Trybunał Konstytucyjny w sprawie Euro 2012

Zdaniem wnioskodawcy, kwestionowana ustawa przedłuża, a w pewnym zakresie reaktywuje, obowiązywanie ustawy z września 2007 roku o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. Ustawę tę stosuje się także do przedsięwzięć Euro 2012, określonych w przepisach wydanych na jej podstawie i niezrealizowanych przed rozpoczęciem turnieju Euro 2012.

Prezydent Bronisław Komorowski nie kwestionuje wprowadzenia nadzwyczajnych regulacji prawnych, uzasadnionych interesem publicznym, jakim było należyte i terminowe przygotowanie prestiżowej, europejskiej imprezy futbolowej, a następnie jej właściwe przeprowadzenie. Skoro jednak celem kwestionowanej ustawy było stworzenie warunków umożliwiających organizację finałowego turnieju UEFA EURO 2012, to, z chwilą zakończenia tego turnieju, całkowicie skonsumowany został cel tej ustawy, która utraciła rację swego obowiązywania.

Zdaniem wnioskodawcy poprzez wprowadzenie rozstrzygnięcia, które jest dla adresatów prawa zaskoczeniem, kwestionowana ustawa narusza zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa.

Pewność prawa powinna być rozumiana jako pewność tego, że w oparciu o obowiązujące prawo adresaci norm prawnych mogą kształtować swoje stosunki życiowe. Jednostka ma prawo oczekiwać, że regulacja prawna nie zostanie zmieniona na jej niekorzyść w sposób arbitralny, a ustawodawca nie może w sposób dowolny kształtować treści obowiązujących norm.

W ocenie wnioskodawcy, artykuł 2 kwestionowanej ustawy narusza konstytucyjną zasadę niedziałania prawa wstecz. Wnioskodawca nie znajduje zasad czy wartości konstytucyjnych uzasadniających retroaktywne działanie kwestionowanej ustawy. Ponadto wątpliwym jest by problem, rozwiązywany wprowadzaną regulacją nie był ustawodawcy znany wcześniej i nie mógł być rozwiązany z wyprzedzeniem - bez użycia przepisów działających wstecz.