komentarz walutowy(strona 4/93)

Sytuacja na Antypodach jest warta uwagi. Dlaczego? Dzisiaj niejako w cieniu komunikatu amerykańskiego FED, który poznamy o godz. 20:00 mamy też posiedzenie RBNZ, czyli banku centralnego Nowej Zelandii. Tutaj komunikat pojawi się o godz. 21:00. Nie będzie mu towarzyszyć konferencja prasowa Graeme Wheelera (tak schemat posiedzenia będzie miał miejsce 12 marca). Nie oznacza to jednak, że szef RBNZ nie mógłby chociażby skorzystać z jakiejś formy wywiadu prasowego…

Inwestorzy na rynku dolara zaczynają się niecierpliwić. Wygląda na to, że komunikat FED musiałby dać inwestorom mocne argumenty uzasadniające możliwość zacieśnienia polityki w najbliższe wakacje. Tymczasem co najwyżej „przesłanie” banku centralnego może być zbliżone do tego, co otrzymaliśmy w grudniu, a to może dać pewne preteksty do rozwinięcia się korekty na dolarze. Dlaczego? Bo wątpliwości jest wiele.

Podczas wtorkowej sesji dominowały mieszane publikacje z gospodarki amerykańskiej, które ostatecznie przyczyniły się do osłabienia dolara względem innych walut. Bardzo dobre dane z rynku nieruchomości w USA oraz wyższy niż oczekiwano wstępny odczyt indeksu PMI dla sektora usług kontrastowały z rozczarowującymi danymi na temat zamówień na dobra trwałego użytku.

Długie pozycje w USD w ostatnich godzinach były redukowane, gdyż słabsze dane makro z USA oraz wyniki spółek z Wall Street podnoszą wątpliwości, czy FOMC nie złagodzi stanowiska z powodu siły dolara? EUR/USD został pchnięty ponad 1,14, choć rynek wygląda, jakby badał, na ile można podciągnąć kurs, zanim podaż znów zaatakuje.

Środowy, poranny handel na rynku przynosi stabilizację polskiej waluty wobec zagranicznych dewiz. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2320 PLN za euro, 3,7253 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 4,1163 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,02% chociaż w ciągu sesji obserwowaliśmy zejście poniżej psychologicznej granicy 2,00%.

Dzisiejszy dzień zdecydowanie nie należał do nudnych. Bogaty w wydarzenia kalendarz ekonomiczny sprawił, że obserwowaliśmy znaczące wahania na głównych parach walutowych. Dzień zaczęliśmy od zwiększonej zmienności na parach powiązanych z euro. EURCHF wzrósł do poziomu 1,038 po czym następnie opadł do 1,007. Jednocześnie w tamtym czasie silnie zyskiwała także para EURUSD przekraczając poziom 1,13.

W wywiadzie dla szwajcarskich gazet Tribune de Genev, oraz Tages-Anzeiger wiceprezes Narodowego Banku Szwajcarii dał do zrozumienia, że kurs franka jest przewartościowany, a SNB jest przygotowany do interwencji na rynkach. To pierwsze mocne słowa po 15 stycznia, kiedy to SNB zrezygnował z obrony EUR/CHF, a na konferencji prasowej jego szef Thomas Jordan tłumaczył, że długookresowo frank jest przewartościowany.

Po dość spokojniej poniedziałkowej sesji wtorek obfituje w dane makroekonomiczne. Przede wszystkim w trakcie sesji europejskiej poznamy wstępny odczyt PKB w Wielkiej Brytanii w IV kwartale. Oczekuje się, że tempo wzrostu gospodarczego wzrośnie o 0,6% w ujęciu kwartalnym oraz o 2,8% w skali roku.

Amerykańska waluta nieznacznie cofnęła się w dół na głównych crossach względem poziomów obserwowanych rano. Uwagę przyciągała oczywiście zmienność na EUR/USD, gdzie notowania w pewnym momencie spadły do 1,1113 naruszając tym samym rejon 1,12 wskazywany przez zależności Fibonacciego (61,8 proc. zniesienia całej historycznej rozpiętości dla EUR/USD).

Wzrost wartości franka wygenerował lawinę pomysłów, jak pomóc osobom zadłużonym w szwajcarskiej walucie. Wczoraj przedstawiono jednak rozwiązanie, które pozwoli złapać oddech „frankowiczom”, będzie neutralne dla budżetu oraz w dłuższym okresie korzystne dla instytucji finansowych. To jednak nie wszystko. Banki mogą także czerpać przykłady z innych krajów.

Niewątpliwie wydarzeniem wczorajszego dnia była konferencja prasowa Mario Draghi, na której zgodnie z oczekiwaniami został ogłoszony program QE oparty o skup obligacji rządowych. Europejski Bank Centralny będzie skupował aktywa publiczne i prywatne o wartości 60 mld EUR miesięcznie, a więc więcej niż wcześniej antycypowane 50 mld EUR, co da łącznie kwotę co najmniej 1140 mld EUR.

Warto zadać sobie pytanie, czy „gołębia frakcja” w Rezerwie Federalnej nie otrzyma za chwilę dobrych argumentów za tym, aby oczekiwane zacieśnienie polityki w 2015 r. nieco odwlec w czasie, lub „wygładzić” przebieg tego procesu na przestrzeni kilkunastu miesięcy.

Co dzisiaj otrzymaliśmy ze strony Europejskiego Banku Centralnego? Stopy procentowe oczywiście nie uległy zmianie (refinansowa pozostała na poziomie 0,05 proc.) i szef ECB powtórzył, że to jest dno. Niemniej doświadczenie szwajcarskie mówi „nigdy, nie mów nigdy”, chociaż raczej nie dojdzie do tego wcześniej, niż w październiku 2016 r.

Gdy kilka minut przed godziną 14 Europejski Bank Centralny opublikował oświadczenie, iż decyzje podjęte na dzisiejszym posiedzeniu zostaną przedstawione przez prezesa na konferencji prasowej można było być niemalże pewnym, iż Bank zacznie kupować obligacje rządowe. Nikt nie spodziewał się jednak, iż armata wytoczona przez Mario Draghiego będzie tak dużego kalibru. Łączna wartość skupu wyniesie prawie 1,3 bln euro. Znacznie więcej, niż oczekiwał tego rynek…

Niskie ceny ropy, które według części analityków nie odbiją prędko w górę (ostatnia prognoza Goldman Sachs zakładająca wyraźniejszą korektę dopiero w 2016 r.) dają argumenty do rewizji oczekiwań dotyczących przebiegu inflacji i preteksty do nieraz zaskakujących sygnałów z banków centralnych.

Podczas środkowej sesji rynki znów zostały zaskoczone przez banki centralne. Zgodnie z protokołem ze styczniowego posiedzenia Banku Anglii decyzja o utrzymaniu stóp procentowych na niezmienionym poziomie zapadła jednogłośnie. Konsensus rynkowy zakładał bowiem, że stanowisko Wheale’a i McCafferty pozostało nieugięte i obydwaj członkowie MPC zagłosowali za podwyżką kosztu pieniądza.

Decyzja BOC o cięciu stóp o 25 p.b. do 0,75 proc. podczas dzisiejszego posiedzenia to duża niespodzianka dla rynku. Widać, że BOC powiela schemat norweski i tłumaczy ten ruch negatywnymi skutkami taniejącej ropy – zarówno na przebieg wskaźnika inflacji CPI, którego oczekiwania zostały mocno zrewidowane na 2015 r. – ale na wzrost gospodarczy.

Będzie ona oczywiście kluczowa dla par powiązanych z euro. Naszym zdaniem, jeżeli Europejski Bank Centralny ograniczy się do zainicjowania skupu obligacji rządowych w oczekiwanej przez wielu ekonomistów kwocie 500-600 mld EUR, oraz zastosuje możliwe wyłączenia wybranych papierów z programu (dotyczyć to może głównie tych emitowanych przez Grecję), to może być to już w pewnej części zdyskontowane przez rynek i dać powody do odreagowania.

Dane dotyczące inflacji CPI opublikowane dziś w nocy z Nowej Zelandii wskazują, że najprawdopodobniej RBNZ zdecyduje się na utrzymanie głównej stopy procentowej na poziomie 3,5% w najbliższym czasie, pomimo wcześniejszych sygnałów ze strony Wheeler’a, że może zaistnieć potrzeba dalszego zacieśniania polityki monetarnej.

Wczorajsze posiedzenie Komitetu Stabilności Finansowej z pewnością musiało ucieszyć kredytobiorców frankowych. A już na pewno tych mających racjonalne oczekiwania wobec działań państwa w tym zakresie. Uwzględnienie ujemnego LIBOR-u, brak dodatkowych zabezpieczeń oraz możliwość wydłużenia czasu spłaty powinny pomóc bardzo tej grupie.