Pracoholik: pracuje długo i tłumi lęki
Ludzie są pracoholikami tylko wówczas, gdy nie dość, że pracują długo, ale także za pomocą pracy tłumią lęk i poczucie winy
Ludzie są pracoholikami tylko wówczas, gdy pracują długo i za pomocą pracy tłumią lęk i poczucie winy, jakich doznają, kiedy nie pracują. Hiszpańscy naukowcy potwierdzili przydatność nowej skali do mierzenia pracoholizmu.
- Uzależnienie od pracy to problem psychospołeczny, który posiada dwie główne cechy: pracowanie nadmierne i kompulsywne - wyjaśnia kierujący hiszpańskimi badaniami Mario Del Libano, cytowany przez serwis Eurekalert. Pracoholizm występuje z różnym natężeniem w różnych krajach. W Japonii jest ok. 20 proc. pracoholików, w Hiszpanii zaś cierpi nań ok. 12 proc. pracujących osób.
Jak tłumaczy Del Libano ludzie są pracoholikami tylko wówczas, gdy nie dość, że pracują długo, ale także za pomocą pracy tłumią lęk i poczucie winy, jakich doznają, kiedy nie pracują. Niepokojące objawy, które mogą świadczyć o pracoholizmie, to m.in. praca ponad 50 godzin tygodniowo, pełne poświęcenie pracy - nawet kosztem życia osobistego oraz budowanie poczucia własnej wartości w odniesieniu do pracy.
Znane są również czynniki ryzyka, które mogą doprowadzić do takiego problemu. Są wśród nich niepewność finansowa, obawa przed utratą pracy, strach przed szefostwem, ale także brak związków uczuciowych, których miejsce zastępuje zaangażowanie w pracę.
Do diagnozy i oceny pracoholizmu stosuje się kilka skal i kwestionariuszy. Hiszpańscy badacze potwierdzili przydatność skali DUWAS, opracowanej przez Holendrów. Jak podkreślają, jej wielką zaletą jest jej zwięzłość.
