Test strefy: 2510 - 2515 pkt. - analiza futures na WIG20

[ Wykres FW20U1420 - skala dzienna

]( http://finanse.wp.pl/isin,PL0GF0005355,notowania-podsumowanie.html )

Pierwszym potwierdzeniem sformułowanej w ten sposób opinii było przełamanie lokalnej zapory podażowej: 2489 – 2492 pkt. Zgodnie z oczekiwaniami rynek wszedł w kolejną fazę wzrostów i ostatecznie doszło do bezpośredniego starcia w przedziale oporu: 2510 – 2515 pkt. (w opracowaniach sugerowałem, że następstwem sforsowania strefy: 2489 – 2492 pkt. powinien być test wymienionej przed momentem zapory cenowej Fibonacciego, gdzie generalnie należało się liczyć z możliwością wzrostu presji podażowej). Warto w tym kontekście podkreślić, że w przedpołudniowej fazie wczorajszych notowań transakcje były zawierane w rejonie: 2510 – 2515 pkt. Mówiąc wprost, kontrakty konsolidowały się tutaj w relatywnie wąskim przedziale cenowym, tak więc sugestia o możliwym wzroście presji podażowej nie znajdowała potwierdzenia w realnym handlu. Tym samym przewagę nadal zachowywał obóz byków, który w dość wyraźny sposób kontrolował sytuację na rynku. Z pewnością pro-wzrostowy sentyment utrzymujący się na rynkach bazowych wpływał
mobilizująco na inwestorów z GPW. Zresztą nawet bez specjalnej pomocy ze strony Eurolandu (nawiązuję tutaj do przebiegu wtorkowej sesji) nasz rodzimy popyt radził sobie całkiem przyzwoicie.

Z załączonego wykresu wynika, że oporu: 2510 - 2515 pkt. nie udało się jednak zanegować.

Rozwijający się przez całą sesję ruch boczny był związany z oczekiwaniem na decyzję FOMC w sprawie stóp procentowych i projekcje makroekonomiczne. Bardzo podobny styl handlu obowiązywał również na pozostałych parkietach Eurolandu.

W kontekście wczorajszych wydarzeń za oceanem warto podkreślić, że Rezerwa Federalna nie zmieniła stanowiska w sprawie ewentualnej podwyżki stóp procentowych. Co prawda nadal nie wiemy dokładnie w jakim terminie ma to nastąpić, ale generalnie do takiej podwyżki dojdzie najprawdopodobniej w 2015 roku (aż 14 z 17 członków FOMC uważa, że w 2015 właśnie taki scenariusz się zrealizuje, choć niepewność odnośnie terminu podwyżki oczywiście nadal pozostaje).

Co prawda indeks S&P500 zakończył dzień ponad kreską, ale ostatnia godzina handlu przebiegała w korekcyjnych nastrojach. Co istotne także, nie doszło do zanegowania stosunkowo istotnego i respektowanego ostatnio oporu technicznego: 2002 - 2014 pkt. Przewagę techniczną nadal posiada jednak obóz byków.

Podobną opinię można także wyrazić odnośnie po raz ostatni analizowanej dzisiaj przeze mnie serii wrześniowej FW20U1420. W moim odczuciu dopiero w przypadku zanegowania strefy wsparcia: 2465 - 2469 pkt. moglibyśmy mówić o pierwszym, relatywnie silnym sygnale technicznym. Warto podkreślić, że na wykresie ukształtowałaby się prawdopodobnie wówczas symetryczna formacja ABCD (analogicznie wygląda to także na grudniowej serii FW20Z1420). Eksponuję tę kwestię, gdyż tak naprawdę dopiero zanegowanie pro-wzrostowego, symetrycznego układu ABCD byłoby oznaką zmieniającej się sytuacji technicznej wykresu kontraktów.
Póki co popyt zachowuje przewagę, choć tak jak informowałem wcześniej, nie doszło wczoraj do przełamania węzła: 2510 - 2515 pkt. Gdyby ten scenariusz znalazł potwierdzenie w realny handlu, kontrakty powróciłyby najpewniej w okolice zniesienia 88.6% (poziom 2539 pkt.). Uważam, że w dalszym ciągu należy liczyć się tutaj z możliwością wywierania przez podaż nieco większej presji (powrócę do tej kwestii w swoim pierwszym opracowaniu online).

Paweł Danielewicz
Analityk techniczny, makler
DM BZ WBK