Atak popytu w końcówce sesji - analiza futures na WIG20

Miniony, skrócony tydzień giełdowy, okazał się mało sprzyjającym okresem dla inwestorów obstawiających wzrosty na GPW. Tendencja spadkowa zapoczątkowana 4 listopada rozwinęła się bowiem w jeszcze większym wymiarze, co z punktu widzenia techniki znalazło odzwierciedlenie w postaci kolejnych, negatywnych sygnałów.

[ Wykres FW20Z1420 - skala dzienna

]( http://finanse.wp.pl/isin,PL0GF0006239,notowania-podsumowanie.html )

Patrząc z tej perspektywy na pewno poniedziałkowe przełamanie strefy: 2419 – 2423 pkt. mogło wzbudzić uzasadniony niepokój. Co prawda warszawski parkiet poruszał się w relatywnie wąskim przedziale zmienności (na rynku panowała już atmosfera świąteczna), ale z biegiem czasu podaż zaczęła jednak manifestować swoją niezależność. Nawiązuję tutaj oczywiście do wyraźnego „oderwania się” parkietu warszawskiego od prowzrostowego nurtu jakim płynęły wówczas bazowe rynki Eurolandu. Jak się okazało nie były to tylko fanaberie mało płynnej GPW, lecz zapowiedź rozwinięcia się tendencji spadkowej.

Dobitnie przekonaliśmy się o tym w czwartek. Kolejny atak podaży stał się faktem, a do gry włączyła się następna zapora popytowa: 2393 – 2396 pkt. Wcześniej jak wiadomo bykom nie udało się doprowadzić do przełamania strefy: 2419 – 2423 pkt. (zadziałała tutaj klasyczna zasada zmiany biegunów; nawiązanie do przebiegu sesji środowej).

W konsekwencji kontrakty znalazły się w dość newralgicznym rejonie cenowym, posiadającym dodatkowe wzmocnienie w postaci Median Line. Co prawda obóz byków starał się nie dopuścić do przełamania wsparcia, ale coraz większe oznaki słabości rynków bazowych (głównie mam tu na myśli niemiecki indeks DAX) zaczęły ponownie determinować (w tym negatywnym znaczeniu) przebieg handlu na GPW.

W tym kontekście pewną niespodzianą był z pewnością nagły wzrost presji popytowej w końcowej fazie piątkowego handlu. Co prawda w komentarzu porannym eksponowałem znaczenie strefy wsparcia: 2393 – 2396 pkt., biorąc pod uwagę możliwość wzrostu presji popytowej we wskazanym rejonie, ale trudno było spodziewać się jednak tak spektakularnej reakcji popytu (wcześniej jak wiadomo kupujący mieli spory problem z obroną w/w strefy Fibonacciego).

Ostatecznie, co widać dokładnie na załączonym wykresie, ruch wzrostowy wytracił swój impet dopiero w węźle podażowym: 2421 – 2425 pkt. W opracowaniach online zwracałem uwagę na ten właśnie obszar cenowy, wytyczony na bazie zniesienia 38.2%. Jego przełamanie (wraz z Median Line przecinającą węzeł na wykresie w ujęciu intradayowym) stanowiłoby potwierdzenie, że w ujęciu krótkoterminowym działania popytu zaczynają odznaczać się coraz większą skutecznością. Z punktu widzenia techniki byłby to zatem pozytywny sygnał, zapowiadający ruch w kierunku kluczowego węzła podażowego: 2448 - 2454 pkt.

Poranna faza handlu, z racji ogólnego pogorszenia się nastrojów zewnętrznych (silne spadki w Japonii, kiepsko reagujące na to kontrakty na US Futures), nie ułoży się prawdopodobnie po myśli byków. Dzisiejsza sesja może zatem okazać się ważnym testem siły rynku, głównie w kontekście piątkowego ataku byków (warto nadmienić, że to głównie sektor bankowy przyczynił się do tak gwałtownego wzrostu indeksu WIG20)
.

W pierwszym opracowaniu online przedstawię lokalną strefę wsparcia Fibonacciego, po przełamaniu której kontrakty powinny powrócić do bazowego i wybronionego w piątek obszaru cenowego: 2393 – 2396 pkt. W moim odczuciu jedynie ten czynnik (test ważnej zapory popytowej) może w najbliższym czasie przechylić szalę zwycięstwa na korzyść byków.

Paweł Danielewicz
Analityk techniczny, makler
DM BZ WBK