Niemcy ściągną z powrotem do kraju 700 ton rezerw złota

Rezerwy złota Bundesbanku znajdujące się w Nowym Jorku będą stopniowo zmniejszone o 300 ton. Licząca 374 tony rezerwa znajdująca się w Paryżu zostanie całkiem zlikwidowana. Sztabki, które mają być ściągnięte z zagranicy, są warte w sumie 27 mld euro.

Większość niemieckich rezerw złota z powodów historycznych przechowywana jest za granicą, przede wszystkim w amerykańskim Banku Rezerw Federalnych (Fed). Niemieckie rezerwy trafiły do zagranicznych banków centralnych przede wszystkim w latach 50. i 60. ubiegłego wieku. Po pierwsze, z powodu nadwyżki, jaką Niemcy uzyskiwali wówczas w handlu zagranicznym, wymieniali dolary na złoto; po drugie podczas zimnej wojny obawiano się, że leżący 130 km od granicy między RFN i NRD Frankfurt w razie konfliktu może wpaść w ręce Rosjan.

Jak pisze dpa, pod koniec 2012 roku rezerwy złota Bundesbanku wynosiły 3391 ton i były warte 137,51 mld euro. Blisko połowa - 1536 ton - znajdowała się w amerykańskim Fed w Nowym Jorku. W Banku Anglii w Londynie leży 445 ton, w Banku Francji - 374 tony. We własnym skarbcu we Frankfurcie Bundesbank trzymał dotychczas tylko jedną trzecią rezerw złota - 1036 ton.

Z powodów bezpieczeństwa przedstawiciele banku nie podali dokładnego czasu ani sposobu przetransportowania złota.

Jak podkreśla agencja dpa, jesienią przez Niemcy przetoczyła się debata na temat bezpieczeństwa tych zasobów. Według niej Bundesbank, decydując się na ściągniecie do kraju rezerw złota, zareagował na presję opinii publicznej.

Federalny Trybunał Obrachunkowy "z uwagi na wysoką wartość rezerw złota trzymanych w zagranicznych bankach centralnych" domagał się regularnych kontroli. Niektórzy politycy uważali, że niemiecki bank centralny oddał kontrolę nad tymi rezerwami.

- Wspólna waluta w Europie zmniejsza potrzebę przechowywania złota u partnerów w Europie - podkreśla Thiele, uzasadniając wycofanie złota z Francji. Jednak Bundesbank nie chce ściągać do kraju wszystkich swoich rezerw tego kruszcu. Bank chce zachować możliwość, by w razie kryzysu walutowego szybko zamienić je na dewizy, np. dolary. (PAP)

keb/ mc/