Zasiłki dla bezrobotnych w 2018 r. Kto dostanie na rok, kto tylko na pół

Zasiłek dla bezrobotnych jest formą wsparcia dla osób, które pozostają bez zatrudnienia i szukają nowego zajęcia. Mimo że wypłacany jest w niskiej kwocie i tylko przez kilka miesięcy, to i tak dla wielu osób może być cennym wsparciem w trudnym momencie życia. Warto się więc o niego ubiegać. Nie każdy bezrobotny jest jednak uprawniony do świadczenia. Przepisy określają warunki, które trzeba spełnić.

Osoba, która chce otrzymywać wsparcie, musi zarejestrować się w Powiatowym Urzędzie Pracy. Będzie musiała wykazać, że w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania przez co najmniej 365 dni wykonywała pracę, od której były odprowadzane odpowiednio wysokie składki na Fundusz Pracy (2,45 proc. od podstawy wymiaru). Dotyczy to zarówno osób zatrudnionych na etacie, świadczących usługi na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, jak i prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą.

Odpowiedni staż to warunek konieczny dla uzyskania zasiłku. Jeśli bezrobotny go nie spełnia, to na świadczenie nie ma co liczyć.

Czytaj też: 30-latkom nie chce się iść do pracy. "Czułem się jak akwizytor, oferując im zagraniczne szkolenia, na które nie chcieli jechać"

Zasiłki nie są wysokie, ale mimo wszystko każdy, kto jest uprawniony, powinien o świadczenie wystąpić – skoro rzetelnie opłacał składki, to wsparcie w trudnym momencie mu się zwyczajnie należy.

Zobacz też: Bezrobocie w Polsce. Tak dobrze na rynku pracy w grudniu nie było od 25 lat

Zasiłek przyznawany jest na okres od 6 do 12 miesięcy w 3 różnych wariantach zależnych od stażu pracy bezrobotnego.
W pierwszym półroczu 2018 r. osoba, której staż pracy zamyka się w przedziale 5-20 lat, w pierwszych 3 miesiącach może pobierać zasiłek obliczany na podstawie wartości bazowej 831,10 zł, a w kolejnych - na podstawie wartości bazowej 652,60 zł.

I tak, bezrobotni z najkrótszym stażem (do 5 lat) mogą liczyć na 80 proc. zasiłku (czyli odpowiednio 664,9 zł i 522,10 zł), a osoby, które udokumentują co najmniej 20 lat stażu, otrzymają 120 proc. zasiłku (997,4 zł w pierwszych trzech miesiącach i 783,2 zł w kolejnych).

Dla każdego uprawnionego kluczowa jest nie tylko wysokość świadczenia, ale także czas jego wypłacania. Jest on ściśle związany z bezrobociem w regionie, w którym mieszka bezrobotny. Jeżeli stopa bezrobocia (liczona na 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku) nie przekraczała 150 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, to zasiłek będzie wypłacany przez 6 miesięcy. Jeżeli była wyższa, to zasiłek będzie się należał przez 12 miesięcy.

Dłuższy okres świadczenia jest także przewidziany dla bezrobotnych po 50. roku życia, którzy mają co najmniej 20-letni staż pracy oraz dla tych, którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a ich małżonek również pozostaje bez pracy i nie ma prawa do zasiłku.

Pełne wyliczenie aktywności, które uprawniają do zasiłku, znajduje się w Ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wśród najważniejszych podstaw możemy wskazać na:

• zatrudnienie i osiąganie wynagrodzenia w wysokości co najmniej stawki minimalnej.
• świadczenie usług na podstawie: umowy agencyjnej , umowy zlecenia lub innej o świadczenia usług albo współpracowanie przy ich realizacji,
• opłacanie we wskazanej wysokości składki na Fundusz Pracy w czasie zatrudnienia lub wykonywania innej pracy za granicą u tamtejszego pracodawcy
• pełnienie wskazanej w przepisach służby wojskowej oraz na rzecz określonych służb np. Policji, ABW, BOR
• przebywanie na urlopie wychowawczym,
• pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy lub służby
• czas, za który przyznane zostało odszkodowanie z tytułu: niezgodnego z przepisami rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy lub stosunku służbowego lub skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę