Ser koryciński swojski
Znak UE: Chronione oznaczenia geograficzne - w trakcie procedury rejestracyjnej
Pochodzenie: Podlasie
Miejscowa legenda głosi, że mieszkańcy Korycina nauczyli się produkcji serów od Szwajcarów, których zaciężne oddziały wojskowe zaangażowane były po polskiej stronie podczas potopu szwedzkiego. Niektórzy zostali w Polsce na stałe i przekazali tajemnice serowarstwa miejscowej ludności.
Współcześnie ser koryciński nazywany jest po prostu Swojski. Produkowane są jego odmiany z dodatkami przypraw i ziół, a także czosnku. Ser formowany jest w spłaszczoną kulę o średnicy trzydziestu paru centymetrów i masie około 3 kg; na wyprodukowanie takiej ilości sera potrzeba około 25 litrów mleka.
Smak sera korycińskiego zależy od ewentualnego zastosowania różnych ziół i naturalnych dodatków smakowych, czasu leżakowania, a nawet od pory roku, w której został wytworzony.