Pod znakiem niewielkiej zmienności

Znalazło to swoje odzwierciedlenie w postaci impulsu cenowego, który zaczął zmierzać w kierunku kluczowego węzła podażowego: 2514 – 2518 pkt. Jak wiadomo to właśnie piątkowa, nieudana próba sforsowana tej przeszkody stała się elementem wprowadzającym sporo niepewności. Dopiero bowiem skuteczny atak popytu doprowadzający do przełamania tej zapory mógłby zostać zinterpretowany jako przejaw siły i determinacji byków.

Niestety w przedpołudniowej fazie wczorajszego handlu nic takiego się nie wydarzyło. Poranna inicjatywa kupujących błyskawicznie wytraciła bowiem swój impet, po czym na FW20H13 zaczął rozwijać się trend boczny. Identycznie zatem jak dzień wcześniej, sesja przerodziła się dość szybko w pozbawione emocji widowisko.

W tym kontekście warto jednak nadmienić, że również popyt na wiodących rynkach Eurolandu zachowywał się niezwykle pasywnie. Jedyna różnica polegała na tym, że przykładowo ruch boczny na niemieckim DAX-ie rozwijał się w rejonie kluczowej zapory podażowej, w pobliżu ostatniego rekordu hossy, a kontrakty na WIG20 dryfowały mniej więcej 6% poniżej styczniowego szczytu.

W popołudniowej fazie handlu nadal na rynku panował spokój. Żadna ze stron nie była zatem w stanie zainicjować ruchu cenowego, który przerwałby ten marazm. W efekcie zamknięcie FW20H13 wypadło na poziomie 2484 pkt., czyli jeden punkt poniżej poniedziałkowej ceny odniesienia.

Trzeba obiektywnie przyznać, że układ techniczny wykresu nie uległ zmianie. Pierwszym niepokojącym sygnałem byłoby bowiem przełamanie znanej nam już zapory popytowej: 2467 – 2470 pkt. Co prawda wygenerowanego w ten sposób wskazania nie traktowałbym jeszcze w kategoriach całkowitej porażki byków, niemniej jednak wzrosłoby wówczas zagrożenie, że ubiegłotygodniowa inicjatywa kupujących była jedynie spontanicznym i mało perspektywicznym zjawiskiem.

Warto bowiem podkreślić, że w takim przypadku na wykresie intradayowym doszłoby także do przełamania linii szyi niewielkiej formacji głowy z ramionami (szczegóły w moim pierwszym opracowaniu online). Z kolei z załączonego wykresu wynika, że kontrakty znalazłyby się wówczas poniżej przełamanej wcześniej linii kanału trendowego, a także dolnej linii niewielkiego (widocznego na wykresie) kanału cenowego (kolor szary).

Ta okoliczność, w powiązaniu z przełamaniem strefy: 2467 – 2470 pkt., rzeczywiście mogłaby stać się argumentem przemawiającym już na korzyść podaży. Z drugiej jednak strony intuicyjnie czujemy, że znaczenie tych sygnałów nie byłoby pomimo wszystko tak duże. Często również w okresie poprzedzającym wygasanie danej serii kontraktów rynek zachowuje się w dość specyficzny sposób, z czym w tej chwili mamy tak naprawdę do czynienia (niewielka zmienność wynikająca z niewielkiej aktywności inwestorów). Rozsądniej byłoby zatem przeczekać po prostu ten okres, nie angażując się za bardzo w trading. Podsumowując, popyt po swoich ostatnich (zeszłotygodniowych) akcjach nadal zachowuje jeszcze przewagę techniczną, ale ta okoliczność nie staje się czynnikiem implikującym kolejny ruch cenowy. Wręcz przeciwnie, wzrasta zagrożenie przełamania lokalnej strefy wsparcia: 2467 – 2470 pkt., co wpłynęłoby negatywnie na krótkoterminowy obraz techniczny rynku. Nie można wykluczyć, że podaż zaczęłaby wówczas z nieco większym
zaangażowaniem kreować wydarzenia na rynku.

Paweł Danielewicz
analityk techniczny
DM BZ WBK

| Dane prezentowane w niniejszym raporcie zostały uzyskane lub zaczerpnięte ze źródeł uznanych przez DM BZ WBK S.A. za wiarygodne, jednakże DM BZ WBK S.A. nie może zagwarantować ich dokładności i pełności. Niniejsze opracowanie i zawarte w nim komentarze są wyrazem wiedzy oraz poglądów autora i nie powinny być inaczej interpretowane. Dom Maklerski BZ WBK S.A. nie ponosi odpowiedzialności za szkody poniesione w wyniku decyzji podjętych na postawie informacji i opinii zawartych w niniejszym opracowaniu. Powielanie bądź publikowanie niniejszego opracowania lub jego części bez pisemnej zgody DM BZ WBK S.A. jest zabronione. |
| --- |