Zatrzymanie na wsparciu Fibonacciego

Stronie popytowej udało się jak wiadomo zainicjować w poniedziałek ruch cenowy, który stanowił odreagowanie piątkowej przeceny.

Tym samym wcześniejsze zanegowanie stosunkowo istotnej bariery popytowej: 2381 – 2385 pkt (mam tutaj na myśli poranną fazę poniedziałkowej sesji) nie doprowadziło w konsekwencji do konfrontacji w rejonie dużo istotniejszego obszaru wsparcia: 2352 – 2356 pkt.

Niestety wspomniana fala wzrostowa wytraciła wczoraj swój impet w okolicy wewnętrznej linii trendu (wskazana linia została skonstruowana na bazie wykresu intradayowego). Bykom udało się także naruszyć krótkoterminową strefę oporu Fibonacciego, w której koncentrowały się dwa zniesienia: 38.2% i 61.8%.

Ten nieudany atak, jak to często bywa w takich sytuacjach, zmobilizował do działania obóz przeciwnika. Trzeba jednak obiektywnie przyznać, że początkowa faza ruchu korygującego nie wyglądała na dobrze przygotowaną akcję. Wydawało się, że spadki są jedynie automatyczną reakcją kontraktów na pogarszającą się z każdą chwilą sytuację na rynkach zewnętrznych. Ostatecznie jednak niedźwiedzie zdołały wykreować silny ruch cenowy, który wytracił swój impet dopiero w rejonie znanej nam już strefy wsparcia Fibonacciego: 2352 – 2356 pkt.

Zamknięcie wrześniowej serii kontraktów uplasowało się na poziomie: 2371 pkt. Stanowiło to spadek wartości FW20U10 w stosunku do poniedziałkowej ceny odniesienia wynoszący 0.59%.

Strefa: 2352 – 2356 pkt rzeczywiście odegrała wczoraj stosunkowo istotną rolę, gdyż właśnie tutaj fala spadkowa wytraciła swój impet. Warto przypomnieć, że kilka punktów ponad poziomem 2356 pkt (wspominałem o tym w swoich komentarzach online) koncentrowały się również projekcje niewielkiej formacji ABCD, spełniającej zależność: 0.618AB = CD. Z załączonego wykresu wynika, iż w wymienionym rejonie cenowym przebiegała także zielona median line, choć ostatecznie doszło do jej niewielkiego naruszenia. Nie zmienia to jednak faktu, że wspomniany zakres: 2352 – 2356 pkt nadal powinien pełnić na wykresie kontraktów rolę zapory popytowej.

Intradayowym oporem (nie został pokazany na wykresie) jest natomiast wąski obszar cenowy: 2382 – 2384 pkt (również eksponowałem jego znaczenie we wczorajszych opracowaniach). Strefa jest istotna (choć musimy pamiętać, że została zbudowana jedynie na bazie bieżącego impulsu spadkowego), gdyż między innymi koncentrują się tutaj dwa zniesienia wewnętrzne: 38.2% i 61.8%. Biorąc pod uwagę przebieg wczorajszej sesji za oceanem (indeks S&P500 wzrósł o ponad 1%) wydaje się, że już w porannej fazie notowań dojdzie do przełamania: 2382 – 2384 pkt. Co prawda wczoraj również doszło w przedpołudniowej fazie handlu do naruszenia analogicznej strefy zbudowanej na bazie w/w zniesień, jednak wygenerowany w ten sposób sygnał został szybko zanegowany. Tak czy inaczej zwróciłbym obecnie uwagę na przedział: 2382 – 2384 pkt, który po przełamaniu powinien przeobrazić się w zaporę popytową.

Jeśli zatem nie doszłoby do spełnienia powyższego warunku (czyli wspomniany zakres zostałby jedynie naruszony), ponownie otrzymalibyśmy wówczas wstępny sygnał wyczerpywania się presji popytowej. Co prawda na bazie takiego wskazania nie podejmowałbym na razie żadnych działań transakcyjnych, niemniej warto byłoby wówczas z uwagą przyglądać się dalszemu rozwojowi sytuacji (o konsekwencjach związanych z ewentualnym przełamaniem strefy: 2352 – 2356 pkt i formacji ABCD spełniającej zależność: AB = CD napiszę nieco więcej w opracowaniach online).

Na zakończenie warto nadmienić, że w kontekście barier podażowych niewiele zmieniło się na wykresie. Nadal zatem istotną rolę powinien pełnić tutaj poziom wytyczony na bazie czerwcowego szczytu. Kluczowa bariera cenowa Fibonacciego plasuje się jednak w rejonie: 2447 – 2453 pkt. Tak jak sugerowałem w swoim wczorajszym komentarzu porannym, w dalszym ciągu traktowałbym ją jako filtr cenowy dla czerwcowego szczytu. Dopiero zatem wybicie się kontraktów ponad poziom: 2453 pkt (proszę zwrócić uwagę, że przebiega tutaj także wiarygodna medina line) wygenerowałoby według mnie silny sygnał techniczny. Osobiście mam wątpliwości, czy kupujących stać jest obecnie na to, by zainicjować aż tak silny ruch cenowy.

Nadal jednak obowiązuje krótkoterminowy sygnał kupna (nie doszło bowiem wczoraj do zanegowania: 2352 – 2356 pkt), zatem to popyt – biorąc pod uwagę układ techniczny wykresu – powinien teoretycznie wykazywać się obecnie większą inwencją. Ta sytuacji zmieni się jednak, jeśli naporu podaży nie utrzyma znany nam już przedział cenowy: 2352 – 2356 pkt.

Paweł Danielewicz
Analityk Techniczny

| Dane prezentowane w niniejszym raporcie zostały uzyskane lub zaczerpnięte ze źródeł uznanych przez DM BZ WBK S.A. za wiarygodne, jednakże DM BZ WBK S.A. nie może zagwarantować ich dokładności i pełności. Niniejsze opracowanie i zawarte w nim komentarze są wyrazem wiedzy oraz poglądów autora i nie powinny być inaczej interpretowane. Dom Maklerski BZ WBK S.A. nie ponosi odpowiedzialności za szkody poniesione w wyniku decyzji podjętych na postawie informacji i opinii zawartych w niniejszym opracowaniu. Powielanie bądź publikowanie niniejszego opracowania lub jego części bez pisemnej zgody DM BZ WBK S.A. jest zabronione. |
| --- |