Lata 60.
W latach 50. i 60. XX wieku zakazany był, i z początku restrykcyjnie karany, wszelki obrót dewizami. Od 1 stycznia 1960 roku waluty, które ludzie przetrzymali sprzed wojny, albo które przywieźli wracając z Zachodu - skupował państwowy bank, wydając specjalne bony zamiast dolarów. Bony PeKaO, czyli tzw. polskie dolary, służyły tak naprawdę jako mechanizm drenażu zasobów dewizowych obywateli PRL.
Bonami tymi można było płacić wyłącznie w sklepach banku Pekao (później przekształconych w sklepy Przedsiębiorstwa Eksportu Wewnętrznego PEWEX). Drugą siecią sklepów była Baltona, przeznaczona dla marynarzy i rybaków, emitująca nieco inną wersję bonów dolarowych. W obu tych sieciach można było za walutę bądź za bony kupić najbardziej poszukiwane towary, zarówno importowane, jak i krajowe.
W latach sześćdziesiątych bony (i dolary na czarnym rynku) kupić można było za 70-80 zł.