komentarz walutowy(strona 5/93)

Środowy, poranny handel na rynku złotego przynosi stabilizację kwotowań z godzin wcześniejszych. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3300 PLN za euro, 3,7414 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 4,2863 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą obecnie 2,334% w przypadku obligacji 10-letnich.

Dzisiaj w nocy zostały opublikowane generalnie lepsze niż oczekiwano dane z chińskiej gospodarki, które przyczyniły się do poprawy nastrojów podczas sesji azjatyckiej. W czwartym kwartale PKB wzrósł o 7,3% w ujęciu kwartalnym podczas gdy konsensus rynkowy zakładał wzrost o 7,2%. W grudniu produkcja przemysłowa wzrosła o 7,9% rok do roku wobec wzrostu o 7,2% w poprzednim okresie i oczekiwanego wzrostu o 7,4%. Ponadto wzrost sprzedaży detalicznej wyniósł 11,9% i okazał się wyższy niż prognozy rynkowe na poziomie 11,7%.

Po ubiegłotygodniowej rewizji prognoz PKB przez Bank Światowy, w dół poszły też oczekiwania Międzynarodowego Funduszu Walutowego. W tym roku PKB ma wzrosnąć o 3,5 proc. wobec 3,8 proc. oczekiwanych w październiku. Prognoza na przyszły rok zmniejszyła się do 3,7 proc. z 4,0 proc.

Wczoraj frank staniał o 10 groszy. To wciąż kropla w morzu potrzeb kredytobiorców. MFW opublikował prognozy wzrostu gospodarek na 2014 roku. Świat i Europa mają odrobinę zwolnić względem poprzednich prognoz. Zyskało za to USA.

Początek tego tygodnia na rynku walutowym rozpoczyna się dość spokojnie. W USA mamy Święto Lutera Kinga, natomiast z pozostałych gospodarek nie są publikowane istotne dane makroekonomiczne. Ważniejsze publikacje pojawią się dopiero jutro i w kolejnych dniach.

Poprzedni tydzień był olbrzymim ciosem dla osób spłacających kredyt we frankach. Poziomy, na których stabilizuje się teraz frank, słusznie budzą przerażenie. Warto jednak zwrócić uwagę na konsekwencje tego zjawiska dla gospodarki, które sugerują, że stan ten nie będzie trwał wiecznie.

Rynki odzyskują równowagę po zeszłotygodniowym szoku zgotowanym przez SNB a święto w USA bez wątpienia pomaga uspokojeniu. Kluczowe wydarzenia zgromadzone są w drugiej części tygodnia, podczas gdy dziś nieco szumu informacyjnego napływa z chińskiego rynku akcji.

Początek nowego tygodnia na rynku walutowym przynosi próbę stabilizacji polskiej waluty po „burzliwym” handlu w trakcie ostatnich sesji. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,3086 PLN za euro, 3,7296 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 4,3526 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,276% w przypadku obligacji 10-letnich.

Polityka gospodarcza Orbana była często krytykowana ze względu na zbyt duży poziom populizmu czy wyraźny zwrot w kierunku Rosji. Warto jednak zauważyć, że jeden element został przeprowadzony stosunkowo sprawnie. Państwo w porozumieniu z bankami przygotowało ustawę ułatwiającą życie „frankowcom”, a także obniżającą ryzyko w sektorze bankowym.

Dzisiejsze słowa jednego z członków ECB (Benoit Coeure), że program QE, aby był efektywny musi być duży, nie mogły być wsparciem dla wspólnej waluty. Zwłaszcza, że rynek cały czas „zastanawia” się, co ostatecznie zaproponuje Europejski Bank Centralny.

Po wczorajszej nieoczekiwanej decyzji Narodowego Banku Szwajcarii o zaprzestaniu obrony minimalnego kursu wymiany EURCHF na poziomie 1,20 oraz dalszej obniżce stóp procentowych trudno o większe sensacje na rynku walutowym w tym tygodniu.

Wczoraj wydarzyło się coś, o czym większości kredytobiorców frankowych nie śniło się w najgorszych koszmarach. Frank wystartował w górę i wyraźnie przekroczył 4 zł. Co gorsza utrzymuje się na tym poziomie. Jest to doskonały dowód na to, jak negatywnie na równowagę rynkową wpływają próby ręcznego sterowania kursami.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi próbę stabilizacji polskiej waluty po wczorajszych dynamicznych spadkach. Rynek aktualnie wycenia złotego następująco: 4,3146 PLN za euro, 3,7092 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz wreszcie 4,2505 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,253% w przypadku papierów 10-letnich.

Dzisiejsza decyzja Narodowego Banku Szwajcarii była zupełnie nieoczekiwana. Zwłaszcza, że przedstawiciele SNB wielokrotnie zapewniali, że obrona tzw. capa ustanowionego we wrześniu 2011 r. w odpowiedzi na nadmierne umocnienie się franka spowodowane szturmem inwestorów w stronę tzw. bezpiecznych przystani, to świętość.

Dzisiejsza decyzja Narodowego Banku Szwajcarii była zupełnie nieoczekiwana. Zwłaszcza, że przedstawiciele SNB wielokrotnie zapewniali, że obrona tzw. capa ustanowionego we wrześniu 2011 r. w odpowiedzi na nadmierne umocnienie się franka spowodowane szturmem inwestorów w stronę tzw. bezpiecznych przystani, to świętość.

Wydarzeniem dzisiejszego dnia będzie nieoczekiwana decyzja Narodowego Banku Szwajcarii o zaprzestaniu obrony minimalnego kursu wymiany EURCHF na poziomie 1,20 oraz dalszej obniżce stóp procentowych.

Rada Polityki Pieniężnej nie obniżyła stóp procentowych. Nie wykluczyła natomiast takiego ruchu w przyszłości, jeżeli deflacja będzie trwać. Już dzisiaj o 14:00 poznamy dane o inflacji i przekonamy się jak wygląda sytuacja.

Przy braku powiewu pesymizmu z rynku surowców rynek walutowy ma moment uspokojenia. USD powoli stara się odrabiać straty po wczorajszym rozczarowaniu sprzedażą detaliczną z USA. Rano na plus wyróżnia się AUD wsparty zaskakująco dobrymi danymi z rynku pracy Australii.

Czwartkowy, poranny handel na rynku złotego przynosi stabilizację po wczorajszym umocnieniu w drugiej części sesji. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2572 PLN za euro, 3,6212 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,5431 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,297% w przypadku papierów 10-letnich.

Za pierwsze można uznać nieoczekiwany spadek dynamiki płac w grudniu o 0,2 proc. m/m, co pokazały opublikowane w ostatni piątek dane Departamentu Pracy. Wtedy już rynek zaczął się nieco zastanawiać nad skalą podwyżek stóp procentowych w USA. Zwłaszcza, że zaledwie dwa dni wcześniej (ubiegła środa tydzień temu) otrzymał zapiski z grudniowego posiedzenia FED, które wskazały, że zdaniem części członków FED nawet po pierwszej podwyżce stóp należałoby utrzymać akomodacyjne nastawienie w polityce pieniężnej – to oznaczałoby, że cały proces zacieśnienia byłby łagodniejszy.