Starsi pracownicy są dyskryminowani

Jak wynika z badań amerykańskiej grupy budownictwa społecznego Anchor, wiele młodych osób sądzi, że ludzie starsi powinni udawać się na emeryturę i zrobić na rynku pracy miejsce dla młodszych. Co piąty uczestnik badania uważa, że osoby starsze są mniej produktywne i wykonują pracę wolniej niż ich młodsi współpracownicy. 41% badanych jest zdania, że nie ma dostateczne dużo pracy, aby osoby starsze mogły kontynuować swoją zawodową ścieżkę, a 5% twierdzi, że tempo pracy ludzi starszych jest wolniejsze, dlatego powinni zarabiać mniej niż pozostali pracownicy. Zdaniem młodych starość zaczyna się od 62. roku życia.

Na polskim rynku pracy dominuje kult młodości, podczas gdy w Ameryce stawia się na "siwe włosy" – czyli na mądrość płynącą z wieku. Inna sprawa, że Amerykanie potrzebowali kilku dziesięcioleci, by odkryć na nowo potencjał tkwiący w pokoleniu 40+, 50+, a nawet 60+.

Jeszcze w latach 70. i 80. ubiegłego wieku w USA – tak jak dzisiaj w Polsce – ludzie młodzi, dynamiczni, żądni sukcesu zaczęli wygryzać swoich starszych kolegów. Jako menedżerowie byli bezwzględni, pozbywali się czterdziesto- czy pięćdziesięciolatków bez mrugnięcia okiem. Właściciele firm szybko jednak zrozumieli, że nie służy to dobrze ich biznesowi. Bo ambitni młodzieńcy zaczęli podejmować zbyt ryzykowne decyzje. Narażali swe firmy na wielomilionowe straty. W rezultacie korporacje otworzyły się na dopiero co zwolnionych „weteranów”. Lecz ich doświadczenie wykorzystały w inny sposób. Stawali się oni doradcami od tworzenia w zespole dobrej atmosfery, wyciszania emocji, komunikacji interpersonalnej. Przesunięto ich ze stanowisk operacyjnych na funkcje związane z konsultingiem, mentoringiem, coachingiem.
Jedno jest pewne - jednorodność wiekowa nie sprzyja rozwojowi firmy. Młodzi od starszych mogą się wiele nauczyć. Choć pod warunkiem, że osoby doświadczone, ze stażem są otwarte na nowe prądy, idee, metody.

ES/Mirosław Sikorski/JK