29.11. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął:
- projekt ustawy o zmianie ustawy o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych oraz ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze;
- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny.
Rada Ministrów zatwierdziła aneks nr 1 do umowy offsetowej z 27 października 2009 r. zawarty pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej reprezentowanym przez ministra właściwego do spraw gospodarki a Thales Communications & Security SA w dniu 30 sierpnia 2011 r.
Rząd zdecydował, że w grudniu br. podejmie decyzję w sprawie przyjęcia "Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030".
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawy o niektórych zabezpieczeniach finansowych oraz ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, przedłożony przez ministra finansów.
Do projektu nowelizacji ustaw wprowadzono przepisy, które implementują dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2009/44/WE i 2002/47/WE.
Zmiany w ustawie o ostatecznym rozrachunku
Zmieniono definicję systemu poprzez dodanie do niego realizacji rozliczeń prowadzonych przez partnerów centralnych lub izby rozliczeniowe. W związku z tym definicje systemu płatności oraz definicje systemu rozrachunku papierów wartościowych zostały rozszerzone o formalne porozumienia dotyczące rozliczeń.
Do projektu wprowadzono termin "system interoperacyjny". Będzie to system płatności lub system rozrachunku papierów wartościowych, którego podmiot prowadzący system zawarł porozumienie w sprawie międzysystemowej realizacji zleceń. Do podmiotów, z którymi możliwe będzie zawarcie takiego porozumienia, zaliczono podmioty prowadzące systemy podlegające prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego UE.
Prowadzenie współpracy będzie możliwe wówczas, gdy podmioty skoordynują moment wprowadzenia zlecenia do systemu oraz moment, od którego zlecenie rozrachunku nie może zostać odwołane. Systemy interoperacyjne nie będą nową kategorią systemową, będą natomiast oznaczać techniczną zdolność do wzajemnej realizacji zleceń rozrachunku.
Do definicji instytucji, które mogą uczestniczyć w systemach płatności lub systemach rozrachunku papierów wartościowych, dodano "firmę inwestycyjną". Dzięki tej zmianie ujęte będą wszystkie podmioty prowadzące działalność maklerską w Polsce.
Rozszerzono definicję "zagranicznego postępowania upadłościowego". Ponadto, zgodnie z przepisami dyrektywy, prezes NBP będzie miał możliwość występowania do podmiotów, w stosunku do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzą system płatności, o przekazanie informacji i dokumentów w tej sprawie. Wyeliminowano możliwość niedostarczenia żądanych informacji.
Zmiany w ustawie Prawo upadłościowe i naprawcze
Przepisami ustawy zostaną objęte również podmioty prowadzące system interoperacyjny, ale nie będące uczestnikami tego systemu. Rozszerzono katalog przedmiotów, które nie wchodzą do masy upadłościowej o zabezpieczenia ustanowione przez upadłego (uczestnika systemu) na rzecz innego uczestnika systemu w związku z jego uczestniczeniem w systemie lub na rzecz Narodowego Banku Polskiego, banku centralnego innego państwa lub Europejskiego Banku Centralnego, z którymi upadły dokonywał operacji.
Do projektu nowelizacji ustawy wprowadzono termin "dzień roboczy systemu" - obejmuje on okres, w którym wykonywane są rozliczenia lub rozrachunki. Dzień ten będzie się rozpoczynał w dniu ogłoszenia upadłości i będzie kończył się w następnym dniu kalendarzowym. Dzięki temu wyeliminowane zostaną wątpliwości interpretacyjne związane z terminem "dzień" oraz usunięte ryzyko związane z niejednoznacznym statusem zleceń wprowadzanych do systemu w dniu ogłoszenia upadłości zleceniodawcy, a "nieprzetworzonych" przez system do końca tego dnia kalendarzowego.
Takie rozwiązanie umożliwi wykorzystanie środków majątkowych upadłego w celu wykonania jego zobowiązań wynikających ze zleceń rozrachunku wprowadzonych do systemu najpóźniej w dniu roboczym systemu rozpoczynającym się w dniu ogłoszenia upadłości.
Rozszerzono listę podmiotów, które mogą zostać wykorzystane w celu wykonania zobowiązań upadłego uczestnika systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych, włączając do niej całość instrumentów finansowych, które znajdują się na rachunku rozliczeniowym upadłego.
Zmiany w ustawie o niektórych zabezpieczeniach finansowych
Wprowadzona będzie wierzytelność kredytowa jako kategoria aktywów stanowiących przedmiot zabezpieczenia wierzytelności finansowej. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego na wierzytelnościach kredytowych będzie polegać zarówno na przeniesieniu, jak na ustanowieniu zastawu finansowego.
Wierzytelnością kredytową będzie wierzytelność pieniężna wynikająca z umowy, w której instytucja upoważniona do udzielania kredytów (na podstawie ustawy Prawo bankowe, ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prawa państw członkowskich UE lub prawa państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego) udziela kredytów.
Mimo takiej konstrukcji, wierzytelność nie musi odnosić się tylko do kredytu. Stanowią ją wszelkie wierzytelności pochodzące z kredytu lub pożyczki. To sprawia, że przedmiotem zabezpieczenia objęte są wszystkie należne od dłużnika wierzytelności kredytowej świadczenia, które do dnia ustanowienia zabezpieczenia nie zostały wykonane.
Przy ustanowieniu wierzytelności ważny będzie wykaz wierzytelności. Powinny w nim zostać ujęte elementy identyfikujące wierzytelność, w tym m.in. data i miejsce zawarcia umowy oraz wartość samej wierzytelności w chwili ustanowienia zabezpieczenia. Wykaz będzie wystarczającym dowodem ustanowienia zabezpieczenia względem osób trzecich. Do projektu nowelizacji ustawy włączono także przepisy dotyczące ochrony wierzyciela zabezpieczonej wierzytelności kredytowej.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Zaproponowano nowe unormowania dotyczące tzw. urządzeń przesyłowych. Chodzi o urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazów, energii elektrycznej, urządzenia infrastruktury telekomunikacyjnej, a także urządzenia przeznaczone do prowadzenia ruchu kolejowego, tras tramwajowych, transportu linowego, linii trolejbusowych oraz inne. W projekcie przyjęto, że urządzenia te wchodzą w skład przedsiębiorstwa z chwilą, gdy przedsiębiorca przyłączył je w sposób trwały do swojej sieci.
Najważniejsza zmiana polega na doprecyzowaniu przepisów, że o własności urządzeń przesyłowych przesądzi to, kto poniósł koszty ich budowy. Koszty budowy takich urządzeń mogą być poniesione przez: przedsiębiorcę przesyłowego (np. wodociągowo-kanalizacyjnego), właściciela nieruchomości lub inną osobę.
Najważniejsze postanowienia projektu nowelizacji ustawy dotyczą następujących sytuacji:
- jeśli koszty budowy urządzeń przesyłowych poniósł przedsiębiorca, to będą one jego własnością, także po trwałym połączeniu ich z cudzą nieruchomością, a przed przyłączeniem do własnej sieci;
- gdy koszty budowy urządzeń przesyłowych poniósł właściciel nieruchomości (z którą trwale je połączono), to jeżeli przedsiębiorca przyłączył je do własnej sieci, właściciel może żądać od przedsiębiorcy nabycia do nich praw własności (chyba że na podstawie umowy strony określiły inny tytuł prawny do korzystania z tych urządzeń przez przedsiębiorcę, np. użytkowanie, najem lub leasing);
- gdy koszty budowy urządzeń przesyłowych poniosła inna osoba (niż przedsiębiorca przesyłowy lub właściciel nieruchomości), to urządzenia te stanowią jej własność także po trwałym połączeniu z cudzą nieruchomością (w tej sytuacji może ona - na podstawie umowy - przenieść ich własność na przedsiębiorcę lub na drodze sądowej żądać od przedsiębiorcy zawarcia takiej umowy za odpowiednim wynagrodzeniem; strony mogą też ustalić inny tytuł prawny do korzystania z tych urządzeń przez przedsiębiorcę).
W projekcie nowelizacji zaproponowano także odrębną regulację w odniesieniu do budynków i budowli, które służą wyłącznie do korzystania z urządzeń przesyłowych. Ustalono, że obiekty te, wzniesione przez przedsiębiorcę na nieruchomości obciążonej służebnością przesyłu, będą jego własnością. Natomiast jeżeli zostaną wzniesione przez właściciela nieruchomości lub inną osobą, właściciel może żądać, by przedsiębiorca nabył je za wynagrodzeniem (inna osoba może natomiast żądać zwrotu nakładów od właściciela nieruchomości).
Zgodnie z projektem, ustanowienie służebności przesyłu powinno następować nie tylko z uwzględnieniem interesu społeczno-gospodarczego, ale i interesu właściciela nieruchomości. Chodzi o to, aby służebność stanowiła jak najmniejsze obciążenie gruntów, na których są lub mają być zainstalowane urządzenia przesyłowe.
W projekcie nowelizacji ustawy zaproponowano rozwiązanie dotyczące nabycia służebności w drodze zasiedzenia. Przyjęto, że możliwe będzie doliczenie do czasu zasiedzenia służebności przesyłu okresu posiadania służebności nieprzekraczającego połowy czasu posiadania, który jest niezbędny do nabycia służebności przesyłu przez zasiedzenie. A więc w zależności od dobrej lub złej wiary posiadacza służebności - okres ten wynosić będzie 10 lub 15 lat.
Dzięki temu zapobiegnie się możliwości uzyskania służebności przesyłu wskutek zasiedzenia już z chwilą wejścia w życie projektowanej ustawy, gdy przed 3 sierpnia 2008 r. przedsiębiorca przesyłowy np. posiadał w dobrej wierze służebność równą treści służebności przesyłu przez co najmniej 17 lat.
Nowe rozwiązania będą obowiązywać po 30 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów zatwierdziła aneks nr 1 do umowy offsetowej z 27 października 2009 r. zawarty pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej reprezentowanym przez ministra właściwego do spraw gospodarki a Thales Communications & Security SA w dniu 30 sierpnia 2011 r., przedłożony przez ministra gospodarki.
W sierpniu 2011 r. zawarto aneks do umowy offsetowej z 27 października 2009 r. zawartej między Skarbem Państwa a Thales Communications & Security SA (dawniej Thales Communications SA). Konieczność zawarcia aneksu wynikała z potrzeby podwyższenia wartości umowy offsetowej. W efekcie zwiększono jej wartość z 21.354.800,00 euro do 24.214.800,00 euro.
Do umowy wprowadzono także nowe bezpośrednie zobowiązanie offsetowe skierowane do Wojskowego Instytutu Łączności (WIŁ). Realizacja tego zobowiązania zapewni WIŁ pozyskanie nowych technologii i know-how, co umożliwi mu świadczenie usług dotyczących m.in. testowania systemu antenowego namiernika radiowego KF.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/