W Senacie poprawki do ustawy zmieniającej wypłacanie becikowego

Według nowych przepisów, aby do końca 2011 r. otrzymać becikowe wystarczy udowodnić co najmniej jedną wizytę u ginekologa lub położnej w czasie ciąży. Do tej pory trzeba było udowodnić, że ciężarna była u lekarza przynajmniej raz w każdym trymestrze ciąży, przy czym pierwsza wizyta powinna mieć miejsce najpóźniej w 10. jej tygodniu.

Wprowadzenie tego wymogu spowodowało, że część kobiet, które złożyły wnioski o świadczenia rodzinne z tytułu urodzenia dziecka bez dołączonego zaświadczenia lekarskiego - z uwagi na brak informacji o tej konieczności, czy też z uwagi na brak możliwości skorzystania z opieki medycznej w określonym terminie - nie otrzymała tych świadczeń.

Spowodowało to liczne protesty - podnoszono argumenty mówiące, że w niektórych regionach Polski na wizytę u ginekologa długo się czeka, organizacje kobiece przekonywały, że nie zawsze kobieta wie o tym, że jest w ciąży już w 10. tygodniu, przypominano, że prawo nie powinno działać wstecz, dlatego wymóg ten nie powinien dotyczyć kobiet, które były w ciąży dłużej niż 10 tygodni. Gdy przepis zaczął obowiązywać, urzędnicy wypłacający becikowe nie byli zorientowani, od kogo żądać zaświadczeń, od kogo nie, zaś resorty pracy i zdrowia nie zawsze były zgodne w interpretacji tego przepisu.

Gdy nowelizacja wejdzie w życie, kobiety, które po 1 listopada 2009 r. wystąpiły lub wystąpią o wypłatę becikowego, nie będą musiały udowadniać, że od 10. tygodnia ciąży były pod opieką lekarza ginekologa lub położnej. Jedynym warunkiem otrzymania pieniędzy będzie okazanie przez rodzica zaświadczenia lekarskiego, które potwierdzi co najmniej jedną wizytę ciężarnej u ginekologa lub położnej.

W środę senackie komisje - zdrowia oraz rodziny i polityki społecznej - zajmujące się nowelizacją ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zarekomendowały odrzucenie tej ustawy - poinformował w Senacie sprawozdawca połączonych komisji Norbert Krajczy (PiS).

Jednak część senatorów mówiła później, że mimo decyzji komisji nowelizacja powinna zostać uchwalona jak najszybciej. O przyjęcie nowych przepisów wbrew rekomendacji komisji zaapelował także wiceminister pracy i polityki społecznej Marek Bucior.

Jedna z poprawek zgłoszona przez grupę senatorów PiS proponuje odstąpienie od wymogu zgłaszania się do ginekologa we wskazanym przez ustawę terminie, czyli najpóźniej w 10. tygodniu ciąży. Według tej propozycji, do zapomogi ma uprawniać wizyta u ginekologa w jakimkolwiek terminie.

Inne zgłoszone poprawki wydłużają ten termin - senator Krajczy zaproponował wydłużenie go z 10 do 14 tygodnia, a senator Piotr Kaleta - do 16 tygodnia.

Becikowe otrzymają też te kobiety, którym po 1 listopada 2009 r. odmówiono jego wypłaty, bo nie potrafiły udowodnić, że przebywały pod stałą opieką lekarza od 10. tygodnia ciąży. Po wejściu w życie nowych przepisów będą miały prawo ponownie ubiegać się o wypłatę pieniędzy. Od 1 stycznia 2012 r. świadczenia będą przysługiwać na dotychczasowych zasadach, z tym, że będzie można również przedstawić zaświadczenie wystawione przez położną.

Wymóg, by kobieta w ciąży była pod stałą opieką ginekologa lub położnej najpóźniej od 10. tygodnia, nie zostanie wycofany, a jedynie zawieszony na okres dwóch lat. Ministerstwo Zdrowia oraz MPiPS zamierzają wykorzystać ten czas na kampanię informacyjną w mediach i instytucjach pożytku publicznego, by przygotować kobiety do zmian w przepisach, a jednocześnie przypomnieć, jak ważne dla zdrowia matki i dziecka są wczesne i częste badania lekarskie w okresie ciąży.

Ustawę autorstwa LPR, wprowadzającą becikowe, Sejm uchwalił w grudniu 2005 r. Jednorazową zapomogę w wysokości 1 tys. zł otrzymują wszystkie matki niezależnie od dochodu. Jeśli rodzina uprawniona jest do zasiłku rodzinnego, czyli jej dochód netto nie przekracza 504 zł na osobę miesięcznie, możliwe jest także uzyskanie dodatku rodzinnego z tytułu urodzenia dziecka, również w wysokości 1 tys. zł.

Pisemny wniosek o becikowe składa się w urzędzie gminy lub ośrodku pomocy społecznej w terminie do roku od dnia narodzin dziecka.