Trzecia umowa o pracę niekoniecznie na czas nieokreślony

*Ustawa antykryzysowa tymczasowo uchyliła obowiązywanie art. 251 kodeksu pracy w stosunku do pracodawców, będących przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Skutkuje to możliwością zawarcia trzeciej z kolei umowy o pracę w dalszym ciągu na czas określony. * Dotychczas sposób ograniczenia czasu stosowania umowy o pracę na czas określony między tym samym pracownikiem i pracodawcą regulował art. 251 k.p., zgodnie z którym zawarcie trzeciej z kolei umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, o ile przerwa między drugą i trzecią umową jest krótsza niż miesiąc. Zasada ta nie dotyczyła jednak umów o pracę zawartych na czas określony w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a także zawartych w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie.

Art. 35 ust. 1 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców z dnia 1 lipca 2009 r. (tzw. ustawa antykryzysowa), która weszła w życie 22 sierpnia 2009 r. stanowi, że do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie stosuje się przepisów art. 251 k.p.

Natomiast zgodnie z art. 13 ustawy antykryzysowej, okres zatrudnienia na podstawie jednej umowy o pracę na czas określony, bądź kilku takich kolejnych umów między tymi samymi stronami, nie może przekraczać 24 miesięcy. Za kolejną uważana jest umowa zawarta przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę na czas określony.

Oznacza to, że druga umowa na czas określony, trwająca dnia 22 sierpnia 2009 r., kiedy ustawa antykryzysowa weszła w życie, nie musi być ostatnią tego typu umową. Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem kolejną umowę na czas określony, i może ich zawierać dowolną ilość, byleby tylko łączny czas ich obowiązywania – zgodnie ze stanowiskiem doktryny, liczony od dnia wejścia w życie ustawy antykryzysowej - nie przekraczał 24 miesięcy.

Na okres obowiązywania opisanych rozwiązań ustawy antykryzysowej, tj. do 31 grudnia 2011 r. zmienione zostało kryterium ograniczania czasu stosowania umów o pracę na czas określony. Obowiązujące uprzednio rozwiązanie uzależniało przejście umowy na czas nieokreślony od ilości umów zawieranych między tym samym pracownikiem i pracodawcą. Obecna regulacja uzależnia to od łącznego okresu obowiązywania wszystkich umów zawartych na czas określony. Taki mechanizm nie uwzględnia jednak potrzeb firm, które zatrudniają pracowników na potrzeby swoich konkretnych zobowiązań długoterminowych, jak np. budowa autostrad.

Dodatkowo, ustawa antykryzysowa nie wprowadza szczególnych regulacji dla umów na zastępstwo oraz dotyczących pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie. Wydaje się więc, że stosuje się do nich art. 13 tej ustawy, przewidujący 24-miesięczne ograniczenie czasu ich trwania.