Senat chce by Rzecznik Finansowy miał siedzibę w Łodzi

We wtorek senatorowie zaproponowali do ustawy kilkanaście poprawek. Za przyjęciem uchwały wraz ze zmianami zagłosowało 47 senatorów, a 25 wstrzymało się od głosu.

Najwięcej kontrowersji wzbudzała poprawka mówiąca o przeniesieniu biura rzecznika finansowego z Warszawy do Łodzi. W propozycji zmiany zapisano jednak możliwość tworzenia oddziałów biura w innych miastach.

Z propozycją przeniesienia biura do Łodzi nie zgadzała się podczas wtorkowej debaty w Senacie wiceminister finansów Izabela Leszczyna. Oceniła, że takie rozwiązanie jest nieracjonalne i utrudnia funkcjonowanie nowej instytucji już na jej starcie. Przypomniała, że Rzecznik Finansowy to rozbudowana forma Rzecznika Ubezpieczonych, który ma swoje biuro w stolicy. Zwróciła uwagę, że w Warszawie taki rzecznik miałby zdecydowanie łatwiejszy dostęp do instytucji finansowych.

Senator (PO) Janusz Sepioł, który proponował poprawkę dot. przeniesienia biura rzecznika, argumentował wcześniej, że Łódź to duże miasto, które boryka się z poważnymi kłopotami i odpływem mieszkańców. Mówił o potrzebie decentralizacji kraju i rewitalizacji miast, wskazując jednocześnie na dogodne położenie komunikacyjne Łodzi. Poprawka została ostatecznie jednak tak zmieniona, że mimo przeniesienia biura do Łodzi, będzie można tworzyć jego oddziały w innych miastach.

Nowym Rzecznikiem Finansowym zostanie na cztery lata Aleksandra Wiktorow, dotychczasowy Rzecznik Ubezpieczonych. W przyszłości na czteroletnią kadencję powoływać będzie go premier na wniosek ministra finansów.

Ustawa dotyczy reklamacji składanych przez osoby fizyczne - także w związku z prowadzoną przez nie działalnością zawodową bądź gospodarczą - które są klientami instytucji finansowych. Instytucje te to m.in. banki, banki spółdzielcze, SKOK-i, firmy pożyczkowe, biura usług płatniczych, towarzystwa emerytalne, towarzystwa ubezpieczeniowe oraz fundusze inwestycyjne.

Instytucja finansowa będzie miała obowiązek dostarczenia klientowi w chwili zawierania umowy informacji na piśmie dot. procedury składania i rozpatrywania reklamacji. Chodzi m.in. o sposób składania reklamacji - jej formę oraz miejsce, gdzie należy ją złożyć, a także termin rozpatrzenia reklamacji.

Gdy klient złoży reklamację, instytucja finansowa będzie miała obowiązek rozpatrzenia złożonej reklamacji i odpowiedzenia na nią na piśmie. Odpowiedź będzie musiała zawierać m.in. uzasadnienie i wyczerpującą informację na temat stanowiska podmiotu finansowego oraz wskazanie osoby udzielającej odpowiedzi. W przypadku nieuwzględnienia ewentualnych roszczeń klienta, instytucja będzie miała obowiązek poinformowania go o możliwości i sposobie odwołania się od stanowiska zawartego w odpowiedzi na reklamację.

Odpowiedź powinna zostać udzielona w ciągu 30 dni od chwili otrzymania reklamacji. Nowela przewiduje, że w przypadku uzasadnionych i niezależnych od instytucji przeszkód, uniemożliwiających dotrzymanie 30-dniowego terminu, instytucja ta ma obowiązek wyjaśnienia przyczyn, wskazania okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy, a także wskazania przewidywanego terminu rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi. Termin ten nie może przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji.

W przypadku niedotrzymania tych terminów, reklamacja zostanie uznana za rozpatrzoną zgodnie z wolą klienta. Na instytucje finansowe, które nie przestrzegają przepisów ustawy, będzie mogła zostać nałożona kara w wysokości do 100 tys. zł. Kary te będzie nakładać powołany ustawą Rzecznik Finansowy.

Ustawa przewiduje także polubowne załatwienie sporu i mediacje.

Do zadań rzecznika będzie należało m.in.: podejmowanie działań w zakresie ochrony klientów instytucji finansowych. Chodzi np. o rozpatrywanie skarg i wniosków w indywidualnych sprawach kierowanych do rzecznika; opiniowanie projektów aktów prawnych dot. organizacji i funkcjonowania podmiotów rynku finansowego; występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę innych aktów prawnych w sprawach dot. organizacji i funkcjonowania rynku finansowego. Rzecznik ma informować organy nadzoru i kontroli o dostrzeżonych nieprawidłowościach w działaniu podmiotów rynku finansowego; inicjować i organizować działalność edukacyjną i informacyjną w dziedzinie ochrony interesów klientów podmiotów rynku finansowego i przeprowadzać postępowania mediacyjne między klientem a podmiotem rynku finansowego.

Kosztem działalności Rzecznika Finansowego zostaną w różnym stopniu obciążone instytucje finansowe w zależności od tego, ile skarg wpływa na ich poszczególne rodzaje.

Za wyjątkiem pewnych przepisów ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.