04.12. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął: - założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz niektórych innych ustaw; - założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.
Podjęła uchwałę w sprawie udzielenia zgody na podpisanie Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule 11 maja 2011 r.
Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych oraz o zmianie innych ustaw (druk nr 564).
Rząd postanowił nie zajmować stanowiska wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym, a także niektórych innych ustaw (druk nr 567).
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz niektórych innych ustaw, przedłożone przez ministra obrony narodowej.
Celem proponowanych zmian jest usprawnienie systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi, w tym szczególnie dostosowanie tego sytemu do nowoczesnych koncepcji tworzenia połączonych organów dowodzenia, odpowiedzialnych za funkcjonalne kierowanie formacjami różnych rodzajów Sił Zbrojnych.
Reforma systemu kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP zakłada rozdzielenie funkcji planistycznych, dowodzenia ogólnego i dowodzenia operacyjnego. Dlatego zaproponowano przekształcenie Sztabu Generalnego WP w organ planowania, doradztwa strategicznego i nadzoru. Natomiast obecne organy dowodzenia zostaną zintegrowanie w dwa dowództwa strategiczne: - Dowództwo Generalne Rodzajów SZ - odpowiedzialne za ogólne dowodzenie wojskami w czasie pokoju, składające się z inspektoratów: Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej, Wojsk Specjalnych; - Dowództwo Operacyjne Rodzajów SZ - odpowiedzialne za dowodzenie operacyjne w czasie wojen, kryzysów i dowodzenie wojskami wydzielonymi do udziału w zagranicznych misjach pokojowych.
Po zmianach, ministrowi obrony narodowej będą podlegać bezpośrednio: Szef Sztabu Generalnego WP, Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych.
Szef Sztabu Generalnego WP będzie organem pomocniczym ministra. Do jego zadań ma należeć m.in.: planowanie strategicznego użycia Sił Zbrojnych, programowanie ich wieloletniego rozwoju oraz doradzanie ministrowi w sprawach dotyczących ogólnej i operacyjnej działalności SZ. Natomiast kierowanie całokształtem działalności Sił Zbrojnych minister obrony narodowej będzie realizował przez Dowódcę Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych oraz Dowódcę Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedłożone przez ministra gospodarki.
Proponowane rozwiązania dotyczą Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) i realizują postulat uproszczenia procedur administracyjnych zgłoszonych przez premiera w listopadowym expos,.
System został uruchomiony przez Ministerstwo Gospodarki 1 lipca 2011 r. Dzięki niemu przedsiębiorcy (osoby fizyczne)
mogą rejestrować swoją działalność (przez internet), zmieniać dane, a także sprawdzać informacje o innych osobach prowadzących działalność gospodarczą. Projekt ma ułatwić prowadzenie działalności gospodarczej, uprościć stosowanie związanego z nią prawa, a także usprawnić funkcjonowanie administracji.
Po roku obowiązywania regulacji dotyczących CEIDG, zaproponowano rozwiązania, które przede wszystkim zwiększą bezpieczeństwo obrotu gospodarczego. Chodzi o:
- Uproszczenie procedury wykreślania i dokonywania sprostowań wpisów w CEIDG. Zdecydowano, że wykreślenie wpisów z CEIDG ma następować bez wszczynania postępowania administracyjnego i wydawania postanowienia lub decyzji ministra gospodarki. Chodzi o wykreślania wpisów z powodu zgonu przedsiębiorcy, upływu 24-miesięcznego okresu zawieszenia działalności gospodarczej, a także błędów powstałych przy "przekształcaniu" przez gminę wniosku o wpis z formy papierowej na elektroniczną. Takie rozwiązanie skróci czas oczekiwania na wykreślenie/sprostowanie wpisów w CEIDG i obniży koszty funkcjonowania administracji publicznej. Przewidziano przedłużenie - z 7 do 14 dni - czasu, w jakim przedsiębiorca będzie mógł dokonać zmiany i złożyć wniosek o wykreślenie z CEIDG.
- Uporządkowanie kwestii związanych z publikacją informacji o wyrokach zakazujących prowadzenia działalności gospodarczej. W orzeczeniach sądów karnych dotyczących zakazów prowadzenia działalności gospodarczej - zakazany rodzaj działalności będzie wskazywany według Polskiej Klasyfikacji Działalności (wg kodów PKD). Minister gospodarki zostanie upoważniony do trwałego usunięcia z wpisu w CEIDG informacji o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej, który uległ zatarciu.
- Uproszczenie i ujednolicenie zasad uzyskiwania zaświadczeń o wpisie z CEIDG. Zgodnie z nowymi rozwiązaniami, udostępnianie danych przez CEIDG powinno odbywać się elektronicznie i zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Przedsiębiorca ma mieć także możliwość uzyskiwania z CEIDG zaświadczenia zawierającego dane dotyczące adresu jego zamieszkania oraz innych danych niejawnych.
- Poszerzenie zakresu danych zawartych we wpisie do CEIDG. Dane te będą uzupełnione m.in. o informacje, czy przedsiębiorca prowadzi działalność wyłącznie w formie spółki cywilnej, a także o numer telefonu (przedsiębiorca będzie sam decydował czy chce, by numer był widoczny we wpisie, czy ma tylko służyć do kontaktów z administracją publiczną). Będzie także możliwość dołączenia do wniosku o wpis do CEIDG danych niezbędnych do zgłoszenia przedsiębiorcy i jego rodziny do ubezpieczenia społecznego (i lub zdrowotnego). Umożliwi to przedsiębiorcom złożenie z jednym wnioskiem o wpis do CEIDG również tych informacji i przekazanie ich elektronicznie do ZUS. Obecnie takich zgłoszeń dokonuje się w wybranym oddziale ZUS. Zaproponowano również, aby z urzędu następowało dopisywanie do danych zawartych w CEIDG numerów identyfikacyjnych, m.in. NIP-u i REGON-u spółki.
- Ograniczenie zakresu danych podawanych przez przedsiębiorcę we wniosku o zmianę wpisu w CEIDG w sytuacji zawieszenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorca, który zdecyduje się na zawieszenie działalności gospodarczej, we wniosku o zmianę wpisu w CEIDG nie będzie musiał jeszcze raz podawać wszystkich danych adresowych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.
- Ułatwienia w dochodzeniu przez wierzycieli roszczeń od przedsiębiorców wpisanych do CEIDG. Przewidziano wskazanie adresu zamieszczonego w CEIDG, jako rodzącego skutki administracyjne i sądowe. Ułatwi to dochodzenie przez wierzycieli roszczeń od przedsiębiorców wpisanych do tego sytemu. Zaproponowano też dodanie kolejnego przepisu, w którym zostanie wprost wskazane, że przedsiębiorca, posługujący się adresem, do którego nie ma prawa, zostanie wykreślony z CEIDG przez ministra gospodarki. Ułatwi to walkę z nieuczciwymi przedsiębiorcami.
- Umożliwienie "rezygnacji" z wpisu w CEIDG przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Jeśli przedsiębiorca, wpisując się do CEIDG, poda przyszłą datę rozpoczęcia działalności gospodarczej, to do czasu, kiedy ten termin nadejdzie, będzie mógł zrezygnować z wpisu i wówczas jego dane nie będą publikowane w CEIDG. Według prawa, osoba taka nie jest przedsiębiorcą (nie rozpoczęła wykonywania działalności gospodarczej), a CEIDG jest rejestrem przedsiębiorców.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, przedłożony przez ministra gospodarki.
Dotychczas obowiązujące rozwiązania dotyczące egzekwowania należności w transakcjach handlowych między przedsiębiorcami oraz między przedsiębiorcami a organami publicznymi okazały się mało skuteczne. Wiele takich płatności odbywa się długo po uzgodnionych terminach, co negatywnie wpływa na płynność finansową i rentowność przedsiębiorstw, powodując często zatory płatnicze.
Zgodnie z projektem ustawy, nowe przepisy będą dyscyplinować opornych dłużników i wpłyną na poprawę sytuacji ich wierzycieli. Wprowadzono definicję "organu publicznego" (m.in. jednostki sektora finansów publicznych, jednostki samorządu terytorialnego oraz podmioty prawa publicznego). Przepisy nowej ustawy obejmą również przedsiębiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
Wprowadzono zasadę, że terminy zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami nie powinny przekraczać 60 dni kalendarzowych, chyba że strony ustalą inny termin i że nie będzie to rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. Przekroczenie 60 dni traktowane będzie jako opóźnienie pod warunkiem, że wierzyciel udowodni, że okoliczności takiej umowy były rażąco nieuczciwe. Po wypełnieniu zobowiązań umownych, wierzycielowi przysługiwać będą odsetki za opóźnienie w wysokości określonej w ustawie lub w wysokości uzgodnionej między stronami.
Przyjęto 30-dniowy termin zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami a organami publicznymi. Oznacza to, że termin uregulowania należnej zapłaty za dostarczone towary lub wykonane usługi nie może przekroczyć 30 dni od daty otrzymania faktury lub rachunku. W przypadku transakcji skomplikowanych, złożonych procedur oraz dużej liczby podmiotów w niej uczestniczących - możliwe będzie wydłużenie terminu zapłaty - maksymalnie do 60 dni kalendarzowych, ale pod warunkiem ustalenia tego przez strony. Po tym terminie wierzycielowi będą przysługiwać odsetki.
Wyjątkiem od zasady regulowania należności w terminie 30-dniowym będą jednostki publiczne udzielające świadczeń zdrowotnych. W tym przypadku będzie to 60 dni. Po tym terminie wierzycielowi będą przysługiwać odsetki za opóźnienie.
Do projektu ustawy włączono przepis określający terminy na dokonanie procedury weryfikacji lub przyjęcia towaru lub usługi. Jeśli w umowie strony zastrzegły przeprowadzenie procedury zbadania towaru lub usługi - czas trwania takiej procedury nie będzie mógł przekroczyć 30 dni kalendarzowych, licząc od daty otrzymania towaru lub usługi. W sytuacji, gdy należność ma być regulowana w ratach - naliczanie odsetek za nieterminowe regulowanie należności obejmie tylko niezapłaconą ratę, a nie całość należności.
Do projektu włączono rozwiązanie, dzięki któremu wierzyciel będzie mógł odzyskać koszty poniesione podczas dochodzenia od dłużnika należnej mu kwoty. Będzie to stała rekompensata w wysokości równoważnej 40 euro (według średniego kursu ogłaszanego przez NBP ostatniego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym należność stała się wymagalna). Naliczanie rekompensaty ma następować od momentu, gdy wymagalne staną się odsetki za opóźnienie w płatnościach. Rekompensata ma być naliczana bez odrębnego wezwania. Gdy koszty odzyskania należności przekroczą kwotę stałej rekompensaty, wierzyciel będzie mógł wystąpić na drogę sądową o zwrot wszelkich należności, jakie poniósł w związku z próbą odzyskania należności, w tym kosztów postępowania sądowego.
Przepisy projektowanej ustawy nie obejmą konsumentów.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia zgody na podpisanie Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule z 11 maja 2011 r., przedłożoną przez pełnomocnika rządu do spraw równego traktowania. Konwencja dotyczy przemocy wobec kobiet, która definiowana jest jako: naruszenie praw człowieka i forma dyskryminacji kobiet. Oznacza to wszelkie akty przemocy ze względu na płeć, które powodują lub mogą prowadzić do fizycznej, seksualnej, psychologicznej lub ekonomicznej szkody lub cierpienia kobiet, w tym również groźby takich aktów. Przemocą jest także przymus lub arbitralne pozbawianie wolności, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym
Warunkiem skutecznej walki z przemocą wobec kobiet jest promowanie równych szans kobiet i mężczyzn. Na istniejące wzorce zachowań kobiet i mężczyzn mają wpływ uprzedzenia, stereotypy związane z płcią oraz zwyczaje oparte na idei niższości kobiet. Mogą one prowadzić do przemocy. Konwencja zobowiązuje do działań niezbędnych do zmiany tego nastawienia i wykorzenienia uprzedzeń, zwyczajów oraz praktyk opartych na idei niższości kobiet i stereotypowym postrzeganiu społecznych ról kobiet i mężczyzn.
Konwencja zawiera regulacje z obszarów prawa: karnego, cywilnego, administracyjnego oraz przewiduje postanowienia odnoszące się do założeń i kształtu polityki krajowej w kwestii zwalczania przemocy.
Celem konwencji jest: - zapobieganie i zwalczanie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, - eliminacja wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz wspieranie równości kobiet i mężczyzn, w tym poprzez wzmocnienie pozycji kobiet, - stworzenie szeroko zakrojonych strategii na rzecz ochrony i wsparcia wszystkich ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, - ochrona ofiar przemocy, - skuteczne ściganie i karanie sprawców przemocy.
Wykonywanie postanowień Konwencji będzie podlegać kontroli sprawowanej przez niezależny organ - Grupę ekspertów ds. przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Kontrola ma być sprawowana także przez komitet państw-stron. Grupa została wyposażona w prawo do formułowania propozycji sposobu rozwiązywania problemów zidentyfikowanych w danym państwie. Komitet może przyjąć zalecenia Grupy dotyczące działań, jakie dane państwo musi podjąć w celu wdrożenia wniosków, a także określić termin przedstawienia informacji o wdrożeniu zaleceń.
Polska wprowadziła wiele rozwiązań zapobiegających i zwalczających przemoc wobec kobiet i przemoc domową ( np.: w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, prawie karnym, prawie cywilnym oraz w regulacjach prawnych dotyczących pomocy społecznej, ochrony zdrowia). Realizowany jest ponadto: Krajowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie, Rządowy program ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań "Razem bezpieczniej" oraz Krajowy plan działań przeciwko handlowi ludźmi. Dzięki tym działaniom zmniejszyła się skala zjawiska przemocy w rodzinie. Obserwuje się także spadek liczby rodzin, w których konieczne są wielokrotne interwencje policji i innych służb zajmujących się przemocą. Wzrosła liczba placówek udzielających pomocy, a także liczba osób pomagających ofiarom i sprawcom przemocy w rodzinach.
Konwencja wzmocni funkcjonującą politykę krajową w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz wzbogaci ją o aspekt płci. Przyśpieszy także planowane działania na rzecz zapobiegania przemocy. Jej wdrożenie powinno spowodować, że jeszcze większą wagę będzie przykładać się do podniesienia świadomości społeczeństwa i uwrażliwienia na przypadki przemocy.
Podpisanie konwencji będzie stanowiło również akt solidarności z innymi państwami, dla których zwalczanie przemocy jest priorytetowym działaniem w zakresie ochrony praw człowieka. Ponadto pozwoli na pełniejszą wymianę informacji o metodach zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i w rodzinie.
Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej została przyjęta 11 maja 2011 r. w Stambule. Nie weszła jeszcze w życie. Do wejścia w życie konwencji konieczne jest jej ratyfikowanie, przyjęcie lub zatwierdzenie przez 10 sygnatariuszy, w tym przynajmniej przez 8 państw Rady Europy. Stroną konwencji może stać się Unia Europejska.
Do 14 listopada 2012 r. konwencję podpisało 25 z 47 państw Rady Europy (w tym 14 państw członkowskich UE). Konwencję podpisały: Albania, Austria, Czarnogóra, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Islandia, Luksemburg, była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Malta, Monako, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Turcja, Ukraina, Wielka Brytania, Włochy. Spośród tych państw jedno ją ratyfikowało - Turcja.
Rada Ministrów wyraziła zgodę na podpisanie Konwencji, zgłosiła jednak zastrzeżenia w stosunku do dwóch artykułów - 30 i 44. W przypadku art. 30 ust.2 zaproponowano, by odszkodowanie od państwa było przyznawane - na podstawie polskiego prawa - wyłącznie pokrzywdzonym Polakom i obywatelom UE. W stosunku do art. 44 ust. 4 lit e - Polska nie będzie stosować postanowień Konwencji w przypadku, kiedy przestępstwo popełnione zostało przez osobę z miejscem stałego zamieszkania w Polsce. Zgłaszanie zastrzeżeń umożliwia art. 78 ust. 2 Konwencji. Ponadto rząd oświadczył, że będzie stosować postanowienia Konwencji zgodnie z zasadami i przepisami Konstytucji RP.
Rada Ministrów zajęła stanowisko wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych oraz o zmianie innych ustaw (druk nr 564), przedłożone przez ministra zdrowia.
Rząd negatywnie ocenia poselski projekt nowelizacji ustawy, uznając propozycje w nim zawarte za sprzeczne z interesem zdrowotnym, społecznym i ekonomicznym państwa, a także niezgodne z prawem Unii Europejskiej. Rząd podkreśla, że cenną inicjatywą posłów jest zobowiązanie producentów do znakowania wszystkich produktów zawierających alkohol znakiem graficznym informującym o szkodliwości jego picia przez kobiety w ciąży.
Rozwiązania proponowane przez posłów mają umożliwić produkcję napojów spirytusowych oraz ich sprzedaż w miejscu wytworzenia - bez konieczności uzyskiwania zezwoleń. Jednocześnie podmiot, który będzie prowadził taką działalność ma ponosić opłatę (związaną z prowadzeniem obrotu napojami alkoholowymi) w wysokości niższej niż przedsiębiorcy zajmujący się sprzedażą detaliczną napojów alkoholowych. Podmiot taki, przy sprzedaży, nie będzie musiał również stosować się do ograniczeń wynikających z uchwał rad gmin dotyczących sprzedaży napojów alkoholowych oraz zasad usytuowania punktów ich sprzedaży na terenie gminy.
Zdaniem rządu, proponowane rozwiązania skutkują większą dostępnością (fizyczną i ekonomiczną) napojów alkoholowych oraz zmniejszeniem kontroli nad ich sprzedażą, przy jednoczesnym zmniejszeniu dochodów gmin przeznaczonych na ograniczenie szkód spowodowanych ich spożyciem. Z badań WHO wynika, że zwiększenie dostępności fizycznej (większa liczba punktów sprzedaży) i ekonomicznej (niższe ceny) napojów alkoholowych sprzyjają pogorszeniu sytuacji epidemiologicznej, czyli nie leżą w interesie społecznym.
Ponadto zdaniem rządu, uprzywilejowanie jednej grupy producentów i sprzedawców przez omijanie ograniczeń wynikających z decyzji władz lokalnych i samorządowych dotyczących liczby i lokalizacji punktów sprzedaży, a także handel napojami alkoholowymi bez zezwolenia i stosowanie mniejszych opłat - naruszają zasadę równego traktowania podmiotów gospodarczych.
W opinii rządu, proponowane przez posłów rozwiązania są także sprzeczne z celem ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (jest nim ograniczenie dostępności i spożycia alkoholu). Otwarta pozostaje też kwestia, czy nie będzie zagrożone bezpieczeństwo zdrowotne obywateli z powodu jakości produktów wytwarzanych przez małych wytwórców. Poza tym, przewidywane niższe wpływy z akcyzy mogą mieć negatywny wpływ na dochody budżetu państwa.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ stav/