Problemy w rejonie: 2299 – 2305 pkt

Piątkowa przecena za oceanem popsuła zatem nastroje inwestorom. Dodatkowo kontrakty na amerykańskie indeksy zniżkowały rano, co dodatkowo komplikowało położenie posiadaczy długich pozycji na FW20U11.
Strona popytowa zdołała jednak szybko opanować sytuację. Czy tego typu aktywność byków mogła stanowić zaskoczenie? Wydaje się, że raczej nie, gdyż już w piątek kupujący udowodnili, że nie zamierzają tak łatwo ulegać swojemu przeciwnikowi.

Kontrakty zaczęły się zatem umacniać, a dodatkowym paliwem napędzającym te wzrosty okazał się nagły wzrost optymizmu na rynkach Eurolandu. Po porannej akcji odwetowej byków rynek jednak szybko znieruchomiał, a kolejne godziny handlu przebiegły w niezwykle wąskim korytarzu cenowym. Cały czas stroną wykazującą się nieco większą aktywnością pozostawały jednak byki. Nie mogło zatem dziwić to, że ostatecznie nastąpiło wybicie górą z tej męczącej konsolidacji i kontrakty zaczęły z coraz większym impetem podążać w kierunku zapory cenowej Fibonacciego: 2299 – 2305 pkt. Strefa odznaczała się jak wiadomo nieco większą wiarygodnością, gdyż miedzy innymi koncentrowało się tutaj zniesienie 61.8%.

W rejonie wspomnianego zakresu, podobnie zresztą jak w piątek, ruch wzrostowy wyczerpał jednak swój impet. Ostatecznie nie doszło zatem wczoraj do przełamania strefy: 2299 – 2305 pkt. W swoich opracowaniach online podkreślałem, że dopiero w przypadku pokonania tutaj podaży inicjatywę byków moglibyśmy zacząć traktować bardzo poważnie.
Obecnie nadal zwracałbym zatem uwagę na zakres oporu: 2299 – 2305 pkt. Można wstępnie założyć, że następstwem jego zanegowania powinna być kolejna podfala wzrostowa mająca szansę dotrzeć do wyeksponowanej na wykresie strefy oporu: 2364 – 2369 pkt. Co istotne koncentrują się tutaj projekcje niewidocznej na wykresie dziennym niewielkiej formacji XABCD. Jest to układ symetryczny, czyli spełniający zależność: AB = CD. Jego zanegowanie byłoby z pewnością oznaką siły rynku i stanowiło zapowiedź testu kluczowej strefy oporu: 2411 – 2421 pkt, gdzie z kolei wypadają projekcje widocznej na wykresie, potencjalnej struktury ABCD.

Należy zatem podkreślić, że strefa 2411 – 2421 pkt (choć dla formalności trzeba zaznaczyć, że projekcja AB = CD plasuje się kilka punktów ponad poziomem 2421 pkt) odgrywa na wykresie FW20U11 niezwykle ważną rolę. Jej przełamanie bowiem (czyli tym samym zanegowanie układu ABCD) należałoby bowiem traktować jako silny sygnał techniczny, zapowiadający kontynuację ruchu wzrostowego.
Niemniej jednak widoczny na wykresie układ ABCD funkcjonuje na razie jako spadkowa formacja kontynuacji trendu. W rejonie: 2411 – 2421 pkt powinniśmy zatem spodziewać się już zdecydowanie większej presji ze strony sprzedających. Identyczną uwagę można właściwie także sformułować w kontekście zakresu: 2364 – 2369 pkt, gdzie wypadają z kolei projekcje intradayowego układu ABCD. Podsumowując w pierwszej kolejności zwróciłbym obecnie uwagę na znany nam już zakres: 2299 – 2305 pkt. Kupujący zarówno w miniony piątek, jak i w trakcie wczorajszej sesji mieli wyraźne problemy ze sforsowaniem tej przeszkody. Można zatem zaryzykować stwierdzenie, że gdyby w końcu próby wyłamania powiodły się, to następstwem takiej okoliczności powinien być ruch cenowy podążający w kierunku 2364 – 2369 pkt.

Negatywnie należałoby się natomiast odnieść do jedynie krótkotrwałego naruszenia strefy: 2299 – 2305 pkt. Oznaczałoby to bowiem, że kupujący nie potrafią jeszcze narzucić swojego własnego stylu gry, a formujący się na wykresie impuls popytowy należy traktować jako zwykłe odreagowanie wzrostowe kształtujące się na wyprzedanym rynku.

Opracowanie:
Paweł Danielewicz
Analityk Techniczny
DM BZ WBK