Instytucja przedstawiła problem ubóstwa wśród dzieci w krajach rozwiniętych za pomocą dwóch kryteriów. Pierwszy z nich to "poziom deprywacji dzieci". Dotyczy on braku dostępu do co najmniej dwóch pozycji z 14-punktowej listy zawierającej podstawowe potrzeby dzieci. Wśród nich znajdziemy m.in. trzy posiłki dziennie zawierające mięso, drób lub rybę, codzienny dostęp do warzyw i owoców, książki odpowiednie do wieku dziecka i jego poziomu wiedzy, sprzęt do zabaw na świeżym powietrzu, regularne dodatkowe zajęcia rekreacyjne, uczestnictwo w wycieczkach szkolnych, dwie pary obuwia czy możliwość obchodzenia specjalnych okazji takich jak święta czy urodziny.

Drugi wskaźnik przedstawia ubóstwo w sensie dochodowym. Jest to odsetek dzieci żyjących w rodzinach, których dochody po uwzględnieniu liczby członków rodziny są niższe niż 50 procent mediany dochodu w danym kraju.