Andrzej Olechowski
Okres urzędowania: Od 26 lutego 1992 do 5 czerwca 1992
Olechowski był zarówno ministrem finansów, jak i ministrem spraw zagranicznych. W latach 1989-1991 pełnił funkcję pierwszego zastępcy prezesa Narodowego Banku Polskiego. Pod koniec lutego został szefem resortu finansów w rządzie Jana Olszewskiego, miał poparcie Lecha Wałęsy, co w tamtym układzie politycznym sporo znaczyło.
Jednak on także nie zagrzał długo miejsca na stanowisku. 7 maja 1992 złożył dymisję, która została przyjęta przez Sejm 5 czerwca 1992, tuż przed udzieleniem całemu gabinetowi wotum nieufności. Odszedł, ponieważ Sejm przegłosował waloryzację pensji pracowników budżetówki, rent oraz emerytur.
Jako minister finansów był dobrym policjantem w okresie zawirowań. Stał na straży budżetu i tłumaczył politykom, że nie można w nieskończoność drukować pieniędzy, bo to napędza inflację. Sytuacja w kraju nie była wtedy za wesoła. Kiedy Olechowski próbował skonstruować budżet na 1993 rok, zastanawiał się, czy nie poprosić Zachodu o pomoc w sfinansowaniu deficytu budżetowego.