eurusd(strona 14/16)

Wbrew temu, co niektórzy twierdzili jeszcze kilka miesięcy temu, strefa euro jeszcze długo będzie zmagać się z kryzysem zaufania.

W tym tygodniu eurodolar testował 200-dniową średnią kroczącą w okolicach 1,3140. Atak na ten poziom oporu odbywał się przy wykupieniu rynku – wskaźnik RSI(14) dla interwału godzinowego wynosił wtedy 77 pkt. Obecnie kurs znajduje się w pobliżu 1,3080.
Euroland: Słabsze nastroje na rynkach

Rozwiązanie cypryjskich problemów, przy akceptacji rozwiązań przez wszystkie strony, może przynieść krótkoterminowy oddech rynkom.

Obecny tydzień był bardzo interesujący z punktu widzenia inwestorów obserwujących polski rynek. Na fali niepokojących informacji napływających z Cypru i słabych danych z europejskich gospodarek WIG20 stracił w tym tygodniu około 5%, zaś polski złoty znacząco osłabił się względem głównych walut.

Najświeższe dane makro dnia dzisiejszego przyniosły ciekawą mieszankę, na którą już długo czekaliśmy. Wskaźniki PMI – przemysłu wskazały dla Eurolandu recesyjne 46,6 pkt., wobec oczekiwanych 48,2 pkt.

Dzisiejszej słabości złotego nie należy wiązać z publikacją szczegółów projekcji inflacyjnej NBP, która była podstawą ostatniej decyzji RPP o obniżce głównej stopy procentowej aż o 50 p.b. Wprawdzie centralna ścieżka projekcji zakłada niższy wzrost PKB, niż się tego spodziewa rząd – bo na poziomie 1,3 proc. w 2013 r. i utrwalenia się inflacji na poziomie zbliżonym do 1,5 proc. – to oczekiwania dalszej obniżki stóp procentowych, które mogłyby negatywnie wpływać na złotego, mogłyby się pojawić dopiero w sytuacji wzrostu prawdopodobieństwa spadku wskaźnika CPI poniżej poziomu 1 proc. Dane nt. inflacji za luty, które poznamy w najbliższy czwartek, raczej nie dadzą podstaw do stawiania tego typu scenariuszy.

W poniedziałek, już od wczesnych godzin porannych, obserwujemy wyprzedaż złotego względem głównych światowych walut. Deprecjacja polskiej waluty może mieć związek z nieznacznym wzrostem awersji do ryzyka, która pojawiła się po piątkowym obniżeniu ratingu Włoch oraz z wypowiedziami Ministra Finansów Jacka Rostowskiego.

Jeszcze kilka miesięcy tak dobrych danych Departamentu Pracy, a FED będzie mógł przejść od zapowiedzi do czynów, skracając program QE3 i rozważając wcześniejszą podwyżkę stóp procentowych.

Za nami bardzo ciekawy tydzień na rynkach finansowych. Był to tydzień banków centralnych – ostatnie posiedzenie pod wodzą obecnego jeszcze prezesa Banku Japonii, spora niepewność przed decyzją Banku Anglii oraz jak zwykle ciekawa konferencja po posiedzeniu EBC. Jednak na rynku złotego tematem numer jeden była decyzja RPP. Obniżka stóp procentowych o 50 bp zaszkodziła notowaniom złotego tylko na chwilę.

Bank Anglii i EBC nie zaskoczyły inwestorów, lecz wypowiedź Mario Draghiego zawierała kilka ciekawych punktów, które przykuły uwagę rynków. Od dna zdołało odbić się euro, podczas gdy na rynkach akcji sesja przebiegała w neutralnej atmosferze.

Niezależnie od faktu obniżki prognozy wzrostu gospodarczego dla strefy euro do -0,5 proc. w 2013 r., wspólna waluta poszła w czwartek wyraźnie w górę. To wynik słów szefa Europejskiego Banku Centralnego, który podczas konferencji prasowej rozwiał nadzieje, co do możliwych obniżek stóp procentowych w tym roku – a takowe spekulacje pojawiały się wcześniej.

Nastroje na rynku złotego są dziś o wiele lepsze niż wczoraj. Złoty umacnia się do funta, franka oraz do dolara, niwelując prawie całe wczorajsze osłabienie. Większych zmian nie obserwujemy natomiast na parze EURPLN, która pozostaje dziś w bardzo małym paśmie wahań.

Dzisiejsze wystąpienie szefa Europejskiego Banku Centralnego przed komisją ds. gospodarczych i walutowych Parlamentu Europejskiego nie wniosło nic nowego do obrazu rynku. Mario Draghi nie poruszył tematu zbyt silnego euro w kontekście ryzyk dla gospodarek krajów Południa, nie rozwinął też zbytnio wątku ostatnich słabych danych nt. PKB w IV kwartale. Innymi słowy – mieliśmy znane już z poprzednich wystąpień szefa ECB, formułki.

Po piątkowym odczycie inflacyjnym, który doprowadził do osłabienia złotego, dziś obserwujemy stabilizację notowań wobec głównych walut. Mała zmienność nie tylko na polskim, ale także na światowym rynku wynika z braku inwestorów ze Stanów Zjednoczonych. W USA jest dziś Dzień Prezydenta i instytucje finansowe oraz giełda są zamknięte.

Słowa członka ECB (Constancio), iż bank centralny jest technicznie gotowy do wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej, tylko zwiększyły presję na spadki wspólnej waluty. Ciekawe w tym względzie będzie jutrzejsze wystąpienie Mario Draghiego (szefa ECB), które zaplanowano przed południem.

W czwartek złoty traci na wartości względem wszystkich głównych walut, a najwięcej do amerykańskiego dolara, osiągając poziomy ostatnio obserwowane w drugiej połowie stycznia. Dziś największy wpływ na szeroki rynek miały odczyty PKB z eurolandu, a z kraju na złotego wpływać mogły słowa premiera Donalda Tuska.

Rozczarowanie danymi z Kanady nt. rozpoczętych budów w styczniu (spadek do 160,6 tys. względem 197,1 tys. po rewizji w grudniu), a także danymi z rynku pracy (stopa bezrobocia wprawdzie spadła do 7 proc., ale w gospodarce ubyło jednocześnie 21,9 tys. etatów), doprowadziło dzisiaj do wyraźniejszej przeceny notowań CAD względem głównych walut. W efekcie na USD/CAD znów powróciliśmy powyżej parytetu (1,00) i wiele wskazuje na to, iż do czasu wtorkowego wystąpienia szefa Banku Kanady, możemy przetestować szczyty w rejonie 1,01 z końca stycznia.

Czy można w jakimś stopniu powiązać ze sobą dwa zdania, które padły na dzisiejszej konferencji prasowej szefa Europejskiego Banku Centralnego? Jak najbardziej tak. Pierwsze opisuje kurs wspólnej waluty, który zdaniem Mario Draghiego powinien odzwierciedlać fundamenty makroekonomiczne.

Dziś obserwujemy ciekawe zjawisko. Mianowicie złoty traci zdecydowanie do dolara, a jest stabilny do euro. Żeby zrozumieć dlaczego tak się dzieje, musimy spojrzeć na szeroki rynek. Dokładnie na główną parę walutową EURUSD. To od niej w ostatnim czasie zależą notowania złotego i również przez ruchy na eurodolarze powstają powyższe rozbieżności.

Pierwsze oszacowanie dynamiki amerykańskiego PKB okazało się znacznie gorsze od oczekiwań, lecz jak to często bywa, diabeł tkwi w szczegółach. Na rynkach obserwowane jest dalsze umocnienie euro do dolara, spadek poniżej 2500 pkt przez WIG20 oraz dalszą walkę o 1500 pkt w przypadku S&P 500.