Powrót pod przełamane wsparcie na 1 500 pkt?

Marcowe kontrakty rozpoczęły handel od poziomu 1 450 pkt. Do godziny 12 sesja przebiegała spokojnie, z lekką przewagą strony popytowej. Następnie za sprawą kilku zleceń, kurs FW20H09 dynamicznie wzrósł, a entuzjazm kupujących osłabł dopiero na 1 517 pkt. Przez pozostałą część dnia przeważał już strona podażowa dodatkowo zachęcona pozostawieniem przez EBC stóp na niezmienionym poziomie i gorszym odczytom dotyczącym nowo zarejestrowanych bezrobotnych w USA. Ostatecznie FW20H09 zakończyły czwartek 0,14% wzrostem (1 475 pkt). Wczorajsza sesja była drugą z rzędu, podczas której obrót znacznie przekraczał średnią ostatnich miesięcy. Taka sytuacja nieco poprawia nastroje długiej strony rynku, jednak na razie nie można mówić o sygnale kupna.

Czwartkowa sesja była próbą odreagowania spadków, a skończyło się jedynie powrotem do przełamanej linii wsparcia na 1 500 pkt, co jest kolejnym krokiem utwierdzającym dominację trendu spadkowego. Na wykresie kontraktów terminowych FW20H09 pojawiła się świeca z niewielkim białym korpusem ulokowanym w okolicach poprzedniego zamknięcia oraz z wysokim górnym cieniem, który należy ocenić negatywnie. Chociaż kupujący zaatakowali opór zlokalizowany na 1 500 pkt, to podaż nie dopuściła do jego trwałego przełamania. Tym samym ostatnie dwie sesje nie należy odebrać jako wypadek przy pracy długiej strony rynku, a raczej jako ich niemoc. W przedziale od 1 500 do 1 600 pkt, znajduje się aż osiem różnych oporów (średnie SK-5, SK-15, luki bessy, górne ograniczenie kanału spadkowego oraz krzywa paraboliczna), których sprzedający nie oddadzą bez walki. Po wczorajszej sesji oscylatory trendu coraz bardziej polaryzują wskazania. MACD coraz szybciej opada, oddalając się od swojej średniej, a ADX – obejmujący trend – coraz
wyraźniej opowiada się po krótkiej stronie rynku. Jak długo kursy FW20H09 będą oscylowały poniżej pułapu 1 495 – 1 500 pkt, brak jest przesłanek do dopatrywania się trwalszego odbicia.