kurs dolara(strona 16/18)

Najświeższe dane makro dnia dzisiejszego przyniosły ciekawą mieszankę, na którą już długo czekaliśmy. Wskaźniki PMI – przemysłu wskazały dla Eurolandu recesyjne 46,6 pkt., wobec oczekiwanych 48,2 pkt.

Dzisiejszej słabości złotego nie należy wiązać z publikacją szczegółów projekcji inflacyjnej NBP, która była podstawą ostatniej decyzji RPP o obniżce głównej stopy procentowej aż o 50 p.b. Wprawdzie centralna ścieżka projekcji zakłada niższy wzrost PKB, niż się tego spodziewa rząd – bo na poziomie 1,3 proc. w 2013 r. i utrwalenia się inflacji na poziomie zbliżonym do 1,5 proc. – to oczekiwania dalszej obniżki stóp procentowych, które mogłyby negatywnie wpływać na złotego, mogłyby się pojawić dopiero w sytuacji wzrostu prawdopodobieństwa spadku wskaźnika CPI poniżej poziomu 1 proc. Dane nt. inflacji za luty, które poznamy w najbliższy czwartek, raczej nie dadzą podstaw do stawiania tego typu scenariuszy.

Nastroje rynkowe ustabilizowały się po emocjonującej końcówce poprzedniego tygodnia, a pesymistyczne informacje z Chin i Włoch wywołały ograniczoną reakcję. Kurs EUR/USD powrócił powyżej 1,30 USD, a indeks S&P 500 zwyżkuje powyżej 1550 pkt.

W poniedziałek, już od wczesnych godzin porannych, obserwujemy wyprzedaż złotego względem głównych światowych walut. Deprecjacja polskiej waluty może mieć związek z nieznacznym wzrostem awersji do ryzyka, która pojawiła się po piątkowym obniżeniu ratingu Włoch oraz z wypowiedziami Ministra Finansów Jacka Rostowskiego.

Najsłabszą walutą w tym tygodniu był japoński jen, który stracił 2,7 proc. do dolara. Najlepiej radził sobie dolar australijski. Eurodolar kończy tydzień poniżej 1,30, co jest skutkiem dobrych danych z amerykańskiego rynku pracy.

Za nami bardzo ciekawy tydzień na rynkach finansowych. Był to tydzień banków centralnych – ostatnie posiedzenie pod wodzą obecnego jeszcze prezesa Banku Japonii, spora niepewność przed decyzją Banku Anglii oraz jak zwykle ciekawa konferencja po posiedzeniu EBC. Jednak na rynku złotego tematem numer jeden była decyzja RPP. Obniżka stóp procentowych o 50 bp zaszkodziła notowaniom złotego tylko na chwilę.

Bank Anglii i EBC nie zaskoczyły inwestorów, lecz wypowiedź Mario Draghiego zawierała kilka ciekawych punktów, które przykuły uwagę rynków. Od dna zdołało odbić się euro, podczas gdy na rynkach akcji sesja przebiegała w neutralnej atmosferze.

Niezależnie od faktu obniżki prognozy wzrostu gospodarczego dla strefy euro do -0,5 proc. w 2013 r., wspólna waluta poszła w czwartek wyraźnie w górę. To wynik słów szefa Europejskiego Banku Centralnego, który podczas konferencji prasowej rozwiał nadzieje, co do możliwych obniżek stóp procentowych w tym roku – a takowe spekulacje pojawiały się wcześniej.

Czwartek oznaczał kolejną sesję stabilizacji na rynkach z niezłymi danymi z USA w tle. Cieniem na nich kładzie się jednak rewizja dynamiki PKB za IV kwartał oraz nikłych szans na uniknięcie cięć wydatków, wchodzących w życie od jutra.

Złoty jest dziś stabilny względem głównych światowych walut. Traci bardzo nieznacznie względem dolara, franka i funta, a lekko zyskuje do euro. Po zamieszaniu spowodowanym wynikami wyborów we Włoszech, nastroje zostały poprawione przez aukcję włoskiego długu oraz przez wystąpienia Bena Bernanke i Mario Draghiego.

Poranny handel na rynku złotego przynosi stabilizacje kwotowań polskiej waluty po wczorajszej podwyższonej zmienności. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1570 PLN za euro, 3,1815 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4268 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu pozostają powyżej poziomu 4,00 proc. wynosząc aktualnie 4,067 proc. w przypadku obligacji 10-letnich.

Nieobecność Amerykanów oraz pusty kalendarz makro przełożyły się na niższą aktywność na rynkach. Mimo to, uwagę zwracają mocniejsze niż ostatnio warszawskie indeksy.

Po piątkowym odczycie inflacyjnym, który doprowadził do osłabienia złotego, dziś obserwujemy stabilizację notowań wobec głównych walut. Mała zmienność nie tylko na polskim, ale także na światowym rynku wynika z braku inwestorów ze Stanów Zjednoczonych. W USA jest dziś Dzień Prezydenta i instytucje finansowe oraz giełda są zamknięte.

Słowa członka ECB (Constancio), iż bank centralny jest technicznie gotowy do wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej, tylko zwiększyły presję na spadki wspólnej waluty. Ciekawe w tym względzie będzie jutrzejsze wystąpienie Mario Draghiego (szefa ECB), które zaplanowano przed południem.

W czwartek złoty traci na wartości względem wszystkich głównych walut, a najwięcej do amerykańskiego dolara, osiągając poziomy ostatnio obserwowane w drugiej połowie stycznia. Dziś największy wpływ na szeroki rynek miały odczyty PKB z eurolandu, a z kraju na złotego wpływać mogły słowa premiera Donalda Tuska.

Obserwacja poniedziałkowych notowań może pomału utwierdzać w słuszności koncepcji, iż w przypadku wspólnej waluty mamy do czynienia z tzw. lustrzanym odbiciem - o ile wcześniej inwestorzy polowali na dołki, licząc na korzystne załapanie się do szybko jadącego w gorę pociągu, o tyle teraz sytuacja jest dokładnie odwrotna. Duży kapitał zdaje się wykorzystywać każde odbicie wspólnej waluty do jej sprzedaży. Kluczowe jest też do, iż mamy coraz wyraźniejsze sygnały siły amerykańskiego dolara.

W światowych mediach coraz częściej pojawiają się doniesienia o trwającej w najlepsze wojnie walutowej. W zeszłym tygodniu Prezydent Francji Francois Hollande stwierdził, że strefa euro powinna przystąpić do tej rywalizacji, mającej na celu deprecjację wspólnej waluty.

Czy można w jakimś stopniu powiązać ze sobą dwa zdania, które padły na dzisiejszej konferencji prasowej szefa Europejskiego Banku Centralnego? Jak najbardziej tak. Pierwsze opisuje kurs wspólnej waluty, który zdaniem Mario Draghiego powinien odzwierciedlać fundamenty makroekonomiczne.

Dziś obserwujemy ciekawe zjawisko. Mianowicie złoty traci zdecydowanie do dolara, a jest stabilny do euro. Żeby zrozumieć dlaczego tak się dzieje, musimy spojrzeć na szeroki rynek. Dokładnie na główną parę walutową EURUSD. To od niej w ostatnim czasie zależą notowania złotego i również przez ruchy na eurodolarze powstają powyższe rozbieżności.

Pierwsze oszacowanie dynamiki amerykańskiego PKB okazało się znacznie gorsze od oczekiwań, lecz jak to często bywa, diabeł tkwi w szczegółach. Na rynkach obserwowane jest dalsze umocnienie euro do dolara, spadek poniżej 2500 pkt przez WIG20 oraz dalszą walkę o 1500 pkt w przypadku S&P 500.