Niewykorzystany urlop. TSUE wydał wyrok ws. ekwiwalentu
Pracownik, który z powodu rozwiązania stosunku pracy nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego, ma prawo do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego. Prawo to nie może być ograniczane przez państwa członkowskie UE - orzekł Trybunał Sprawiedliwości UE w Luksemburgu.
Pieniądze za urlop należą się po złożeniu wypowiedzenia
W czwartkowym wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że prawo pracowników do corocznego wypoczynku, niezależnie od tego, czy jest on realizowany w formie urlopu, czy ekwiwalentu pieniężnego, jest prawem fundamentalnym, które nie może być podporządkowane względom ekonomicznym, takim jak ograniczanie wydatków publicznych.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Szczera rozmowa z restauratorem. Zdradza ile zarabia - Jakub Tepper - Biznes Klasa #13
Pieniądze za niewykorzystany urlop. Jest wyrok TSUE
TSUE zajmował się sprawą Włocha, który od 1992 r. do 2016 r. był zatrudniony przez gminę Copertino w Apulii na stanowisku kierownika technicznego. Wypowiedział on umowę o pracę w celu przejścia na wcześniejszą emeryturę i zażądał wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za 79 dni corocznego płatnego urlopu niewykorzystanego w okresie trwania stosunku pracy.
Gmina Copertino sprzeciwiła się temu żądaniu, powołując się na zawartą we włoskich przepisach normę, zgodnie z którą pracownicy sektora publicznego w żadnym wypadku nie są uprawnieni do ekwiwalentu pieniężnego w miejsce corocznego płatnego urlopu niewykorzystanego w chwili ustania stosunku pracy.
Sąd włoski rozpatrujący spór pomiędzy pracownikiem służby publicznej a gminą Copertino powziął wątpliwości co do zgodności tej normy z prawem Unii. Zgodnie bowiem z dyrektywą w sprawie czasu pracy pracownikowi, który nie mógł wykorzystać całego swojego corocznego płatnego urlopu przed ustaniem stosunku pracy, przysługuje z tego tytułu prawo do ekwiwalentu pieniężnego.
Pracownik ma prawo do wypłaty
W czwartkowym wyroku TSUE orzekł, że prawo pracowników do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy jest prawem fundamentalnym, które nie może być ograniczane z powodów finansowych, nawet jeśli powodem takim jest rozwiązanie stosunku pracy z własnej inicjatywy pracownika.
Zastrzegł jednak, że w sytuacji, "gdy pracownik rozmyślnie nie wystąpił o coroczny płatny urlop, mimo że pracodawca zachęcał go do tego i informował o ryzyku utraty urlopu z końcem okresu rozliczeniowego lub okresu dozwolonego przeniesienia, prawo Unii nie stoi na przeszkodzie utracie tego prawa".
