Obradowała Rada Ministrów (komunikat)

02.02. Warszawa - CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o ochronie informacji niejawnych, - projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, - projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach, - projekt ustawy o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw, - projekt ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Rada Ministrów podjęła uchwały:

- w sprawie sprzeciwu Rzeczypospolitej Polskiej wobec zastrzeżenia Stanów Zjednoczonych Ameryki złożonego do "Protokołu w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia broni zapalających (Protokół III) do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (Konwencja CCW) wraz z Protokołem I, II i III, sporządzonej w Genewie 10 października 1980 r.", - w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Komitetu do Spraw Europejskich, - w sprawie zatwierdzenia Planu pracy Komitetu do Spraw Europejskich.

Wydała rozporządzenia:

- w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom wojskowym, - w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek.

Ponadto rząd przyjął:

- Stan realizacji "Programu rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2007-2012" (dokument opatrzony klauzulą "zastrzeżone"), - Raport o stanie obronności Rzeczypospolitej Polskiej w 2008 r. (dokument z klauzulą "poufne").

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ochronie informacji niejawnych oraz o zmianie niektórych ustaw, przedłożony przez sekretarza Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.

Konieczność opracowania nowego aktu prawnego wynika przede wszystkim z potrzeb praktyki, ponieważ stosowanie obowiązującej ustawy sprawia trudności, w tym rodzi wątpliwości interpretacyjne, oraz z potrzeby poprawy efektywności systemu ochrony informacji niejawnych. Obowiązująca ustawa z 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych doczekała się bowiem 23 nowelizacji, mimo to wiele jej przepisów jest już przestarzałych i niefunkcjonalnych.

Celem regulacji jest wprowadzenie kompleksowych, spójnych i konsekwentnych oraz łatwych do stosowania w praktyce regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych. Wydanie przepisów zmieniających dotychczasowy stan prawny wynika z konieczności:

- wprowadzenia mechanizmów efektywnościowych do systemu ochrony informacji niejawnych, w tym zarządzania ryzykiem, - unowocześnienia i dostosowania systemu ochrony informacji niejawnych do warunków nowoczesnych technologii, - dostosowania regulacji do zmieniających się standardów w NATO i Unii Europejskiej, określonych w przepisach regulujących postępowanie z informacjami niejawnymi wymienianymi w ramach współpracy z NATO i UE, a także do analogicznych zasad obowiązujących w wewnętrznych przepisach innych krajów członkowskich, - usunięcia luk, niejasności i niespójności systemowych oraz uproszczenie obowiązującego prawa.

Spośród rozwiązań, służących osiągnięciu tych celów, wymienić należy:

- rezygnację z podziału informacji niejawnych na tajemnicę państwową i służbową, - odejście od rozbudowanych formalnych wykazów informacji niejawnych, na rzecz jednoznacznego zobowiązania wytwórców informacji do kierowania się nowymi definicjami poszczególnych klauzul, - ustanowienie jednej (w miejsce dwóch) krajowej władzy bezpieczeństwa (model funkcjonujący w zdecydowanej większości państw NATO i UE), - zmiany w zasadach prowadzenia postępowań sprawdzających, obejmujące m.in. rozszerzenie zakresu stosowania w nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, rezygnację z prowadzenia postępowań w stosunku do osób ubiegających się o dostęp do informacji niejawnych o klauzuli "zastrzeżone" oraz wprowadzenie terminu zawitego w odniesieniu do kontrolnych postępowań sprawdzających, - umożliwienie stosowania zarządzania ryzykiem przy określaniu wymogów bezpieczeństwa fizycznego i teleinformatycznego, co powinno m.in. znacząco ułatwić akredytację systemów teleinformatycznych przygotowanych do przekazywania i
przetwarzania informacji niejawnych, rozwiązanie te będą miały kluczowe znaczenie w okresie prezydencji w Unii Europejskiej, - rezygnację ze ścisłej kontroli obiegu dokumentów o niższych klauzulach, a zwłaszcza o klauzuli "zastrzeżone", co pozwoli wprowadzić system bardziej elastyczny, analogiczny do obowiązującego w strukturach UE i w większości krajów członkowskich, - wprowadzenie okresowego przeglądu dokumentów niejawnych w celu określenia, czy informacje te nadal spełniają ustawowe przesłanki, które były podstawą nadania im klauzuli tajności.

Podkreślić należy, że w konsekwencji zmian w definicjach poszczególnych klauzul tajności, projektowana regulacja ogranicza zakres informacji objętych ochroną na podstawie jej przepisów, powiększając tym samym zakres informacji publicznej. Regulacja może wpłynąć na zwiększenie jawności życia publicznego i ułatwić dostęp do informacji publicznej. Tym samym projektowane przepisy poszerzają sferę wolności i praw jednostek, zmniejszając ograniczenia prawa do informacji o działalności organów władzy publicznej.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra spraw wewnętrznych i administracji.

Zaproponowane zmiany usprawnią ruch na drogach i podniosą poziom bezpieczeństwa wszystkich użytkowników. Nowe przepisy zwiększą również uprawnienia m.in. Policji i Straży Miejskiej do karania kierowców poza drogami publicznymi.

Przewidziano także zmianę przepisów dotyczących przepadku pojazdów na rzecz Skarbu Państwa. Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 3 czerwca 2008 r., zakwestionował przepis dopuszczający - bez prawomocnego orzeczenia sądu - przepadek pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, który został usunięty z drogi wskutek naruszenia przepisów i nie został odebrany przez właściciela w ciągu 6 miesięcy. Zaproponowano, aby w przypadku odholowania pojazdu i nie odebrania go w ciągu 3 miesięcy, starosta występował do sądu z wnioskiem o jego przepadek na rzecz powiatu. Sąd będzie orzekał o przepadku pojazdu w postępowaniu cywilnym w trybie nieprocesowym. Skrócenie czasu odbioru z 6 do 3 miesięcy, spowodowane jest kosztami przechowywania pojazdów, które po pewnym czasie zaczynają przewyższać ich wartość.

Zgodnie z nowymi przepisami, opłaty za odholowanie i parkowanie usuniętych pojazdów będą stanowiły dochód powiatu. Rada powiatu będzie corocznie ustalać w uchwale wysokość opłat za holowanie i parkowanie (przechowywanie) pojazdu. W regulacjach ustawowych ustalono jedynie maksymalne opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdów.

Nowe przepisy zakładają, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będzie udzielał powiatom dotacji w wysokości proporcjonalnej do liczby pojazdów wycofanych z eksploatacji (wraków), przekazanych do stacji demontażu.

Założono, że pojazd zaparkowany na miejscu przeznaczonym dla osób niepełnosprawnych będzie odholowywany na koszt właściciela. Ponadto, każdy pojazd zostanie odholowany, gdy jego właściciel zaparkuje go na miejscu oznaczonym znakiem "zakaz postoju" lub "zakaz zatrzymywania się", pod którym będzie informacja o usunięciu pojazdu na koszt właściciela. Ta zmiana wychodzi naprzeciw postulatom zgłaszanym m.in. przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, które nie mogą sobie poradzić z pojazdami nieprawnie zaparkowanymi przed siedzibami ambasad.

Według nowych przepisów, jeżeli służby zdecydują o odholowaniu samochodu, a w tym czasie pojawi się na miejscu jego właściciel, to samochód nie będzie odwieziony na parking. Jednak właściciel poniesie koszty zorganizowania akcji holowniczej.

Zaproponowano także rozwiązania, które zgodnie z wymogami unijnymi, umożliwią przekazywanie Komisji Europejskiej raportów o ilości dwutlenku węgla emitowanego przez samochody po raz pierwszy rejestrowane w Polsce.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra spraw wewnętrznych i administracji.

W znowelizowanych przepisach uregulowano głównie kwestie dotyczące wiz krajowych oraz pewne zagadnienia dotyczące wiz Schengen, nie objęte Wspólnotowym Kodeksem Wizowym. Powinien on być stosowany przez polskie organy zajmujące się wizami Schengen od 5 kwietnia 2010 r. Kodeks zawiera zasady obowiązującego prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie wspólnej polityki wizowej.

Zgodnie z nowymi przepisami, wizy będą się dzielić na: wizy Schengen (umożliwiające obywatelom państw trzecich podróżowanie po obszarze Schengen do 3 miesięcy) i wizy krajowe (zapewniające pobyt w Polsce obywatelom państw trzecich na więcej niż 3 miesiące, ale nie dłużej niż rok). Używane dotychczas pojęcie "wiza jednolita" zostanie zastąpione sformułowaniem "wiza Schengen". W projekcie nowelizacji wskazano nowe cele wydawania wiz. Chodzi o wizy umożliwiające cudzoziemcom pracę w Polsce przez maksymalnie 6 miesięcy w ciągu roku (na podstawie oświadczenia o zatrudnieniu cudzoziemca zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy). Chodzi też o wizy w celu wykonywania pracy kierowcy zajmującego się międzynarodowym transportem drogowym.

Jedną z najistotniejszych zmian będzie zobowiązanie konsula do pisemnego informowania (na specjalnym formularzu) o odmowie wydania wizy, jej cofnięciu lub unieważnieniu. Jednocześnie wprowadzono możliwość złożenia do konsula wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji o odmowie wydania wizy Schengen lub wizy krajowej. Obecne przepisy nie przewidują zarówno formy pisemnej dla decyzji o odmowie, jak i wniesienia odwołania w tej sprawie.

Rozwiązania te powinny być stosowane od 5 kwietnia 2011 r.

Zgodnie z nowym prawem, cudzoziemiec ubiegający się o wizę krajową musi mieć dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego lub umowę ubezpieczenia medycznego o wartości minimum 30 tys. euro, ważną na planowany pobyt w Polsce. Założono, że w razie potrzeby ubezpieczyciel pokryje koszty związane z: powrotem cudzoziemca do kraju pochodzenia z powodów medycznych, udzieleniem mu pilnej pomocy medycznej i nagłego leczenia szpitalnego w Polsce.

Dostosowano też przepisy ustawy do wspólnotowych uregulowań zawartych w Wizowym Systemie Informacyjnym (VIS), który będzie wykorzystywany do kontroli legalności pobytu cudzoziemca w Polsce. Np. jeśli podczas takiej kontroli odmówi on okazania dowodu tożsamości, to funkcjonariusze odpowiednich służb (np. Straży Granicznej, Policji, Służby Celnej) będą mogli pobrać jego odciski palców. Zgodnie z nowymi przepisami, ustalenie tożsamości cudzoziemca, weryfikacja tożsamości posiadacza wizy Schengen lub stwierdzenie jej autentyczności będzie się odbywać przez sprawdzenie danych biometrycznych w Wizowym Systemie Informacyjnym.

Większość przepisów ma obowiązywać od 5 kwietnia 2010 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Projekt nowelizacji ustawy określa zasady, tryb oraz wypłaty płatności bezpośredniej, uzupełniającej, cukrowej, dopłat do uprawy pomidorów oraz wsparcia specjalnego.

Zmiany wprowadzone do ustawy wynikają z nowych przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej. Jedno z rozporządzeń (nr 73/2009) nie przewiduje możliwości wsparcia upraw roślin energetycznych, w związku z tym uchylono przepisy regulujące ubieganie się o płatności do tych roślin. Jednocześnie utrzymano w mocy dotychczasowe przepisy regulujące sprawy związane z przetwarzaniem roślin na cele energetyczne w zakresie wykraczającym poza przyznawanie płatności do upraw tych roślin. Zniesiono także pomoc de minimis dla rzepaku.

Zgodnie z prawem UE, nowe państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej mogą wykorzystać do 10 proc. środków finansowych, pochodzących z tych płatności, na wsparcie specjalne. W związku z tym do projektu ustawy wprowadzono zapis, na podstawie którego rolnicy utrzymujący krowy i owce oraz rolnicy uprawiający rośliny strączkowe i motylkowate drobnonasienne otrzymają dofinansowanie specjalne. Płatności te będą realizowane w formie rocznej wypłaty do hektara ww. upraw. Natomiast wysokość płatności do krów i owiec będzie związana z liczbą tych zwierząt utrzymywanych przez producenta. Dofinansowanie ma otrzymywać rolnik, który posiada nie więcej niż 10 krów i 10 owiec.

Wprowadzenie nowej formy pomocy ma zapobiec ograniczeniu produkcji przez gospodarstwa rolne i zachować obecne miejsca pracy i źródła utrzymania. Wsparcie zostanie skierowane do gospodarstw doświadczających trudności w zawiązku ze szczególnymi uwarunkowaniami ekonomicznymi i środowiskowymi. Przewiduje się, że pomoc dotycząca krów i owiec będzie przeznaczona dla rejonów typowo rolniczych o największym rozdrobnieniu gospodarstw oraz z największym odsetkiem gospodarstw o wielkości ekonomicznej poniżej określonego poziomu.

Projekt przewiduje również całkowite odłączenie płatności od produkcji w tzw. sektorze I (grupa upraw podstawowych), które powoduje zniesienie obowiązku uprawy wybranych gatunków roślin. Do tej pory program wsparcia w tym sektorze powiązany był z produkcją. Pomoc była przyznawana tylko wówczas, gdy na kwalifikującej się powierzchni prowadzono konkretne uprawy. Począwszy od 2010 r. całość dopłat zostanie oddzielona od produkcji. Minister rolnictwa w rozporządzeniu określi szczegółowe warunki, jakie powinny spełniać grunty nieuprawiane.

Rozwiązanie to przyczyni się do poprawy warunków gospodarowania zarówno producentów w sektorach objętych wsparciem w sektorze I, tj. przede wszystkim zboża, jak również rolników prowadzących uprawy objęte jedynie jednolitą płatnością obszarową - chodzi o korzystniejsze wsparcie w przypadku zaniechania uprawy.

Zmieniono również niektóre przepisy dotyczące ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. Zmiany dotyczą definicji: gospodarstwa rolnego, rolnika, działki rolnej. Są one wynikiem dostosowania do prawa unijnego.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, przedłożony przez ministra infrastruktury.

Projekt ustawy ma na celu zmianę dotychczasowego sposobu funkcjonowania i organizowania przewozów w transporcie publicznym (drogowym, kolejowym, innym szynowym, linowym, linowo-terenowym, morskim oraz w żegludze śródlądowej).

Zorganizowanie regularnego przewozu osób niezbędnego z punktu widzenia ogólnego interesu społecznego będzie leżało w gestii tzw. organizatora publicznego transportu zbiorowego (jednostki samorządu terytorialnego lub ministra infrastruktury), zwanego dalej "organizatorem". W pozostałym zakresie przewóz osób będzie wykonywany przez przewoźników "komercyjnych" i ma funkcjonować na zasadach rynkowych.

Nowe przepisy wprowadzają pojęcie "operatora publicznego transportu zbiorowego", zwanego dalej "operatorem". Będzie to samorządowy zakład budżetowy lub przedsiębiorca uprawniony do świadczenia usług przewozowych na podstawie zawartej z organizatorem umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Operator będzie wykonywać przewozy na podstawie: umowy lub aktu wewnętrznego w przypadku np. samorządowego zakładu budżetowego. Przewozy świadczone przez przewoźnika "komercyjnego" będą wykonywane na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu wydawanego przez właściwego organizatora.

Do podstawowych zadań organizatora należeć będzie planowanie rozwoju transportu oraz organizowanie sieci komunikacyjnej i zarządzanie nią.

Niektórzy organizatorzy, wskazani w projekcie ustawy, będą mieli obowiązek przygotowania planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Decydującym kryterium w kwestii przygotowania planu przez gminy i powiaty będzie liczba mieszkańców. Obowiązek przygotowania planu transportowego nałożono na:

- gminy liczące co najmniej 50 tys. mieszkańców, - powiaty liczące co najmniej 80 tys. mieszkańców, - związki i porozumienia międzygminne - 80 tys. mieszkańców, - związki i porozumienia powiatów - 120 tys. mieszkańców.

Określono również elementy, jakie powinien zawierać plan transportowy. W celu zapewnienia lokalnym społecznościom oraz zainteresowanym podmiotom udziału w etapie opracowywania projektu planu transportowego, przewidziano obowiązek organizatora do ogłoszenia w miejscowej prasie oraz w sposób zwyczajowo przyjęty informacji o możliwości składania opinii dotyczących tego projektu, ze wskazaniem miejsca wyłożenia projektu oraz formy, miejsca i terminu na składanie takich opinii.

W projekcie ustawy przewidziano możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest dana jednostka samorządu terytorialnego, określając górną granicę stawki opłaty na 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu. Stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem ani zarządzającym nie jest jednostka samorządu terytorialnego, będą ustalane w drodze negocjacji pomiędzy gminą, na obszarze której usytuowany jest określony przystanek komunikacyjny lub dworzec, i właścicielem albo zarządzającym takim przystankiem lub dworcem.

W projekcie ustawy dokładnie omówiono procedury wyboru operatora. Zadaniem własnym gmin w zakresie publicznego transportu zbiorowego będzie budowa, przebudowa i remont przystanków komunikacyjnych, dworców oraz wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom. Realizowanie tego zadania powinno być finansowane z opłat ponoszonych przez przedsiębiorców w związku z wyżej omówionym korzystaniem z przystanków komunikacyjnych i dworców, wydawaniem stosownych dokumentów związanych z wykonywaniem publicznego transportu zbiorowego oraz z dochodów z kar nakładanych przez organizatora.

Utworzona zostanie Centralna Ewidencja Przewoźników. Będą w niej gromadzone dane o przedsiębiorcach, którzy otrzymali decyzję o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozu. W zamyśle projektodawców powyższa ewidencja w praktyce powinna wpłynąć mobilizująco na przewoźników, by rzetelnie wykonywali swoje przewozy.

W projekcie ustawy określono zasady funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego wspólne dla wszystkich rodzajów transportu (z uwzględnieniem różnic np. w transporcie drogowym i kolejowym) - dotyczące m.in. sposobów podawania do publicznej wiadomości rozkładów jazdy, cenników opłat lub taryf.

Projekt ustawy przewiduje również możliwość integracji publicznego transportu zbiorowego poprzez promocję zintegrowanych systemów taryfowo-biletowych oraz zintegrowanych węzłów przesiadkowych. Projektowane regulacje mają na celu przede wszystkim zapewnienie prawidłowego funkcjonowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej, czyli tych, które są konieczne ze społecznego punktu widzenia.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie sprzeciwu Rzeczypospolitej Polskiej wobec zastrzeżenia Stanów Zjednoczonych Ameryki złożonego do "Protokołu w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia broni zapalających (Protokół III) do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (Konwencja CCW) wraz z Protokołem I, II i III, sporządzonej w Genewie 10 października 1980 r.", przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.

Rząd zgadza się na złożenie sprzeciwu wobec zastrzeżenia zgłoszonego przez USA w sprawie zakazu użycia broni zapalających w stosunku do obiektów wojskowych rozmieszczonych w rejonie skupienia osób cywilnych.

Art. 2 ust. 2 i 3 Protokołu III różnicuje zakaz użycia broni zapalających. Natomiast zastrzeżenie USA nie dokonuje podziału na atak za pomocą lotniczych broni zapalających oraz za pomocą broni zapalających innych niż lotnicze. Oznacza to dopuszczenie możliwości ataku na obiekty wojskowe rozmieszczone w rejonach skupienia osób cywilnych za pomocą każdego rodzaju broni zapalających, czego protokół III zakazuje. USA zastrzegają sobie też prawo wykorzystania takich broni, gdy ich użycie spowoduje mniej ofiar lub mniej strat niż zastosowanie alternatywnych rodzajów uzbrojenia. Prawo użycia broni zapalających zależałoby od decyzji dowódcy wojskowego lub osoby odpowiedzialnej za planowanie, autoryzowanie oraz wykonywanie działań wojskowych. Decyzja taka byłaby oceniana jedynie na podstawie dokonanej przez tę osobę analizy informacji.

Należy stwierdzić, że w praktyce wojennej oznaczałoby to niebezpieczeństwo podejmowania wielu błędnych decyzji, a co za tym idzie powodowanie ofiar wśród ludności cywilnej, nadmierne cierpienia oraz duże straty materialne.

Ponadto, zgłaszając ww. zastrzeżenie, USA dokonały wykładni, która jest sprzeczna z celem Konwencji CCE i Protokołu III. Zgodnie z prawodawstwem międzynarodowym, prawo doboru metod i środków prowadzenia wojny nie jest nieograniczone, a ludność cywilna podlega szczególnej ochronie podczas konfliktu zbrojnego. Prawo międzynarodowe zakazuje także używania takich broni, które powodują zbędne szkody lub nadmierne cierpienia.

Dlatego, w wyniku zgłoszenia przez USA zastrzeżenia, zakres ochrony ludności cywilnej przewidziany w Protokole III ulega znacznemu ograniczeniu i prowadzi do możliwości łamania nie tylko jego postanowień, ale podstawowych norm prawa międzynarodowego.

Trzeba też podkreślić, że wprawdzie państwa Unii Europejskiej nie wypracowały wspólnego stanowiska w tej sprawie, to jednak niektóre złożyły deklarację zgłoszenia sprzeciwu do zastrzeżenia USA. Są wśród nich m.in.: Austria, Belgia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Niemcy, Szwecja i Wielka Brytania.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Komitetu do Spraw Europejskich, przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.

Rada Ministrów zatwierdziła regulamin Komitetu do Spraw Europejskich. Został on przygotowany na podstawie regulaminu Rady Ministrów oraz jej organów przygotowawczych, ale z uwzględnieniem specyfiki prawnej Komitetu, zarówno jeśli chodzi o warstwę merytoryczną, jak i proceduralną.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie zatwierdzenie planu pracy Komitetu do Spraw Europejskich, przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.

Rada Ministrów zatwierdziła plan pracy Komitetu do Spraw Europejskich na 2010 rok. Został on opracowany na podstawie tematów zgłoszonych przez poszczególne ministerstwa i urzędy centralne. Uwzględniono w nim także prace niezakończone w 2009 r., które wymagają kontynuacji.

W planie prac Komitetu znajdą się m.in. takie tematy jak: dostosowanie prawa polskiego do prawa unijnego, wykorzystanie funduszy z budżetu UE czy przygotowanie do objęcia przez Polskę przewodnictwa w Radzie UE w II połowie 2011 r.

Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom wojskowym, przedłożone przez ministra obrony narodowej.

Nowe przepisy umożliwiają powołanie do zawodowej służby wojskowej na porównywalne stanowisko osoby posiadającej określony stopień w ww. służbach. Dotychczasowe przepisy nie pozwalały na uznawanie w wojsku stopnia uzyskanego w tych służbach. Rozporządzenie będzie obowiązywać po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek, przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.

W rozporządzeniu, obok tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, zawarto też przepisy, które ujednolicają czas pracy potrzebny do określenia dodatku za wysługę lat i nagrody jubileuszowej oraz wskazują terminy wypłaty tych należności pracownikom zatrudnionym w danym urzędzie. Dotyczy to zarówno tych pracowników, którzy są w korpusie służby cywilnej, jak i pracowników niebędących członkami służby cywilnej.

Dodano także regulacje odnoszące się do wypłaty dodatku za wysługę lat oraz nagrody jubileuszowej, w przypadku gdy w aktach osobowych pracownika brak jest odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej prawo do wspomnianych świadczeń. Ponadto rozszerzono krąg pracowników, dla których tworzony jest fundusz premiowy. Fundusz ten obejmie nie tylko pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi, ale także załogę jednostek pływających.

UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)

kom/ aja/