CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

21.05. Warszawa - CIR informuje:

Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął:

- projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla pracowników i przedsiębiorców na rzecz ochrony miejsc pracy, związanych z łagodzeniem skutków spowolnienia gospodarczego lub kryzysu ekonomicznego,

- projekt ustawy o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, ceł i innych należności pieniężnych,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego,

- projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia,

- założenia do projektu ustawy o prawach konsumentów oraz o zmianie ustawy Kodeks cywilny i innych ustaw,

- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw.

Rada Ministrów przyjęła:

- informację o poręczeniach i gwarancjach udzielonych w 2012 roku przez Skarb Państwa, niektóre osoby prawne oraz Bank Gospodarstwa Krajowego,

- informację na temat zapowiadanych grupowych zwolnień pracowników, która zostanie przedstawiona na rozpoczynającym się 22 maja br. posiedzeniu Sejmu.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla pracowników i przedsiębiorców na rzecz ochrony miejsc pracy związanych z łagodzeniem skutków spowolnienia gospodarczego i kryzysu ekonomicznego, przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.

Projekt ustawy wprowadza regulacje zabezpieczające przedsiębiorców i pracowników przed skutkami spowolnienia gospodarczego, polegającego na spadku obrotów gospodarczych.

Przygotowane przez rząd przepisy zawierają rozwiązania wspierające przedsiębiorców w tym trudnym okresie przez udzielanie im bezpośredniej pomocy finansowej, która zostanie przeznaczona na dopłaty do wynagrodzeń dla zatrudnionych pracowników.

Wsparcie dla przedsiębiorców ma charakter bezzwrotnej pomocy finansowej udzielanej na zasadzie pomocy de minimis i spełnia przesłanki określone w regulacjach prawa Unii Europejskiej.

Przyjęte rozwiązania będą chronić miejsca pracy w okresie wprowadzonego przez przedsiębiorcę przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy.

W projekcie ustawy zdefiniowano pojęcie przestoju ekonomicznego - będzie to czas niewykonywania pracy przez pracownika (pozostającego w gotowości do pracy) z przyczyn od niego niezależnych. Przestój ekonomiczny będzie wprowadzany przez przedsiębiorcę, który zawarł umowę o wypłatę świadczeń. Pracodawca będzie mógł wprowadzić także obniżony wymiar czasu pracy z przyczyn ekonomicznych niedotyczących pracownika.

Kierowane do przedsiębiorców rozwiązania na czas spowolnienia, przewidujące częściowe dopłaty do wynagrodzeń dla pracowników zagrożonych zwolnieniami, przyczynią się do poprawy sytuacji ekonomicznej firmy poprzez:

- obniżenie kosztów pracy,

- utrzymanie poziomu zatrudnienia,

- utrzymanie konkurencyjności prowadzonej działalności.

Z przyjętych w ustawie rozwiązań będą mogli skorzystać przedsiębiorcy, u których nastąpił spadek obrotów gospodarczych (sprzedaż towarów lub usług) nie mniejszy niż o 15 proc. w ciągu 6 kolejnych miesięcy w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP).

Chodzi o spadek odnoszący się do łącznych obrotów z analogicznego okresu przed 12 miesiącami poprzedzającymi złożenie wniosku o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy finansowanych z FGŚP, do łącznych obrotów z analogicznych 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy przed okresem 12 miesięcy pracy.

Przedsiębiorca występujący z wnioskiem o przyznanie, finansowanych z FGŚP, świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy może liczyć na:

- świadczenie na częściowe zaspokojenie wynagrodzeń pracowniczych za czas przestoju ekonomicznego,

- świadczenie na częściowe zrekompensowanie wynagrodzenia z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy,

- środki na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy.

Przestój ekonomiczny lub obniżony wymiar czasu pracy musi być wprowadzony przez przedsiębiorcę w układzie zbiorowym pracy lub porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Jeśli takie organizacje nie działają w firmie, przedsiębiorca powinien uzgodnić treść porozumienia z organizacjami reprezentatywnymi lub przedstawicielami pracowników.

Wniosek o przyznanie świadczeń z FGŚP przedsiębiorca będzie składał do marszałka województwa, który zweryfikuje poprawność i kompletność złożonej dokumentacji. Świadczenia będą udzielane maksymalnie na 6 miesięcy. Środki z Funduszu mają być przekazywane na rachunek przedsiębiorcy po zawarciu umowy o wypłatę świadczeń i złożeniu wykazu pracowników uprawnionych do pomocy. Po otrzymaniu pieniędzy, przedsiębiorca powinien niezwłocznie wypłacić świadczenia pracownikom oraz odprowadzić należne składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Środki na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne są dodatkową pomocą udzielaną przedsiębiorcy.

Przedsiębiorcy objęci pomocą na rzecz zachowania miejsc pracy muszą rozliczyć się z otrzymanych pieniędzy na wypłatę świadczeń. Marszałek województwa będzie zobowiązany do przeprowadzania kontroli udzielonego wsparcia. Ci z przedsiębiorców, którzy nie spełnią warunków umowy (np. zwolnią pracownika), wykorzystają pomoc niezgodnie z przeznaczeniem lub nie zgodzą się na przeprowadzenie kontroli będą musieli natychmiast zwrócić kwoty pobranej pomocy z odsetkami.

Projekt ustawy zawiera również przepisy dotyczące wsparcia przedsiębiorców w okresie spowolnienia gospodarczego dodatkową pomocą z Funduszu Pracy. Chodzi o środki na podnoszenie kwalifikacji pracowników. Przedsiębiorca może wystąpić z wnioskiem do starosty o dofinansowanie 80 proc. kosztów szkolenia podjętego przez pracowników w okresie przestoju lub obniżonego wymiaru czasu pracy. Wysokość refundacji nie może przekroczyć 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia.

W projekcie ustawy określono szczegółowo warunki udzielenia tego wsparcia, realizacji szkolenia, niezbędnej dokumentacji oraz rozliczenia się z otrzymanych z Funduszu Pracy środków.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, ceł i innych należności pieniężnych, przedłożony przez ministra finansów.

Projektowana ustawa wdraża przepisy dyrektywy Rady 2010/24/UE w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń. Zawarte w niej przepisy mają gwarantować sprawność, rzetelność, przejrzystość oraz szybkość działania organów państwowych w obszarze współpracy międzynarodowej przy udzielaniu i korzystaniu ze wzajemnej pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych.

Projekt ustawy przewiduje w szczególności współpracę z państwami członkowskimi Unii Europejskiej poprzez wymianę informacji o zobowiązanych, powiadomienie o dokumentach oraz dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych.

Zakres należności, co do których pomoc może się odbywać na podstawie zapisów projektowanej ustawy, został rozszerzony na wszystkie podatki i cła każdego rodzaju oraz należności pieniężne z nimi związane. Wprowadzono jednak ograniczenie w zakresie "wieku" należności, które mogą być przedmiotem tej pomocy, gdyż zasadniczo organ współpracujący nie będzie zobowiązany do udzielenia pomocy w stosunku do należności starszych niż pięć lat od terminu płatności.

Nadal utrzymana została minimalna wysokość łączna należności pieniężnych, które będą podstawą wystąpienia z wnioskiem o pomoc, wynosząca 1500 euro.

Nowe zapisy przewidują również poszerzenie zakresu wymiany informacji między państwami członkowskimi w zakresie zwrotu podatku oraz nadpłaty podatku podmiotom mającym siedzibę lub miejsce zamieszkania w członkowskim innym kraju. Możliwa będzie także obecność urzędnika przy czynnościach związanych z realizacją pomocy w innym państwie członkowskim.

Wymiana wniosków i informacji zarówno między państwami członkowskimi, jak i na obszarze naszego kraju odbywać się będzie z wykorzystaniem komunikacji elektronicznej.

Projektowana ustawa reguluje także zasady korzystania i udzielania wzajemnej pomocy w dochodzeniu należności pieniężnych z państwami trzecimi, z którymi Polska związana jest umowami międzynarodowymi zarówno dwustronnymi (np. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), jak i wielostronnymi, np. Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r.

Przepisy wykonawcze do dyrektywy oraz wzory nowych rodzajów dokumentów wykorzystywanych w ramach pomocy międzynarodowej wprowadzono natomiast rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1189/2011, a także przepisami wykonawczymi do projektowanej ustawy o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, ceł i innych należności pieniężnych.

W celu zagwarantowania równej pozycji wierzycieli polskich i zagranicznych, projektowana ustawa przewiduje także zmianę niektórych zapisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jednocześnie - mając na względzie konieczność zapewnienia pełnej implementacji dyrektywy 2010/24/UE - wprowadzono zmiany do innych aktów prawnych np. Ordynacji podatkowej, Kodeksu postępowania cywilnego oraz Prawa bankowego.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Jedna z ważniejszych zmian zakłada likwidację obowiązku przechowywania przez przedsiębiorców egzemplarzy Monitora Sądowego i Gospodarczego, w których publikowane są ogłoszenia i obwieszczenia ich dotyczące. Utrzymywanie tego obowiązku jest bezzasadne, ponieważ obecnie możliwy jest powszechny i nieskomplikowany dostęp online do treści ogłoszeń zamieszczonych w tym dzienniku urzędowym.

Od 1 lipca 2012 r. wszystkie numery monitora, w tym również archiwalne, są dostępne w formie elektronicznej na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości.

Jednocześnie doprecyzowano zapisy w przepisie ustawy upoważniającym ministra sprawiedliwości do określenia w rozporządzeniu organizacji, sposobu wydawania i rozpowszechniania Monitora Sądowego i Gospodarczego, podstawy ustalania ceny jego numerów oraz wysokości opłat za zamieszczenie w nim ogłoszenia lub obwieszczenia.

Minister sprawiedliwości regulując te zagadnienia będzie brał pod uwagę pokrycie kosztów rzeczowych i osobowych zamieszczenia ogłoszenia i wydawania tego dziennika urzędowego, z uwzględnieniem potrzeby szybkiej publikacji i zapewnienia powszechnego dostępu do informacji w nim zawartych.

Ponadto, w związku z tym, że aktualnie przedsiębiorcy wpisywani są do Krajowego Rejestru Sądowego, konieczna jest także zmiana redakcyjna w ustawie. Nowy przepis ma stanowić, że w Monitorze Sądowym i Gospodarczym będą ogłaszane wszystkie wpisy do Krajowego Rejestru Sądowego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Obecne przepisy mówią o wpisach do rejestru handlowego.

Proponowane zmiany oznaczają dostosowanie przepisów ustawy o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego do wymogów konstytucyjnych i aktualnego stanu prawnego.

Znowelizowana ustawa ma obowiązywać po 14 dniach od daty jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Jest to kolejna propozycja zmian dotyczących skrócenia czasu trwania postępowań sądowych. Sprawy o wykroczenia będą rejestrowane za pomocą elektronicznego zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku (protokół elektroniczny). Taki sposób zapisu nie tylko oszczędzi czas, ale zredukuje koszty prowadzonych rozpraw.

Przyjęty tok rejestracji przebiegu spraw o wykroczenia uprości i przyspieszy postępowanie, zapewni ponadto wierne utrwalenie przebiegu czynności procesowej, umożliwiając gruntowną ich ocenę, bez zniekształceń i przekłamań zdarzających się w wersji pisemnej. Sporządzanie protokołu elektronicznego nie będzie absorbować sędziego, pozwalając mu skupić się na kwestiach merytorycznych.

Obok protokołu elektronicznego będzie sporządzany skrócony protokół pisemny z przebiegu rozprawy. Ma on zawierać m.in.: oznaczenie sprawy, sądu, czas i miejsce, osoby uczestniczące oraz określenie jawności rozprawy i trybu postępowania. Zgodnie z projektem, w niektórych uzasadnionych przypadkach będzie sporządzana pisemna forma protokołu na dotychczasowych zasadach. Chodzi o sytuacje, gdy elektroniczne utrwalenie przebiegu czynności nie będzie możliwe.

Minister sprawiedliwości w rozporządzeniu określi okoliczności, zasady i tryb sporządzania protokołu elektronicznego i jego powiązania z protokołem pisemnym skróconym. Zostaną w nim także opisane rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu i dźwięku, tryb sporządzania zapisu oraz zasady udostępniania i przechowywania tych zapisów.

Protokół elektroniczny ma być podpisywany podpisem elektronicznym, który będzie gwarantował identyfikację protokolanta i rozpoznawalność ewentualnych zmian w protokole.

Dostęp do elektronicznej wersji protokołu w siedzibie sądu będą mieć: strony, obrońcy, pełnomocnicy i przedstawiciele ustawowi. W przypadku obwinionego przebywającego w zakładzie karnym - dostęp do zapisu uzyska on w administracji zakładu. Zgodnie z przepisami, strony, obrońcy i pełnomocnicy będą mieli możliwość otrzymania tylko zapisu dźwięku.

Wprowadzenie możliwości elektronicznego utrwalania przebiegu rozprawy w postaci protokołu elektronicznego wprowadza zmiany dotyczące uzasadniania wyroku. Uzasadnienie będzie przedstawiane wyłącznie formie ustnej, bezpośrednio po ogłoszeniu wyroku sądu I instancji oraz wyroku sądu odwoławczego.

Konsekwencją zmienionych przepisów jest zmiana terminu wniesienia apelacji - będzie to 7 dni roboczych (z wyjątkiem sobót) od daty ogłoszenia wyroku. W przypadku obwinionego, który nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku i nie miał obrońcy, termin wyniesie 7 dni, ale od daty doręczenia wyroku.

Znowelizowany Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia ma wejść w życie po 14 dniach od dnia ogłoszenia.

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o prawach konsumentów oraz o zmianie ustawy Kodeks cywilny i innych ustaw, przedłożone przez ministra sprawiedliwości.

Stworzenie jasnych przepisów dotyczących zawierania umów konsumenckich, zapewniających konsumentowi odpowiednią ochronę oraz stworzenie spójnego systemu odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej - to dwa podstawowe cele przedstawianych regulacji, które zostaną zrealizowane z uwzględnieniem prawa unijnego.

Zgodnie z założeniami, dyrektywa o prawach konsumentów (2011/83/UE) zostanie wdrożona do nowej ustawy o prawach konsumentów (uchyli ona ustawę o ochronie niektórych praw konsumentów). Z kolei przepisy wdrażające dyrektywę o sprzedaży konsumenckiej (1999/44/WE) zostaną włączone do Kodeksu cywilnego i zintegrowane z kodeksowymi przepisami dotyczącymi rękojmi oraz gwarancji (uchylona zostanie ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej).

Przewidywane rozwiązania powinny ograniczyć wiele problemów z jakimi stykają się konsumenci i sprzedawcy, w tym internetowi, których źródłem są obecne przepisy dotyczące praw konsumentów znajdujące się w różnych ustawach.

W praktyce wdrożenie dyrektywy o prawach konsumentów doprowadzi do ujednolicenia i doprecyzowania przepisów dotyczących umów konsumenckich zawieranych w okolicznościach typowych (w lokalu przedsiębiorstwa) w zakresie obowiązków informacyjnych. Ma także dotyczyć umów konsumenckich zawieranych w warunkach nietypowych (poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość, np. przez internet) w zakresie obowiązków informacyjnych, wymogów formalnych takich umów i prawa odstąpienia od nich.

Z kolei włączenie do Kodeksu cywilnego dyrektywy o sprzedaży konsumenckiej sprawi, że przedsiębiorcy skorzystają przede wszystkim na ujednoliceniu przepisów dotyczących ich odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej. Po zmianach obowiązywałyby tylko dwa tryby reklamacji: na podstawie rękojmi i na podstawie gwarancji.

Ustawa o prawach konsumentów zawierać będzie przepisy, które ściśle odpowiadają rozwiązaniom przyjętym w dyrektywie o prawach konsumentów (tzw. harmonizacja zupełna).

Dzięki jej wdrożeniu konsumentom zostanie zagwarantowany szeroki dostęp do informacji w związku z zawieraniem umów zarówno w lokalu przedsiębiorstwa, jak i poza nim oraz na odległość, np. przez internet. Ułatwi to im podejmowanie świadomych decyzji przy zawieraniu umów oraz pełniejsze korzystanie z przysługujących praw.

Przyjęcie wymogu potwierdzania przez przedsiębiorców treści oferty, w przypadku umów zawieranych przez telefon, oraz przekazywania zgody konsumenta na piśmie w takiej sytuacji, pozwoli zapobiegać nadużyciom. W praktyce konsument często nie jest świadomy, że zawarł umowę prowadząc rozmowę telefoniczną.

Ujednolicona i doprecyzowana zostanie regulacja dotycząca odstąpienia od umowy w przypadku zawarcia jej poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość. Prawo to będzie przysługiwało konsumentowi przez 14 dni (obecnie jest to 10 dni). Co ważne ma ono obwiązywać we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej. Będzie też możliwość skorzystania z jednolitego formularza odstąpienia od umowy.

Zaproponowano też określenie granicznej wartości umów (zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa), do których przepisy dyrektywy nie będą miały zastosowania - na 10 euro (tak jak obecnie). Przepis będzie jasno wskazywał, że nie chodzi o wartość pojedynczej zakupionej rzeczy, ale o wartość całej umowy.

W znowelizowanym Kodeksie cywilnym przedstawiono istotne zmiany dotyczące reklamacji towaru przez konsumenta (dotychczasowa niezgodność towaru z umową). Konsument będzie miał większą swobodę w reklamowaniu towaru - nie będzie musiał realizować hierarchicznego dochodzenia roszczeń (np. naprawa, wymiana, zwrot towaru i odzyskanie pieniędzy). Będzie mógł, po spełnieniu określonych warunków, np. od razu odstąpić od umowy, czyli żądać zwrotu pieniędzy za kupiony produkt.

Wprowadzona zostanie jednolita regulacja odpowiedzialności sprzedawcy za jakość rzeczy sprzedanej, przy przyjęciu pewnych odrębności dla umów, w których sprzedawcą jest przedsiębiorca, a kupującym konsument. Zakres stosowania przepisów wdrażających dyrektywę o sprzedaży konsumenckiej zostanie rozszerzony na wszystkie umowy, w których sprzedawcą jest przedsiębiorca a kupującym konsument.

Zostaną ujednolicone okresy odpowiedzialności sprzedawcy za jakość rzeczy sprzedanej. Stworzone zostaną bardziej efektywne mechanizmy dochodzenia roszczeń regresowych przez ostatecznego sprzedawcę od jego poprzedników w łańcuchu dystrybucji. Przywrócone zostanie stosowanie do wszystkich umów sprzedaży konsumenckiej przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących gwarancji, przy jednoczesnym doprecyzowaniu wzajemnego stosunku uprawnień z rękojmi i gwarancji.

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw, przedłożone przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego.

Rząd proponuje otwarcie drogi na studia dla osób z dużym doświadczeniem zawodowym lub wiedzą po specjalistycznych kursach i szkoleniach. Oczekuje też, że zróżnicowanie uczelni na akademickie i zawodowe, lepsze powiązanie programów studiów z rynkiem pracy oraz obowiązkowe trzymiesięczne praktyki na studiach o profilu praktycznym zwiększą szanse młodych na rynku pracy i poprawią jakość studiów.

Jednocześnie skuteczniejsza walka z plagiatami prac dyplomowych i naukowych oraz sprawniejsze postępowania dyscyplinarne wobec wykładowców naruszających prawo wzmocnią rzetelność i etos akademicki w uczelniach. Osiągnięciu tych celów służą szczegółowe rozwiązania zawarte w założeniach do projektu noweli ustawy o szkolnictwie wyższym. Dopełnią one reformę szkolnictwa wyższego, która weszła w życie 1 października 2011 r.

Najważniejsze proponowane cele i rozwiązania:

Ułatwienie dostępu do studiów wyższych osobom dojrzałym w ramach uczenia się przez całe życie

Zaproponowano nowy przepis, zgodnie z którym uczelnie będą mogły potwierdzać efekty uczenia uzyskane poza systemem szkolnictwa wyższego, np. w pracy, na kursach i szkoleniach, przez samodoskonalenie, wolontariat. Z tego rozwiązania mają skorzystać osoby z minimum pięcioletnim doświadczeniem po maturze. Uczelnie będą mogły zweryfikować ich wiedzę i umiejętności oraz zaliczyć je w poczet studiów. W efekcie taka osoba może uczestniczyć w mniejszej liczbie zajęć, czyli jej studia będą krótsze lub mniej intensywne.

To rozwiązanie korzystne zwłaszcza dla osób pracujących - będą mogły uzupełnić kwalifikacje i lepiej dostosować swoje umiejętności do potrzeb i oczekiwań pracodawców. W założeniach szczegółowo określono wymagania wobec osób i uczelni, które będą chciały skorzystać z tego rozwiązania.

Zapewnienie lepszej jakości kształcenia z uwzględnieniem autonomii programowej uczelni i w sytuacji niżu demograficznego

Nowe rozwiązania służą zróżnicowaniu oferty szkolnictwa wyższego - stymulują uczelnie do poprawy jakości studiów, przemyślanego naboru na kierunki o profilu ogólnoakademickim i poszerzenia oferty na kierunkach o profilu praktycznym. System szkolnictwa wyższego ma się w przyszłości składać z dwóch podstawowych typów uczelni: zawodowych (kształcących praktycznie i przygotowujących absolwentów do rynku pracy) i akademickich.

Według nowych przepisów, podstawowa jednostka organizacyjna uczelni, która nie ma prawa do nadawania stopnia doktora, będzie mogła uruchomić wyłącznie studia o profilu praktycznym. Jednostki kształcące własną kadrę (uprawnione do doktoryzowania) będą mogły prowadzić zarówno studia ogólnoakademickie, jak i praktyczne.

Nowe przepisy nakładają też na uczelnie obowiązek organizowania co najmniej trzymiesięcznych praktyk zawodowych na kierunkach studiów o profilu praktycznym. Obecnie praktyki nie są obowiązkowe zarówno na profilu praktycznym, jak i ogólnokształcącym. Większość uczelni prowadzi praktyki na profilu praktycznym, ale trwają one na ogół 3-4 tygodnie, na niektórych kierunkach dwa miesiące. Według pracodawców praktyki w takim wymiarze są zbyt krótkie i absolwenci nie uzyskują koniecznych, praktycznych umiejętności do podjęcia pracy.

Oczekuje się, że przewidywane rozwiązania przyczynią się do znacznego wzrostu liczby programów studiów o profilu praktycznym i zwiększania liczby osób, studiujących na tych kierunkach.

Przewidziano także wprowadzenie studiów dualnych, czyli zapewniających kształcenie w uczelni na przemian z odbywaniem praktyk.

Założono, że w składzie konwentu zawodowych uczelni publicznych zostanie zwiększona liczba pracodawców. Program kształcenia wraz z opisem jego efektów będzie opiniowany przez konwent i zatwierdzany przez senat uczelni. Rozwiązanie to ma pomóc w dostosowywaniu kształcenia do potrzeb rynku pracy.

Kolejnym krokiem w kierunku uatrakcyjnienia oferty kształcenia będzie możliwość prowadzenia wspólnych studiów interdyscyplinarnych nie tylko przez wydziały tej samej uczelni, ale też między uczelniami. Do prowadzenia takich studiów będą uprawnione wyłącznie jednostki organizacyjne uczelni, które mają prawo do nadawania stopnia doktora habilitowanego. W praktyce oznacza to możliwość łączenia odmiennych dyscyplin naukowych, np. informatyki, biotechnologii, mechatroniki i medycyny na jednym kierunku studiów.

W nowych regulacjach zostaną określone warunki prowadzenia środowiskowych studiów doktoranckich. Będą one realizowane tylko przez jednostki posiadające uprawnienia do prowadzenia studiów doktoranckich. Wprowadzone zostaną regulacje ułatwiające przygotowanie interdyscyplinarnych rozpraw doktorskich. Możliwe będzie powołanie drugiego promotora lub kopromotora w przewodach doktorskich, prowadzonych wspólnie przez różne jednostki.

W ramach przepisów umożliwiających lepszą ocenę efektów kształcenia zaproponowano zdefiniowanie pracy dyplomowej. Obejmie ona nie tylko prace pisemne, ale także opublikowany artykuł, prace projektowe (np. wykonanie programu komputerowego), konstrukcyjne, technologiczne lub artystyczne.

Uczelnie zostaną zobowiązane do sprawdzania prac dyplomowych - przed ich obroną - z wykorzystaniem programu antyplagiatowego i ogólnopolskiego repozytorium prac dyplomowych. Włączenie uczelnianych prac dyplomowych do ogólnopolskiego repozytorium poszerzy możliwość dokonywania porównań przez promotorów i recenzentów wewnątrz uczelni oraz przez Polską Komisję Akredytacyjną. Poprawie jakości kształcenia na studiach drugiego stopnia ma też służyć możliwość zwiększenia maksymalnej liczby semestrów z 4 do 5.

Zaproponowano rozwiązania, które umożliwią studentom i kandydatom na studia uzyskanie rzetelnej informacji na temat uczelni, które nie przestrzegają prawa, zwłaszcza praw studentów, i nie realizują obowiązków ustawowych.

Do publicznej wiadomości będą podawane dwie listy ostrzeżeń: 1) informująca o zakończonych postępowaniach w sprawie zawieszenia i cofnięcia uprawnień do prowadzenia kierunku studiów oraz likwidacji uczelni; 2) informująca o toczących się postępowaniach. Takie rozwiązania powinny pomóc przyszłym studentom uniknąć nauki na nierzetelnych uczelniach i służyć ochronie już studiujących przed niską jakością kształcenia.

Przewidziano wprowadzenie przepisów, które usprawnią procedurę uruchamiania i zawieszania kierunków studiów na uczelniach publicznych i niepublicznych oraz likwidacji uczelni niepublicznych. Doprecyzowano zasady postępowania dyscyplinarnego prowadzonego wobec nauczycieli akademickich naruszających prawo lub obowiązki służbowe. Zostanie wprowadzony obowiązek wszczęcia postępowania w terminie 3 miesięcy od uzyskania wiadomości o popełnieniu czynu podlegającego odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Jeśli rzecznik dyscyplinarny nie podejmie działania wyjaśniającego, będzie musiał powiadomić o tym ministra nadzorującego uczelnię. Taki sam obowiązek nałożono na rektora, który odmówi przekazania rzecznikowi dyscyplinarnemu wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego wszczęcie postępowania wyjaśniającego.

Zostanie ustanowiony nowy organ kolegialny - Zespół Rzeczników Dyscyplinarnych, powołanych przez ministra nauki. Będzie złożony z prawników i ekspertów reprezentujących wszystkie obszary wiedzy. Jego działalność powinna poprawić jakość postępowań dyscyplinarnych prowadzonych przez uczelnianie komisje dyscyplinarne. Nowy zespół przejmie zadania istniejącego obecnie Zespołu ds. Dobrych Praktyk Akademickich, który zostanie rozwiązany.

Aby chronić studentów przed dodatkowymi kosztami, nie będzie można wprowadzać nowych opłat w trakcie studiów. Określony zostanie termin podpisywania z kandydatami na studia (lub studentami) umów w sprawie warunków odpłatności związanych ze studiami. Zasady pobierania opłat i wzorzec umowy będą publikowane na stronie internetowej uczelni.

W odpowiedzi na postulaty studentów, minister nauki będzie wydawał rozporządzenie, w którym określi warunki, jakie powinny spełniać uczelniane regulaminy przyznawania pomocy materialnej. Proponuje się też, aby minister nauki wydawał rozporządzenie określające sposób i tryb dokonywania oceny okresowej nauczycieli akademickich.

Zaproponowano takie rozwiązanie, bo z informacji uzyskanych przez resort wynika, że uczelnie nie zawsze uwzględniają opinie studentów i doktorantów na temat prowadzonych zajęć, co przekłada się na ich niską jakość.

Uregulowane zostaną uprawnienia laureatów konkursu "Diamentowy Grant" dotyczące zagwarantowania im dostępu do kształcenia na studiach doktoranckich.

Zagwarantowanie najlepszym maturzystom możliwości rozwijania swoich talentów naukowych, a także zachęcanie ich do studiowania na polskich uczelniach

Założono, że najlepszym studentom pierwszego roku studiów będą przyznawane stypendia rektora (dawniej naukowe) - na podstawie wyników egzaminów maturalnych.

Umożliwienie ministrowi nauki i szkolnictwa wyższego skuteczniejszego prowadzenia polityki z wykorzystaniem aktualnych danych

Przewidziano rozszerzenie zakresu danych przekazywanych przez uczelnie do systemu POL-on. System Informacji o Szkolnictwie Wyższym (działający w ramach systemu POL-on) zostanie rozszerzony o dodatkowe informacje. Zostanie do niego dołączone ogólnopolskie repozytorium prac dyplomowych. Docelowo system POL-on przejmie zadanie przekazywania przez uczelnie danych do GUS, co dla nich oznacza zmniejszenie obowiązków sprawozdawczych.

Proponuje się też wprowadzenie zmian w prawie ubiegania się o status KNOW, które posłużą szybszej identyfikacji najlepszych jednostek w Polsce. Przewidziano wprowadzenie regulacji, które zapobiegną rozdrobnieniu środków z dotacji projakościowej, czyli przyczynią się do osiągnięcia lepszych efektów przez podmioty mające status KNOW. Zaplanowano regulacje wyłączające przychody własne uczelni spod rygorów ustawy o finansach publicznych.

Rada Ministrów przyjęła informację o poręczeniach i gwarancjach udzielonych w 2012 r. przez Skarb Państwa, niektóre osoby prawne oraz Bank Gospodarstwa Krajowego, przedłożoną przez ministra finansów.

W 2012 r. udzielono 6 gwarancji Skarbu Państwa na 13.648.732.180 zł, w tym:

- pięć gwarancji spłaty kredytów zagranicznych na wsparcie przedsięwzięć: "Polska - Odbudowa dróg zniszczonych przez powódź" (gwarancja na 252.000.000 euro), "Polska - System elektronicznego poboru opłat" (168.000.000 euro), "Polska - Drogi w sieci TEN-T w Polsce Wschodniej (A4 i S17)" - gwarancja na 840.000.000 euro, "PLK - Modernizacja linii kolejowej E-59 (faza 1)" - gwarancja na 144.000.000 euro, "Modernizacja linii kolejowej E-30 Kraków-Rzeszów" (369.600.000 euro);

- jedna gwarancja wykonania zobowiązań na 6.081.062.500 zł, wynikająca z wyemitowania przez BGK obligacji o wartości nominalnej 3.725.000.000 zł, przeznaczonych na sfinansowanie inwestycji drogowych realizowanych z wykorzystaniem środków Krajowego Funduszu Drogowego.

Na koniec 2012 r. potencjalne, niewymagalne zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji wyniosły 97.453.420.179 zł (z tytułu poręczeń i gwarancji krajowych - 37.843.884.023 zł i z tytułu gwarancji zagranicznych - 59.609.536.156 zł). Oznacza to wzrost o 3,3 proc. w stosunku do 2011 r.

W 2012 r. Skarb Państwa poniósł wydatki na spłatę gwarantowanych i poręczonych zobowiązań w wysokości 6.313.029 zł, co stanowiło 87,2 proc. planu budżetowego i oznacza spadek z tego tytułu o 4,8 proc. w stosunku do 2011 r. Wydatki te dotyczyły przedsiębiorstw sektora hurtowych rynków rolno-spożywczych, producentów żywności bezglutenowej oraz uiszczenia kosztów związanych z prowadzonym postępowaniem sądowym dotyczącym udzielonego poręczenia Skarbu Państwa.

Na koniec 2012 r. należności z tytułu udzielnych przez Skarb Państwa gwarancji i poręczeń wyniosły 572.602.309 zł, co oznacza spadek o 15 proc. w stosunku do 2011 r.

W wyniku działań windykacyjnych (prowadzonych w celu odzyskania kwot zapłaconych przez Skarb Państwa z tytułu udzielonych, a następnie wykonanych umów poręczenia i gwarancji) - w 2012 r. uzyskano dochody w wysokości 30.600.295 zł, co stanowi spadek o 19,3 proc. w stosunku do 2011 r.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ aja/