Polski menedżer pod lupą
Wyniki trzeciej edycji raportu Polski Menedżer 2010 pokazały, że prawie połowa przebadanych menedżerów (46%) deklaruje, że pracuje na poziomie 70-80% swojej efektywności
Czy niepewność i spowolnienie na rynku pracy miały wpływ na postawy menedżerów? Jaki jest Polski Menedżer 2010 roku?
Jakie kwalifikacje są w cenie?
Zdecydowana większość badanych, bo aż 302 menedżerów uznało, że najważniejszą i najbardziej niezbędną cechą jest umiejętność zarządzania ludźmi. Kluczowe do skutecznego wykonywania obowiązków menedżerskich są również specyficzne cechy interpersonalne, na co wskazywało 273 badanych. Kolejnymi cechami najlepszych menedżerów zdaniem badanych są kreatywność (niezbędna – 233 odpowiedzi , potrzebna 130 - odpowiedzi), elastyczne podejście do problemu (niezbędna 221, potrzebna 127), obiektywność (niezbędna 153, potrzebna 161) i doświadczenie (niezbędna 125, potrzebna 176).
Sami menedżerowie wskazali, że najlepsi spośród nich kierują swoim zespołem w sposób demokratyczny, wykorzystując talenty i potencjały wszystkich członków zespołu. Menedżerowie, którzy stosują autorytarny styl zarządzania, aczkolwiek skuteczni w realizacji postawionych im celów, nie potrafią zbudować silnego i trwałego zespołu przynoszącego oczekiwane efekty w dłuższym przedziale czasu. Umiejętność zarządzania ludźmi jest najważniejszą kompetencją, jaką powinien posiadać każdy menedżer skutecznie realizujący swoje zadania. Lider taki działa wraz z zespołem, bazując na talentach i umiejętnościach swoich podwładnych oraz realizuje postawione przed nim zadania. Sam wskazuje jedynie kierunek działań i nadzoruje przebieg całego procesu, zostawiając swoim współpracownikom możliwość wyboru drogi i środków do ich realizacji – powiedziała Anna Wilk socjolog z Uniwersytetu Wrocławskiego, ekspert Talent Club. Menedżerowie to osoby kreatywne i elastyczne, nie bojące się nowych wyzwań i zmian otoczenia.
Sukces ma wiele twarzy
Według polskich menedżerów niezmiennie od dwóch lat najważniejszym synonimem sukcesu zawodowego jest szacunek wśród kontrahentów (średnia 4,76) oraz podwładnych (4,76). Równie ważne okazały się przyznane nagrody, wyróżnienia, uznanie przełożonych (3,84), a także cytowanie w prasie biznesowej (3,75). Zdecydowanie mniejszym uznaniem respondentów cieszyły się materialne odpowiedniki sukcesu jak gabinet na najwyższym piętrze biurowca (1,84), czy korporacyjna karta kredytowa (2,34). Z kolei za najważniejsze synonimy sukcesu w życiu prywatnym menedżerowie uznali posiadanie luksusowego samochodu (2,69), a także zegarka prestiżowej marki (2,68). Respondenci badania zwrócili również uwagę na zupełnie inne wartości, które charakteryzują człowieka sukcesu. Były to przede wszystkim: szczęśliwa rodzina, poczucie spełnienia, radość z bycia z najbliższymi czy czas na własny samorozwój.
Co zmotywuje menedżera?
Menedżerowie, którzy wzięli udział w badaniu nie zawsze byli pracowici i sumienni. Niespełna połowa badanych (46%) oceniła swoją efektywność w pracy na poziomie 70 - 80%, a jedynie 18% menedżerów deklaruje, że pracuje ze 100% efektywnością. Mimo tak wysoko deklarowanej efektywności w pracy są oni skłonni pracować jeszcze ciężej w zamian za wyższe wynagrodzenie. Wyższe gratyfikacje finansowe zmobilizowałyby do jeszcze cięższej pracy 88% badanych (62% tak, 26% raczej tak). Jedynie 7% (3% nie, 4% raczej nie) nie zwiększyłoby swojej efektywności. Menedżerowie nie czują się więc wystarczająco wynagradzani za swoją pracę i nie angażują się należycie w jej wykonanie.
Ile zatem musiały by wzrosnąć zarobki, żeby były akceptowalne dla menedżera i adekwatne do efektywności i jakości wykonywanej pracy?
Ogólnie 73% badanych określiło swoje oczekiwania płacowe jako maksymalnie o połowę większe. Wzrostu wynagrodzenia o połowę oczekuje co czwarty menedżer. Dokładnie podwojenia swojej wypłaty oczekuje aż 9% badanych. 8% respondentów uznało, że ich zarobki powinny wzrosnąć o ponad 100%, a jedynie 4% badanych stwierdziło, że ich zarobki nie powinny ulegać zmianie.