie nowych miejsc pracy.

Inwestor nie będzie korzystał z innych instrumentów pomocy publicznej. Dotychczas nie korzystał też z funduszy strukturalnych.

Geoban SA oddział w Polsce zamierza nawiązać współpracę z licznymi firmami z regionu, co przyczyni się do powstania w otoczeniu inwestycji ok. 45 nowych miejsc pracy. Realizacja tego projektu zapewni także lepszą współpracę między sektorem nauki i gospodarki, umożliwi rozwój nowoczesnych usług w Polsce, a także podniesie innowacyjność gospodarki w województwach: pomorskim i dolnośląskim.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie finansowe inwestycji realizowanej przez Tieto Poland Sp. z o.o. we Wrocławiu i w Szczecinie pod nazwą: Centrum Badawczo-Rozwojowe, w latach 2010-2011", przedłożoną przez ministra gospodarki.

Inwestor zadeklarował utworzenie 500 nowych miejsc pracy i utrzymanie ich przez co najmniej 5 lat. Nakłady inwestycyjne wyniosą 4 mln zł. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia wsparciem w ramach programu wieloletniego są dwuletnie koszty zatrudnienia nowych pracowników w wysokości 64.049 400 zł.

Łączne wsparcie z budżetu państwa na realizację programu w latach 2010-2011 wyniesie ponad 5,6 mln zł.

Inwestycja pod nazwą Centrum Badawczo-rozwojowe będzie miała charakter innowacyjny, obejmować ma głównie usługi badawczo-rozwojowe. Centrum, jako pierwsze na rynku telekomunikacyjnym, będzie prowadzić działalność związaną z technologią ewolucji długookresowej w dziedzinie systemów komórkowych trzeciej generacji.

Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druk 3178), przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.

W obywatelskim projekcie nowelizacji ustawy zawarto przepisy, które każdemu z ubezpieczonych, bez względu na datę urodzenia i tytuł ubezpieczenia, dawałyby prawo do emerytury pod warunkiem, że osoba taka udowodniłaby staż ubezpieczeniowy - co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. W stażu uwzględniane byłyby tylko okresy składkowe i nieskładkowe (niewykonywanie pracy z powodu opieki nad dzieckiem do 4 lat oraz opieka nad dzieckiem, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny). W projekcie obywatelskim przewidziano również, że emerytura bez względu na wiek byłaby podwyższana do minimalnej wysokości.

Rząd negatywnie ocenia inicjatywę obywatelską i zwróci się do Sejmu o odrzucenie projektu ustawy. Zawarte w nim przepisy naruszają bowiem spójność systemu emerytalnego oraz nie są zgodne z reformą emerytalną z 1994 r. Obecnie możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę - nie mające podstawy w składce na ubezpieczenia emerytalne - są stopniowo wygaszane.

Zasadą reformy systemu emerytalnego było równe traktowanie ubezpieczonych płacących składki emerytalne. Z tego względu uprawnienia osób urodzonych po 1948 r., zgodnie z nowym systemem, są uwarunkowane osiągnięciem wieku co najmniej 60 lat przez kobiety i 65 lata przez mężczyzn. Dochodzi do tego element uzupełniający, czyli ubezpieczenie dodatkowe, z którego finansowane są emerytury pomostowe dla osób pracujących w szczególnych warunkach lub wykonujących pracę o szczególnym charakterze.

Zgodnie z zasadą praw nabytych, odrębnie uregulowano przyznawanie emerytury tym, których nie objął nowy system. Osoby te mogą skorzystać z wcześniejszego przejścia na emeryturę, podobnie jak to miało miejsce przed reformą systemu emerytalnego. Prawo takie zachowali pracownicy urodzeni przed 1 stycznia 1949 r.

Ponadto reforma zakładała zniesienie nie tylko wcześniejszych emerytur, ale przede wszystkim wprowadzała nowy sposób obliczania emerytury (jej wysokości uzależniona jest od wielkości kapitału zgromadzonego na indywidualnym koncie. Taki sposób ma zachęcać ubezpieczonych do jak najdłuższej aktywności zawodowej.

Rząd stoi na stanowisku, że wprowadzenie zmian zaproponowanych w obywatelskim projekcie stanowiłoby zachętę do przedwczesnego kończenia aktywności zawodowej. Jest też sprzeczne z polityką społeczną państwa, która zachęca do dłuższej aktywności zawodowej. Realizacji tych celów służy program "Solidarność pokoleń - działania dla zwiększenia aktywności zawodowej osób po 50-tym roku życia". Nie bez znaczenia są również skutki dla ustawy o finansach publicznych.

Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie realizacji przez Agencje Rynku Rolnego zadań związanych z wdrożeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej programu "Owoce w szkole" w roku szkolnym 2010/2011, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Doświadczenia zebrane przez Agencję Rynku Rolnego przy realizacji programu "Owoce w szkole" w I i II semestrze roku szkolnego 2009/2010 wskazują na wzrost zainteresowania programem ze strony dostawców i szkół podstawowych. Według ARR - 2 557 szkół podstawowych w I semestrze 2009/2010 zawarło umowy na nieodpłatne dostawy owoców i warzyw. Z programu skorzystało 297 546 dzieci. W II semestrze liczba szkół podstawowych wzrosła do 5 648, a liczba dzieci do 571 119.

Przyjmuje się, że w roku szkolnym 2010/2011 liczba dzieci biorących udział w programie wyniesie 1 167 657. W wykazie produktów kwalifikujących się do objęcia pomocą zamieszczono owoce świeże, tj.: jabłka, gruszki, truskawki oraz warzywa świeże: marchew, rzodkiewki i paprykę słodką. W wykazie są także soki owocowe, warzywne i owocowo- warzywne.

W rozporządzeniu zaproponowano, aby szkoły biorące udział w programie mogły same kupować owoce i warzywa na rynku. Dotychczas szkoły mogły udostępniać dzieciom owoce i warzywa wyłączenie po uprzednim podpisaniu umowy z zatwierdzonymi podmiotami dostarczającymi te produkty.

Budżet programu "Owoce w szkole" w roku szkolnym 2010/2011 wynosi prawie 12,3 mln euro, z czego Unia Europejska pokrywa 75 proc., czyli ponad 9,2 mln euro.

UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ kno/