02.08. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:
- projekt ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie ustawy Prawo energetyczne;
- projekt ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw;
- projekt ustawy o systemie bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOX) dla dużych źródeł spalania; projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny, ustawy Kodeks postępowania karnego, ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego oraz niektórych innych ustaw.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pn. "Oświęcimski strategiczny program rządowy. Etap IV 2012-2015".
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie ustawy Prawo energetyczne, przedłożony przez ministra gospodarki.
Zaproponowano rozwiązania, które zliberalizują polski rynek gazu ziemnego z zachowaniem bezpieczeństwa jego dostaw dla odbiorców. Wprowadzono znaczące zmiany w funkcjonowaniu istniejącego systemu utrzymywania zapasów obowiązkowych tego paliwa, które powinny pozytywnie wpłynąć na rozwój konkurencji na polskim rynku.
Przede wszystkim przewidziano możliwość utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w instalacjach magazynowych zlokalizowanych poza Polską (na terenie UE i państw EFTA). Będzie to możliwe w sytuacji zagwarantowania dostarczenia tych zapasów do polskiego systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego w ciągu 40 dni, czyli w czasie jaki jest wyznaczony na dostarczanie zapasów tego surowca zmagazynowanych w Polsce.
Operator systemu przesyłowego będzie musiał ocenić możliwości techniczne instalacji magazynowych pod kątem możliwości dostarczenia gazu w ciągu 40 dni. W przypadku stwierdzenia, że system tego nie gwarantuje będzie musiał powiadomić o tym prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, który będzie mógł to zweryfikować współpracując z odpowiednimi instytucjami unijnymi. W efekcie prezes URE będzie mógł żądać od kontrolowanych przedsiębiorstw dokumentów i wyjaśnień, a następnie zalecić środki naprawcze.
Zaproponowano podwyższenie z 50 na 100 mln m3 limitu przywozu gazu rocznie uprawniającego o ubieganie się o zwolnienie z obowiązku utrzymywania zapasów gazu ziemnego.
Zdecydowano także o ograniczeniu obowiązku utrzymywania zapasów gazu ziemnego wyłącznie do przedsiębiorstw energetycznych, zajmujących się przywozem tego surowca w celu jego odsprzedaży odbiorcom w Polsce. Przewidziano możliwość ubiegania się o zwolnienie z obowiązku utrzymywania zapasów gazu ziemnego przez firmy, które zamierzają dopiero rozpocząć działalność na polskim rynku. Przedsiębiorcy ci zostaliby objęci wymogiem dołączania do wniosku o zwolnienie z tego obowiązku - deklaracji o wysokości planowanego przywozu gazu ziemnego do Polski oraz umów przedwstępnych jego sprzedaży.
Te rozwiązania powinny nowym przedsiębiorstwom ułatwić wchodzenie na polski rynek gazu ziemnego, a istniejącym - funkcjonowanie przez zmniejszenie liczby obowiązków koniecznych do wypełnienia.
Doprecyzowano przepisy dotyczące biegu terminów nakładania kar pieniężnych. Wprowadzono instytucję zawieszenia biegu przedawnienia karalności, ponieważ obecne przepisy umożliwiają nieuczciwym przedsiębiorcom uzyskiwanie przedawnienia postępowania przez wykorzystywanie procedur odwoławczych. Nowe regulacje nie pozwolą uniknąć kary nawet przy celowym przedłużaniu postępowania administracyjno-sądowego.
Znowelizowane przepisy mają obowiązywać po 30 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra infrastruktury.
Przygotowano nowelizację 6 ustaw, aby wdrożyć przepisy dyrektywy wspólnotowej z 2008 r. w sprawie zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury drogowej.
W dyrektywie opisano procedury, których stosowanie zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach wchodzących w skład transeuropejskiej sieci drogowej (chodzi o drogi znajdujące się na etapie projektu, budowy lub użytkowania). Dyrektywa nie dotyczy tuneli drogowych znajdujących się w transeuropejskiej sieci drogowej.
Wprowadzone do polskiego prawa mechanizmy zarządzania bezpieczeństwem dróg, w tym audytu i kontroli zapewnią szybszą likwidację miejsc niebezpiecznych na drogach i poprawią skuteczność działania służb drogowych. Szybciej i skutecznej będą usuwane błędy projektowe sieci drogowej oraz błędy w organizacji ruchu. W efekcie powinno być mniej wypadków drogowych i ofiar śmiertelnych takich zdarzeń. W Polsce drogi należące transeuropejskiej sieci drogowej mają ok. 4 800 km (są zarządzone przez generalnego dyrektora dróg krajowych i autostrad oraz prezydentów miast na prawach powiatu).
Proponowane zmiany w ustawie o drogach publicznych
Wprowadzono dwa nowe rozdziały: "Zarządzanie bezpieczeństwem dróg w transeuropejskiej sieci drogowej" i "Audytorzy bezpieczeństwa ruchu drogowego".
W pierwszym rozdziale wskazano, że zarządzanie bezpieczeństwem dróg w transeuropejskiej sieci drogowej ma polegać na przeprowadzeniu: oceny wpływu na bezpieczeństwo ruchu drogowego; audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego; klasyfikacji odcinków dróg o dużej koncentracji wypadków; klasyfikacji odcinków dróg ze względu na bezpieczeństwo sieci drogowej. W projekcie nowelizacji zapisano również kiedy ma być przeprowadzany audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego. Audyty mające na celu wskazanie nieprawidłowych rozwiązań, które mogłyby przyczynić się do powstania niebezpiecznych zdarzeń drogowych, np. kolizji, powinny być przeprowadzane na wszystkich drogach sieci transeuropejskiej.
Drugi rozdział reguluje status audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego. Określa wymagania wobec audytora, wskazując, że jednym z nich jest posiadanie zaświadczenia o ukończeniu szkolenia i zdaniu egzaminu na audytora. Będzie on musiał również posiadać ważny certyfikat, który ma być wydawany przez ministra infrastruktury na 3 lata. Audytora zobowiązano także do stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych podczas szkoleń, w których ma uczestniczyć co najmniej raz na trzy lata.
Jednocześnie zarządcy dróg, mający w swoich kompetencjach drogi należące do sieci transeuropejskiej, będą mieli obowiązek przeprowadzania okresowych kontroli: ich stanu, drogowych obiektów inżynierskich oraz przepraw promowych, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Inne propozycje zmian ustawowych:
- zarządca, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub zgłoszeniem przebudowy drogi, będzie musiał przeprowadzić audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego; audyt ma być również przeprowadzany przed oddaniem drogi do użytkowania (ustawa Prawo budowlane);
- policja ma sporządzać sprawozdanie z każdego wypadku drogowego ze śmiertelnym skutkiem, który wydarzył się w transeuropejskiej sieci drogowej; policja - do 31 marca każdego roku - ma przekazywać Krajowej Radzie Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego sprawozdanie za poprzedni rok (Prawo o ruchu drogowym).
- inwestor będzie zobowiązany dołączyć do wniosku o wydanie decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej - m.in. wyniku audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego (ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).
- uzupełnienie zadań drogowej spółki specjalnego przeznaczenia o zadania związane z zarządzaniem bezpieczeństwem dróg w transeuropejskiej sieci drogowej (ustawa o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia);
- wprowadzono przepisy, które wzmacniają znaczenie audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego (ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko). W związku ze zmianami ustawowymi konieczne będzie wydanie nowych rozporządzeń.
Nowe regulacje mają obowiązywać po 30 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku ustaw
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o systemie bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOX) dla dużych źródeł spalania, przedłożony przez ministra środowiska.
Zgodnie z projektem ustawy, powstanie system bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOX) przeznaczony dla dużych źródeł spalania. Będą w nim gromadzone, bilansowane, rozliczane, szacowane i zestawiane wszystkie informacje o emitowanych przez te źródła gazach. Chodzi o kotły energetyczne, ciepłownicze, turbiny gazowe oraz przewody kominowe, do których są one podłączane. Do ustawy dołączony będzie wykaz zakładów, w których eksploatowane są duże źródła spalania.
Przyjęte w projekcie ustawy rozwiązania mają ekonomicznie zachęcić operatorów do redukcji tych gazów. Handel uprawnieniami do emisji SO2 i NOX będzie realizowany tylko w Polsce.
W systemie bilansowania określony będzie m.in. krajowy roczny pułap emisji dwutlenku siarki i tlenku azotu oraz ustalona liczba uprawnień do emisji. Krajowy roczny pułap emisji to maksymalna wielkość emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu w poszczególnych latach, jaka może być wyemitowana ze wszystkich dużych źródeł spalania do powietrza.
Nabywcą uprawnień do emisji może być wyłącznie operator. W jego dyspozycji będą uprawnienia do emisji na poziomie wynikającym z wielkości rzeczywistej produkcji energii elektrycznej i produkcji ciepła pomnożonej przez roczny pułapowy wskaźnik emisji SO2 i NOX. Wskaźnik ten będzie podawany przez Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami. Operator będzie miał możliwość handlu niewykorzystanymi uprawnieniami do emisji. Operator, na podstawie wielkości produkcji elektrycznej lub produkowanego ciepła, które będą zawarte w raporcie rocznym oraz rocznych pułapowych wskaźnikach emisji, będzie mógł obliczyć dla zakładu (z dokładnością do 1 kg) roczny limit emisji SO2 i NOX za dany rok sprawozdawczy.
Ma być ustanowiony rejestr uprawnień do emisji, który będzie prowadzony przez Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami. Do obowiązków operatora będzie należało utworzenie rachunku, w ramach którego będą gromadzone i przetwarzane informacje o rocznej wielkości produkcji energii elektrycznej i produkcji ciepła, wielkości rocznej emisji, rocznych limitach, uprawnieniach do emisji oraz liczbie zbytych lub nabytych uprawnień do emisji. W rejestrze będą ponadto znajdowały się informacje o wielkości emisji, za którą uiszczono opłaty zastępcze i wysokości tych opłat. To właśnie za pośrednictwem rejestru operatorzy będą dokonywali rozliczenia wielkości emisji SO2 i NOX. Projekt ustawy określa, że roczny limit emisji SO2 i NOX dla dużego źródła spalania obliczany przez operatorów ma odpowiadać liczbie uprawnień do emisji, jaką będą dysponowali operatorzy do celów rozliczania emisji.
Uprawnienie do emisji SO2 i NOX to uprawnienie do wprowadzenia do powietrza jednego kilograma dwutlenku siarki i jednego kilograma tlenku azotu w danym roku sprawozdawczym. Operator zobowiązany będzie do rozliczenia wielkości emisji z dużego źródła spalania za rok sprawozdawczy przez porównanie swojej rzeczywistej emisji w roku sprawozdawczym z określonym limitem.
Projektowane przepisy zakładają możliwość wspólnego rozliczenia przez operatora wielkości emisji ze wszystkich swoich zakładów. Gdy emisja z dużego źródła spalania będzie większa niż liczba nabytych uprawnień do emisji wprowadzonych na rachunek operatora, wówczas będzie on mógł nabyć brakujące uprawnienia do emisji lub uiścić opłatę zastępczą za ich brak.
W projekcie ustawy zamieszczono przepisy określające wysokość kar dla operatorów nieprzestrzegających wymagań. Na przykład za nieprzekazanie Krajowemu ośrodkowi raportu rocznego lub za przekazanie go po terminie ma grozić kara w wysokości 50 tys. zł. Karze finansowej będą podlegać również operatorzy, którzy nie rozliczą emisji. Podobnie dotkliwe kary są przewidziane za niezłożenie wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze.
Przyjęte w ustawie przepisy pozwolą operatorom dużych źródeł spalania stopniowo dochodzić do ustalonych w Traktacie o przystąpieniu RP do Unii Europejskiej pułapów emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu do końca 2015 r.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny, ustawy Kodeks postępowania karnego, ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Zaproponowano przepisy, które umożliwią szersze wykorzystanie dozoru elektronicznego, czyli użycie go w postępowaniu karnym, co oznacza, że objęci nim zostaną nie tylko skazani, ale również oskarżeni (podejrzani). Obecnie dozór elektroniczny jest stosowany wobec skazanych na karę pozbawienia wolności nie przekraczającą roku. Dzięki nowym przepisom dozór elektroniczny będzie nie tylko sposobem wykonywania kary pozbawienia wolności, ale także środkiem zapobiegawczym stosowanym wobec oskarżonych w toczącym się postępowaniu karnym.
Areszt domowy - ma być nowym środkiem zapobiegawczym stosowanym wobec oskarżonego, wykonywanym z użyciem aparatury monitorującej, zainstalowanej w miejscu jego zamieszkania.
W praktyce oznacza to, że możliwa będzie zmiana aresztu tymczasowego na areszt domowy, którego zastosowanie jako pierwszego środka zapobiegawczego nie jest możliwe. Skorzystanie z aresztu domowego wymaga bowiem ustalenia, czy w danym miejscu (mieszkaniu, domu), w którym oskarżony ma przebywać, można zamontować aparaturę monitorującą. Te czynności zajmują zwykle kilka dni. Ponadto areszt domowy będzie stosowany na wniosek oskarżonego, który wcześniej będzie musiał uzgodnić to z osobami, z którymi będzie przebywał pod jednym dachem, np. z dorosłymi członkami rodziny (będzie konieczna ich pisemna zgoda na zainstalowanie aparatury monitorującej).
Oskarżony korzystający z aresztu domowego będzie musiał nosić nadajnik i przebywać w zasięgu stacjonarnego urządzenia monitorującego, zainstalowanego w miejscu jego zamieszkania. Będzie mógł oddalić się na odległość do 200 metrów, tak aby pozostawać w zasięgu oddziaływania tego urządzenia. Oznacza to, że będzie mógł przebywać poza swoim domem i np. zajmować się gospodarstwem.
Oskarżony w czasie stosowania aresztu domowego będzie zobowiązany do określonego zachowania. Sąd lub prokurator będzie mógł mu zakazać np. kontaktowania się z osobami ze środowisk przestępczych, nadużywania alkoholu lub używania środków odurzających. Jeśli oskarżony nie zastosuje się do tych zaleceń to sąd będzie mógł ponownie zastosować wobec niego areszt tymczasowy.
Aresztu domowego nie będzie można stosować np. wobec osób wymagających częstej hospitalizacji lub z zaburzeniami psychicznymi, w przypadku obawy matactwa lub podejrzenia, że oskarżony nie będzie przestrzegał nałożonych na niego obowiązków.
Odstępstwem od nieprzerwanego przebywania oskarżonego w miejscu zamieszkiwania będzie nagła i niezależna od niego sytuacja zagrażająca jego życiu lub zdrowiu (np. zawał). Za zgodą sądu lub prokuratora będzie on miał także prawo uczestniczenia w wyborach (parlamentarnych, prezydenckich i samorządowych), a także w czynnościach procesowych. Jeśli oskarżony będzie musiał opuść areszt domowy z powodu ważnych spraw osobistych, rodzinnych lub zdrowotnych, to będzie musiał na to uzyskać zgodę sądu lub prokuratora, która będzie wydawana na maksymalnie 5 dni.
O zmianie aresztu tymczasowego na domowy będzie decydował sąd rejonowy. Z chwilą uruchomienia aparatury monitorującej nastąpi zmiana tymczasowego aresztowania na areszt domowy. Jeśli uruchomienie tej aparatury nie będzie możliwe podejrzany zostanie przewieziony z powrotem do aresztu śledczego.
Sąd rejonowy będzie mógł zastosować areszt domowy na maksymalnie 3 miesiące, z możliwością jego przedłużenia, przy czym łączny czas jego stosowania nie może przekroczyć 2 lat. Areszt domowy będzie zaliczony na poczet orzeczonej kary.
Skierowanie na kontrolowane leczenie ambulatoryjne - to kolejny środek zabezpieczający mający zastosowanie wobec osób, które odbyły karę pozbawienia wolności za popełnienie najcięższych przestępstw seksualnych w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych. Chodzi np. o sprawców czynów pedofilskich, w tym gwałtu pedofilskiego. Do tej pory wobec sprawców takich czynów można było stosować "zwyczajne" leczenie ambulatoryjne lub leczenie w zakładzie zamkniętym. Nowe rozwiązanie zakłada, że osoby takie przebywając na wolności będą musiały zgłosić się na terapię, a ich pobyt na wolności będzie kontrolowany przy użyciu aparatury monitorującej. Ten środek zabezpieczający będzie można stosować wobec sprawcy, który ma zakaz zbliżania się do określonych osób lub przebywania w określonych miejscach. Takie rozwiązanie ma pomóc w izolacji sprawców od ich ofiar. Powinno także zapobiec popełnianiu nowych przestępstw, bo sprawca będzie miał świadomość, że jego miejsce pobytu jest pod stałą kontrolą.
Nowe regulacje powinny wejść w życie 1 stycznia 2012 r.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pn. "Oświęcimski strategiczny program rządowy. Etap IV 2012-2015", przedłożoną przez ministra spraw wewnętrznych i administracji.
Ustanawia się program wieloletni tworzący warunki upamiętnienia największego w Europie i na świecie miejsca pamięci o masowej zagładzie milionów ludzi. Obóz Auschwitz-Birkenau jest wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Program kontynuuje działania przewidziane w etapie III tego strategicznego wieloletniego programu, które były przewidziane na lata 2007-2011.
Celem programu jest wsparcie finansowe jednostek samorządu terytorialnego w zakresie m.in. budowy, modernizacji i utrzymania infrastruktury technicznej i społecznej.
Program, realizowany w latach 2012-2015, jest zgodny ze Strategią Rozwoju Kraju 2007-2015. Jest także zbieżny z działaniami podejmowanymi w ramach polityki spójności Unii Europejskiej oraz z kierunkami wytyczonymi przez Krajową Strategię Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, miasta, obszary wiejskie.
W ramach IV etapu realizacji programu będą realizowane następujące działania:
uporządkowanie i zagospodarowanie terenów w otoczeniu Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, poprawa dostępności komunikacyjnej Oświęcimia dla pielgrzymów i turystów oraz osób dojeżdżających do pracy, usługobiorców i inwestorów, rozwój działalności edukacyjnej w Oświęcimiu na poziomie szkoły wyższej, prowadzącej kształcenie związane z prawami człowieka, stosunkami międzynarodowymi i pokojem, poprawa atrakcyjności turystycznej Oświęcimia dzięki renowacji obiektów zabytkowych i zabytkowej infrastruktury.
Na realizację powyższych zadań przeznaczono limit dotacji w wysokości 33 610 000 zł. W roku 2012 - 6 920 tys. zł, 2013 r. - 9 840 tys. zł, 2014 r. - 12 360 tys. zł i w 2015 r. - 4 490 tys. zł. Nadzór i kontrolę nad realizacją zadań programu będzie sprawował minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wojewoda małopolski.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ wni/