Test ważnego wsparcia - analiza futures na WIG20

[ Wykres FW20Z1420 - skala dzienna

]( http://finanse.wp.pl/isin,PL0GF0006239,notowania-podsumowanie.html )

W opracowaniach podkreślałem, że urzeczywistnienie się takiej właśnie sekwencji zdarzeń może stać się czynnikiem wyzwalającym jeszcze większy entuzjazm wśród kupujących, co w konsekwencji powinno doprowadzić do konfrontacji w kolejnym węźle podażowym Fibonacciego: 2527 - 2532 pkt.

Z załączonego wykresu wynika, że zarysowany w ten sposób scenariusz nie do końca znalazł jednak potwierdzenie w realnym handlu. Lokalny punkt zwrotny uplasował się bowiem nieco niżej (poziom 2523 pkt.), tak więc wymieniony obszar cenowy nie został przetestowany. Co więcej, kontrakty powróciły ostatecznie poniżej zakresu: 2511 – 2514 pkt., powielając tym samym zachowanie wiodących parkietów Eurolandu (również mieliśmy tam bowiem do czynienia ze stopniowym umacnianiem się obozu podażowego).

Zgodnie z sugestiami zawartymi we wczorajszym komentarzu wideo, w przypadku utrzymujących się problemów ze sforsowaniem strefy: 2527 – 2532 pkt. należało brać poważnie pod uwagę możliwość ukształtowania się harmonicznego układu XABCD na wykresie w skali intradayowej. Tak się ciekawie złożyło, że projekcje w/w układu falowego (formacja nie jest widoczna na wykresie w skali dziennej) koncentrowały się w rejonie wsparcia: 2470 - 2474 pkt.

Trudno było jednak przewidzieć, że do konfrontacji w wymienionym węźle Fibonacciego dojdzie tak szybko. Niemniej taki właśnie scenariusz urzeczywistnił się wczoraj, a bezpośrednim czynnikiem uaktywniającym podaż okazały się relatywnie silne spadki za oceanem (początek sesji za oceanem, podobnie zresztą jak końcówka, był odzwierciedleniem naprawdę silnego wzrostu presji podażowej).

Z wykresu wynika, że właśnie w wymienionym już wcześniej korytarzu cenowym: 2470 – 2474 pkt. ruch spadkowy wytracił swój impet. O znaczeniu tej strefy pisałem sporo w czwartkowym komentarzu porannym. Oprócz kilku zniesień wewnętrznych, projekcji układu XABCD, przecinają się tutaj dodatkowo dwie linie ML. Zanegowanie zatem wsparcia wpłynęłoby negatywnie na wizerunek techniczny wykresu, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do jeszcze silniejszego wzrostu presji podażowej.

Analizując wykres pod kątem zapór popytowych Fibonacciego, zwróciłbym jednak także uwagę na zakres: 2446 - 2450 pkt. Tutaj z kolei głównym filarem konstrukcyjnym strefy jest zniesienie 38.2% całego impulsu wzrostowego, i co istotne, również wypadają projekcje układu XABCD, ale tym razem spełniającego ważną zależność: AB = CD. Mamy zatem do czynienia z potencjalnym układem symetrycznym, z założenia odznaczającym się większą wiarygodnością.

Tak naprawdę zatem zarówno przetestowane wczoraj wsparcie techniczne: 2470 - 2474 pkt., jak i węzeł cenowy: 2446 - 2450 pkt. należy traktować równorzędnie, jako ważne zapory popytowe Fibonacciego. Nieco większe znaczenie, głównie z racji przecinających się linii ML, przypisałbym jednak zakresowi: 2470 - 2474 pkt.

Kontynuacja niniejszego komentarza nastąpi w moim pierwszym opracowaniu online, które ukaże się dzisiaj około godz. 9.15. Między innymi przedstawię w nim istotne, intradayowe strefy oporu Fibonacciego, a także ustosunkuję się do kwestii ewentualnego przełamania zakresu: 2446 - 2450 pkt. i wynikających z tego implikacji.
Paweł Danielewicz
Analityk techniczny, makler
DM BZ WBK