Byki nabrały energii

Poniedziałkowa sesja po części wyjaśniła sytuację – wsparcie ponownie zostało obronione, ale też ponownie sposób tej obrony pozostawia wiele do życzenia w kontekście siły rynkowych byków. Praktycznie cały dzisiejszy handel ograniczył się do dwóch szarpanych wzrostów i długiej stabilizacji pomiędzy nimi.

Poniedziałkowa sesja mimo swojego ogólnego spokoju miała jednak dwie gwiazdy. Zaskakujące były zachowania Tauronu i PZU. Po dwóch miesiącach od debiutu w końcu obudził się Tauron. Akcje tego energetycznego giganta momentami zyskiwały prawie 5 proc. i chyba jedynym uzasadnieniem dla takiego wzrostu wydają się ogłoszone w piątek i dziś rekomendacje dla waloru, które są kilkanaście procent powyżej bieżącej wyceny. Rynek ewidentnie zauroczył się „koniecznością” dalszych wzrostów, co może nie najlepiej o nim świadczy, ale przynajmniej stwarza możliwość wyjścia z inwestycji dla drobnych graczy. Drugim zaskoczeniem dnia było zachowanie się akcji PZU. Walory były dziś już notowane po odcięciu dywidendy, ale jak widać ani odrobinę nie zmniejszyło to zainteresowania graczy tą spółką, a solidny trzyprocentowy wzrost przywrócił wycenę do stanu sprzed dywidendy.

Początek tygodnia nie zachwycał danymi makro. Jedynymi informacjami były indeksy PMI dla Niemiec i dla całej strefy euro opisujące sytuację w przemyśle i sektorze usług. Interpretacja danych była dla rynków o tyle trudna, że zarówno niemiecki przemysł jak i cała europejska produkcja wypadła gorzej od oczekiwań, ale już w segmencie usług oba odczyty był wyżej od prognoz. Na skutek takich rozbieżności europejskie parkiety nie zanotowały żadnych zmian, ale patrząc na dane obiektywnie wydaje się, że gospodarka radzi sobie dobrze, chociaż już nie rozwija się w tempie w jakim życzyliby sobie tego inwestorzy. Jest na tyle dobrze by się rozwijać, ale nie na tyle by mówić o silnych fundamentach pod dalszą hossę.

Kiedy po pierwszej godzinie handlu WIG20 został na siłę przy małych obrotach odepchnięty od poziomu 2440 pkt. na rynek wkroczył największy wakacyjny gracz, czyli marazm i dzięki temu kolejne 6 godzin dłużyło się w nieskończoność. Dopiero w samej końcówce zwyżkujące amerykańskie rynki skłoniły popyt do drugiego uderzenia, dzięki któremu nasz rynek na zamknięciu był jednym z najsilniejszy w Europie. Nie ma jednak co świętować z tego powodu, ponieważ nadal tkwimy w wąskiej konsolidacji, z której wyjście będzie całkowicie niezależne od nas, a od globalnych nastrojów.

Paweł Cymcyk
Analityk
Makler Papierów Wartościowych
A-Z Finanse