Serinus liczy, że trafił na złoże ropy w odwiercie Winstar-12bis w Tunezji

"Odwiert osiągnął głębokość końcową 3.855 metrów. Obecność węglowodorów wstępnie potwierdziły obserwacje (fluorescencja) na pozyskanych rdzeniach i próbkach okruchowych, a w dalszej kolejności otworowe pomiary geofizyczne w odcinku niezarurowanym. Pierwsze analizy danych z elektrometrii otworowej, pełnośrednicowego rdzenia i zapisu parametrów wiercenia wskazują, że odwiert trafił na złoże ropy - o miąższości 79 metrów w formacjach Upper Hamra, Lower Hamra i El Atchane - znajdujące się ponad strefą przejściową ropa-woda, ciągnącą się przez niżej zalegające formacje w odwiercie. Średnia porowatość złoża wynosi 10%. Dodatkowa, 14-metrowa warstwa ropy została zidentyfikowana w strefie przejściowej, a metoda magnetycznego rezonansu jądrowego ponadto wykazała nieoczekiwaną obecność ruchomej ropy poniżej spągu strefy przejściowej" - czytamy w komunikacie.

Podkreślono, że niezbędne będą dalsze badania w celu określenia charakteru węglowodorów z tych niższych warstw. Odwiert jest uzbrajany, po czym urządzenie wiertnicze zostanie niezwłocznie przeniesione do lokalizacji Winstar-13 (WIN-13). Po przeniesieniu urządzenia wiertniczego, WIN-12bis zostanie poddany testom produkcyjnym.

"W trakcie wiercenia pobrano i wydobyto 23 metry rdzenia ze stref Azel i Upper Hamra na głębokości między 3.688-3.715 metrów, po czym kontynuowano prace wiertnicze do głębokości końcowej oraz przeprowadzono końcowe pomiary geofizyczne. Rdzenie wykazały fluorescencję, znamionującą obecność węglowodorów w warstwie Upper Hamra. W celu określenia miąższości oraz porowatości stref złoża, ze względu na niejednoznaczne charakterystyki formacji i płynów złożowych, niezbędne było przeprowadzenie szczegółowej analizy pertofizycznej. Analiza ta została ukończona 1 listopada 2014 r. i będzie aktualizowana oraz uszczegóławiana w oparciu o dane z testów produkcji i finalne wyniki analizy rdzenia. Oczekuje się, że przeprowadzenie całościowej analizy rdzenia zajmie do dwóch miesięcy" - podano również.

Zaznaczono jednocześnie, że pomiary geofizyczne są podobne do tych z odwiertów wcześniej realizowanych na polu Sabria i wskazują, że w odwiercie najlepiej wykształconą i zachowaną porowatością charakteryzuje się formacja Lower Hamra na głębokości między 3.728-3.760 metrów.

"Pomiary potwierdzają ponadto, że odwiert ten obejmuje w całości zachowane warstwy zbiornikowe Upper Hamra, Lower Hamra i El Atchane - inne odwierty zawierały warstwy Upper lub Lower Hamra w części lub w całości zerodowane. WIN-12bis został ponadto odwiercony w najwyższej pozycji strukturalnej formacji na polu Sabria, około 41 metrów wyżej niż odwiert Sabria-N3 - uznawany dotychczas za odwiercony w najwyższej pozycji strukturalnej tej formacji" - czytamy dalej.

Według spółki, na istnienie systemu spękań w Upper Hamra wskazywały skokowe zwiększenia prędkości mechanicznej wiercenia (tzw. drilling break)
oraz utrata cyrkulacji płuczki w trakcie rdzeniowania, co następnie zostało potwierdzone w zapisie pomiarów (tzw. imaging log).

"Odwiert został skrócony do głębokości 3.784 metrów i jest uzbrajany do testów wydobycia z niezarurowanym horyzontem produkcyjnym. Jak tylko urządzenie wiertnicze zostanie przeniesione, odwiert WIN-12bis będzie podłączony do niedawno zbudowanego rurociągu i dodany do produkcji obsługiwanej przez Centralną Stację Przesyłu Sabria. Testy będą prowadzone w trakcie wierceń i uzbrajania odwiertu WIN-13, którego wykonanie zajmie - wg oczekiwań - 73 dni. Jeśli uzyskane w testach dane produkcyjne i dotyczące ciśnienia wskażą na taką potrzebę, to urządzenie wiertnicze może zostać przeniesione z powrotem do lokalizacji WIN-12bis, aby wykonać odwiert kierunkowy" - podsumowała spółka.

Serinus to międzynarodowa spółka prowadząca poszukiwania ropy naftowej i gazu. Posiada zdywersyfikowane portfolio projektów na Ukrainie, w Brunei, Tunezji i Rumunii, profil ryzyka obejmujący działalność poszukiwawczą w Brunei i Rumunii oraz działalność wydobywczą na Ukrainie i w Tunezji.

(ISBnews)