Perfekcjonizm w pracy? Do czego prowadzi?

*Część z nas ma pewną zawodową przypadłość – jest nią perfekcjonizm. Zazwyczaj, jest on przedstawiany jako zaleta, jak również jest jedną z ulubionych odpowiedzi kandydatów do pracy na pytanie „jakie są Pana wady” (tak jak gdyby rekruterzy pozbawieni byli mózgów i łykali każdą bzdurę niczym wygłodniałe foczki). *

Potocznie uważa się, że perfekcjonizm jest konieczny do tego by odnieść sukces. W praktyce, jest nieco inaczej – sukces osiągają nie perfekcjoniści, lecz osoby realistycznie postrzegające swoje cele i zasoby. Perfekcjonista, który ma nierealistyczne oczekiwania i dąży do doskonałości, której nie jest w stanie osiągnąć, co najwyżej może sobie wyhodować wrzody lub depresję. Oto kilka powodów, dla których nie warto być perfekcjonistą:

Perfekcjonista żyje w ciągłym napięciu. Boi się że nie zdąży z terminem, że jego projekt będzie nie dość dobry, że inni będą lepsi. Kiedy już skończy zadanie, nadal jest niezadowolony, widzi błędy, dostrzega to co mógłby zrobić lepiej – nie odczuwa zadowolenia z zakończenia projektu. To wszystko generuje większy stres, co przekładać może się też na pogorszenie zdrowia.

powodem odkładania zadań na później i zwlekania z wykonaniem zaplanowanych działań nie ma źródła w lenistwie, lecz w sporej mierze, w lęku przed porażką i niepowodzeniem – to zaś domena perfekcjonistów – dlatego wśród perfekcjonistów jest tak duży odsetek ludzi, dla których prokrastynacja jest sposobem na życie.

Stare przysłowie pracownika mówi „zrób coś niemożliwego, a szef zaliczy to w poczet twoich obowiązków” – tak samo jest z perfekcjonistami – jeśli raz zrobisz coś, co będzie dopracowane w każdym szczególe, idealne, dokładne -no po prostu perfekcyjne – szef będzie już zawsze oczekiwał takich samych projektów. Przecież już raz udowodniłeś że cię stać na to by wspiąć się na wyżyny. Efekt? Więcej zadań, więcej obowiązków – najczęściej jedynie za „dziękuję Kowalski, dobrze się spisaliście” lub nawet i bez tego.

Aby móc być osobą kreatywną, trzeba umieć spoglądać na świat z różnych perspektyw i dawać sobie prawo do tego, by się mylić. Trzeba umieć generować pomysły i rozwijać je bez autocenzury- perfekcjonista ma sporą trudność z generowaniem kreatywnych rozwiązań, bo filtruje je przez swoje sito doskonałości. Większa część pomysłów, zanim zostanie poddana sensownej analizie otrzyma od perfekcjonisty etykietę „to głupie”, „to się nie uda”, „to nie rozwiązuje wszystkich problemów” itd.

Perfekcjonista ma mniejsze szanse na stworzenie autorskiego nowego projektu- po pierwsze dlatego że może mieć problemy z kreatywnością, po drugie zaś dlatego, że stale będzie ulepszał i usprawniał swój projekt. Zmieniał go i dopracowywał. Grzebał, dłubał, rozmyślał i naprawiał – efekt? Po 10 latach pracy perfekcjonista będzie skłonny wyrzucić projekt do kosza, bo nie okazał się dość dobry.