Na koniec 1944 r. Bank Polski SA posiadał złoto o wartości 398 mln 445 tys. zł. Znajdowało się w: Banku Anglii (155,245 mln zł), Banku Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku (154,8 mln zł), Banku Kanady (67,3 mln zł), Narodowym Banku Rumunii (370 tys. zł) i oddziale Banku Polskiego w Londynie (430 tys. zł). Oprócz tego było też złoto na rachunkach zablokowanych: 4,1 mln zł w Banku Francji i 16,2 mln zł w Narodowym Banku Rumunii.
Podczas wojny Bank Polski sprzedał cześć kruszcu rządowi RP - głównie na finansowanie wydatków wojennych. Bank przeznaczył na ten cel złoto o wartości 41,9 mln zł.
Mimo odysei polskiego złota po świecie, żadna część tego skarbu nie została utracona. Udało się to dzięki ofiarności i pomysłowości urzędników państwowych i pracowników Banku Polskiego oraz dobrej woli współpracujących z Polską obcych państw.
Po wojnie komunistyczny rząd rozpoczął zaciąganie pod zastaw złota pożyczek i kredytów na odbudowę zrujnowanego kraju. W efekcie, w ciągu kilku lat Bank Polski przestał istnieć.