Tylko garnitur z logo może być kosztem

Fiskus nie zgadza się z argumentami przedsiębiorców, że ponoszone przez nich wydatki na ubranie, które noszą podczas spotkań z klientami, służą uzyskaniu przychodów. Takie negatywne stanowisko zawiera m.in. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 7 sierpnia 2014 r. (IPPB1/415-763/14-2/AM). Z pytaniem zwrócił się podatnik, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii ?i związanego z nią doradztwa technicznego. Świadczy usługi inspektorskie, koordynacyjne, konsultingowe, pomiarowe, projektowe. Wnioskodawca wyjaśnił, że jego działalność wiąże się z częstymi spotkaniami z inwestorami i klientami, ?a to wymaga od niego odpowiedniego ubioru, którym zazwyczaj jest garnitur i związane z nim dodatki. Zapytał, czy w związku z tym może odliczyć wydatki na zakup trzech garniturów, koszul, krawatów oraz pary butów. Argumentował, że zakup tych artykułów może zwiększyć jego wiarygodność ?i zaufanie w kontaktach z klientami, co może przyczynić się do zwiększenia przychodów firmy. Z kolei art.
23 ustawy o PIT, który zawiera katalog wydatków nieuznawanych za koszty, nie wymienia ubrań.

Fiskus się nie zgodził

Organ podatkowy stwierdził jednak, że mężczyzna nie może odliczyć kosztów zakupu garnituru, koszuli, krawatu i obuwia, gdyż są to wydatki ?o charakterze osobistym. Przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

- ?zostały poniesione przez podatnika,

- ?pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,

- ?ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

- ?nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z interpretacją wydatki na ubiór tylko wtedy mogą być kosztem, gdy ten ubiór utraci charakter osobisty, np. poprzez trwałe opatrzenie zakupionej odzieży cechami charakterystycznymi logo reprezentowanej przez wnioskodawcę firmy.

Fiskus nie wykluczy z kosztów wydatków na ubiór, gdy nie będzie on wykorzystywany na osobiste potrzeby

Organ stwierdził, że uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej nie zależy od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd jest niezbędny także w wielu innych zawodach. Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają odpowiedniego wyglądu zarówno od przedsiębiorców, jak też np. od nauczycieli, urzędników czy prawników. Wprawdzie wydatki na ubranie nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu, jednak nie stanowi to wystarczającej przesłanki do ich odliczenia. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać tylko z nałożonego na przedsiębiorcę prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży czy też obuwia. Ponadto rzeczy musiałyby utracić charakter osobisty przez dostosowanie ich do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Inaczej fiskus traktuje zakup ubrań, które są oznaczone logo firmy, co potwierdza interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi ?z 19 sierpnia 2014 r. (IPTPB1/?415-285/14-2/AP).

Musi się jednoznacznie kojarzyć

Sprawa dotyczyła podatnika, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowych ?i konsultingowych. Planuje podpisać umowę z kancelarią prawniczą, na podstawie której będzie wykonywał określone ?w umowie czynności polegające na pracy biurowej, spotkaniach z kontrahentami kancelarii lub przyszłymi kontrahentami. Kancelaria prawnicza wymaga od niego noszenia stroju służbowego, który z jednej strony będzie elegancki i schludny, ?a z drugiej strony będzie się klientom jednoznacznie kojarzył z działalnością gospodarczą prowadzoną przez wnioskodawcę.

Podatnik zwrócił się o interpretację, gdyż zamierzał odliczyć wydatki na zakup takiego stroju służbowego o charakterze biznesowym, jak garnitury, marynarki, spodnie, krawat oraz koszula. W celu jeszcze wyraźniejszej identyfikacji swojej firmy chciałby umieścić logo firmy na stójce marynarek od garnituru oraz na poszetkach trwale związanych z marynarkami. Dodatkowo na krawatach i koszulach chciałby naszyć pojedyncze monogramy. Jak argumentował, zakup takiego stroju wraz ze stałym oznaczeniem firmy daje mu możliwość pozyskania klientów oraz spowoduje, że firma stanie się bardziej rozpoznawalna dzięki dodatkowej reklamie. Ma nadzieję, że wzrost zainteresowania przełoży się na zwiększenie jego dochodów.

W tym przypadku organ podatkowy zgodził się na odliczenie wydatków na ubranie, gdyż będzie ono posiadać cechy charakterystyczne, które uniemożliwiają wykorzystanie go do celów prywatnych.

Oznaczenia nie można przypiąć

Przedsiębiorcy muszą jednak pamiętać, że fiskus pozwala na odliczenie tylko w przypadku, gdy logo jest do garnituru trwale przyszyte, a nie jedynie przypięte, o czym mówi interpretacja Izby Skarbowej ?w Poznaniu z 18 lipca 2013 r. (ILPB1/415-457/13-3/IM).

Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie marketingu sieciowego. Działalność ta polega na sprzedaży bezpośredniej konsumentom w różnych miejscach poza siecią sklepową oraz na budowaniu osobistych struktur współpracowników, za co wnioskodawca otrzymuje dodatkowe prowizje. Wnioskodawca ma zamiar kupić garnitur, do którego będzie przypięty znaczek lub na którym będzie wyszyte logo firmy, której strukturę sprzedaży buduje. Podobne garnitury będą mieli wszyscy współpracownicy. Taki strój będzie wymagany przy kontaktach z kontrahentami lub potencjalnymi współpracownikami.

Organ podatkowy podkreślił w odpowiedzi, że kosztem uzyskania przychodu może być tylko zakup garnituru, na którym zostanie wyszyte logo firmy. Nie można odliczyć wydatków na ubranie, jeśli jedynym elementem oznakowania firmy będzie przypinany znaczek z jej logo.

Stroje dla pracowników

Podobne zasady obowiązują podatników CIT, którzy kupują ubrania dla swoich pracowników, co potwierdza interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu ?z 7 stycznia 2010 r. (ILPB3/423-931/09-4/AO). Z pytaniem zwróciła się spółka, która prowadzi hotel wraz z restauracjami. Dla pracowników kupuje stroje służbowe, do których zalicza się: garnitur, garsonkę, koszulę lub bluzkę, buty, spodnie lub spódnicę, marynarkę lub kamizelkę, muszkę, krawat, apaszkę. Regulamin pracy określa dopuszczalną kolorystykę stroju. Garnitury ?i koszula są oznaczone logo firmy. Pracownikom hotelu i restauracji nie wolno używać ubioru służbowego poza miejscem pracy, w szczególności dla potrzeb osobistych.

Organ podatkowy uznał, że spółka może odliczyć koszty tego ubioru. Z opisu sprawy wynika bowiem, że wydatki poniesione na jego nabycie mają pośredni związek z prowadzoną przez spółkę działalnością. Przypomniał, że do kosztów pośrednich zalicza się te inwestycje, które nie mają bezpośrednio odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku, to stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.