Byłem na eliminacjach do "1 z 10". Takie pytania dostałem

Kiedyś, w przypływie emocji, wypełniłem formularz zgłoszeniowy do "Jednego z dziesięciu". Wysłałem go i zapomniałem o nim. Mijały dni, potem tygodnie i miesiące, i w końcu, pod koniec grudnia 2024 r., odebrałem wiadomość z zaproszeniem na eliminacje do kultowego teleturnieju Telewizji Polskiej.

Eliminacje do "Jednego z dziesięciu" odbyły się w drugi weekend stycznia w budynku XIV LO im. Stanisława Staszica. Sobotnia śnieżna zawierucha, która przetoczyła się nad Warszawą, nie odstraszyła kandydatów przed spróbowaniem swoich sił w kwalifikacjach. Ci tłumnie stawili się w hallu warszawskiego ogólniaka.

Wszedłem do szkoły i zająłem miejsce w kolejce. Przede mną dziesiątki osób pragnących sprawdzić się w "Jednym z dziesięciu". Większość z nich to mężczyźni w średnim wieku. Niektórzy, w przeciwieństwie do mnie, z doświadczeniem występu w programie prowadzonym przez Tadeusza Sznuka. Wrócili tu po upływie czteroletniej karencji na powtórne wzięcie udziału w teleturnieju.

Wśród rozmów kandydatów przewijały się wspomnienia z nagrań z przeszłości. Poza tym uczestnicy kwalifikacji rozładowywali napięcie żartami albo odpytywali się z wiedzy ogólnej lub bezużytecznej, jak kto woli.

- Co jest stolicą Surinamu? - w pewnym momencie zapytał jeden z mężczyzn.

Zapadła cisza.

W tym czasie próbowałem sobie przypomnieć zadania z mapkami konturowymi z lekcji geografii w liceum, lecz, zanim przebrnąłem przez Atlantyk do północnych wybrzeży Ameryki Południowej, usłyszałem prawidłową odpowiedź.

- Paramaribo - padło z ust uczestnika eliminacji, a ja stwierdziłem, że jeśli tego dnia usłyszę tylko takie pytania, to równie dobrze mogę już wracać do domu.

Za mną w kolejce ustawił się łódzki adwokat. Weteran "Jednego z dziesięciu", czego dowiedziałem się w trakcie rozmowy.

- Byłem w "Jednym z dziesięciu" raz, w czasie pandemii. Żałuję, że akurat wtedy, bo nawet nie było możliwości pogadania ze Sznukiem - wspominał swój udział w programie, w dobie obostrzeń sanitarnych, sprzed kilku lat.

W tamtym czasie nagrania odcinków odbywały się w budynku TVP w Lublinie. - Ja teraz potrafię poznać po czołówce, czy nagranie było krótkie czy zajęło więcej czasu. Niech pan sam się przyjrzy, są dwie wersje - dłuższa i krótsza - mówił adwokat.

Jego zdaniem "najgorzej jest na koniec II rundy". - Wtedy jest loteria, zdarzają się naprawdę trudne pytania. No ale czas nagrania jest w telewizji najważniejszy. Trzeba wyeliminować graczy i zostawić finałową trójkę - podkreślał mężczyzna.

Spytałem, czy on się w niej znalazł.

- Nie, odpadłem na koniec II rundy - zaśmiał się.

Co jakiś czas mijały nas osoby, które opuszczały sale, gdzie odbywały się eliminacje. Z min kandydatów można było odczytać, jak im poszło.

Eliminacje polegały na odpowiedzi ustnej na 20 pytań z wiedzy ogólnej. By zakwalifikować się do programu trzeba było udzielić co najmniej 17 poprawnych odpowiedzi.

Po godzinie oczekiwania przyszła kolej na mnie. Wszedłem do sali lekcyjnej, w której przygotowano trzy stanowiska zajmowane przez osoby odpytujące kandydatów. Mężczyzna zaprosił mnie do stolika. Usiadłem naprzeciwko i wyjąłem dowód osobisty oraz zdjęcie legitymacyjne, wymagane przez organizatora.

- Dowód może pan schować. Zdjęcie będzie potrzebne tylko wtedy, jeśli się pan dostanie - poinformował.

- To zdjęcie już zostanie - odpowiedziałem. Potem usłyszałem pierwsze dwa pytania i szybko pożałowałem kozaczenia. Dwa pytania, dwa błędy. Na szczęście potem przyszło odkucie.

- Co to jest mascarpone? - zapytał członek ekipy "1 z 10". - Ser - odpowiedziałem poprawnie.

- Co może być samochodowe lub garncarskie? - pytał dalej. - Koło - odpowiedziałem.

- W której epoce tworzył Jan Andrzej Morsztyn? - W baroku.

I tak dalej jeszcze kilkanaście razy.

Co najważniejsze, do końca pytań nie popełniłem już błędów. Uzyskałem wynik 18/20, co pozwoliło mi zakwalifikować się do programu. - Nagranie odbędzie się w Warszawie. Zaproszenie otrzyma pan do końca roku. Proszę oczekiwać na maila - poinformował "egzaminator".

Zatem czekam, w międzyczasie przypominając sobie stolice państw na północnym wybrzeżu Ameryki Południowej. A nuż Tadeusz Sznuk zapyta mnie o Paramaribo.

Kamil Rakosza-Napieraj, dziennikarz i wydawca WP Finanse. Fan "Jednego z dziesięciu"