Wolimy się uczyć niż pracować

W badaniu określano w jakim wieku, przynajmniej połowa danego rocznika trafiła już na rynek pracy. W 2007 roku przynajmniej co drugi Polak pracował w wieku 22 lat. Średnia dla Unii Europejskiej jest dwa lata niższa.

Najszybciej do pracy garną się Duńczycy. Co drugi 15-latek trafił już na tamtejszy rynek pracy. Holendrzy zaczynają karierę zawodową rok później, a Austriacy i Brytyjczycy - dwa lata później.

Co ciekawe we wszystkich tych krajach, w stosunku do roku 2000, młodzi ludzie zaczynali pracę w tym samym wieku lub wcześniej.

Z kolei Polacy startują do pracy o rok później, porównując sytuację do roku 2000.

Z badań wynika, że w trzecim kwartale 2009 roku, zaledwie 35 proc. Polaków w wieku 15 - 24 lat było aktywnych zawodowo. Dla porównania w Holandii - 75 proc.

Nie pracujemy bo się uczymy, czy uczymy się bo nie mamy pracy? Dane Eurostatu potwierdzają, że wydłużający się czas nauki jest jednym z podstawowych powodów późnego wkraczania na rynek pracy.

Teoretycznie w Polsce obowiązkowe jest ukończenie gimnazjum (obowiązek szkolny), jednak przymus nauki określa, że młody człowiek musi się uczyć do 18 roku życia. Jeśli więc ukończymy gimnazjum planowo tzn. w wieku 16 lat, musimy jeszcze przez dwa lata uczęszczać do jakiejś szkoły. Według danych statystycznych, w dwa lata po zakończeniu obowiązku szkolnego, aż 93,6 proc. młodych Polaków kontynuowało naukę. Większość uczących się nie idzie do pracy, nawet jeśli charakter nauczania tego nie wyklucza.

Może więc aż tak bardzo nam się do tej pracy nie spieszy?
- Jak już się zacznie pracować, to aż do emerytury się nie przestanie. Skoro rodzice sami przekonują, żebym się poświęcił nauce i korzystał z młodości, dziwne by było, żebym pchał się do pracy - mówi 20-letni Marcin, student z Warszawy.
Marcin ma pełne poparcie rodziców.
- Bez wyższych studiów i tak nie dostanie dobrej pracy - mówi jego mama Ewa Olszewska. - Dopóki stać nas na to, by go utrzymać jestem zdania, że powinien korzystać z wolności. Oczywiście nie do końca życia, ale do skończenia studiów zdecydowanie tak.

Dzieci nie powinny pracować

Według badań CBOS przeprowadzonych w 2009 roku - zdaniem dorosłych - dzieci pracować nie powinny. Nikt nie pytał oczywiście, czy nastolatki powinny tyrać w kopalniach, tylko czy jest akceptacja społeczna, by podejmowali oni pracę wakacyjną. Aż 95 proc. badanych było zdecydowanie przeciwnych pracy uczniów szkół podstawowych, około 14 proc. sprzeciwiało się podejmowaniu zatrudnienia przez młodzież w wieku 13 - 15 lat, a 11 proc. nie zgadzało się na pracę 16 - 19-latków.

Być może na opinie dorosłych wpłynęła też kiepska sytuacja na rynku pracy. Młodzież szukająca pracy mogła być traktowana jako zagrożenie.

Warto dodać, że latem 2008 roku pracę podjęło aż 41 proc. uczniów w wieku 16 - 19 lat, 20 proc. gimnazjalistów i 12 proc. dzieci ze szkół podstawowych. Jednak rok 2008 był wyjątkiem, zarówno wcześniej jak i później statystyki były wyraźnie niższe.

Nie ma pracy

Ostatnie lata nie są dla młodych Polaków zbyt tłuste, a szansa na znalezienie dobrej pracy - niewielka. Młody Polak jest ambitny i leniwy jednocześnie. Roszczeniowość jest naszą cechą narodową, a wynagrodzenie w wysokości 1000 zł - mało pociągające. Szczególnie, że większość młodych absolwentów ma ukończone jakieś szkoły wyższe (bardzo rożne) lub kursy i szuka zatrudnienia "na miarę" swoich umiejętności i finansowych oczekiwań.

Absurd polega na tym, że nie tylko młodzi ludzie mają wysokie oczekiwania. Również pracodawcy, chcą dostać dużo, za małe pieniądze. Kandydat powinien być nie tylko wykształcony i posiadać określone umiejętności, ale jednocześnie musi być młody i doświadczony. Może więc praca w wakacje, czy pół etatu podczas studiów to dobre rozwiązanie na przełamanie tego impasu. Bo choć wielu pracodawców faktycznie proponuje głodowe wynagrodzenia, to przez ten etap przechodzą niemal wszyscy. Lepiej mieć go za sobą, zanim na dobre wkroczymy w dorosłe życie.

AD