Oto do czego jesteśmy zdolni żeby dostać pracę

Znakomita część społeczeństwa nie wyobraża sobie jakichkolwiek zmian w CV. Są przeciwni wypaczaniu rzeczywistości, bo są zwyczajnie uczciwi. Inni nie robią żadnych zmian z braku wiedzy na temat reguł zwiększających szanse na sukces. - Ludzie niewykształceni, czy pracujący fizycznie nie koloryzują życiorysów. Piszą jak jest, bo już sama forma pisma jest dla nich problemem - opowiada Zbigniew, właściciel małej firmy budowlanej, zatrudniający pracowników fizycznych - Te, które udaje mi się czasem otrzymać są chaotyczne i nieporadne, ale przez to naturalne. Trudno wymagać od ludzi z wykształceniem zawodowym, żeby pisali wytrawne CV. Zresztą większość z nich nawet nie wie, co ów skrót w rzeczywistości oznacza. Starsze pokolenie nazywa się to po prostu ”życiorysem”. Jedyne, co się zdarza nagminnie, to ukrywanie zwolnień dyscyplinarnych i praca „na czarno”, którą trudno potwierdzić.

Coraz powszechniejsza jest wiedza na temat, jak ma wyglądać idealne CV. Tak więc, nie powinno być w nim długich przerw w zatrudnieniu. Źle widziane są częste zmiany pracodawców i samej profesji oraz krótkotrwałe okresy pracy. Najlepiej, aby dotychczasowe obowiązki i doświadczenie nawiązywały do stanowiska na jakie aplikujemy. Profesjonalne CV powinno być czytelne, przejrzyste i najlepiej, aby mieściło się na jednej kartce papieru. Jak temu sprostać? Jak z naszej pogmatwanej historii zawodowej stworzyć płynny ciąg, przyciągających zainteresowanie faktów?

Najczęściej stosowaną praktyką jest nieujawnianie niewygodnych etapów życiorysu. Nawet przeciwnicy podrasowywania CV nic złego nie widzą w wydobywaniu ciekawszych elementów kariery zawodowej, a ukrywaniu tych niezbyt pochlebnych. Andrzej, z zawodu informatyk, przez kilka miesięcy pracował w sklepie jako sprzedawca - Wyrzuciłem ten fragment z życiorysu, bo nie jest związany z moją główną profesją. Powodował zgrzyt i mam wrażenie, że nic nie wnosił do mojej aplikacji.

Na wszelki wypadek nie podajemy też dat urodzenia oraz z dużą fantazją zaokrąglamy wszelkie okresy zatrudnienia. Unikamy ujawniania statusu rodzinnego, okresów bezrobocia i prawie nigdy nie wspominamy o dzieciach. Dopasowujemy zakres obowiązków oraz nazwę stanowiska do wymogów aplikacji, na której nam zależy. I wreszcie dla zwieńczenia dzieła poprawiamy zdjęcia. *Kłamstwa, manipulacje i konfabulacje *

Dlaczego kłamiemy w dokumentach aplikacyjnych? Bo jesteśmy przekonani, że nikt tego nie sprawdzi. Czasem popycha nas do tego desperacja, a czasem świetlana wizja stanowiska, o którym sądzimy, że jest dla nas wymarzone. Na etapie kłamstw wciąż uważamy, że to tylko niezbędna kosmetyka, a na etapie fałszerstw, że przecież zmieniliśmy tylko daty i najwyżej nas nie przyjmą.

- Kłamstwa, z którymi się najczęściej spotykam dotyczą znajomości języka obcego. Kandydaci deklarują słabą znajomość nie znając elementarnego słownictwa, a wpisując poziom komunikatywny umieją się zaledwie przedstawić. Co ciekawe, wydaje im się, że nikt tego nie sprawdzi, albo – co jest powszechniejsze - że „jakoś się uda” – mówi Juliusz Humienny, senior recruiter z firmy TecLine.

Niektóre kłamstwa wymagają potwierdzenia na papierze. Istnieje coraz więcej narzędzi do fałszowania dokumentów. Analogicznie jest coraz więcej możliwości, żeby sprawdzić ich prawdziwość. Najchętniej podrabiane są świadectwa ukończenia szkół i uczelni oraz certyfikaty zawodowe. Właściwie to nie trzeba tego robić własnoręcznie, bo w sieci istnieje rynek, z którego usług można skorzystać.

– W branżach technicznych najczęściej zdarzają się przypadki podrabiania daty ważności lub zakresu uprawnień zawodowych. Za każdym razem są one przez nas sprawdzane w instytucji, która je wydała. Dziś można już to robić elektronicznie, ponieważ organizacje te udostępniają bazy danych w internecie – wskazuje Juliusz Humienny.

Pracodawcy coraz częściej weryfikują otrzymane dane, aby zminimalizować ryzyko zatrudnienia niekompetentnego personelu. Popularną praktyką jest kontakt telefoniczny z poprzednimi zwierzchnikami. I nie dotyczy to tylko pracowników na wyższych szczeblach. Już nie wystarczają referencje, które często bazują na masowo powielanych szablonach. Zatrudniający chcą usłyszeć opinie realnych osób, a kilka pozytywnych słów o pracowniku znaczy więcej niż plik referencji. Przy okazji można potwierdzić, czy informacje zawarte w dokumentach są zgodne z prawdą.

Jak reagują pracodawcy po ujawnieniu manipulacji w CV nie trzeba wyjaśniać. Jedynie najbardziej zdesperowani przyjmą rozmijającego się z prawdą pracownika. A i tak pozostaje niesmak. Jednocześnie - co zastanawiające - mimo zmian kulturowo-ustrojowych, nadal i pracownicy i pracodawcy nie do końca są przekonani, że kłamstwa i fałszowanie dokumentów to rodzaj oszustwa.

Epe/JK