16.07. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:
- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych,
- projekt ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych,
- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo własności przemysłowej.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie wysokości zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 r.
Podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy" - III etap, okres realizacji: lata 2014-2016.
Rząd przyjął założenia Krajowej Polityki Miejskiej do roku 2020.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, przedłożone przez ministra finansów.
Zgodnie z założeniami, zostanie wprowadzona stabilizująca reguła wydatkowa, jako efektywny, antycykliczny instrument zapewniający utrzymanie stabilności fiskalnej oraz sprzyjający stabilności makroekonomicznej. Celem reguły jest likwidacja strukturalnej nierównowagi fiskalnej. Stabilizująca reguła wydatkowa będzie podstawą do wyznaczania limitów wydatkowych nałożonych na cały sektor finansów publicznych i fundusze celowe utworzone ze środków krajowych Banku Gospodarstwa Krajowego z dwoma wyjątkami:
- przy obliczaniu limitu wyłączone będą wydatki budżetu środków europejskich oraz ta część wydatków, które jest finansowana środkami z bezzwrotnej pomocy unijnej i RFTA,
- wyłączone będą wydatki niewielkich jednostek, które nie mają zdolności do generowania wysokich deficytów.
W efekcie reguła docelowa będzie obejmować ponad 90 proc. wydatków sektora finansów publicznych. Stabilizująca reguła ma wyznaczać limit wydatkowy na każdy rok, nie tylko wówczas, gdy dochodzi do istotnej nierównowagi w finansach publicznych.
Limit wydatków będzie uzależniony od średniookresowego realnego tempa wzrostu PKB, oczekiwanego poziomu inflacji i ewentualnej zmiany obciążeń fiskalnych. Od tak określonego limitu będzie odjęty oczekiwany poziom skonsolidowanych wydatków jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych wskazanych w ustawie jednostek oraz Narodowego Funduszu Zdrowia. Reszta limitu (tzw. sublimat) będzie dzielona w ramach pozostałej części sektora. Sublimat będzie miał charakter wiążący, co oznacza, że ta pozostała część sektora będzie zobowiązana do respektowania jego wysokości, co powinno zapewniać stabilizację wyniku i długu całego sektora instytucji rządowych i samorządowych (GG).
Reguła jest wyposażona ponadto w mechanizm korekty nadmiernych nierównowag, którego celem jest zapewnienie stabilności finansów publicznych w zakresie wypełnienia konstytucyjnej reguły długu publicznego, jak i unijnych wymogów dotyczących przeciwdziałania nadmiernemu deficytowi.
Wprowadzenie reguły stabilizującej, ze względu na spójność całego systemu krajowych ram fiskalnych, wymagać będzie modyfikacji dotychczasowych regulacji w tym zakresie. Zwiększona zostanie sankcja stosowana po tym, jak państwowy dług publiczny przekroczy próg 50 proc. PKB.
Wprowadzenie tej reguły oznacza realizację europejskich zobowiązań, wynikających z tzw. unijnego sześciopaku budżetowego i zaleceń Rady UE. Odbędzie się to "przy okazji", gdyż prace nad zaprojektowaniem docelowej reguły wydatkowej trwały w resorcie finansów od ponad 3 lat, a zatem rozpoczęły się przed wejściem w życie rozwiązań unijnych.
Przyjmuje się, że ewentualne zmiany mogą być wprowadzone do reguły po aktualizacji wysokości średniookresowego celu budżetowego albo po 5 latach od wejścia w życie ww. nowelizacji ustawy. Efektem przeglądu powinny być konkretne rekomendacje dotyczące zmian w regule, terminów oraz sposobów ich wprowadzenia.
Ministerstwo Finansów zakłada, że reguła zostanie zastosowana przy wyznaczaniu limitu wydatków na 2014 r., gdyby jednak nowelizacja ustawy o finansach publicznych nie weszła w życie - w okresie budżetowym na 2014 r. reguła będzie pełnić rolę pomocniczą.
Do tej pory w Polsce obowiązują: konstytucyjny limit poziomu zadłużenia uzupełniony o progi ostrożnościowe; tymczasowa reguła ograniczająca tempo wzrostu wydatków innych niż prawnie zdeterminowane do prognozowanego wskaźnika inflacji powiększonego o punkt procentowy (tzw. dyscyplinująca reguła wydatkowa); reguła co najmniej zrównoważonego wyniku bieżącego w jst oraz od 2014 r. indywidualne wskaźniki zadłużenia.
Zasady te obejmują jednak tylko część sektora finansów publicznych, a ponadto okazały się one niewystarczające do zapewnienia dyscypliny fiskalnej. Z tego względu wprowadzenie nowej reguły jest konieczne, ponieważ może ona zapewnić - w perspektywie długookresowej - stabilność finansów państwa. Stabilizująca reguła wydatkowa zastąpi dyscyplinującą, tymczasową regułę wydatkową, która obejmuje niewielką część wydatków budżetu państwa.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, przedłożony przez ministra finansów.
Projektowana zmiana "zawiesza" w 2013 r. ograniczenia dotyczące zachowania relacji deficytu budżetu państwa do jego dochodów w ramach przekroczenia tzw. pierwszego progu ostrożnościowego (tj. gdy relacja państwowego długu publicznego do PKB jest większa niż 50 proc. i nie przekracza 55 proc.) oraz tzw. tymczasowej reguły wydatkowej.
Jest to istotny element umożliwiający podjęcie działań o charakterze antycyklicznym, poprzedzającym wdrożenie stabilizującej reguły wydatkowej. Zawieszenie ww. przepisów uzasadnione jest tym, że ich utrzymanie spowodowałoby - w warunkach spowolnienia gospodarczego w Polsce wynikającego z kryzysu w strefie euro - procykliczne spotęgowanie tego spowolnienia zamiast antycyklicznego przeciwdziałania temu zjawisku.
W sytuacji, gdy koniunktura gospodarcza pogarsza się w stosunku do prognoz, ze względu na wiążący charakter limitu deficytu budżetowego, w warunkach ubytku dochodów konieczne jest ograniczenie wydatków. Określona w art. 86 ust. 1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych procedura przy przekroczeniu tzw. pierwszego progu ostrożnościowego ów warunkach spowolnienia wymusza zacieśnienie polityki fiskalnej, które w obecnych warunkach miałoby wyraźny wymiar procykliczny. Ograniczenie obowiązujących w Polsce reguł fiskalnych zalecił m.in. Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
Obowiązujące w Polsce mechanizmy, szczególnie tzw. tymczasowa reguła wydatkowa i procykliczne ograniczanie wydatków, w tym prorozwojowych, utrudniałoby lub uniemożliwiało skuteczne przeciwdziałanie dalszemu pogłębianiu się spowolnienia gospodarczego. W tych warunkach niemożność zwiększenia deficytu na skutek działania procedury po przekroczeniu 50 lub 55 proc. PKB przez państwowy dług publiczny nie służyłoby ani wyjściu z procedury nadmiernego deficytu, ani stabilizacji polskich finansów publicznych.
Zgodnie więc z rekomendacjami Komisji Europejskiej, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i z dyrektywą Rady 2011/85/UE w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich, za konieczne uznaje się pilne wprowadzenie trwałej, antycyklicznej, stabilizującej reguły wydatkowej. Z tego względu propozycje rozwiązań "zawieszających" obecne regulacje są w pełni uzasadnione, bezpieczne i pozwalają osiągnąć powyższe cele.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo własności przemysłowej, przedłożone przez ministra gospodarki.
W założeniach zaproponowano zmiany przepisów dotyczących patentów, znaków towarowych, wzorów przemysłowych oraz procedury postępowania przed Urzędem Patentowym. Uwzględniają one wymogi międzynarodowe, wynikające z konieczności stosowania przez Polskę zapisów Aktu genewskiego Porozumienia haskiego w sprawie międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych oraz Traktatu singapurskiego o prawie znaków towarowych. Dokument dostosowuje też prawo krajowe do orzecznictwa polskich sądów, a także wyroków Trybunału Sprawiedliwości UE dotyczących prawa własności przemysłowej.
Istotne zmiany dotyczą znaków towarowych i wzorów przemysłowych. Wprowadzono możliwość ubiegania się o częściowe zwolnienie z opłaty za zgłoszenie do Urzędu Patentowego znaku towarowego i wzoru przemysłowego oraz zwiększenie wysokości tego zwolnienia ponad to, co jest obecnie stosowane w stosunku do wynalazków i wzorów użytkowych. Obecnie nie można ubiegać się o częściowe zwolnienie z takiej opłaty. Możliwość taka istnieje jedynie w stosunku do wynalazku i wzoru użytkowego.
Dodatkowo, w stosunku do znaków towarowych, zaproponowano wprowadzenie instytucji tzw. listów zgody, czyli systemu środków ulgowych, gdy zgłaszający lub właściciel znaku nie dotrzymał terminów procesowych. Przewidziano wprowadzenie bardziej preferencyjnego niż w chwili obecnej okresu, w jakim strona może wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu na dokonanie czynności procesowej, jeśli uchybienie nastąpiło nie z jej winy.
Jeśli chodzi o patenty to przewidziano m.in. wprowadzenie tzw. ulgi w nowości. Chodzi o możliwość uzyskania patentu, mimo ujawnienia wynalazku przez osoby trzecie. Będzie to jednak możliwe pod warunkiem, że ujawnienie nastąpi nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem zgłoszenia i spowodowane było oczywistym nadużyciem w stosunku do zgłaszającego lub jego poprzednika prawnego.
Zaproponowano ułatwienia w prowadzeniu elektronicznej korespondencji z Urzędem Patentowym. Nie trzeba będzie już używać certyfikowanego, kwalifikowanego podpisu elektronicznego, który jest dość drogi. W praktyce oznacza to, że zwykły podpis elektroniczny zostanie uznany za równoważny z podpisem papierowym. Stanowi to realizację postulatu zgłaszających, którzy oczekiwali bardziej dostępnych i tanich form podpisu elektronicznego.
Istotnym ułatwieniem dla podmiotów nie mających miejsca zamieszkania w Polsce (osób fizycznych i prawnych), które będą chciały zgłosić swój patent, znak towarowy czy wzór przemysłowy w UP - będzie rezygnacja z obowiązku korzystania z usług rzecznika patentowego. Obecnie korzystanie z takiego pośrednictwa jest obowiązkowe.
Wszystkie przewidywane zmiany przyczynią się do zmniejszenia korespondencji między Urzędem Patentowym a zgłaszającym o 3 proc., a także doprowadzą do mniejszej liczby postępowań odwoławczych oraz skrócenia czasu rozpatrywania zgłoszeń patentu z 3 do 2,5 roku.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie wysokości zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 r., przedłożone przez ministra pracy i polityki społecznej.
Rada Ministrów ustaliła wysokość zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 r. na minimalnym ustawowym poziomie wynoszącym 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2013 r. Przyjmując to ustalenie rząd wziął po uwagę informację o prognozowanych wielkościach makroekonomicznych, w tym wysokości inflacji, stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na 2014 r.
Wydanie rozporządzenia jest konieczne, ponieważ Komisja Trójstronna ds. Społeczno-Gospodarczych nie uzgodniła zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 r.
Przedstawiając tę propozycję Rada Ministrów wzięła pod uwagę: bardzo trudną sytuację finansów publicznych, w tym Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; potrzebę podejmowania działań zmierzających do wyhamowania tempa wzrostu wydatków sztywnych budżetu państwa; cel obecnie realizowanej polityki rządu, którym jest ograniczenie nadmiernego deficytu budżetu państwa (chodzi o oszczędną konstrukcję finansów państwowych po stronie wydatkowej).
Przedstawiciele związków zawodowych uznali jednak, że wysokość zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w przyszłym roku powinna wynieść 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2013 r. Stronę rządową poparli pracodawcy z Konfederacji Lewiatan.
Rozporządzenie wejdzie w życie w dniu następującym po dacie ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy" - III etap, okres realizacji: lata 2014-2016, przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.
Trzeci etap realizacji programu na lata 2014-2016 jest kontynuacją programów z lat poprzednich: 2008-2010 (etap I) i 2011-2013 (etap II). Na jego realizację z budżetu państwa przeznaczone zostanie 93,5 mln zł.
Podstawowym zadaniem programu jest opracowanie innowacyjnych rozwiązań organizacyjnych i technicznych oraz rozwój nowych wyrobów i technologii, które - wykorzystane w praktyce - przyczynią się do znacznego ograniczenia liczby zatrudnionych w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych i uciążliwych dla zdrowia. Spowoduje to też ograniczenie wypadków przy pracy, chorób zawodowych i związanych z tym strat ekonomicznych oraz społecznych.
Realizacja programu pozwoli m.in.:
- zwiększyć skuteczność prewencji w sferze zagrożeń zawodowych w przedsiębiorstwach, z uwzględnieniem zachowania zdolności do pracy w wydłużonym okresie aktywności zawodowej;
- podnieść jakość zarządzania bezpieczeństwem i ochroną zdrowia w przedsiębiorstwach, z uwzględnieniem przedłużonej aktywności zawodowej;
- uwzględnić nowoczesne spojrzenie na problematykę bezpieczeństwa pracy i ergonomii w programach nauczania oraz doskonalić kompetencje zawodowe służb specjalistycznych;
- poszerzyć ofertę polskiego przemysłu producentów środków ochrony indywidualnej, a w konsekwencji poprawić bezpieczeństwo pracowników;
- kontynuować prace legislacyjne, które zapewnią zgodność polskiego prawa z unijnym w dziedzinie BHP;
- rozwinąć krajowy system oceny zgodności wyrobów i usług, zgodnie z wymogami dyrektyw unijnych;
- zapewnić aktywne uczestnictwo Polski w międzynarodowej i europejskiej współpracy w zakresie badań naukowych, a także wymianie dobrych praktyk w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii;
- zwiększać skuteczność działań informacyjnych i promocyjnych w zakresie BHP, w tym rozwój działalności polskiego Krajowego Punktu Centralnego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy.
Założono, że w ciągu 5 lat od zakończenia realizacji programu o 30 proc. zostanie ograniczone ryzyko narażenia zatrudnionych na działanie czynników niebezpiecznych, szkodliwych i uciążliwych. Oczekuje się, że dzięki temu spadnie liczby wypadków przy pracy: śmiertelnych o 24 proc., ciężkich o 33 proc., a chorób zawodowych o 29 proc.
Powinny się także zmniejszyć koszty ponoszone przez państwo i społeczeństwo z powodu zagrożeń zawodowych, zwłaszcza że straty wynikające z nieodpowiednich warunków pracy w Polsce są znaczne. Świadczą o tym wydatki z funduszu ubezpieczenia wypadkowego ZUS, związane z wypadkami i chorobami zawodowymi, które w 2011 r. wyniosły 5,1 mld zł, w 2012 r. - 5,2 mld zł.
W najbliższych latach, z powodu wydłużenia aktywności zawodowej do 67 roku życia, podstawowym zadaniem będzie stworzenie odpowiednich warunków pracy dla osób starszych. Należy też zwrócić szczególną uwagę na właściwe przygotowanie do pracy ludzi młodych, którzy najczęściej ulegają wypadkom przy pracy. Ponad 25 proc. poszkodowanych w wypadkach przy pracy to osoby poniżej 30 roku życia, a ponad 30 proc. poszkodowanych to osoby o stażu krótszym niż rok (dane GUS za 2012 r.).
Na szczególną uwagę zasługuje też tworzenie psychospołecznego środowiska pracy. Niekorzystny obraz warunków pracy w Polsce pokazuje raport z Europejskiego Badania Warunków Pracy, przeprowadzonego w 2010 r.
Z raportu wynika, że negatywny wpływ pracy na własne zdrowie odczuwa ponad 36 proc. Polaków, przy średniej unijnej na poziomie 25 proc. Z kolei z badań Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy wynika, że ponad 70 proc. Polaków uważa, że w ciągu 5 najbliższych lat wzrośnie liczba osób odczuwających stres związany z pracą. W Polsce jedynie 15 proc. przedsiębiorstw podejmuje działania zmniejszające stres zawodowy, podczas gdy w Szwecji, Wielkiej Brytanii i Irlandii jest to odpowiednio: 68, 57 i 56 proc.
Liczba wypadków przy pracy ogółem w 2012 r., porównaniu z rokiem 2008, zmniejszyła się: 2008 r. - 104 402 wypadki, 2012 r. - 91 000. Spadła również liczba wypadków śmiertelnych - w 2008 było ich 520, w 2012 r. - 348.
Rada Ministrów przyjęła założenia Krajowej Polityki Miejskiej do roku 2020, przedłożone przez ministra rozwoju regionalnego.
Wzmocnienie zdolności polskich miast i obszarów miejskich do kreowania szybszego wzrostu gospodarczego, tworzenia nowych miejsc pracy i poprawy życia mieszkańców to cel strategiczny Krajowej Polityki Miejskiej (KPM), realizowanej w latach 2014-2020 r.
Przyjęcie założeń oznacza rozpoczęcie prac nad dokumentem docelowym, w którym zostaną określone szczegółowe cele i metody realizacji polityki miejskiej. Dokument będzie dotyczyć: ośrodków wojewódzkich, regionalnych, subregionalnych i lokalnych. Wszystkie miasta mają być dobrym miejscem do życia, z dostępem do wysokiej jakości usług z zakresu ochrony zdrowia, edukacji, transportu, kultury, administracji publicznej, itp.
KPM pokaże, jaka będzie polityka rządu wobec miast. Zostaną w niej określone działania na szczeblu rządowym, które będą wspierać rozwój polskich miast. KPM będzie miała wpływ na warunki wykorzystania przez ośrodki miejskie funduszy europejskich w nowym okresie programowania. Działania w niej przewidziane powinny też zwiększyć efektywność wydawania środków publicznych.
Do końca 2020 r. najważniejszymi zadaniami będą:
- poprawa konkurencyjności i zdolności głównych ośrodków miejskich do kreowania rozwoju, wzrostu gospodarczego i zatrudnienia
Główne ośrodki miejskie to wszystkie ośrodki wojewódzkie, w tym pary miast pełniące funkcje wojewódzkie (Gorzów Wielkopolski i Zielona Góra oraz Bydgoszcz i Toruń) oraz miasta o znaczeniu regionalnym. Wspierany będzie w nich rozwój gospodarki opartej na wiedzy i innowacjach. Ważne będzie także wzmacnianie funkcji metropolitalnych, m.in.: naukowych, gospodarczych, turystycznych, kulturalnych i sportowych. Rozwijana będzie współpraca ośrodków miejskich z innymi miastami w kraju i za granicą. Wspierane będzie partnerstwo miast (w wymiarze krajowym i międzynarodowym).
- wspomaganie rozwoju subregionalnych i lokalnych ośrodków miejskich, w tym niektórych obszarów wiejskich, przez ich wzmacnianie i przeciwdziałanie upadkowi
Podstawowe działania i środki będą się koncentrować na wzmacnianiu istniejącej sieci miast i wspomaganiu urbanizacji na tych obszarach. Chodzi o wspomaganie funkcji miejskich, w tym gospodarczych i pozarolniczych, w ośrodkach subregionalnych i powiatowych (ze słabiej rozwiniętą siecią miejską), które zapewniają dobre usługi publiczne oraz oferują nowe miejsca pracy o zasadniczym znaczeniu dla restrukturyzacji regionu. Wsparcie obejmie także regiony opóźnione w rozwoju cywilizacyjnym oraz borykające się z największymi problemami gospodarczymi, w których sieć miast jest najsłabsza.
- odbudowa zdolności do rozwoju przez rewitalizację obszarów miejskich zdegradowanych społecznie, ekonomicznie i fizycznie
Wypracowane zostaną mechanizmy umożliwiające efektywną rewitalizację. Na wybranych obszarach miejskich będzie przeprowadzona kompleksowa rewitalizacja fizyczna połączona z działaniami na rzecz poprawy sytuacji społeczno-gospodarczej.
- wspieranie zrównoważonego rozwoju ośrodków miejskich, w tym przeciwdziałanie negatywnym zjawiskom niekontrolowanej suburbanizacji (wyludnianiu się centrów miast i rozwoju strefy podmiejskiej)
Szczególna uwaga zostanie poświęcona zatrzymaniu zjawiska niekontrolowanej suburbanizacji, która potęguje problemy społeczne i gospodarcze oraz powoduje pogorszenie jakości życia. Chodzi o zmniejszenie negatywnych skutków suburbanizacji, do których należą utrudnienia komunikacyjne, czy też problemy z dostępnością do podstawowych usług publicznych, jak edukacja, ochrona zdrowia czy kultura.
- stworzenie warunków do skutecznego, efektywnego i partnerskiego zarządzania rozwojem na obszarach miejskich, w tym szczególnie metropolitalnych
Niezbędna jest modyfikacja lub wprowadzenie odpowiednich przepisów prawnych dotyczących zarządzania w obszarze miast. Konieczne będzie zwiększenie koordynacji polityk krajowych z regionalnymi i lokalnymi. Lepsza koordynacja różnych polityk publicznych przyczyni się do zwiększenia efektywności wydatkowania środków publicznych, z których znaczna część dotyczy rozwoju miast i zadań samorządów lokalnych.
Krajowa Polityka Miejska będzie realizowana z wykorzystaniem instrumentów planistycznych, instytucjonalnych i prawnych.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/